Ο Άρης νίκησε, δεν έχασε η ΑΕΚ!

Στο τελευταίο κείμενο και συγκεκριμένα στο κλείσιμο έγραψα κάτι που το πιστεύω ακόμα ακράδαντα. Ότι ο Άρης στο παιχνίδι τελικό με την ΑΕΚ αν κερδίσει , δεν κερδίζει μόνο τον αντίπαλο αλλά τους πάντες! Όλους αυτούς που στάθηκαν απέναντι του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων!

Όλους αυτούς που στάθηκαν απέναντι του με κάθε θεμιτό αλλά κυρίως αθέμιτο μέσο. Γιατί τα αθέμιτα ήταν ασύγκριτα περισσότερα!

Σήμερα λοιπόν θα αναφερθώ σε όσα δεν αναφέρθηκα όλη την χρονιά περιμένοντας την ολοκλήρωση της.

Ο Άρης κέρδισε την ΑΕΚ! Ο Άρης κέρδισε και μάλιστα μετά το 75ο λεπτό την κέρδισε κατά κράτος. Δεν έχασε η ΑΕΚ, ούτε αυτοκτόνησε , ούτε λόγω ψυχολογίας δεν διαχειρίστηκε σωστά τα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται, ο Άρης την ανάγκασε να χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Όπως την ανάγκασε και άλλες φορές φέτος. Κάποιες την γλύτωσε , κάποιες όχι! Αλλά αυτό το γεγονός , αυτό το δεδομένο, κάποιοι αρνούνται να το δουν , αρνούνται να το αποδεχθούν,προσπαθώντας προφανώς για δικούς τους λόγους να αλλάξουν την πραγματική εικόνα.

Φτάσαμε μέχρι του σημείου να αναλύουμε και να θεωρητικολουγούμε σκέψεις και συμπεριφορές να αναγάγουμε την ψυχολογία έως τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης ενός αποτελέσματος παραβλέποντας την πρακτική, την ουσιαστική και κατ’ επέκταση την μόνη πραγματική πλευρά του γεγονότος που δεν είναι άλλη από την αγωνιστική κατάσταση και πληρότητα των παικτών και κυρίως τις τεχνικές τους αρετές, παραβλέποντας τελικά την λειτουργία του συνόλου. Αρετές που σε βοηθάνε στα δύσκολα να ξεπεράσεις τις αντιξοότητες.

Δηλαδή για τον Άρη ο παράγοντας ψυχολογία καθ’ όλη την διάρκεια της αναμέτρησης πάει περίπατο , δεν συμπεριλαμβάνεται πουθενά, δεν είναι ο παράγοντας που κάλλιστα σύμφωνα με το επιχείρημα τους θα μπορούσε να τον καταβαραθρώσει μετά το 0-2 και εμφανίζεται ξαφνικά, με ένα μαγικό τρόπο, μετά την μείωση του σκορ.

Σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογία. Ρόλο όμως επικουρικό. Και σίγουρα έπεται της συγκρότησης μιας ομάδας , της συνοχής της , της τακτικής και φυσικά των ικανοτήτων των παικτών.

Αλλιώς θα θεωρούσαμε το αποτέλεσμα κάθε αναμέτρησης ως απόρροια της ψυχολογικής κατάστασης ενός συνόλου και όχι απόρροια της αγωνιστικής κατάστασης των ομάδων.

Έτσι οι προπονητές θα ήταν μόνο ψυχολόγοι και θεωρητικοί του αθλήματος διάφοροι μεγάλοι ψυχολόγοι του παρελθόντος!

Ο Άρης κέρδισε την ΑΕΚ γιατί από ένα σημείο και μετά όταν ο κόουτς επιχείρησε τις αλλαγές έπαψε να αγωνίζεται με ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ!

Κι οι αλλαγές από τον πάγκο έφεραν αποτέλεσμα όχι μόνο γιατί οι νέοι παίκτες μπήκαν ορεξάτοι αλλά κυρίως γιατί κούμπωσαν στις σωστές θέσεις και στους σωστούς ρόλους, με τον σωστό πλέον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας.

