Ολυμπιακός: Τα «Πέτρινα Χρόνια» είναι κομμάτι της ιστορίας του (vids)

• Το «καταστροφικό» καλοκαίρι του 1987
• Η έλευση Κοσκωτά και το ντεμαράζ των μεταγραφών
• Γεμάτο ΟΑΚΑ με την Παναχαϊκή σε ντέρμπι παραμονής!
• Η ιστορική παρουσίαση του Ντέταρι
• Ο Κοσκωτάς στις ΗΠΑ, η εμφάνιση Σαλιαρέλη, η απόκρουση του Μανωλά και το γκολ του Καραγκιοζόπουλου
• Εποχή «Mig»
• Οι ατάκες για τη φυγή του Ντέταρι, το πορτοφόλι και οι «επιστήμονες»
• Επιστροφή Νταϊφά, στο προσκήνιο ο Κόκκαλης
• Οι «κορνέδες» του Ρέντη
• Η αγωνιστική παρουσία του Ολυμπιακού στα «Πέτρινα Χρόνια»

Σε μία διαδρομή 100 ετών είναι λογικό και συνάμα εύλογο να έρχεσαι αντιμέτωπος με εμπόδια που δοκιμάζουν τα όριά σου. Πόσο δε όταν αναφερόμαστε σε έναν οργανισμό μεγέθους σαν του Ολυμπιακού, όπου ξεχωριστό κομμάτι στην αιώνια, πλέον, πορεία του έχουν αποκτήσει τα λεγόμενα «Πέτρινα Χρόνια».

Φαντάζει δε και κάπως οξύμωρο σε έναν σύλλογο να διατηρείται τόσο αναλλοίωτη η θύμηση μιας εποχής που κάθε άλλο παρά πετυχημένη δύναται να χαρακτηριστεί, είναι όμως κομμάτι της ιστορίας του… Συνέβη, οι παλαιότεροι την έζησαν, την βίωσαν εκ των έσω και όσο διάστημα και αν περάσει θα παραμένει άσβεστη στη μνήμη όλων.

Ο συγκεκριμένος όρος δε περνά από γενιά σε γενιά, ίσως και για να υπενθυμίζει πως στην μπάλα, όπως άλλωστε και στη ζωή, τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να λαμβάνεται ως δεδομένο.

Το «καταστροφικό» καλοκαίρι του 1987

Βρισκόμασταν λοιπόν στο καλοκαίρι του 1987 και οι «ερυθρόλευκοι» στέκονταν στην αφετηρία της επόμενης σεζόν με τον τίτλο του πρωταθλητή στις αποσκευές τους, όμως οι μεταγραφικές κινήσεις εκείνης της περιόδου αποδείχθηκαν καταστροφικές και συνέβαλαν ώστε το club να «τρέξει» τότε μία από τις χειρότερες περιόδους του.

Για παράδειγμα η απόκτηση του «Μουντιαλικού» Καζιμιέρσκι που αποσκοπούσε στη «θωράκιση» των γκολπόστ του διεκδικεί τον τίτλο μίας από τις πλέον αποτυχημένες, τηρουμένων όλων των αναλογιών, μεταγραφές που έχει ποτέ κάνει ο σύλλογος, ενώ για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι ο όρος «Μουντιαλικός» ήταν τότε… συνώνυμο της «βόμβας».

Χωρίς ίντερνετ, πληθώρα πληροφοριών και όλα όσα θεωρούνται σήμερα ως «καθημερινότητα» και μόνο η παρουσία σε τελική φάση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν αρκετή ώστε ένας παίκτης να λογίζεται για world class και ο Πολωνός πορτιέρε ήταν μερικούς μήνες πριν στα γήπεδα του Μεξικό.

Παράλληλα και στην προετοιμασία παρατηρήθηκαν σοβαρότατα λάθη, αφού το τουρνέ που έγινε στην Αμερική για «καθαρά» οικονομικούς λόγους δεν επέτρεψε ουσιαστικά στον Ολυμπιακό να «χτιστεί» όπως έπρεπε, έτσι ευρύτερα όλα όσα «έτρεξαν» εκείνο το θέρος δύναται εκ των υστέρων να χαρακτηριστούν ως το προμήνυμα για εκείνα που έπονταν.

Σαν ένα σημείο των καιρών δηλαδή.

