Αν δεν το φτιάξουν αυτό, Μίτσελ και παίκτες, ο Ολυμπιακός δεν θα κάνει τίποτα

Το γράφω με αφορμή το χθεσινό Άρης-ΠΑΟ (1-2), αλλά για τελευταία φορά, γιατί βαρέθηκα: αν ο Μίτσελ και οι παίκτες του δεν φτιάξουν το πρόβλημα που έχει η ομάδα στις στημένες φάσεις, δεν πρόκειται να κάνει τίποτα ο Ολυμπιακός.

Ο Παναθηναϊκός πήρε χθες το απολύτως κρίσιμο, βαθμολογικά και ψυχολογικά, τρίποντο στο Χαριλάου από ένα κόρνερ. Τυχερό το γκολ του Παλάσιος; Ναι, μόνο που για να φτάσει στον σκόρερ η μπάλα, πήρε παλικαρίσια την πρώτη κεφαλιά ο στόπερ Σάρλια. Κι από εκεί που ο ΠΑΟ θα έμενε στο 1-1, κέρδισε και πήρε ηθικό για να συνεχίσει τη μάχη στη διεκδίκηση του τίτλου.

Η ΑΕΚ τις προάλλες ήταν πολύ κοντά σε μία ήττα διασυρμού από τον ουραγό Ιωνικό στη Νεάπολη. Κι όμως το γύρισε από την κεφαλιά του στόπερ Βίντα από εκτέλεση κόρνερ στο 82’ κι έτσι άλλαξε τη μορφή του αγώνα και στις καθυστερήσεις έκανε και δεύτερο γκολ και κέρδισε 2-1.

Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα: από ένα «στημένο» και μία κεφαλιά η ΑΕΚ πέρασε από το Αγρίνιο, ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Άρη και στον α΄ γύρο με ένα φάουλ και μία κεφαλιά στο 90, για να θυμηθώ μάνι μάνι δύο.

Κι ο Ολυμπιακός; Γκολ από κόρνερ έχει βάλει ένα, τον περασμένο Αύγουστο!!! Κόρνερ Βαλμπουενά, κεφαλιά Ελ Αραμπί 1-1 με την Σλόβαν Μπρατισλάβας. Εδώ δεν μιλάμε πια για απογοήτευση, μιλάμε για τραγική αδυναμία, για ανικανότητα. Τόσα κόρνερ κερδίζει η ομάδα σε κάθε παιχνίδι, έχει εκτελεστές Χάμες, Μπιέλ, Φορτούνη, Βαλμπουενά, έχει ψηλά παιδιά να πάρουν κεφαλιές και ούτε ένα γκολ έξι μήνες; Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Και τέλος πάντων, αφού βλέπεις πρόβλημα, π.χ. ότι δεν έχεις κορμιά να σου κάνουν τη διαφορά στο ψηλό παιχνίδι, υπήρχε η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου. Να πάρεις σέντερ φορ πιο ικανό κεφαλοσφαιριστή η, να πάρεις στόπερ πιο ικανό κεφαλοσφαιριστή η, και τα δύο. Και δεν έκανες τίποτα. Έστω να δεις αν μπορείς να «φτιάξεις» πάλι τον Σισέ, που αποδεδειγμένα μπορεί να σε βοηθήσει στις στατικές φάσεις και έχει βάλει πολλά γκολ για στόπερ.

Πραγματικά δεν ξέρω. Απλά ελπίζω. Τις προάλλες που ο Ολυμπιακός έχανε από τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με κεφαλιά του Μπακαμπού από εκτέλεση φάουλ του Χάμες, για να αποδειχθεί για άλλη μία φορά πόσο πολύτιμο μπορεί να είναι ένα κόρνερ η, ένα φάουλ. Ήταν το πρώτο γκολ του από στατική φάση μετά από ένα ολόκληρο γύρο και μόλις το δεύτερο σε ολόκληρο το πρωτάθλημα…

Θέλω να πιστεύω ότι ο Μίτσελ επιτέλους θα δουλέψει με τους παίκτες του κάτι καλύτερο και στις εκτελέσεις κόρνερ-κι ότι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού θα δείξουν έστω τώρα μία μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε αυτές τις μονομαχίες στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή, να μπαίνουν ρε παιδί μου πιο δυνατά στις σώμα με σώμα μάχες. Δεν γίνεται αλλιώς. Στις δύσκολες στιγμές ενός αγώνα, ένα γκολ από κόρνερ η, φάουλ μπορεί να αποδειχθεί λύτρωση. Αποτελεί την πιο εύκολη λύση που μπορεί να βρεις όταν έρχονται τα σκούρα.

Από ένα σημείο και μετά, και με τον Πέδρο Μαρτίνς ο Ολυμπιακός είχε δυσκολίες στο σκοράρισμα από κόρνερ και φάουλ, για δεδομένα ομάδας που κερδίζει τόσες στατικές φάσεις, αλλά σε γενικές γραμμές έπαιρνε γκολ από αυτές. Φέτος ξεπεράστηκε κάθε όριο. Κερδίζει κόρνερ ο Ολυμπιακός και ξέρεις από πριν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα!

