Ο 36χρονος Σουηδός κεντρικός αμυντικός, ΄που πρόσφατα ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση ενω αγωνιζόταν μαζί με τον καλό του φίλο Μάρκους Μπεργκ στην Γκέτεμποργκ, αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια στο πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό και την Αθήνα.

Μίλησε με λεπτομέρειες για το πως έγινε η μεταγραφή του στην ομάδα, τις σχέσεις του με τους Χεν Τεν Κάτε και Νίκο Νιόπλια, καθώς και τις αγαπημένες του μνήμες από εκείνη την περίοδο.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Ματίας Μπίαρσμιρ:

Ακολουθεί τον Παναθηναϊκό ακόμα και τώρα και αν ναι ποιες θεωρείες πως είναι οι πιθανότητές του για την κατάκτηση του τίτλου;

«Έχω δει ότι τα έχουν πάει πολύ καλά αυτό το φθινόπωρο. Ωστόσο, δεν έχω δει καθόλου παιχνίδι της ομάδας απ' όταν ήταν ο Μάρκους Μπεργκ εκεί. Οκτώ βαθμοί είναι ένα πολύ καλό προβάδισμα, ωστόσο μπορεί να χαθεί γρήγορα. Αν διατηρήσουν τους καλύτερούς τους παίκτες τον χειμώνα, μοιάζει πάρα πολύ καλό».

Δύο εβδομάδες μετά από ένα πολύ καλό Euro U21 το 2009, υπέγραψες στον Παναθηναϊκό, πες μας λίγα πράγματα για την μεταγραφή και τους λόγους που επέλεξες να πας στην Ελλάδα:

«Είχα μία πολύ καλή σεζόν με την Γκέτεμποργκ και το... κερασάκι στην τούρτα ήταν η πορεία με την εθινική Σουηδίας στο Euro U21. Μετά απ' αυτό θυμάμαι ήταν ο Παναθηναϊκός και μία κορυφαία ομάδα του Βελγίου που έδειξαν σοβαρό ενδιαφέρον. Επίσης, πήρε μία εβδομάδα ή κάτι τέτοιο πριν οι ομάδες φτάσουν σε συμφωνία. Ήμουν ξεκάθαρος με τον ατζέντη μου πως ήθελα να πάω εκεί, κι ακόμη κι αυτός συμφώνησε πως ο Παναθηναϊκός ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήταν στους ομίλους του Champions League την προηγούμενη σεζόν και ήταν δύσκολο να πω όχι. Δεν είχα έρθει ποτέ πριν στην Αθήνα, αλλά δεν μου πήρε πολύ χρόνο να ερωτευτώ με την πόλη. Μία φορά εκεί και χρειάστηκε λίγο πάνω από μία μέρα πριν όλα τακτοποιηθούν με τις διαπραγματεύσεις και τις ιατρικές εξετάσεις. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από την μεταγραφή είναι σίγουρα όταν εγώ και ο γιατρός του ΠΑΟ καθόμασταν στο αεροδρόμιο και ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε την πτήση των 10 για να μας πάει στις εγκαταστάσεις όπου έμενε η ομάδα. Περίπου 20 λεπτά πριν την αναχώρηση λάβαμε ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο, όπου μάθαμε πως όλα ήταν καλά. Ήταν μία πολύ εύκολη πτήση μετά απ' αυτό».

Πώς ήταν να έχεις προπονητές τον Χεντ Τεν Κάτε και τον Νίκο Νιόπλια και ποια θεωρείς πως ήταν η συνταγή τη επιτυχίας για το νταμπλ της σεζόν 2009-2010;

«Εγώ πήγαν στην ομάδα τον καιρό που βρισκόταν εκεί ο Τεν Κάτε. Ήταν πολύ ευθύς και ξεκάθαρος, όπως μου αρέσει εμένα. Υπέροχος προπονητής κι έχω μεγάλο σεβασμό για κείνον. Μου άρεσε και φαινόταν να με συμπαθεί, αλλά δυστυχώς για μένα απολύθηκε. Μετά ο Νίκος ήρθε και αισθάνθηκα γρήγορα πως θα έχω δυσκολίες με τον χρόνο συμμετοχής μου. Αν θυμάμαι σωστά, ήμουν εγώ κι ένας άλλος παίκτης που καταλήξαμε στον πάγκο μετά την αλλαγή προπονητή. Ωστόσο, εγώ θέλω επίσης να πω εδώ πως έτσι δουλεύει το ποδόσφαιρο. Η εντύπωσή μου για τον Νίκο είναι πως ήταν πολύ καλός, κατάφερε να βάλει την ομάδα στον σωστό δρόμο. Κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα κι αυτό ήταν ένα σημαντικό κατόρθωμα».