Ναι μεν η χρονιά ξεκίνησε με την κατάκτηση του Super Cup με αντίπαλο τον ΟΦΗ (1-0 στο ΟΑΚΑ), ωστόσο η συνέχεια θύμιζε... αρχαία τραγωδία. Στην Ευρώπη ήρθε ο αποκλεισμός από την Γκόρνικ Ζάμπρζε και στα πρώτα έξι ματς πρωταθλήματος το ρεκόρ των «ερυθρολεύκων» ήταν 0-4-2.

Με αυτά τα δεδομένα φιλοξένησε στις αρχές Νοεμβρίου τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι των «αιωνίων», το οποίο αναγορεύτηκε ως παιχνίδι-ορόσημο ώστε να ξεκινήσει η αντεπίθεση. Μάταια όμως.

Το τελικό 4-1 υπέρ του «τριφυλλιού» σε ένα ματς όπου η «ερυθρόλευκη» άμυνα, με «πρωταγωνιστή» τον Καζιμιέρσκι, θύμιζε… παιδική χαρά, αποτύπωσε ανάγλυφα πως στο λιμάνι όλα ήταν λάθος.

Η έλευση Κοσκωτά και το ντεμαράζ των μεταγραφών

Ο κόσμος «έβραζε», αλλά η οργή μετατράπηκε σε ενθουσιασμό όταν μερικές ημέρες μετά έγινε γνωστό πως ο Γιώργος Κοσκωτάς συμφώνησε με τον Σταύρο Νταϊφά για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του club.

Επί χάρτου ήταν ένας «οικονομικός κολοσσός» που εκείνα τα χρόνια έπαιρνε τα... πάντα, σε επίπεδο επιχειρήσεων, media κτλ. Στη συνέχεια βέβαια αποδείχθηκε πως τίποτα εξ' αυτών δεν ήταν αληθινά και ο «Κροίσος» δεν ξόδευε δικά του λεφτά, σε μία «φούσκα» που... έσκασε αργότερα. Οταν και αποδείχθηκε πως «πρωταγωνίστησε» σε υπεξαίρεση δισεκατομμυρίων δραχμών και κάθε λογής απάτη, που «στοίχειωσε» για μεγάλο χρονικό διάστημα την πολιτική, αθλητική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Οσο για το ότι μέχρι και πρότινος ασχολούνταν με τα κοινά του Παναθηναϊκού, έμοιαζε... ψύλλος στα άχυρα.

Τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο του 1987 έκανε 15 μεταγραφές και συνάμα πήρε από τον ΠΑΟΚ τον Ολλανδό προπονητή Λίμπρεχτς, ενώ ο μύθος της εποχής αναφέρει πως στις διαπραγματεύσεις έδινε αμέσως παραπάνω από όσα του ζητούσαν οι παίκτες και δεν έμπαινε ποτέ σε διαδικασία «παζαριού».

Χαρακτηριστικό της «κοσμογονίας» που συντελούνταν είναι πως σε διάστημα λίγων μόνο ημερών από τους «παλιούς» έμειναν μόνο 10 ποδοσφαιριστές και πιο συγκεκριμένα οι Μητρόπουλος, Ξανθόπουλος, Μίχος, Αλεξίου, Αποστολάκης, Καπουράνης, Σκούνας, Κοκολάκης, Μπονόβας, Παπαδόπουλος.

Ολοι οι άλλοι άλλαξαν και οι «ερυθρόλευκοι» βίωναν μία κατάσταση που «φλέρταρε» στα όρια ευφορίας.

Γεμάτο ΟΑΚΑ με την Παναχαϊκή σε ντέρμπι παραμονής!

Βέβαια μέσα στο γήπεδο η εικόνα παρέμενε τραγική, τον Δεκέμβριο ήρθε η «βαριά» ήττα από τον ΠΑΟΚ στις Σέρρες με 6-1 και ο Ολυμπιακός «πάλευε» να κρατηθεί στην κατηγορία. Η αγάπη του κόσμου του όμως αποτυπώθηκε ανάγλυφα στο τελευταίο παιχνίδι για εκείνο το ημερολογιακό έτος. Κάντε το εικόνα!

Βρισκόμασταν στην 12η αγωνιστική και οι Πειραιώτες παρέμεναν χωρίς νίκη στη σεζόν (0-6-5), όταν και κλήθηκαν να υποδεχθούν την Παναχαϊκή σε ένα «ντέρμπι παραμονής»! Τότε χρησιμοποιούσαν για έδρα το ΟΑΚΑ και στο συγκεκριμένο ματς κόπηκαν περισσότερα από 60.000 εισιτήρια, αφού η εξέδρα ήθελε να βρεθεί στο πλευρό τους.

