Ο ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα και πάνω απ’ όλους…

Η ανακοίνωση του ΑΣ ΠΑΟΚ για τη συμφωνία με τον Τέλη Μυστακίδη άνοιξε έναν νέο κύκλο συζήτησης γύρω από το μέλλον της Νέας Τούμπας και την επόμενη μέρα του συλλόγου. Ο Ιβάν Σαββίδης απάντησε θεσμικά αλλά και αιχμηρά, σε μια συγκυρία που όλοι καλούνται να δείξουν τι πραγματικά σημαίνει «ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα».

Σε αυτή τη φάση της ιστορίας του, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται μπροστά σε μια πραγματικότητα που απαιτεί καθαρό μυαλό και ακόμα καθαρότερη καρδιά. Ασπρόμαυρη καρδιά.

Η κατασκευή της Νέας Τούμπας δεν είναι απλώς ένα κατασκευαστικό πρότζεκτ. Είναι σύμβολο εποχής, πεδίο επιρροής, ζήτημα ταυτότητας. Και αίφνης στη μέση, δύο ονόματα: Ιβάν Σαββίδης και Τέλης Μυστακίδης. Όμως πάνω από όλα αυτά, υπάρχει ένας και μοναδικός πυρήνας: ο ΠΑΟΚ.

Ο Ιβάν Σαββίδης δεν ήρθε πριν δεκατρία χρόνια απλώς για να επενδύσει σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Ήρθε και στέριωσε. Πέτυχε. Δοξάστηκε. Από το 4ος και 5ος, έφτιαξε έναν ΠΑΟΚ που σήμερα θεωρεί αποτυχία το να μη πάρει πρωτάθλημα. Πήρε νταμπλ, κύπελλα, το περσινό μάγκικο πρωτάθλημα, ξανάδωσε περηφάνια, αποκατέστησε την αξιοπρέπεια. Μείωσε την απόσταση από τους τρεις της Αθήνας. Και όπως είπε στη γραπτή δήλωσή του:

«Έφερα τη χαρά στην Τούμπα και κράτησα την υπόσχεσή μου».

Ένα όνομα-θρύλος του «Δικεφάλου», ο Γιώργος Κούδας, με συγκίνησε όταν τον άκουσα να μιλάει στην ΕΡΑ Σπορ και να λέει κάτι που κανένας δεν πρέπει να ξεχνά:

«Όταν υπάρχει ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει αναστήσει τον ΠΑΟΚ, έχει πάρει πρωταθλήματα, κύπελλα, έχει δώσει χαρά, πηγαίνεις πρώτα σ’ αυτόν… Δεν πας και λες “εγώ θα κάνω το γήπεδο”».

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι «ευκαιρία». Ούτε μπορεί να μπαίνει κανείς σ’ αυτόν σαν να ψάχνει ακίνητο για επένδυση. Όσοι αγαπάνε την ομάδα, ξέρουν ότι εδώ οι σχέσεις δεν χτίζονται μόνο με εκατομμύρια. Θέλουν τίμιο βλέμμα, ανοιχτή καρδιά, εντιμότητα και σεβασμό.

Ο Τέλης Μυστακίδης είναι, όντως, ένας επιφανής ΠΑΟΚτσής. Η οικονομική του επιφάνεια αδιαμφισβήτητη. Η πρόθεσή του να χρηματοδοτήσει τη Νέα Τούμπα, αξιοσημείωτη. Αλλά σε έναν οργανισμό όπως ο ΠΑΟΚ, το “πως” μετράει όσο το “τι”.

Η ενέργειά του να αγνοήσει τον άνθρωπο που έφερε την ιδέα και πάλεψε για χρόνια να την υλοποιήσει, ξένισε. Όχι γιατί είναι παράνομη, αλλά γιατί αγνόησε την ιεραρχία των αξιών. Αυτό είπε, έμμεσα αλλά ξεκάθαρα, και ο Κούδας. Αυτό ένοιωσαν πολλοί που έχουν δει τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚ, με τον ιδρώτα και την ψυχή σου.

Ο ΠΑΟΚ, στη Βόρεια Ελλάδα, είναι θεσμός. Πάνω και πέρα από ποδόσφαιρο. Είναι καταφύγιο ταυτότητας, περηφάνιας, μνήμης και αντοχής. Δεν είναι πεδίο πολιτικών παιχνιδιών, ούτε προσωπικής φιλοδοξίας. Και όποιος νομίζει ότι μπορεί να ελιχθεί παρασκηνιακά, γνωρίζει ότι θα το βρει μπροστά του.

Ο Ιβάν Σαββίδης, όπως είπε και στη δήλωσή του, «δεν έριξα ποτέ νερό στον μύλο του διχασμού. Αν κάποιος θέλει να συμμετάσχει μαζί μου, είναι ευπρόσδεκτος».

Αυτό δείχνει μεγαλείο. Ανοίγει την πόρτα – αλλά χωρίς να ξεχνά ποιος την έκτισε.

Κι εγώ, σαν απλός παρατηρητής αυτής της διαδρομής, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν είδα όσα έχει δώσει ο Ιβάν στον Σύλλογο. Δεν είμαι αγνώμων. Και ΠΑΟΚ δεν γίναμε ούτε για τα λεφτά, ούτε για τους τίτλους. Έτσι δεν λέμε;

Ο ΠΑΟΚ δεν ανήκει σε κανέναν. Ούτε στον έναν, ούτε στον άλλον. Ανήκει σε αυτούς που τον κουβάλησαν από γενιά σε γενιά, από τα «τολ» των προσφύγων μέχρι τις κερκίδες της Νέας Τούμπας που ακόμα δεν χτίστηκε.

Οποιαδήποτε εξέλιξη πρέπει να γίνει με θεσμική διαφάνεια, σεβασμό, ενότητα και όραμα. Όχι με κινήσεις που δημιουργούν εντάσεις ή σκιές. Στόχος δεν είναι να αποδομηθεί κάποιος, αλλά να ενωθούν οι δυνάμεις για το καλό του συλλόγου.

Και ποιος ξέρει, μπορεί από αυτό το σκηνικό πέριξ της Τούμπας να βγει κάτι καλό. Όχι μόνο το να μην πουληθεί ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, που είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει αυτή την στιγμή στο κλαμπ, αλλά κάτι πιο βαθύ: να γίνει μια νέα αρχή, με περισσότερες δυνάμεις, με ενότητα και ξεκάθαρες προθέσεις

Ο ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι πάνω απ’ όλα. Και πάνω απ’ όλους.