Ο Άρης κέρδισε γιατί ο Μπούργος απελευθερωμένος πλέον μη έχοντας τίποτα πια να χάσει επέστρεψε στο σύστημα που ξέρει και εμπιστεύεται , στο σύστημα που ταιριάζει σ’ αυτήν την ομάδα στο 4-4-2!!!

Αυτοί που έπρεπε τάχα μου να παίζουν για να διευρυνθεί το ρόστερ ικανοί τάχα μου να ανταποκριθούν με την συμβατική τους παρουσία σε ένα άνυδρο 4-2-3-1, βρίσκονταν πια στον πάγκο , οπότε η λύση της επιστροφής στο 4-4-2 έμοιαζε ευτυχώς – όπως αποδείχθηκε άλλωστε – μονόδρομος.

Η σωστή εφαρμογή του συστήματος και η μαγκιά , αυτή η αστείρευτη θέληση των παικτών φανέρωσαν την ανωτερότητα του Άρη και οδήγησαν στην ανατροπή! Στην μεγαλύτερη στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Την ίδια ώρα η ΑΕΚ δεν είχε τίποτα πιο φρέσκο ή ποιοτικό να αντιπαραθέσει (εκτός από την περίπτωση Αραούχο ο οποίος όμως πλήρωσε την αγωνιστική του απραξία) με αποτέλεσμα να καταρρεύσει και να υποταχθεί. Η λογική συνέχεια των πραγμάτων! Όλα τα άλλα ανήκουν στην παραφιλολογία!

Κι εδώ θέλω να προχωρήσω στην εξής τοποθέτηση!

Ακούω και διαβάζω όλη την χρονιά για την ευεργετική εφαρμογή του 4-2-3-1 σε αυτή την ομάδα , ότι η ομάδα αυτή είναι χτισμένη μόνο για αυτό το σύστημα!

Προφανώς θέλουν να πουν δομημένη γιατί οι ομάδες χτίζονται με την λογική της πληρότητας κι όχι με την λογική της εφαρμογής ενός συστήματος, από τα πολλά που υπάρχουν στον άθλημα!

Και πάλι όμως δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι ειλικρινά αν έχει χαθεί η λογική σε όλους αυτούς που κριτικάρουν από πόστο θεσμικό ή με με την ιδιότητα του φιλάθλου.

Ναι το 4-2-3-1 ταίριαζε στον Άρη τις χρονιές που είχε παίκτες να υπηρετήσουν το συγκεκριμένο σύστημα, τότε που είχε παίκτες ικανούς να παίξουν στα άκρα της επίθεσης. Ιδιαίτερα την περίοδο Φετφατζίδη και Γκάμα στα ντουζένια του.

Όταν ακόμα τα χαφ του Ματίγια και Σάσα ήταν νεότεροι και ξεκούραστοι. Όταν δεν ήταν αναγκασμένοι για 2,5 χρόνια να αγωνίζονται ασταμάτητα.

Όταν στην τριάδα μπροστά από τα χαφ είχες παίκτη ικανό να παίξει ρόλο επιτελικό και συγχρόνως να πατήσει περιοχή και να σκοράρει , όπως ο Ντιγκινί , η απώλεια του οποίου αποδείχθηκε περισσότερο σημαντική από όσο έχουν εκτιμήσει κάποιοι στην ομάδα, όταν είχες παίκτη στην κορυφή της επίθεσης ως σέντερ φορ περιοχής ανεξάρτητα από τις ικανότητες του.

Τώρα αλήθεια με ποιους παίκτες να εφαρμόσεις το συγκεκριμένο σύστημα ανάπτυξης ευαγγέλιο; Με τον Γκάμα που μετά από τόση καταπόνηση ακόμα και το ένα ημίχρονο φαντάζει Γολγοθάς.