Τελικά πήραν τη νίκη με 2-0 χάρις σε γκολ των Μητρόπουλου, Μουστακίδη, λίγες ημέρες μετά κέρδισαν και τον Αρη στη Θεσσαλονίκη με 2-1 και κάπως έτσι ξεκόλλησαν από την ουρά, ενώ συνάμα «ξόρκισαν» κάθε σενάριο υποβιβασμού!

Παράλληλα η ομάδα προχωρούσε στο Κύπελλο, όμως εσωτερικές «διαφορές» οδήγησαν στην απομάκρυνση του Λίμπρεχτς - τα ρεπορτάζ της εποχής έκαναν λόγο για παράπονα του τότε τεχνικού πως ο Σταύρος Κοσκωτάς, αδερφός του Γιώργου, ήθελε να έχει λόγο στο έργο του - και κάπως έτσι φτάσαμε στις 8 Μαϊου του 1988.

Εκείνο το βράδυ συγκρούστηκαν οι «αιώνιοι» στον final του Κυπέλλου, όπου ξέχωρα από τον τίτλο διακυβεύονταν και η ευρωπαϊκή τους παρουσία την επόμενη σεζόν και ύστερα από ένα παιχνίδι που «έσπασαν καρδιές» ο Παναθηναϊκός επικράτησε 4-3 στα πέναλτι, σε μία εξέλιξη που άφησε τους «ερυθρόλευκους» εκτός νυμφώνος.

Το συγκεκριμένο ματς χαρακτηρίζεται από τότε ως ο «τελικός του αιώνα» και στα ρεπορτάζ των ημερών αναφέρεται πως στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού το κλίμα ήταν, παρά την ήττα, πανηγυρικό και άνοιγαν σαμπάνιες.

Ο Κοσκωτάς τόνιζε παντού πως τα καλύτερα έρχονται, αλλά εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως στον Πειραιά είχαν μόλις βρεθεί σε αχαρτογράφητα νερά.

Η ιστορική παρουσίαση του Ντέταρι

Το καλοκαίρι του 1988 δε θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όλων των «παλιών», όμως ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι από το ντελίριο της παρουσίασης του Ντέταρι στην Πλατεία Κοραή, σύντομα ο σύλλογος θα περνούσε στην αβεβαιότητα.

Εκείνον τον Αύγουστο λοιπόν περισσότεροι από 50.000 φίλοι του club αποθέωσαν τον διεθνή Ούγγρο μεσοεπιθετικό που ήρθε στα μέρη μας ως ο κορυφαίος ξένος της Μπουντεσλίγκα, όταν και μεταξύ άλλων οδήγησε στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης στην κατάκτηση του Κυπέλλου Γερμανίας.

Το deal της μετακίνησής του ανήλθε στα 3.000.000.000 δραχμές (σ.σ. τότε 8.700.000 ευρώ), συγκαταλέγονταν στις πλέον πολυδάπανες της Ευρώπης και ο Ολυμπιακός τον πήρε, όπως υποστηρίχθηκε, μέσα από τα χέρια της Γιουβέντους!

Παράλληλα στο «τιμόνι» της ομάδας βρίσκονταν πλέον ο Γιάτσεκ Γκμοχ, ο αρχιτέκτονας του «θαύματος» της ΑΕΛ που πήρε το πρωτάθλημα λίγους μήνες πριν, οι ηχηρές εγχώριες προσθήκες συνεχίζονταν και συνάμα τα σενάρια έκαναν λόγο για «φλερτ» με τους Κλίνσμαν, Φούτρε από το εξωτερικό όπως και για ότι καλύτερο από την ελληνική αγορά. Ετσι ήταν κάπου λογικό πως τα όνειρα και οι προσδοκίες δεν είχαν ταβάνι.

Την ίδια στιγμή όμως στις πολιτικές εφημερίδες άρχισε να αναγράφεται ο όρος «Σκάνδαλο Κοσκωτά», που σταδιακά αναγορεύτηκε σε ένα «τσουνάμι» που σάρωσε την πολιτική σκηνή του τόπου.

Ο Ολυμπιακός εύλογα δεν μπορούσε να μην επηρεαστεί, ενώ και σε αγωνιστικό επίπεδο το «δέσιμο» όλων αυτών των «αστεριών» - μεταξύ άλλων ξεχώριζε και η προ μηνών έλευση του αείμνηστου πια Φούνες, του «Βούβαλου» από τη Ρίβερ Πλέιτ, διεθνή Αργεντινού μεσοεπιθετικού που το 1992 έφυγε πρόωρα από τη ζωή- αποδείχθηκε δύσκολη.

