ΑΕΚ: Το Deja vu την κάνει διεκδικήτρια του τίτλου…

Ο Σέρχιο Αραούχο σκοράρει και ανεβαίνει πάνω στην διαφημιστική πινακίδα… Ισορροπεί και απλώνει τα χέρια του για να αποθεωθεί με το 11 στην πλάτη. Πόσο déjà vu ήταν αυτή η εικόνα; Πόσο πανηγυρισμός Ντέμη μπροστά στη σκεπαστή…

Η ΑΕΚ μετά από σχεδόν 20 χρόνια επέστρεψε στα μέρη της και αυτή η επιστροφή σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την ίδια και τον κόσμο της. Μια επιστροφή που με το καλημέρα μας έδειξε ότι θα κάνει την ομάδα να επιστρέψει και στις διεκδικήσεις των τίτλων. Προφανώς και τα γήπεδα ποτέ δεν παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά δημιουργούν εκείνες τις προϋποθέσεις που επιτρέπουν στις ομάδες να μεγαλώνουν. Η Αγιά Σοφιά είναι αυτό ακριβώς για την ΑΕΚ. Η προϋπόθεση, η πιο σημαντική όλων των προϋποθέσεων, για να μεγαλώσει η ΑΕΚ και αγωνιστικά. Και νομίζω αυτό το κατάλαβαν όλοι από την πρώτη κιόλας βραδιά.

Ο Αλμέιδα και οι παίκτες του, δούλεψαν πολύ στο ψυχολογικό κομμάτι, ώστε σε αυτή την πρεμιέρα τους στο νέο γήπεδο να είναι έτοιμοι πνευματικά να διαχειριστούν την κατάσταση. Να μην παρασυρθούν από τον ενθουσιασμό της κερκίδας, να μην χάσουν την συγκέντρωση, να μην αισθανθούν καλεσμένοι στο πάρτι, αλλά πρωταγωνιστές και οικοδεσπότες του. Ο Αλμέιδα κατάφερε να πείσει τους παίκτες να μην μπουν στο γήπεδο για να γιορτάσουν τα εγκαίνια, αλλά για να παίξουν ποδόσφαιρο και αυτό έγινε. Ο κόσμος έβαλε το κέφι, η ομάδα έβαλε τα ποτά και το πάρτι ήταν απολύτως επιτυχημένο. Ο καθένας έπαιξε τον ρόλο του ιδανικά και το αποτέλεσμα ενθουσίασε.

Ηταν μόνο η αρχή. Το πρώτο βράδι που η δυναμική του νέου γηπέδου και ο ενθουσιασμός του κόσμου αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη της ομάδας. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν πολλές τέτοιες βραδιές, βραδιές που αλλάζουν τη δυναμική της ΑΕΚ ως club γενικότερα, αλλά και αυτής της έκδοσης, της ΑΕΚ του Αλμέιδα ειδικότερα. Μην στέκεστε στον αντίπαλο και στο αν αυτός ο Ιωνικός ήταν μικρό ή μεγάλο εμπόδιο, δεν νομίζω ότι έχει σημασία. Σταθείτε στον τρόπο που αντιμετώπισε τα πράγματα η ίδια η ΑΕΚ. Την σοβαρότητα και την πειθαρχία που έδειξε η ομάδα μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Το κέφι και την ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες και στα 90 λεπτά της αναμέτρησης.

Η ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι μία ομάδα που τώρα φτιάχνεται και παιχνίδι με παιχνίδι βλέπεις και την βελτίωση της. Ο Αργεντινός μοιράζει πλέον καλύτερα την τράπουλα και τους ρόλους, οι μεταγραφές προσαρμόζονται και η ατομική ποιότητα των παικτών αρχίζει και μετατρέπεται σε ουσία και στο γήπεδο. Ο Γκατσίνοβιτς με χώρο δράσης τον άξονα γίνεται επιδραστικός και πρωταγωνιστής, ο Πινέδα αναλαμβάνει πλέον το κουμάντο της οργάνωσης και αφήνει τον ρόλο του εκτελεστή γι’ αυτούς που πρέπει (Αραούχο και Λιβάι), ο Ελίασον φοράει το κουστούμι του δημιουργού που γνωρίζουμε καλά πόσο πολύ του ταιριάζει και το αποτέλεσμα γίνεται απολαυστικό.

Ασφαλώς και θα έρθουν δύσκολες βραδιές, ασφαλώς θα υπάρξουν και σκαμπανεβάσματα, αφού η ΑΕΚ ακόμη βρίσκεται στη φάση της δημιουργίας μιας νέας ομάδας, αλλά κυρίως θα έρθει η βελτίωση, κυρίως θα έρθει η αύρα και η δυναμική του νέου γηπέδου, οι οποίες θα «κουμπώσουν» με την ενέργεια και την ποιότητα της ομάδας και θα δημιουργήσουν εκείνο το μείγμα που θα μετατρέψει την ΑΕΚ ξανά σε διεκδικήτρια τίτλων. Και νομίζω ότι η ΑΕΚ επέστρεψε ήδη σε αυτή την κατάσταση και συνθήκη. Η πρώτη βραδιά στο νέο γήπεδό της, η δυναμική της ομάδας του Αλμέιδα και το ποδόσφαιρο που παίζει, μας έδειξαν ότι η επιστροφή στη διεκδίκηση των τίτλων δεν αφορά το μέλλον, αλλά το παρόν…