Χατζηχρήστος: Την καρδιά αν ρωτήσεις θα πει, μοναχά, ΕΝΩΣΙΣ...!!!
Μπροστά σε έναν υπολογιστή, η ώρα πέντε το πρωί, να σβήνω και να γράφω και πάμε πάλι, μα να μη βρίσκω τις λέξεις που να μπορούν και να τους πρέπει, προκειμένου να αποδώσουν σε απόλυτο βαθμό αυτό που πέτυχε ο Δημήτρης Χατζηχρήστος στο οργανωμένο οπαδικό κίνημα της χώρας, ένα πραγματικά συγκλονιστικό όσο και μυθικό επίτευγμα, μια οργάνωση οπαδών που συνιστά (παγκόσμια στ' αλήθεια και χωρίς καμία υπερβολή) κοινωνικό φαινόμενο: την Original 21, τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη οπαδική οργάνωση σε τούτη τη χώρα, για την ΑΕΚ που δεν είχε τον λαό των βασικών αντιπάλων και ανταγωνιστών της, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού... Κι' όμως η γνήσια θύρα «21» που δημιούργησε ο Μίμης την εποχή που η Ένωση οπαδικά ήταν ανύπαρκτη, όχι μόνο τους ξεπέρασε, μας τους έκανε να μοιάζουν μια πολύ μικρή προσπάθεια απομίμησης που ποτέ δεν έφτασε το γνήσιο: το Original ντε... Και να με εδώ, 48 χρονών, μπροστά σε έναν άψυχο υπολογιστή και με ζητούμενο να καταθέσω τη ψυχή μου: αν μη τι άλλο οξύμωρο και δύσκολο, τόσο στ' αλήθεια δύσκολο, μιας και άλλοι θα έπρεπε να γράφουν για τον Δημήτρη, που δεν έχει φύγει, δεν γίνεται να μην είναι ανάμεσά μας, πάντα θα είναι και με το τρόπο του θα συνεχίζει να δείχνει το ρομαντικό τρόπο να αγαπάς σαν οπαδός...
Τούτο το κείμενο θα έπρεπε να γράφουν κάποιοι απ' τους πολλούς -δυστυχώς- που ο αρχηγός μας θα συναντήσει στην γειτονιά των αγγέλων: ο Μάνθος μας από τον Βύρωνα, ο Μάικ μας από την Ρόδο, μα Θέε μου τι κάνω, υπάρχουν στη ζωή παιδιά του, διότι όλοι στην κιτρινόμαυρη οπαδική φυλή τέτοια είναι, που είναι ακόμη ανάμεσά μας και θα μπορούσαν: ο Αντρέας απ' την Κυψέλη, ο Τόλης μου και ας μείνω εδώ, διότι αν αρχίσω να γράφω (εκτός απ' το γεγονός ότι οι μισοί θα ξενερώσουν που τους αναφέρω, δεδομένα θα ξεχάσω και κάποιον) δεν θα 'χει τέλος, όλοι επαναλαμβάνω δικά του παιδιά: μιας ανώτερης Θεάς, όπως ακριβώς ήταν η ΑΕΚ για όλους όσοι την γνώριζαν, μέσα απ' τα λόγια του Δημήτρη, του Μίμη μας, του αρχηγού, του Χατζηχρήστου. Από το κρυφό σχολειό της Σωτηρίου Χαραλάμπη αν θυμάμαι σωστά, έως το ιδιόκτητο Δωματιάκι εκεί μέσα στο παρκάκι, της Αργεντινής Δημοκρατίας, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, δίπλα στην πολυκατοικία που στα ψηλά ...πατώματά της υπήρχε το σπίτι του: το δεύτερο αρχηγείο κοινώς της Original 21... Ο Μίμης της πλατείας Βικτωρίας των πούλμαν που γεμίζουν για να βρεθούν δίπλα στην ΑΕΚ: στα πολλά που γέμιζαν για να πάνε Τούμπα, Πάτρα, Χαριλάου, ανά την Ευρώπη, αλλά και στα λίγα που ανέβαιναν να δουν την ομάδα βόλεϊ στην (για παράδειγμα) Ορεστιάδα!
