Όταν ο Μπακαμπού έχει 2-3 τελικές στα τρία δύσκολα παιχνίδια του Ολυμπιακού…

Ο Μίτσελ έβαλε στην Τούμπα την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα του Ολυμπιακού, όπως ο ίδιος την έχει στο μυαλό του.

Για τους 10 παίκτες δεν το συζητάμε, ίσως για τη μία θέση στην επίθεση, του Μασούρα, να ισχύει ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει και δεύτερες σκέψεις, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα κάθε παιχνιδιού, όπως άλλωστε έχει αποτυπωθεί κι από τις επιλογές του: άλλοτε τον Φορτούνη, άλλοτε τον Γκάρι, κάποιες φορές τον Βρουσάι η, τον Αγκιμπού (!) και πλέον και τους Κανός και Μπουτούτσι. Οι άλλοι 10 παίκτες, όμως, είναι αυτοί που έχει ξεχωρίσει και δη εδώ κι αρκετό καιρό. Άλλωστε, η ίδια 11άδα της Τούμπας είχε παίξει και στα ντέρμπι με ΠΑΟ (1-1) κι ΑΕΚ (0-0) στον α΄ γύρο, με την αναγκαστική μία αλλαγή, τον Άβιλα δεξί μπακ, αφού δεν υπήρχε τότε ο Ρόντινεϊ.

Παρεμπιπτόντως, δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Βραζιλιάνος είναι ένας καλός δεξιός μπακ. Κάποιες δε κινήσεις του είναι επιπέδου φανερά πολύ πάνω από το μέσο όρο, όπως εκείνη η ενέργεια του να πάρει την μπάλα, να συγκλίνει από δεξιά προς τον άξονα βγάζοντας πάσα ακριβείας στον Μασούρα (που αστόχησε στο σουτ). Το ζητούμενο με τον Ρόντι είναι η έλλειψη συγκέντρωσης που ορισμένες στιγμές τον διακρίνει στο αμυντικό κομμάτι: στην ευκαιρία του Ζίφκοβιτς στο 2’ είχε αφήσει παντελώς αμαρκάριστο τον παίκτη του και σε άλλες τρεις τελικές του ΠΑΟΚ είχε κακές άμυνες, με αποκορύφωμα ένα διώξιμο της μπάλας προς τα πίσω σε εκτέλεση φάουλ.

Κι όμως, ο ίδιος ο Ρόντινεϊ είχε εξίσου καλές στιγμές σε ίδιες φάσεις, μάρκαρε καλά, έδιωξε αποτελεσματικά κι έγκαιρα, αποδεικνύοντας πολύ απλά ότι το έχει. Εξ ου και η απορία προς τι η λάθος αντιμετώπιση καταστάσεων που τις έχει-γιατί το να έχεις πρόβλημα σε κάποιες συγκεκριμένες φάσεις του παιχνιδιού είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν τις έχεις ρε παιδί μου. Όταν, όμως, σε ίδιες φάσεις έχεις άλλοτε σωστή κι άλλοτε λάθος αντίδραση, σημαίνει ότι άλλοτε είσαι focus κι άλλοτε δεν είσαι.

Εκεί πρέπει να εστιάσει ο Βραζιλιάνος, που είναι έμπειρος παίκτης, έπαιξε μόλις πέρυσι σε πολλά τεράστιας σημασίας νοκ άουτ παιχνίδια παίρνοντας το Λιμπερταδόρες και το Κύπελλο, άρα ξέρει από διαχείριση. Ο Ρόντι όταν είναι focus αποτελεί εγγύηση αμυντικά και όπλο επιθετικά. Το θέμα, όμως, είναι πως όταν χαλαρώνει, μπορεί να κάνει φάουλ στο σημαιάκι του κόρνερ χωρίς λόγο η, να χάσει την μπάλα μέσα από τα πόδια του και μετά, επειδή είναι καλός παίκτης, να τρέξει και αμέσως να το διορθώσει-το ερώτημα είναι γιατί να πουλήσει αρχικά την μπάλα.