Με τον Ιτούρμπε που δεν είναι - δεν ήταν ποτέ του – παίκτης να παίζει στον ασβέστη; Μόνο με τον Ματσίνι;

Με ποια χάφ; Με αυτούς που έχουν σκάσει; Με τους νέους που αδυνατούν να το υπηρετήσουν γιατί δεν ταιριάζει στο αγωνιστικό τους προφίλ ή με αυτούς που ακόμα δεν έχουν έρθει και ταλαιπωρούνται από θλάσεις μόλις υπερβούν τα όρια τους.

Με ποιόν επιτελικό; Με τον “χάρτινο” Μπερτόλιο; Αν είναι δυνατόν;;;

Κανένας δεν πρόσεξε ότι ο Μπούργος από τα πρώτα λεπτά τα είχε και ούρλιαζε με την ασυνέπεια του συγκεκριμένου παίκτη, ανίκανος να υπηρετήσει τον ρόλο που του ανέθεσε!

Με ποια μπακ θα παίξεις στις πλευρές; Με ποιόν στην κορυφή; Με τον Καμαρά που δεν είναι σεντερ φορ περιοχής και θέλει σίγουρα παίκτη δίπλα του.

Θέλετε να πάμε στον Καμαρά; Τι έχει ακούσει αυτό το παιδί όλη την χρονιά δεν περιγράφεται!!! Για τον Θεό ρε παιδιά! Αν είναι δυνατόν! Όλοι οι φίλαθλοι και οι ρεπόρτερ έχουν να πουν θετικά για την αξία του και στον Άρη τον έχουν περάσει γενεές δεκατέσσερις!

Πολλά τα λεφτά , με τα χρήματα αυτά θα παίρναμε τρεις σέντερ φορ που ξημεροβραδιάζονται στην Ειδομένη και περιμένουν να μπουκάρουν μόλις φύγει ο Καμαρά, τι άλλο; Α ναι , δεν σκοράρει , δεν έχει τελειώματα , δεν , δεν , δεν! Λες και αν είχε όλα αυτά θα ερχόταν στον Άρη!!!

Το γεγονός ότι κάνει δουλειά για τρία άτομα στην επίθεση , ότι έχει δώσει την δυνατότητα δίπλα του να σκοράρουν κι άλλοι και τέλος το πιο σημαντικό ότι με την εφαρμογή του 4-4-2 άρχισε να βλέπει δίχτυα , κανείς δεν το έχει παρατηρήσει;

Το τελείωμα δηλαδή του Καμαρά στο ματς με τον ΠΑΟΚ πολλοί μπορούν να το πετύχουν;

Εδώ διάβασα ότι και να έπαιζε με τον Ολυμπιακό πάλι μικρή σημασία θα είχε γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχει δώσει λύσεις στο σκοράρισμα!!!

Ποιος αυτός που με τον Μπούργος όταν δεν παίζει η ομάδα δεν σκοράρει!

Ας επιστρέψουμε όμως στο παιχνίδι με την ΑΕΚ γιατί με τα υπόλοιπα και την δυστοπία ορισμένων δεν θα βγάλουμε άκρη!

Ο Άρης επιστρέφει στο ματς όταν με το 4-4-2 αποκτά συνοχή , όταν μικραίνει τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές του , όταν μειώνει τα τρεξίματα του στους χώρους, όταν θωρακίζει την μεσαία του γραμμή και κυριαρχεί πλέον στο χώρο του κέντρου , όταν οι παίκτες από τον πάγκο σε ρόλο ελεύθερο ο Γκαρσία και περισσότερο στα άκρα ο Πάλμα αποδεικνύονται οι κατάλληλοι να εφαρμόσουν το πλάνο του προπονητή , όταν επιτέλους πιέζουν το αδύναμο δίδυμο στο κέντρο της άμυνας του αντιπάλου.

Θυμηθείτε από που ξεκίνησε η επιτυχία του τρίτου λυτρωτικού τέρματος. Από την πίεση του Καμαρά στον Μήτογλου!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο , ούτε οι παίκτες που σκόραραν. Σκόραρε ο “δεν υπάρχει παίκτης Πάλμα” , το ποδοσφαιρικό θράσος του οποίου κάποιοι ακόμα δεν το έχουν διακρίνει, ποδοσφαιρικό θράσος πρωτόγνωρο για ένα παιδί της ηλικίας του. Κι είναι αυτό που το οδηγεί να διαβάσει οτι αντίπαλος όπως ο Ρότα “τον έχει” , τον οδηγεί να προχωρήσει και τέλος να έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του.

