Η επόμενη συνάντηση θα είναι πιο ενδεικτική των προθέσεων του Άρη

Οι ενδείξεις, προφανώς δεν στοιχειοθετούν αποδείξεις, ως ένα βαθμό υποδεικνύουν όμως τις σκέψεις του ανθρώπινου νου. Σχεδόν δύο εβδομάδες μετά τον τερματισμό και λίγες ημέρες πριν τη λήξη μιας ντουζίνας συμβολαίων, ο Άρης δεν κοινοποίησε, ούτε και επιχείρησε, την έναρξη επαφών με τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι μένουν ελεύθεροι. Αυτό το παράθυρο είχε μείνει ανοιχτό στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, προς το παρόν φαίνεται όμως να κλειδαμπαρώνεται προς την κατεύθυνση εύρεσης κάτι καλύτερου. Ενδεχομένως να επικρατεί και η αίσθηση ότι έχει το ισχυρό πλεονέκτημα, σε περίπτωση αλλαγής τρόπου σκέψης, καθώς η πλειοψηφία αυτών των ποδοσφαιριστών δεν είναι δα και περιζήτητοι στην αγορά.

Είναι αλήθεια ότι σε… ευρωπαϊκό καλοκαίρι οι πολλές αλλαγές καλλιεργούν αμφιβολίες για την ετοιμότητας της ομάδας στην έναρξη των επίσημων αγώνων. Προσωπικά όμως, από την πλειοψηφία των παικτών που πρόκειται να φύγουν, δεν έχω κάτι περισσότερο να περιμένω. Κι αν πάνε σε άλλες ομάδες και αποδώσουν καλύτερα σε σύγκριση με τον Άρη, τούτο συμβαίνει. Πολλά πράγματα συντελούν στην απόδοση ενός ποδοσφαιριστή. Από τις στιγμές, το περιβάλλον εργασίας και τις ανθρώπινες σχέσεις έως την ύπαρξη συμπαικτών με τους οποίους αναπτύσσεται αποδοτική σχέση συνεργασίας. Μπορεί να κάνω λάθος κι αυτό θα φανεί προϊόντος του χρόνου, έχω την αίσθηση όμως ότι, στη διετία που είχε η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ποδοσφαιριστών, έδειξαν το ταβάνι τους δίχως αυτό να σημαίνει ότι τους αποδίδεται η συνολική ευθύνη. Πρόσφατα εξάλλου, ο Μαρίνος Ουζουνίδης υποστήριξε ότι… «ίσως να φταίμε κι εμείς που δεν πήραμε το 100% από αυτούς τους παίκτες γιατί έχουν ποιότητα».

Επιστρέφοντας στα γεγονότα, μέχρι στιγμής ο Άρης δεν έχει δείξει ουσιαστική πρόθεση διατήρησης κανενός. Ίσα-ίσα που προσπαθεί να απεμπλακεί και από άλλα βαρίδια, εικάζω δε ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους πρόσληψης τεχνικού διευθυντή. Είναι ευνόητο ότι ο τελευταίος θα έπρεπε ήδη να ήταν στη Θεσσαλονίκη, ε… δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει ο καθένας ότι είναι δεσμευμένος και θα πρέπει να κάνει υπομονή γι’ ακόμη λίγες ημέρες. Κι αυτές που μεσολάβησαν όμως, πιθανότατα, θα έχουν αξιοποιηθεί, υπό την έννοια ότι η λογική λέει ότι ήδη δουλεύει για λογαριασμό της επόμενης ομάδας στην οποία θα εργαστεί.

Γι’ αυτόν τον λόγο, θαρρώ ότι, η επόμενη συνάντηση – μετά τη χθεσινή (22/5) του Θόδωρου Καρυπίδη με τον Μαρίνο Ουζουνίδη – είναι η σημαντικότερη όλων. Επιμένοντας στην άποψη περί αναγκαιότητας ταύτισης των ποδοσφαιρικών απόψεων μεταξύ τεχνικού διευθυντή και προπονητή, παράλληλα του χτισίματος μιας εποικοδομητικής προσωπικής σχέσης, το αντάμωμα του 56χρονου τεχνικού με το στέλεχος που θα δώσει αγωνιστική κατεύθυνση, είναι εξόχως σημαντικό. Ο τρόπος σκέψης του Θόδωρου Καρυπίδη είναι γνωστός. Ομοίως και του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ποιος μένει;