Ο Κοσκωτάς στις ΗΠΑ, η εμφάνιση Σαλιαρέλη, η απόκρουση του Μανωλά και το γκολ του Καραγκιοζόπουλου

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτος ο Κοσκωτάς έφυγε για τις ΗΠΑ όπου λίγο αργότερα συνελήφθη, το club ήταν ακέφαλο, τα οικονομικά του βρίσκονται σε κακή κατάσταση και κάπου εκεί εμφανίστηκε στο προσκήνιο το όνομα του Αργύρη Σαλιαρέλη ή αλλιώς «Βασιλιάς των Ρουμπινιών».

Ο τελευταίος δημοσιοποίησε ένα συμφωνητικό που έγραφε ότι ο Κοσκωτάς του έδωσε τις μετοχές της ομάδας, εκείνος το αμφισβήτησε, το επόμενο διάστημα υπήρξαν σχετικές δικαστικές αποφάσεις και το «θύμα» όλων αυτών ήταν ο Ολυμπιακός. Που ελέω της δίνης που είχε δημιουργηθεί ήταν επί της ουσίας κατεστραμμένος οικονομικά, αλλά παρόλα αυτά «άγγιξε» το πρωτάθλημα.

Η 7η Μαΐου του 1989 είναι μία ημέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, αφού οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχθηκαν τότε την ΑΕΚ και αν νικούσαν θα έπαιρναν τον τίτλο.

Κατά τη διάρκεια του ντέρμπι οι «ερυθρόλευκοι» απώλεσαν πολλές ευκαιρίες, μία απόκρουση του Μανωλά σε κεφαλιά του Ντέταρι απέκτησε, με την πάροδο του χρόνου, «μυθικές» διαστάσεις για το πώς πραγματοποιήθηκε και τελικά οι «κιτρινόμαυροι» επικράτησαν 1-0 χάρις σε τέρμα του Καραγκιοζόπουλου, αποτέλεσμα που τους έδωσε και τον τίτλο!

Βέβαια τα όσα προηγήθηκαν εκείνου του αλησμόνητου αγώνα «φωτογραφίζουν» σε τι κυκεώνα, τουλάχιστον, βρίσκονταν η ομάδα.

Το πρωτάθλημα είχε διακοπεί ελέω Εθνικών Ομάδων και αντί οι «ερυθρόλευκοι» να παραμένουν focus στο ντέρμπι που ακολουθούσε έκαναν δηλώσεις «σιγουριάς», ενώ ο τότε ισχυρός τους άνδρας προσκάλεσε το ποδοσφαιρικό τμήμα στον πύργο του στην Αίγινα, όπου και του παρέθεσε ένα πανηγυρικό γεύμα. Εκεί μάλιστα παρουσίασε μία τούρτα που έγραφε «Ολυμπιακός-ΑΕΚ 4-0» και όπως μετέφερε στους παρευρισκόμενους, θα την έκοβε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα!

Τις τύχες ενός τεράστιου club κρατούσαν άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονταν το μέγεθός του, ενώ καταπατόνταν και κάθε ποδοσφαιρική λογική. Είναι ιστορική δε η ατάκα του Σοφιανόπουλου ύστερα από τη λήξη της αναμέτρησης με τους «κιτρινόμαυρους», όταν μεταξύ άλλων ο τότε φορ του Ολυμπιακού σχολίαζε σε «πηγαδάκια» πως «μπορεί να χάσαμε, αλλά τουλάχιστον γλυτώσαμε την ξενάγηση στον πύργο των φαντασμάτων»!

Ο Ολυμπιακός βέβαια και αυτό ισχύει για όλες τις μεγάλες ομάδες εντός και εκτός συνόρων, δεν είναι ο εκάστοτε ιδιοκτήτης του αλλά όσα πρεσβεύει. Σταδιακά όμως η κατάσταση γίνονταν όλο και χειρότερη, αφού η τότε διοίκηση αδυνατούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά στο «μέγεθος» της φανέλας του.

Το 1989/90 δε την πόρτα των φυλακών πέρασε έστω και για λίγο και ο Σαλιαρέλης (σ.σ. μεταγενέστερα καταδικάστηκε και για τη φυγάδευση του Κοσκωτά στις ΗΠΑ), που ύστερα κατάφερε μέσω πρωτοδικείου να εξασφαλίσει πως θα είναι το «αφεντικό» του club.