Ένας άλλος έμπειρος παίκτης του Ολυμπιακού, ο Εμβιλά, βοήθησε την ομάδα στην Τούμπα, έστω κι αν δεν έφτασε σε υψηλό βαθμό απόδοσης. Μία επέμβαση που έκανε στην περιοχή του Πασχαλάκη ήταν πολύ κρίσιμη, μπλόκαρε ένα σουτ του Ντάντας από καλή θέση και βγήκε και μπροστά. Σε αυτό το δεύτερο, όμως, κομμάτι δεν ήταν καλός. Δεν πέρασε καλές πάσες και όταν βρέθηκε δύο φορές σε θέση βολής, ήταν απογοητευτικός.

Πιθανόν να έχει επηρεαστεί κι από τον Χουάνγκ, που σε δεύτερο σερί εκτός έδρας παιχνίδι, πρώτο στο Περιστέρι, έπαιξε σε πολύ χαμηλές στροφές, για τα δικά του δεδομένα. Μία-δύο έξυπνες πάσες, μία καλή κόντρα σε σουτ του Σάστρε, δεν είναι αρκετές για τη θέση Νο 8 στον Ολυμπιακό. Ακόμη κι όταν πάτησε περιοχή του ΠΑΟΚ και σούταρε από καλή θέση, αντίπαλο βρήκε. Ο Κορεάτης έχει αποκτήσει μία χημεία με τον Εμβιλά, μπορούν με την ικανότητα τους στις πάσες σε μικρό χώρο να ξεμαρκάρουν την ομάδα, αλλά την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη δεν είδαμε από κανένα το κάτι παραπάνω.

Ο Σαμασέκου μπήκε στο 80’ και στα 15 λεπτά που έπαιξε, δίπλα στον Εμβιλά, με τον Χουάνγκ πιο προωθημένο, σε ρόλο Νο 10 (να χάνεται…), βοήθησε ανασταλτικά όπως κάνει πάντα. Λογικά θα το κάνει και με την ΑΕΚ αύριο αν χρειαστεί, μόνο που θα πρέπει να είναι πιο ολοκληρωμένος στο παιχνίδι του. Γιατί το να κόβει και αμέσως να χάνει την μπάλα, όπως έκανε σε μία στιγμή στο τέλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, δεν έχει νόημα, αφού έτσι ανανεώνονται οι επιθέσεις του αντίπαλου.

Για 15 λεπτά έπαιξε κι ο Ραμόν, με τον Μίτσελ να είναι σαφές ότι τον έχει στο μυαλό του για να τον βάλει σιγά σιγά στην ενδεκάδα, αφού από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Βραζιλιάνος, και στα τρία παιχνίδια τον έχει στην 20άδα και μάλιστα πάντα τον βάζει αλλαγή. Ο μικρός βγάζει κι αυτός ενέργεια, σε μία στιγμή έκανε κι ένα ωραίο ξεπέταγμα μπροστά, αλλά η πάσα του προς τον Ελ Αράμπι δεν ήταν καλή-γενικά πρέπει να δουλέψει για να βελτιώσει τις επαφές του με την μπάλα, γιατί δεν είναι οι καλύτερες. Η κίνηση του Μίτσελ να τον βάλει έξω αριστερά στην Τούμπα, σημαίνει ότι το σκέφτεται και για τη Φιλαδέλφεια, όπως το βλέπω εγώ.

Κι αφού έπιασα τις αλλαγές του Μίτσελ: ο Κανός μπορεί να μην εντυπωσίασε, ωστόσο μου έδειξε θετικός παίκτης, με αρκετά μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι και μία πάσα πραγματικά αξιοπρόσεκτη μπροστά στον Αράμπι. Με ενδιαφέρον περιμένουμε να τον δούμε τώρα και πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