Είδαμε, όμως, και με την ΑΕΚ την Πέμπτη ότι από δύο εκτελέσεις φάουλ, που δεν ήταν και καλές, οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν χρυσές ευκαιρίες να μειώσουν το σκορ σε 2-1, μία με τον Γκάρι (δοκάρι) και μία με τον Μπακαμπού (ακυρωθέν γκολ Εμβιλά). Συχνά δημιουργούνται μελέ, αναστατώσεις, αναμπουμπούλες σε τέτοιες στιγμές και απλά χρειάζεται ένα ψύχραιμο τελείωμα για να σκοράρεις. Σκεφθείτε δε πόσο αλλιώς θα ήταν τα πράγματα για την υπόθεση πρόκριση στον τελικό, αν είχε γίνει το 2-1 σε μία από τις δύο εκείνες φάσεις.

Παρεμπιπτόντως, είναι απογοήτευση στο θέμα του σκοραρίσματος με τον Εμβιλά. Ο Γάλλος πράγματι βοηθάει την ομάδα σε πολλά μέσα στο παιχνίδι, δίνει μάχες, είναι ηγετικός, αλλά ο Ολυμπιακός από ένα αμυντικό χαφ περιμένει και κάποια, έστω λίγα γκολ. Κι ο Εμβιλά έχει να σκοράρει από πέρυσι ίδια ημέρα με σήμερα, 13 Φεβρουαρίου όταν είχε πετύχει το μοναδικό γκολ στο 1-0 επί της ΑΕΚ, από-τι γράφω τόση ώρα-ένα κόρνερ. Μηδέν γκολ σε 12 ολόκληρους μήνες, είναι μη αποδεκτό. Ούτε πρόκειται ποτέ να βάλει γκολ με εκείνα τα σουτ που επιχειρεί από τα 30 μέτρα στο γάμο του Καραγκιόζη, θυμίζοντας τον Μαντί Καμαρά-κι εκείνου του έπιανε ένα το χρόνο.

Ο Εμβιλά μας έχει δείξει ότι μπορεί να σκοράρει στις στατικές φάσεις και σε στιγμές που έρχεται από πίσω σε σέντρες. Κι αυτό πρέπει να κοιτάξει να αξιοποιήσει.

Για να τελειώσω από εκεί που ξεκίνησα: ο Παναθηναϊκός ήταν πειστικός χθες. Δεν κέρδισε άδικα. Παρότι δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι για μισή ώρα, διάστημα στο οποίο θα μπορούσε πράγματι να χάνει με 0-2, στη συνέχεια και για 60 λεπτά ήταν καλός. Έφτιαξε ευκαιρίες για γκολ και δη με διάφορους τρόπους, με σέντρες (κεφαλιά Ιωαννίδη), με κλεψίματα (σουτ Μπερνάρντ), με κόρνερ (κεφαλιά Κουρμπέλη), με κάθετες (πλασέ Παλάσιος), με προσωπικές ενέργειες (σουτ Μαντσίνι). Και έφαγε από το 27’ έως το 95’ μόνο μία φάση κι αυτή από πολύ πλάγια, το σουτ του Πάλμα, που σπάνια γίνεται γκολ.

Μου άρεσε πραγματικά που ο ΠΑΟ έφαγε γκολ και από το επόμενο λεπτό κιόλας βγήκε μπροστά για να ισοφαρίσει. Δεν τον πήρε από κάτω, δηλαδή, κι έβγαλε μία καλή νοοτροπία. Ούτε βεβαίως είναι τυχαίο που έχει κερδίσει 14 (!!!) βαθμούς μετά το 80’ (2-1 και 1-0 τον Άρη, 1-0 τον ΠΑΣ, 2-0 τον Ατρόμητο, 1-0 τον Αστέρα, 1-0 τον Παναιτωλικό, 1-1 με Ολυμπιακό και ΟΦΗ). Έχει καλές διαιτησίες, έχει και τύχη, αλλά έχει και καλή φυσική κατάσταση και τα κυνηγάει τα παιχνίδια ως το σφύριγμα της λήξης.

Και τα γράφω αυτά, γιατί το ντέρμπι με τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη δεν αργεί καθόλου. Μόνο που για να έχει πραγματικά ουσία το ντέρμπι αιωνίων για τον Ολυμπιακό, πρέπει να πάει ως εκεί με νίκες. Και όπως από την πρώτη στιγμή λέω και ξαναλέω, το αποψινό παιχνίδι με τον Παναιτωλικό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για την ομάδα, που πρέπει να σηκώσει κεφάλι και πάνω απ΄ όλα να κερδίσει πάση θυσία.

Άσχετο: Κάθισα και το έψαξα μετά τη βαριά ήττα από την ΑΕΚ και είναι όντως απίστευτο-στα όχι πολλά παιχνίδια που έχει παίξει στον Ολυμπιακό ο 20χρονος Τζολάκης του έχουν συμβεί όλα τα στραβά και τα απίθανα! Πέντε φορές του έχουν βάλει αυτογκόλ (Σεμέδο, Μπα, Παπασταθόπουλος, Ντόη, Σαμασέκου)!!! Και άλλες πέντε έχουν κάνει πέναλτι (Ντόη δύο, Σεμέδο, Ανδρούτσος, Τιάγκο)!!! Μόνο ο Ντόη δηλαδή του έχει ένα αυτογκόλ και δύο πέναλτι! Αυτό που λέμε «δεν γίνεται» κι όμως γίνεται.