Εκείνη η χρονιά ξεκίνησε με τον Παπαποστόλου στον πάγκο, αλλά κατά τη διάρκειά της πρώτος τεχνικός έγινε ο Κόμορα, πεθερός του Ντέταρι. Ο «Μαγυάρος» πάντως … χόρευε μέσα στο γήπεδο και ναι μεν στο πρωτάθλημα η ομάδα έμεινε πίσω, στην Ευρώπη έφτασε μέχρι τους «16» του πάλαι ποτέ Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και στο Κύπελλο κατέκτησε το τρόπαιο, όταν και νίκησε 4-2 τον ΟΦΗ στον τελικό του θεσμού.

Παρότι όμως ήρθε εκείνη την περίοδο ένας τίτλος το φινάλε της αποδείχθηκε εκ νέου επεισοδιακό, αφού στο τελευταίο παιχνίδι που ήταν ξανά με τους Κρητικούς περίπου 10 ημέρες μετά τον τελικό, συντελέστηκε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και ενώ ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο 48' μπροστά στο σκορ με 4-0, έχασε τελικά στο Φάληρο με 5-4!

Εποχή «Mig»

Το επόμενο καλοκαίρι ήταν εκ νέου γεμάτο «ειδήσεις», καθώς ο τεράστιος παλαίμαχος άσος Μπλαχίν πήρε τα «ηνία» και ελέω της παρουσίας του στον πάγκο, άνοιξε για τον Ολυμπιακό η αγορά της πρώην ΕΣΣΔ και μεταξύ άλλων οι Προτάσοφ, Λιτόφτεντσκο... έπιασαν λιμάνι.

Αμφότεροι έπαιξαν το 1988 στον τελικό του EURO όπου και έχασαν 2-0 από την Ολλανδία των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ, ενώ ο πρώτος λογίζονταν εκείνη την εποχή ως ένας εκ των κορυφαίων φορ του ευρωπαϊκού football.

Μέχρι εδώ όλα καλά, στο Ελληνικό χιλιάδες κόσμου τους υποδέχθηκε, όμως στην πορεία αποδείχθηκε πως γίνονταν μεταγραφές - κυρίως για τα «Mig» όπως αποκαλούνταν οι Ουκρανοί - με λεφτά της…Monopoly.

Για αληθινά η διοίκηση αναζητούσε πόρους κυρίως μέσω των εισιτηρίων, όπου και έβαζε αρκετά υψηλές τιμές. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ένα ευρωπαϊκό ματς κόντρα στην Σαμπντόρια το «Γ. Καραϊσκάκης» όχι μόνο δεν γέμισε, αλλά υπολογίζονταν πως παραβρέθηκαν μόλις 17.000 θεατές, σε προφανή ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αποφάσεις Σαλιαρέλη.

Ο οποίος το 1991 αγόρασε και τον Καραπιάλη από την ΑΕΛ, όμως το ποτάμι φάνταζε αδύνατο να γυρίσει πίσω.

Για την ιστορία το «άτι από τον κάμπο» που υποδέχθηκαν περίπου 5.000 φίλαθλοι όταν πήγε να υπογράψει, έκανε ντεμπούτο την πρεμιέρα του 1991/92 στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, όπου οι «ερυθρόλευκοι» προηγήθηκαν 4-0 στο 33’ χάρις σε χατ-τρικ του Προτάσοφ και τελικά νίκησαν με 4-2.

Ηταν ένα αποτέλεσμα που γεμισε με πολλές ελπίδες όλους στο λιμάνι, αλλά δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια.

Πώς άλλωστε μπορούσε να συμβεί κάτι το διαφορετικό;

Οι πιστωτές από εποχής του «Σκανδάλου Κοσκωτά» πίεζαν, οι νέες υποχρεώσεις όχι μόνο δεν καλύπτονταν αλλά τα χρέη… φούσκωναν συνεχώς, ενώ ο κόσμος βρίσκονταν στα… κάγκελα. Βέβαια η εξέδρα παραμένει διαχρονικά ευρηματική και εάν εκείνη την εποχή υπήρχαν social, τα όσα ελάμβαναν χώρα θα μετατρέπονταν σε Νο1 viral.