O Αράμπι στο 20λεπτο που έπαιξε περίμενα να βοηθήσει περισσότερο, έστω κι αν μπήκε σε ένα διάστημα που ο Ολυμπιακός έκανε ελάχιστες επιθέσεις. Ο Μπακαμπού παρά την κακή του εικόνα στην Τούμπα την στιγμή που χρειάστηκε να κάνει τη διαφορά ως σέντερ φορ (ήταν ένα κλικ πιο κάτω σε τρεις φάσεις και τη μοναδική στιγμή που κατάφερε να σουτάρει ήταν από θέση οφσάιντ και το έκανε απογοητευτικά), βρίσκεται σε σαφώς καλύτερη κατάσταση αυτό τον καιρό από τον Μαροκινό, όμως με τον ΠΑΟΚ δεν ήταν κι αυτός στα καλύτερα του. Ακόμη και στα ανασταλτικά του καθήκοντα, όταν γυρνούσε να βοηθήσει στις στατικές φάσεις, διακρίθηκε για την αστάθεια του: ενώ έβγαλε με κεφαλιές δύο αποκρούσεις σε εκτελέσεις φάουλ, σε μία τρίτη στιγμή του πάλι από φάουλ του ΠΑΟΚ, μπόρεσε κι έκανε δύο μεγάλα λάθη στην ίδια φάση, στο 72’, όταν αρχικά ρίσκαρε για πέναλτι σπρώχνοντας τον Ίνγκασον και στη συνέχεια διώχνοντας την μπάλα πάνω στον Αουγκούστο (!), του έδωσε την ευκαιρία να σουτάρει από εξαιρετική θέση, με τον Πασχαλάκη ευτυχώς πάντα σε καλή θέση.

Βέβαια, όταν μιλάμε για τον Μπακαμπού, η παρατήρηση που πρέπει να γίνει είναι μία: στα τρία πιο πρόσφατα δύσκολα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, είχε όλες κι όλες δύο τελικές! Μία στο Περιστέρι, μία με τον Άρη και καμία με τον ΠΑΟΚ! Ο Γάλλος έστω στις δύο αυτές τελικές κατέγραψε ένα γκολ, στο 1-1 με τον Ατρόμητο και ένα επικίνδυνο σουτ που έδιωξε ο Κουέστα στο 1-0 με τον Άρη, δείχνοντας ετοιμότητα να εκμεταλλευθεί την στιγμή. Μόνο που δεν τιμάει ούτε τον ίδιο, πολύ δε περισσότερο όλη την ομάδα που ο φορ είχε δύο τελικές σε τρία ματς.

Κι άντε να πούμε κι ότι στην Τούμπα θα μπορούσε ίσως να τσιμπήσει την μπάλα προ του Κοτάρσκι στην κάθετη του Χάμες (οι δύο άλλες φάσεις στις οποίες δεν πρόλαβε ήταν η μία δύσκολη κι η άλλη εκτός περιοχής). Ακόμη κι έτσι, προκύπτει μία τελική ανά ματς. Είναι πολύ φτωχός ο απολογισμός για ολόκληρο Ολυμπιακό να βγάζει τον σέντερ φορ του, τόσο λιγοστές φορές σε θέση βολής. Κάτι ίσως θα μπορούσε να κάνει καλύτερο κι ο Μπακαμπού (για παράδειγμα σε κάποιες πάσες προς το μέρος του μοιάζει σαν να κρύβεται πίσω από τους στόπερ και σε άλλες περιπτώσεις βγαίνει εύκολα οφσάιντ), όμως για να είμαστε ρεαλιστές είναι και θέμα πώς παράγει όλος ο Ολυμπιακός επιθετικό παιχνίδι στα πιο δύσκολα ματς.

Ο Αράμπι, που είναι πιο καθαρόαιμος γκολτζής, βρέθηκε κι αυτός από μία φορά σε θέση βολής με τον Άρη και τον Ατρόμητο, μπαίνοντας αλλαγή γύρω στο 70’, αλλά δεν έκανε τα καλύτερα τελειώματα, ενώ στην Τούμπα έμεινε κι αυτός στις μηδέν τελικές.

Η σχετική διαπίστωση μας παραπέμπει σε ανάγκη ο Ολυμπιακός να γίνει πιο επιθετικός, ο Μπακαμπού πιο κινητικός κι ο Αράμπι πιο αποτελεσματικός.

Άσχετο: Μεταξύ σοβαρού και αστείου, κυρίως, το καλό για τον Ολυμπιακό είναι ότι στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος δεν έχει πια παιχνίδια εκτός έδρας με ομάδες που έχουν στη Νόβα τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα! Βλέπετε, ούτε στην Τούμπα κέρδισε, όπως δεν είχε κερδίσει και στην Τρίπολη, στο Περιστέρι και στα Γιάννινα, όπως είχε χάσει στο Χαριλάου!