Το βασικό και μοναδικό ζητούμενο ήταν άλλωστε: όπου βρίσκεται ομάδα που εκπροσωπεί τα τρία γράμματα που συνιστούν όλη μας τη ζωή, να μην είναι μόνη της, να 'χει από 50 έως 50.000 οπαδούς, να φωνάζουν το όνομά Της και να υπενθυμίζουν στα τμήματά της πως: ΑΕΚ θυμήσου, ήρθε η Original και είναι εδώ μαζί σου! Και η μαγεία χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε, τα club σε όλη την Ελλάδα αυξάνονταν, η μπόμπα ήταν πλέον σε όλο το χάρτη της Έλλαδας: μια ομάδα που έως τη δημιουργία του συγκλονιστικού κοινωνικού φαινομένου, της Original 21, δεν είχε επί της ουσίας καμία οπαδική βάση! Κι όμως από το 1982 επί της ουσίας και μετά, όχι μόνο δημιούργησε μια απίστευτη δύναμη οπαδική σε όλη τη χώρα, μα έφτασε τη δεκαετία του '90, να είναι και για καμιά 20αριά χρόνια, η πιο δυνατή, η πιο γνήσια, η περισσότερο αληθινή και με λαό ΠΑΝΤΟΥ! Χάρη σε αυτή, την Original 21 του Δημήτρη Χατζηχρήστου γιγαντώθηκε και αγωνιστικά η ΑΕΚ, με βασική και κεντρική ιδέα το: να μην είναι πουθενά μόνη της! Κάπως έτσι δίδαξε τις εκδρομές: με απαγορεύσεις, με την ΕΛ.ΑΣ. αντίπαλο, με κοινωνική και πολιτική άποψη: όχι ένα ακόμη οπαδικό -για γέλια- κίνημα, αλλά η οργάνωση που όλοι έπρεπε να αντιγράψουν, να της μοιάσουν προκειμένου να απογειωθούν...
Μια μεγάλη οικογένεια μπορεί να χωρέσει σε ένα ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ και να μεγαλουργήσει!
Όμως δεν υπήρχε δεύτερος Χατζηχρήστος και αν υπήρχε ήταν ο ...δίδυμος αδερφός του που ανέβαινε στα κάγκελα για να φωνάξει: Σ' αγαπώ πολύ. Και να ακούσει το: πιο πολύ. Πάντα στη στραβή στην ώρα του εκάστοτε ματς, ή τέλος πάντων 9 στις 10 φορές, εκεί που απαιτούνταν ο κόσμος να κάνει τη διαφορά, μα δεδομένα με μια συγκεκριμένη οδηγία – λειτουργία στη μάζα: όποιος φοράει τη φανέλα της ΑΕΚ είναι αδερφός μας, τον αγαπάμε και ειδικά όταν δεν πάει καλά. Ο τελευταίος, λένε κάποιοι, των ρομαντικών... Σε μια μεγάλη εικόνα το ακούω αυτό: μα δεν ήταν ο τελευταίος, ήταν ο πρώτος και μέσα απ' τη δική του συγκλονιστική επικοινωνία στους πολλούς, ανά τα χρόνια, δημιούργησε τα παιδιά του στη δική του λογική και φιλοσοφία. Άλλαξε την ίδια την ΑΕΚ και τη νοοτροπία σκέψης και στήριξης σε αυτή, βασικά γνώρισε στη μάζα την πραγματική ΑΕΚ, κατάλαβε νωρίς το τρόπο που θα την απογείωναν και αντιλίφθηκε πόσο μεγάλο ρόλο θα είχε αυτό η Ένωση του κόσμου με τα τρία αυτά γράμματα. Αυτή η σχέση έκανε πάντα τη διαφορά... Όταν τη δεκαετία του '80 γέμιζε το Παπαστράτειο απ' τον λαό της ΑΕΚ, αλλά και στον τάφο του Ινδού πήγαινε ο Ενωσίτης πορεία απ' το Δωματιάκι, μα τα μεγαλύερα βράδια του Μίμη ήταν εκείνα σε ένα πούλμαν, ξεχασμένο, το οποίο έφευγε για να βρεθεί δίπλα στην ΑΕΚ καθημερινή στην ακριτική Ελλάδα για άθλημα που δεν ασχολούνταν κανείς.