Οι ατάκες για τη φυγή του Ντέταρι, το πορτοφόλι και οι «επιστήμονες»

Για παράδειγμα συνηθίζονταν οι πρώτες προπονήσεις κάθε περιόδου να αποκτούν πανηγυρικό χαρακτήρα και οι φίλοι κάθε ομάδας δημιουργούσαν σε αυτές ατμόσφαιρα γηπέδου, με σκοπό να «ντοπάρουν» τους παίκτες. Οταν λοιπόν εκείνοι του Ολυμπιακού πήγαν στου Ρέντη για την αντίστοιχη των «ερυθρολεύκων» το 1990/91 αντιλήφθηκαν πως έλειπε ο Ντέταρι, καθώς είχε πουληθεί στην ιταλική Μπολόνια. Ηταν μία εξέλιξη που προκάλεσε την αντίδρασή τους και ο τότε ιδιοκτήτης του συλλόγου για να δικαιολογήσει τι συνέβη σχολίασε πως ήταν επιθυμία του ίδιου του ποδοσφαιριστή να φύγει επειδή ο νέος προπονητής ήταν Σοβιετικός (σ.σ. ο Μπλαχίν) και οι Σοβιετικοί είχαν σκοτώσει τον παππού του στον πόλεμο!

Ευρύτερα κάθε δημόσια εμφάνισή του Σαλιαρέλη προκαλούσε… ποικίλα σχόλια.

Ηταν εκείνο το διάστημα που στο «Γ. Καραϊσκάκης» ακούστηκε το «θρυλικό» πια σύνθημα «Αργύρη, κ@###@ φερ’το πορτοφόλι», όταν από τα μεγάφωνα του γηπέδου αναγνώσθηκε μία ανακοίνωση πως ένας φίλαθλος απώλεσε το πορτοφόλι του και όποιος το βρει καλείται να το παραδώσει.

Την ίδια στιγμή και επειδή πίστευε πως έτσι θα κάμψει την δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πρόσωπό του, πήρε την απόφαση να κλείσει τη «Θύρα 7» αλλά οι σχέσεις τους βρίσκονταν σε οριακό σημείο.

Μάλιστα σε ένα παιχνίδι με τον Αθηναϊκό στο Φάληρο όπου το 2-0 έγινε 2-2 εκατοντάδες φίλαθλοι εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και κινήθηκαν εναντίον όλων, κυρίως κατά του ρέφερι και των παικτών των φιλοξενουμένων, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να χάσει το ματς στα χαρτιά, ενώ παράλληλα του αφαιρέθηκαν δύο βαθμοί και κλήθηκε να δώσει πέντε αναμετρήσεις χωρίς κόσμο.

Ο Σαλιαρέλης από την πλευρά του έκανε λόγο για «επιστήμονες», σε μία δήλωση που άφησε εποχή. «Οι φίλοι της ομάδας είναι γραμματιζούμενοι άνθρωποι, επιστήμονες, απλά βγήκαν από τα ρούχα τους με αυτά που βλέπουν», είπε χαρακτηριστικά.

Το κλίμα δεν τον σήκωνε και ο κόσμος των «ερυθρολεύκων» επί της ουσίας τον έδιωξε. Αλλωστε στο ποδοσφαιρικό τμήμα επικρατούσε ένα χάος, οι παίκτες ήταν απλήρωτοι, οφειλές υπήρχαν προς όλους όσους συνδέονταν με τον σύλλογο (π.χ. από Ντιναμό Κιέβου και ΑΕΛ που έπαιζαν παλαιότερα οι Προτάσοφ, Καραπιάλης «έσκαγαν» συνεχώς κατασχετήρια) και ευρύτερα η κατάσταση έμοιαζε με αλαλούμ.

Πάντως η κατάκτηση του Κυπέλλου του 1992 στους διπλούς τελικούς με τον ΠΑΟΚ ήταν μία… υπενθύμιση πως ο Ολυμπιακός σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, όσα δεινά και αν τον έχουν βρει, παραμένει ένα ισχυρότατο brand name, αλλά ήταν εμφανές πως εάν δεν άλλαζε ρότα θα περνούσε σύντομα και το σημείο μηδέν που βρίσκονταν.

Επιστροφή Νταϊφά, στο προσκήνιο ο Κόκκαλης

Τελικά πάνω-κάτω εκείνο το διάστημα τη λύση έδωσε ο Νταϊφάς, που ηγήθηκε ενός επιχειρηματικού «μπλοκ» που ανέλαβε, μέσω πρωτοδικείου, τα «ηνία».

Μεταξύ των όσων συμμετείχαν αρχικά σε αυτό ήταν και ο Σωκράτης Κόκκαλης, που εκείνα τα χρόνια είχε και το τμήμα μπάσκετ.