Σκόραρε ο Γκαρσία , το χαμένο στοίχημα όπως κάποιοι τον αποκαλούν , λες κι αυτός δεν έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς , από προσωπικές απώλειες που του στοίχησαν αλλά κυρίως από την ανάγκη να υπηρετεί για μεγάλο διάστημα ένα σύστημα που δεν ταιριάζει στο αγωνιστικό του προφίλ.

Από το παιχνίδι με το Βόλο εκτός , έχω γράψει ότι ο ελεύθερος ρόλος του δεύτερου επιθετικού θα δώσει την δυνατότητα στον Γκαρσία να επιστρέψει και φτάσαμε αισίως στο προτελευταίο παιχνίδι της σεζόν για να αποδειχθεί η ορθότητα της εκτίμησης.

Γιατί αυτός ο ελεύθερος ρόλος , αυτή η ικανότητα του να διαβάζει τις φάσεις τον φέρνει στην κατάλληλη θέση , την κατάλληλη στιγμή και χρίζεται σκόρερ!

Ο Άρης πέτυχε την πιο μάγκικη νίκη του , με ανατροπή μάλιστα , των τελευταίων 52 χρόνων στην ιστορία του .Η γενιά μου δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο! Δεν έχει ζήσει άλλη τέτοια μάγκικη νίκη με σημαντικό αντίκρισμα! Ο Άρης επιτέλους κερδίζει , με μυαλό και με ψυχή ένα τελικό! Δυστυχώς από αυτούς που δεν απονέμουν τίτλο.

Απονέμει όμως δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη για μια ομάδα που ακόμα και μερίδα φίλων της ομάδας την θεώρησαν τελειωμένη, δικαιοσύνη για ένα οργανισμό που πάλεψε με ΟΛΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ μια ολόκληρη χρονιά , με επιχειρηματίες που έχουν μάθει να τους κάνουν τα χατίρια, με ένα ολόκληρο σύστημα που επιζητούσε την καταστροφή του. Για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωταθλήματος τιμωρήθηκε παίκτης μετά από καταγγελία ιστότοπου!!! Και πόσα ακόμη….

Δικαιοσύνη είναι το κλάμα χαράς του Κουέστα, τα δάκρυα συγκίνησης του στρατηγού Ματίγια , ο έξαλλος πανηγυρισμός αλά Ταρντέλι του Μαντσίνι , το αυθόρμητο πανηγύρι που έστησαν οι παίκτες δείχνοντας πόσο δεμένοι είναι και πόσο πολύ ήθελαν όλοι τους αυτή την διάκριση για την οποία πάλεψαν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Γιατί , επίσης για πρώτη φορά η ομάδα αυτή δεν συμβιβάστηκε μετά την υπερπροσπάθεια ούτε με την ισοπαλία.

Ο κύκλος αυτής της ομάδας δεν κλείνει. Αντίθετα τώρα ανοίγει!

Και φανερώνει σε όσους παίκτες ήρθαν φέτος σε όσους τυχόν έρθουν στο μέλλον αλλά κυρίως στον κόσμο της ομάδας που στάθηκε δίπλα της για μια ακόμη φορά στα δύσκολα αυτό που προσδοκούσε εδώ και χρόνια. Μια ομάδα που επιτέλους συνδυάζει ποιότητα και μαγκιά! Μια ομάδα που ξέρει να κάνει τα όνειρα της αλλά και των οπαδών της πραγματικότητα!

Ο κόσμος του οποίου το ένστικτο είναι αλάνθαστο να κλείσει τα αυτιά του στους ξερόλες και να συνεχίσει να στηρίζει αυτή την ομάδα. Επέδειξαν ότι το αξίζουν!

Ο σπόρος φυτεύτηκε! Απομένει στην διοίκηση να βρει τρόπους να τον κάνει να ανθίσει!