ΑΕΚ: Οργή λαού και επιτέλους τέλος!

• Φυσικά θα στράβωνε και το ματς...

Τι να σκεφτείς και τι να γράψεις σε μια τέτοια βραδιά... Η πιο δύσκολη αναμέτρηση της ΑΕΚ στο γήπεδό της (ο Θεός να το κάνει) από την επιστροφή της και έπειτα... Προφανώς και ήταν κάτι το αναμενόμενο, ένα γεγονός που το περιμέναμε και το γνωρίζαμε, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι όταν το ζεις μπορείς και το προσπερνάς έτσι απλά, σε καμία περίπτωση...

Δεν έχει αξία και σημασία αν κάποιος θεωρεί σωστή, λανθασμένη, αρκετά βαριά, ή και πάλι light (που δεν ήταν σε καμία περίπτωση) την όλη αντίδραση του κόσμου της ΑΕΚ. Η ουσία κρύβεται στο ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο το οποίο δεν είχαμε βιώσει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν. Για την ακρίβεια δεν το είχαμε ζήσει τόσο έντονα εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Κάτι που αναδεικνύει και το μέγεθος της οργής των οπαδών της Ένωσης.

Θαρρώ δε από όσο καταλαβαίνω και εισπράττω από τον παλμό του κόσμου καιρό τώρα ότι η βραδιά ήταν ένα αποτέλεσμα συσσωρευμένης δυσαρέσκειας και απογοήτευσης. Για όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν της κατάκτησης του πρωταθλήματος από την ΑΕΚ. Με αποκορύφωμα αποτυχίας φυσικά τη σεζόν που ολοκληρώθηκε και ανάλογή της δεν υπήρξε στην (δεύτερη ως ιδιοκτήτη) εποχή Μελισσανίδη!

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι: Οργή λαού για όλους και επιτέλους τέλος! Αυτό και όλοι να σωπάσουμε και να καταλάβουμε ότι δεν βοηθήσαμε όταν και όσο θα έπρεπε. Επίσης όσοι τα άκουσαν απόψε πρέπει ξέχωρα από τη δικαιολογημένη πικρία και τον εκνευρισμό που έχουν, εφόσον συνεχίσουν στην ΑΕΚ, να καταλάβουν το λόγο που φτάσαμε εδώ, τα εγκλήματα που έγιναν για να προκληθεί ξανά απόσταση του κόσμου από την ομάδα! Αν δεν δουν τη μεγάλη εικόνα, ειδικά ο Μελισσανίδης, δεν θα χει προοπτική στο αγωνιστικό ούτε την επόμενη σεζόν...

Φυσικά θα στράβωνε και το ματς...

Όλη αυτή η κατάσταση αφορά και την επόμενη μέρα. Να συσπειρωθεί όλη η ΑΕΚ πρέπει, να βρεθεί όραμα το οποίο μαζί με την επιστροφής στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, θα προκαλέσει ξανά την αγάπη, την λατρεία, την Ένωση... Αυτό είναι το μόνο για το οποίο πρέπει να δουλέψει ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχοντας μόνο γνώμονα το καλό της ΑΕΚ και οδηγό το γεγονός της απόλυτης αποτυχίας σε μια σεζόν που ξεκίνησε με προσδοκίες και σημαντική στήριξη του κόσμου...

Μη το ξεχνάμε αυτό. Διότι ο κόσμος ήταν εκεί από την πρώτη μέρα, με εισιτήρια διαρκείας και σε ματς, αλλά και με στήριξη πρωτοφανή ακόμη και πριν το ματς με τον Άρη στο "Βικελίδης", ακόμη και τότε που όλα και όλοι είχαν ήδη αποτύχει! Δεν ήθελε ο κόσμος να φτάσει σε αυτό το σημείο, τον οδήγησαν, στην ουσία η ανικανότητα και η ανεπάρκεια όσων επιλέχθηκαν για το αγωνιστικό.

Ακόμη και όσο βαριά να έμοιαζε η κατάσταση, να ήταν σκληρά όσα ακούστηκαν και να πόνεσαν όλους, ακόμη και τους ίδιους που τα έλεγαν, πάλι η κατάσταση δεν ξέφυγε. Για άλλη μια φορά φέτος ο κόσμος δεν επεδίωξε να πληγώσει την ΑΕΚ, να της δημιουργήσει πρόβλημα και για την επόμενη σεζόν, σε μια χρονιά που υποφέρει ο Ενωσίτης και σε ένα ματς που αφορούσε μόνο αντιδράσεις από το οργισμένο πλήθος, δεν έγινε το παραμικρό σε επίπεδο επεισοδίου που να στοιχίσει!

Όσο για το ματς φυσικά θα στράβωνε και αυτό! Όπως όλα για την ΑΕΚ στη σεζόν διότι αδίκησε τόσο πολύ το ποδόσφαιρο που δεν της δίνει τίποτα... Έπρεπε να το χάσει και αυτό. Ξανά με λάθος ατομικό (από τον Στάνκοβιτς αυτή τη φορά), ξανά με τη θέα Τύχη να της γυρνάει την πλάτη όταν σε στατικό χτύπημα η μπάλα βρίσκει κατά λάθος τον ώμο του Σισέ και αφού έχει προηγηθεί καραμπόλα από προσπάθεια απομάκρυνσης και στρώνεται στον Ελ Αραμπί... Έτσι θα γινόταν.

Υγ: Περιμένουμε τις αποφάσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη για όλους και όλα στην ΑΕΚ, διότι μόνο εκείνος είναι υπεύθυνος για να απομακρύνει όσους εκείνος κρίνει και φυσικά με ποιους θα τους αντικαταστήσει... Η σεζόν της Νέας Φιλαδέλφειας έφτασε και δυστυχώς δεν θα είναι όπως θα έπρεπε αφού σε αυτή θα λείψουν οι ευρωπαϊκές νύχτες, σε ένα γήπεδο που έχουν γραφτεί οι πλέον επιτυχημένες στιγμές σε ευρωπαϊκά παιχνίδια στο παρελθόν για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ευχή είναι μια: του χρόνου τέτοια εποχή να γιορτάζουν όλοι στο πιο όμορφο γήπεδο της χώρας και να είναι αυτά μια κακή παρένθεση, μια ανάμνηση που θα σβήσει για πάντα...