Σταδιακά η κατάσταση άρχισε να εξομαλύνεται, οι συμμετέχοντες σε αυτό το group κατάφεραν να αποσοβήσουν το μεγαλύτερο «κακό», ενώ από το 1993 που ο τελευταίος ανέλαβε ως αποκλειστικός μεγαλομέτοχος και την ΠΑΕ, τα όσα διαδραματίστηκαν την τετραετία 1988-1992 πέρασαν στη λήθη του παρελθόντος.

Βέβαια καλούνταν να μαζέψει τα… ασυμμάζευτα και έτσι χρειάστηκαν ακόμη τρεις σεζόν μέχρι ο Ολυμπιακός να θέσει τέλος στα λεγόμενα «Πέτρινα Χρόνια» του, αφού φτάσαμε το 1996/97 όταν και σήκωσε ξανά τον τίτλο του πρωταθλητή. Οι υπολογισμοί που γίνονταν εκείνη την εποχή ανέβαζαν το συνολικό χρέος του συλλόγου σε πάνω από 10.000.0000.000 δραχμές (σ.σ. περίπου 30.000.000 ευρώ).

Ηταν μία περίοδος που δοκιμάστηκε, «φλέρταρε» ακόμη και με το φάσμα της καταστροφής, βρέθηκε απέναντι σε πολλούς και σε αρκετές περιπτώσεις μόνο ο κόσμος του θύμιζε το μέγεθός του ως οντότητα.

Οι «κορνέδες» του Ρέντη

Αλλωστε πολλάκις αντέδρασε έντονα, ενώ στη σφαίρα του μύθου έχουν πλέον περάσει οι «κορνέδες», το περιστατικό που συνέβη τον Ιανουάριο του 1993.

Τότε και μετά από μία ισοπαλία κόντρα στον Εδεσσαϊκό ο Μπλαχίν απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και τη θέση του πήρε ο Γεωργιάδης, που ντεμπουτάρισε σε αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου για το Κύπελλο.

Την επομένη της συγκεκριμένης αναμέτρησης εκατοντάδες φίλοι των «ερυθρολεύκων» πήγαν στου Ρέντη με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για την άνωθεν εξέλιξη, αφού ο κόσμος συμπαθούσε τον Ουκρανό κόουτς που μεταξύ άλλων είχε οδηγήσει την ομάδα στην τεράστια πρόκριση επί της Μονακό και μέχρι τους «8» του Κυπέλλου Κυπελλούχων της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή δεν είχε ξεχάσει και την ήττα με 4-0 από τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου του 1986, με τον Γεωργιάδη στον πάγκο του.

Από τον Τύπο της εποχής ουδέποτε επιβεβαιώθηκε πως «έλουσαν» με κορνέδες στον Ελληνα τεχνικό που το 2020 έφυγε από τη ζωή ή υπήρξε κάποιου είδους βιαιοπραγία, αλλά όλα συγκλίνουν πως οι συγκεντρωμένοι του ζητούσαν σε έντονο ύφος να φύγει και εκείνος που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητό του προσπαθούσε να τους μιλήσει. Κάπου εκεί λοιπόν ορισμένοι πέταξαν κάποια γλυκά προς το αυτοκίνητό του και έτσι έμειναν στην ιστορία «Οι κορνέδες».

Εκείνο το διάστημα ίσως να μην θυμίζει πια πολλά στο ευρύ κοινό, αφού πέρασαν πάνω-κάτω 30 plus χρόνια, μια γενιά δηλαδή. Αποτελούν όμως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού, ίσως και με γνώμονα πως τα όποια λάθη έγιναν δεν θα πρέπει να επαναληφθούν ποτέ, όχι μόνο στους «ερυθρόλευκους» αλλά και στην οποιαδήποτε ομάδα.

Τον Απρίλιο του 2013 ο αείμνηστος Νταϊφάς που έχει συνδέσει το όνομά του με τον σύλλογο εξέδωσε μία γραπτή δήλωση, με αφορμή αποδοκιμασίες που υπήρξαν τότε προς το πρόσωπο του Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος πήρε την ΠΑΕ από τον Κόκκαλη, «εκτόξευσε» τον Ολυμπιακό και με εκείνον στο «τιμόνι» θα συμπληρώσει έναν αιώνα πορείας με μεταξύ άλλων ένα ευρωπαϊκό, το Conference League, στο παλμαρέ του, που ήταν το πρώτο και μέχρι στιγμής το μόνο σε συλλογικό επίπεδο για τη χώρα μας (σ.σ. δύο μάλιστα με το Youth League επίσης της περσινής περιόδου).

