Ο Παναθηναϊκός έγινε καλύτερος στα χέρια του Ρουί Βιτόρια

Ανεξάρτητα από την κατάληξη της παρουσίας του Παναθηναϊκού στη φετινή σεζόν, υπάρχει ένα εξής απλό ερώτημα για την δουλειά του Ρουί Βιτόρια στον πάγκο του συλλόγου. ''Βελτίωσε την εικόνα της ομάδας που παρέλαβε''; Σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο. Και πάντα έχοντας στο μυαλό μας σημαντικές παραμέτρους.

Όπως το γεγονός πως ανέλαβε μεσούσης της περιόδου, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει το μεγαλύτερο ''εργαλείο'' των προπονητών που είναι οι προπονήσεις, μιας και υπήρχαν συνεχόμενα παιχνίδια και προφανώς δεν δημιούργησε αυτός το ρόστερ με το οποίο δούλεψε, δεν διάλεξε εκείνος τα υλικά, τα χαρακτηριστικά που θα ''κούμπωναν'' άριστα στο μοντέλο του παιχνιδιού του.

Παράλληλα παρέλαβε μία ομάδα, η οποία αντιμετώπιζε ένα τεράστιο πρόβλημα πνευματικό, μη μπορώντας μέχρι να έρθει εκείνος, να πάρει δεύτερο και τρίτο παιχνίδι.

Ο Βιτόρια και κάθε προπονητής που αναλαμβάνει μία ομάδα στα μέσα της σεζόν, είναι δίκαιο να συγκριθεί μόνο με την πρότερη κατάσταση που ήρθε να διαχειριστεί.

Το να συγκρίνει κανείς για παράδειγμα τον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς(μία ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία) μετά από 2.5 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας στον πάγκο, με εκείνον του Βιτόρια μετά από τέσσερις αλλαγές προπονητών, είναι τουλάχιστον επικίνδυνο.

Κάθε συζήτηση σχετική με το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει διαφορετικές οπτικές. Στην εποχή των analytics, όμως, στοιχείων βάσει των οποίων οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον τους, οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια.

Ανεξάρτητα από το κομμάτι της βελτίωσης, αξίζει να σημειώσουμε πως ο Βιτόρια έχει μια ξεκάθαρη και ταιριαστή ιδέα για τον τρόπο που θέλει να παίζει ο Παναθηναϊκός(ποδόσφαιρο τοποθέτησης, έλεγχος, τριγωνικές συνεργασίες στα άκρα, πίεση ψηλά και counterpress), παρουσιάζοντας και κάποιες τακτικές τροποποιήσεις σε ματς όπου το έκρινε απαραίτητο.

Όπως σε εκείνα απέναντι στην ΑΕΚ, κατακτώντας δύο φορές την νίκη με άμεσο ποδόσφαιρο.

Παράλληλα διαχειρίζεται πολύ καλά τους ανθρώπους εντός των αποδυτηρίων, όντας απόλυτα δίκαιος στις ποδοσφαιρικές του αποφάσεις, με πιο τρανό παράδειγμα την παρουσία του Κάρολ Σφιντέρσκι αντί του Φώτη Ιωαννίδη στην κορυφή της επίθεσης.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, επί των ημερών του Ντιέγκο Αλόνσο ήταν μία ομάδα που δημιουργούσε 1.45xGoals ανά παιχνίδι και επέτρεπε στον αντίπαλο 1.46xGoals ανά παιχνίδι.

Μία μέτρια επίδοση δημιουργικά για ομάδα του επιπέδου του Τριφυλλιού και μια άθλια επίδοση στο ανασταλτικό κομμάτι.

Ο Παναθηναϊκός του Ρουί Βιτόρια είναι ένα σύνολο που δημιουργεί 1.82xGoals ανά παιχνίδι και επιτρέπει στον αντίπαλο 1.08xGoals ανα αναμέτρηση, με την δουλειά του Ίβηρα κόουτς να βελτιώνει σημαντικά και τους δύο δείκτες της απόδοσης του Παναθηναϊκού.

Στα 32 ματς που έχει κάτσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι σημαντικό να εξετάσουμε και κάτι ακόμα. Σε πόσα από αυτά η ομάδα του ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο; Σε πόσα τα xGoals του Παναθηναϊκού ήταν ανώτερα από των αντιπάλων;

Στα 26 από τα 32, δηλαδή στο 81%, το Τριφύλλι ήταν από λίγο έως πολύ ανώτερο των αντιπάλων του σε όλες τις διοργανώσεις.

Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη, πληρώνοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων, την τεράστια αναποτελεσματικότητα μπροστά από την αντίπαλη εστία που ήταν και η κύρια αγωνιστική αιτία για το -10 από την κορυφή στο φινάλε της κανονικής διάρκειας της Super League...

Oι αριθμοί λοιπόν, τους οποίους μας προσφέρει το Wyscout, έρχονται να απαντήσουν αντικειμενικά για την ποιότητα της δουλειάς του Πορτογάλου προπονητή από την ημέρα που ανέλαβε.

Το αν αυτή η δουλειά μπορεί να κάνει τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή και πρωταγωνιστή στην Ευρώπη; Θα πρέπει ο Βιτόρια να κάνει την προετοιμασία, να διαλέξει τα δικά του ''υλικά'' για την συνταγή της νέας σεζόν και έπειτα να κριθεί με ασφάλεια και σοβαρότητα, σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον, αυτό του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο δεν έχει μάθει να αξιολογεί ποδοσφαιρικά τους προπονητές και τους θεωρεί ένα αναγκαίο κακό για τους συλλόγους...