Με εκείνον μέσα φυσικά, στο πούλμαν που μετέπειτα ...βάφτισε ως συννεφάκι, να τραγουδάει για το σακάκι του που στάζει, για τη βροχή που δεν το νοιάζει, φτάνει να 'μαστε μαζί. Διότι: όπου αγωνιζόσουν ήμουν πάντα κι εγώ μαζι, διότι πάντα και μόνιμα, σ' αγαπώ πολύ: πιο πολύ...!!! Ο λατρεμένος μας αντιχούλιγκαν, ο ρομαντικός των οργανωμένων οπαδών, ο Μίμης μας, ο ΧΧ μας, ο Χατζηχρήστος μας, ο ΑΡΧΗΓΟΣ, βρίσκεται πλέον στην γειτονιά των αγγέλων και συναντήθηκε με κάποια απ' τα παιδιά του. Τους ενημερώνει για την κατάσταση στην ΑΕΚ, τους εξηγεί πως μόνο με την αγάπη και την ενότητα (αν την βρουν) και όχι την χαρά μόνο για την επιτυχία, το οπαδικό μας κίνημα που γιγαντώθηκε και δεν βλέπει κανέναν άλλον, θα 'χει συνέχεια και μέλλον... Ο Μίμης δεν είναι ο τελευταίος των ρομαντικών, διότι ήταν ο ένας και μοναδικός, δεν υπήρξε πριν απ' αυτόν άλλος και δεδομένα δεν ακολούθησε κανένας το δρόμο αυτό, διότι μόνο εκείνος τον ήξερε και τον κατάφερε. Να παντρέψει κάθε κοινωνικό σύνολο κάτω απ' την αγκαλιά της ΑΕΚ: από τον καλύτερο και ταπεινό, στον πιο κοινωνικά περιθωριακό, τους έκανε οικογένεια και με αυτόν τον τρόπο γιγάντωσε οπαδικά την ομάδα και γέμισε τον χάρτη της Ελλάδας μπόμπες...
Δεν υπάρχουν λόγια να είναι αρκετά για το αντίο σε κάποιον που αισθάνεσαι πατέρα... Θα κλείσω με το αγαπημένο του σύνθημα και δεν ήταν το σ' αγαπώ πολύ, αλλά το μυθικό: την καρδιά αν ρωτήσεις θα πει μοναχά: ΕΝΩΣΙΣ... Το έλεγε στο 6463403 (που από το 1988 και για χρόνια μου έκανε παρέα 24 ώρες το 24ωρο), το έγραφε στον αντιχούλιγκαν στο εφημεριδάκι, το φώναζε σε όλους: μείνετε ενωμένοι αδέρφια μας Ενωσίτες... Διότι η ΑΕΚ πάντα θα βρίσκεται καθημερινά στο δρόμο, στα πρόσωπά μας, στα θρανία των σχολείων, στα μπετά – κιβώτια που κουβαλάμε, στα γραφεία: ΑΕΚ να το θυμάσαι, είμαστε όλοι εμείς το πρόσωπό σου, η σφραγίδα σου, το τιμολόγιό σου...»! Ο Μίμης άγγιξε τις καρδιές (και μπήκε) πολλών δεκάδων και παραπάνω χιλιάδων ανθρώπων αφού αφιέρωσε τη δική του στην ΑΕΚ, στο πιο γλυκό λάθος της ζωής του (μας)... Καλή ξεκούραση ΑΡΧΗΓΕ και καλή αντάμωση: μάθαμε και εμπεδώσαμε για πάντα πως μια μεγάλη οικογένεια μπορεί να χωρέσει σε ένα ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ και να μεγαλουργήσει. Σ' ευχαριστώ προσωπικά που μου εξήγησε γιατί έχει σημασία να αγαπάω, ακόμη κι αν δεν το αξίζει, αυτόν που φοράει τον Δικέφαλο Αετό στο στήθος και πόσο καμία σημασία δεν έχει ο αντίπαλος, το αποτέλεσμα και οι τίτλοι: μα μόνο τα τρία γράμματα που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή μας.
«Αν δεν αγαπάς την ΑΕΚ μέσα απ' τις δύσκολες στιγμές της, δεν την αγαπάς πραγματικά»!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta. Ακολούθησέ μας και στο Google News.