Ποια είναι η δυνατότερη ανάμνησή σου από κείνη τη σεζόν;

«Σίγουρα το ματς όπου πήραμε και βαθμολογικά το πρωτάθλημα. Κόντρα στον Ηρακλή, στην έδρα μας, στο ΟΑΚΑ. Απίστευτη εμπειρία που την κουβαλάω ακόμα μαζί μου».

Πώς ήταν να είσαι συμπαίκτης μ' έναν σούπερ σταρ όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ;

«Ήρθαμε στον Παναθηναϊκό την ίδια σεζόν και θυμάμαι του πήρε λίγα παιχνίδια προτού σκοράρει το πρώτο του τέρμα. Υπήρξε το ''φαινόμενο της κέτσαπ'' εδώ, επειδή μετά σκόραρε κατά ριπάς. Απίστευτα καλός, γρήγορος και γυμνασμένος παίκτης με δυνατό σουτ. Αυτός δούλευε επίσης σκληρά για την ομάδα, κάτι το οποίο δεν κάνουν όλοι οι σταρ. Σαν άνθρωπος, ήταν πολύ ευθύς και χαρούμενος. Του άρεσε να αστειεύεται, αλλά όταν ερχόταν η ώρα της προπόνησης και των αγώνων, άλλαζε και γινόταν σοβαρός σοβαρός. Πολύ επαγγελματίας».

Για την παράδοση του Παναθηναϊκού με τους σκανδιναβούς παίκτες; Υπήρχε ο Νίλσον πριν πας εκεί εσύ, μετά πήγε ο καλός σου φίλος, Μάρκους Μπεργκ. Απόλαυσες την ζωή σου στην ομάδα και την Αθήνα;

«Όπως είπα και πριν, αγάπησα την πόλη μετά από λίγες ώρες. Όλα ήταν σχετικά κοντά και οι περισσότεροι ξένοι παίκτες ζούσαμε στην ίδια περιοχή, που σήμαινε πως μπορούσαμε να συναντηθούμε για να διασκεδάσουμε εκτός γηπέδου. Εκείνο τον καιρό η ομάδα ήταν πολύ εύπορη και φρόντισε τους παίκτες της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το προπονητική της Παιανίας είχε οτιδήποτε χρειαζόσουν. Η ομάδα ήταν ένα μείγμα έμπειρων παικτών (Καραγκούνης, Κατσουράνης, Βύντρα, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Σισέ) και νέων».

Όταν πήγες η ομάδα έπαιζε στο ΟΑΚΑ ενώ εδώ και λίγα χρόνια τώρα έχει μεταφερθεί στην Λεωφόρο. Πώς ήταν να παίζεις μπροστά σ' ένα γεμάτο ΟΑΚΑ και τι εντύπωση σου άφησαν οι οπαδοί της ομάδας και η Θύρα 13;

«Φυσικά υπέροχο και επίσης λίγο τρελό. Πράγματα συνέβησαν που δεν είχα βιώσει πριν, ακόμη κι αν είχα παίξει στην μεγαλύτερη ομάδα της Σουηδίας. Αυτο που θυμάμαι από την Θύρα 13 ήταν πως υποστήριζαν πάντα την ομάδα τότε. Ήταν πολλοί και απίστευτα θορυβώδεις».

Είσαι ικανοποιημένος από την θητεία σου στον Παναθηναϊκό; Υπάρχει κάτι που μετανιώνεις;

«Είμαι πολύ ικανοποιημένος για την πρώτη μου σεζόν όπου κερδίσαμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Νιώθω ότι βελτιώθηκα και πήρα μεγάλη αυτοπεποίθηση τους πρώτους έξι μήνες μέχρι να φύγει ο Τεν Κάτε. Δεν μετανιώνω τίποτα, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω, είναι το πως ''τσίμπησα'' όταν ήρθε ο Νίκος. Αντί να σφίξω τις γροθιές μου, έγινε σαν ερωματηματικό, αναρωτόμενος γιατί δεν έπαιζα πολύ. Είναι κάτι που έμαθα μετά».