Για παράδειγμα, ο Ουζουνίδης δεν δίστασε να απλώσει τα χαρτιά του και την ανάγκη εκσυγχρονισμού του μοντέλου παιχνιδιού του Άρη. Θέλει ταχυδυναμική ομάδα, πολλά τρεξίματα, έντονη πίεση απ’ όλους, καλύτερη λειτουργία στο transition παιχνίδι και… πολυμετοχικότητα στο γκολ. Θέλει άμεσο ποδόσφαιρο. Τα κεντρικά χαφ πρέπει να πατούν περιοχή, οι δε winger οφείλουν να έχουν το ένας εναντίον ενός και οι στόπερ να μην φοβούνται ν’ ανέβουν μέτρα στο γήπεδο χάριν «στραγγαλίσματος» του αντιπάλου. Τούτο προϋποθέτει ταχύτητα. Εφόσον ο τεχνικός διευθυντής συμμεριστεί αυτές τις απόψεις, αυτομάτως θα δημιουργηθούν οι βάσεις για τη δημιουργία ομάδας η οποία θα αντιπροσωπεύει κάθε ποδοσφαιρική επιθυμία.

Βέβαια, ο τεχνικός διευθυντής δεν προσλαμβάνεται μόνο για να «συμφωνεί» με τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Επιστρέφοντας στις ενδείξεις, θα πρέπει να αποκτηθεί μια ντουζίνα παικτών. Υποψιάζομαι ότι ήδη γνωρίζει τα χαρακτηριστικά που απαιτεί ο προπονητής. Παράλληλα, είναι αναγκαίο να λυθούν συμβόλαια με τη μικρότερη δυνατή ζημία. Ειδικά αυτό του Ρόμπιν Κουάισον συνιστά υπόθεση υψηλού βαθμού δυσκολίας καθώς ο Σουηδός δεν θα βρει πουθενά αλλού το ποσό που προβλέπεται να εισπράξει στον Άρη.

Συνολικά όμως, η εφαρμογή σχεδίου πολλών αλλαγών μοιάζει αναπόφευκτη. Γιατί…

-Πρέπει να αποκτηθεί δεύτερος τερματοφύλακας και μάλιστα επιπέδου αντίστοιχου του Χουλιάν Κουέστα προς όφελος δημιουργίας συνθηκών εσωτερικού ανταγωνισμού.

-Καθώς δεν φαίνεται να υπολογίζεται ο Λίντσεϊ Ροζ, στις ανάγκες προστίθεται και αυτή της απόκτησης δύο στόπερ σε μια υπόθεση στην οποία ο Άρης έχει σύμμαχο τον χρόνο γιατί ήδη υπάρχουν οι Φαμπιάνο, Μπράμπετς.

-Στη δεξιά πλευρά της άμυνας, ο Ούγκο Μάγιο είναι «φευγάτος» ενώ ολοκληρώνεται το συμβόλαιο του Μάρτιν Μοντόγια. Οι Ουκρανοί έγραψαν για τον Μικίτα Κραβτσένκο, σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν δύο full back για την πτέρυγα.

-Ο Άρης δείχνει να είναι… καλά στην αριστερή πλευρά με τους Χαμζά Μεντίλ, Μάρτιν Φρίντεκ υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα παραχωρηθεί ο πρώτος καθώς πληθαίνουν οι φήμες περί έντονου ενδιαφέροντος.

-Στον άξονα θα χρειαστεί η απόκτηση τουλάχιστον τεσσάρων παικτών εκτός κι αν παραμείνει ο Χοσέ Σιφουέντες. Ο Άρης έχει το δικαίωμα αγοράς των δικαιωμάτων του, απαιτείται όμως να συμφωνήσει και ο ίδιος ο παίκτης. Πέραν του Μόντσου δεν υπάρχει άλλος στον άξονα καθώς ο Ζαν Ζουλ έχει συμβόλαιο αλλά δεν υπολογίζεται. Ο Μαμαντού Νινγκ μόλις στην τελευταία αγωνιστική των Playoff πήρε 25 λεπτά συμμετοχής.

-Θα χρειαστούν τρεις παίκτες στα επιθετικά άκρα, ειδικά σε περίπτωση αποδέσμευσης του Πιόνε Σίστο. Προς το παρόν υπάρχουν οι Κλέιτον Ντιαντί, Ντουντού.

-Στην κορυφή της επίθεσης, δεν έχει απορριφθεί το ενδεχόμενο πώλησης του Λορέν Μορόν, εφόσον προκύψει ικανοποιητική πρόταση. Αν υπάρξει πώληση, θα πρέπει να αποκτηθούν δύο φορ καθώς δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο δανεισμού του Άλβαρο Ζαμόρα.

Κάνοντας τη… σούμα. Αν δεν αλλάξει κάτι στο ζήτημα των παικτών που πρόκειται να αποχαιρετήσουν, ο αριθμός των μεταγραφών του Άρη «κλειδώνει» στις 13. Γι’ αυτό επιμένω για την ανάγκη δημιουργίας γκρουπ 16-17 παικτών στην πρεμιέρα της προετοιμασίας. Δεν είναι ζήτημα εντυπώσεων αλλά ουσίας.