Ο εκ των ιστορικών ηγετών των Πειραιωτών ανέφερε χαρακτηριστικά και μεταξύ άλλων: «Προσοχή λοιπόν! Γιατί αυτοί που υβρίζουν, προφανώς δεν έχουν ζήσει τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού».

Η αγωνιστική παρουσία του Ολυμπιακού στα «Πέτρινα Χρόνια»

Ας θυμηθούμε λοιπόν την αγωνιστική παρουσία των «ερυθρολεύκων» εκείνη την περίοδο, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως τα «Πέτρινα Χρόνια».

1987/88: Στο πρωτάθλημα τελείωσε στη 9η θέση με ρεκόρ 9-13-8 και στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τον τελικό όπου ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 4-3 στα πέναλτι (σ.σ. 6-5 συνολικό σκορ). Εκτός των συνόρων αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την Γκόρνικ Ζάμπρζε της Πολωνίας, ενώ κατέκτησε το Σούπερ Καπ όταν και νίκησε 1-0 τον ΟΦΗ.

1988/89: Στο πρωτάθλημα τερμάτισε 2ος με ρεκόρ 16-9-5 και στο «-3» από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στον 2ο γύρο από τον ΟΦΗ. Δεν συμμετείχε στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ.

1989/90: Κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος όταν και νίκησε 4-2 τον ΟΦΗ στον τελικό, ενώ στο πρωτάθλημα ήταν 4ος με επίδοση 18-9-7. Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ έφτασε μέχρι και τους «16», όπου και έμεινε εκτός από την Οσέρ λόγω της ισχύς του κανόνα του εκτός έδρας γκολ (1-1 εντός, 0-0 εκτός). Προηγουμένως απέκλεισε Ραντ και Βιέννα.

1990/91: Τερμάτισε 2ος στο πρωτάθλημα πίσω από τον Παναθηναϊκό (19-10-5), στο Κύπελλο έμεινε εκτός στον Β’ Γύρο από τον ΠΑΟΚ. Στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης αποκλείστηκε στους «16» από τη Σαμπντόρια, αφού προηγουμένως ξεπέρασε το εμπόδιο της Φλαμουρτάρι.
1991/92:

1991/92: Πήρε το Κύπελλο σε διπλό τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ (1-1 στην Τούμπα, 2-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης), ενώ στο πρωτάθλημα ήταν 2ος πίσω από την ΑΕΚ, με ρεκόρ 20-11-3.

1992/93: Στο πρωτάθλημα τερμάτισε 3ος (20-8-6), στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τον τελικό όπου έχασε 1-0 από τον Παναθηναϊκό, ενώ εκτός των συνόρων έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου και αποκλείστηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης και ενώ προηγουμένως έθεσε νοκ άουτ Τσερνομόρετς, Μονακό. Το 1-0 του Πριγκιπάτου με γκολ του Βαϊτση είναι πια ιστορικό.

1993/94: Παρότι γνώρισε μόνο δύο ήττες σε όλο το πρωτάθλημα έκανε όμως και 14 ισοπαλίες (18-14-2) και έτσι τελείωσε τη σεζόν στην 3η θέση, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τον Ηρακλή. Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ξεπέρασε αρχικά το εμπόδιο της Μπότεφ Πλόβντιβ και ύστερα έμεινε μετά εκτός από την Τενερίφη, ύστερα από δύο συγκλονιστικά ματς όπου έλαμψε το άστρο του φορ Κρίστενσεν (1-2 εκτός, 4-3 εντός).

1994/95: Στο πρωτάθλημα έμεινε δεύτερος πίσω από τον Παναθηναϊκό (20-7-7), στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τους «πράσινους», ενώ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ έμεινε εκτός από τη Μαρσέιγ με δύο ήττες (1-2, 0-3),

1995/96: Τερμάτισε 3ος στο πρωτάθλημα (19-8-7), στο Κύπελλο έμεινε εκτός στους «16» από την ΑΕΚ και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ξεπέρασε αρχικά το εμπόδιο των Σλάβια Σόφιας, Μάριμπορ μέχρι που γνώρισε πικρό και μάλλον άδικο αποκλεισμό από τη Σεβίλλη, όταν και εκείνη σκόραρε στην παράταση του «Γ. Καραϊσκάκης (0-1, 2-1).

Τίτλοι στα «Πέτρινα Χρόνια» (1987-1997): 2 Κύπελλα (1990, 1992), 1 Σούπερ Καπ (1988).