Παναθηναϊκός: Πλήρωσε ακριβά την αφέλεια και την αστοχία του στο Ηράκλειο

• Έπρεπε να το έχει...καθαρίσει
• Το λάθος του Βέλεθ, η αφέλεια του Αλεξανδρόπουλου, ο ακατέργαστος Ιωαννίδης
• Δεν είναι... ντροπή σε αυτά τα ματς να παίζεις με τρεις στόπερ

Για τα διαιτητικά όργια του Δημήτρη Καραντώνη που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα εις βάρος του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο μιλήσαμε το βράδυ της Τετάρτης. Σήμερα θα μιλήσουμε για το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Κανένα παιχνίδι δεν λήγει από άδικες αποφάσεις ενός διαιτητή, καλώς ή κακώς για να μπορέσει να πετύχει πράγματα φέτος, το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να καταθέτει στο χορτάρι μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στις δυσκολίες, περισσότερο κυνισμό στα δύσκολα και πολύ λιγότερη αφέλεια.

Από την στιγμή της αποβολής του Λούκας Βιγιαφάνιες και έπειτα, το Τριφύλλι τόσο από τον πάγκο όσο και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, λειτούργησε εκ της εικόνας και του αποτελέσματος λανθασμένα και το πλήρωσε. Ας δούμε τα πιο σημαντικά με την βοήθεια της κορυφαίας πλατφόρμας ανάλυσης ποδοσφαίρου, Wyscout.

Έπρεπε να το έχει...καθαρίσει

Είναι άλλο παιχνίδι μέχρι το 74' και άλλο μετά το αριθμητικό πλεονέκτημα του ΟΦΗ. Οι πράσινοι με το σκορ στο 2-1 από την ανάπαυλα θα μπορούσαν να είχαν... καθαρίσει το παιχνίδι στις ευκαιρίες που βρήκαν μέχρι την κομβική φάση του αγώνα. Στο 49' ο Βάτερμαν απέκρουσε το σουτ του Βιγιαφάνιες αλλά αυτό είναι ένα σουτ έξω από την περιοχή, όχι με τόσο καλές συνθήκες.

Δεν υπάρχει η υποχρέωση από τούτη την φάση να καταλήξει η μπάλα στο πλεκτό. Σε αντίθεση με τις φάσεις που ήρθαν κολλητά στο 70' και το 71'. Ο Βιτάλ με την μπάλα στρωμένη μπροστά του και καθαρό οπτικό πεδίο σούταρε πάνω στον τερματοφύλακα των Κρητικών ενώ ο Βέλεθ αμαρκάριστος με το κεφάλι σημάδεψε το δοκάρι και όχι το πλεκτό από το ύψος της μικρής περιοχής. Σε αυτές τις στιγμές, υπάρχει η απαίτηση, η υποχρέωση, η μπάλα να πηγαίνει μέσα. Όταν σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχεις τις εκτελέσεις, το καθαρό μυαλό να πετύχεις και τρίτο γκολ και να τελειώσεις το παιχνίδι, πάντα θα κινδυνεύεις.

Το λάθος του Βέλεθ, η αφέλεια του Αλεξανδρόπουλου, ο ακατέργαστος Ιωαννίδης

Από την στιγμή της αποβολής και μετά ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα λάθος. Όλα. Έχασε το μυαλό του, όπως ακριβώς το έχασε και στο δεκάλεπτο που ακολούθησε από το 1-1 του ΟΦΗ, όταν οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς έχασαν την ηρεμία και την συγκέντρωσή τους. Άδικα μέτρησε το γκολ, άδικη η αποβολή αλλά τα παιχνίδια δεν σταματούν. Από το 75' μέχρι και το τέλος του ματς, το Τριφύλλι δεν κατάφερε να κρατήσει την μπάλα, να παγώσει τον ρυθμό, να παίξει με τον χρόνο.

Σε είκοσι λεπτά άλλαξε μόλις 30 πάσες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων στο δικό του μισό γήπεδο. Είναι ενδεικτική της αφέλεια των πρασίνων η ενέργεια που κάνει ο Αλεξανδρόπουλος, με αποτέλεσμα να χάσει την κατοχή και να ξεκινήσει η φάση του γκολ.

Ο νεαρός μέσος στο 84' αντί να κρατήσει την μπάλα, να παγώσει το παιχνίδι, να προσπαθήσει να αλλάξει δύο-τρεις πάσες με τους συμπαίκτες του, επιλέγει να κάνει τι; Να περάσει μόνος του όλη την άμυνα του ΟΦΗ. Ένας εναντίον πέντε. Επειδή αυτά, προφανώς, γίνονται μόνο στα... παραμύθια, θα χάσει την μπάλα και αντί να επιστρέψει στην θέση του για να έχει ισορροπία στη μεσαία γραμμή η ομάδα του, επιλέγει να πιέσει τον Βάτερμαν μέσα στην αντίπαλη περιοχή και να σπαταλήσει σημαντικές δυνάμεις.

Στην συνέχεια της φάσης ο ΟΦΗ φτάνει στο επιθετικό τρίτο, ο Ουές με το αριστερό φέρνει την μπάλα εντός περιοχής και ο Φελίπε αμαρκάριστος γράφει το 2-2. Είναι απαράδεκτο σε παιχνίδι 11vs10, να παίζεις με παίκτη λιγότερο και να δέχεσαι τέτοιο γκολ. Η ευθύνη ανήκει στον Φραν Βέλεθ. Ο Ισπανός στόπερ έχει ακριβώς μπροστά του τον φορ των Κρητικών και επιλέγει αντί να μαρκάρει τον παίκτη, να προστατέψει έναν χώρο, στον οποίο δεν υπάρχει κίνδυνος. Ανάμεσα στον αμαρκάριστο παίκτη και τον χώρο, ο παίκτης θα πρέπει έχει την προτεραιότητα στο μαρκάρισμα.

Με το παιχνίδι στο 2-2 και τον ΟΦΗ να είναι απόλυτα κυρίαρχος σε αγωνιστικό και ψυχολογικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός σε μια κόντρα επίθεση κατάφερε να δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για γκολ στο 91'. Αν δεν είναι ιδανική συνθήκη να βρεθεί ο σέντερ φορ στο ύψος της μικρής περιοχής αμαρκάριστος, τότε τι είναι; Ο Φώτης Ιωαννίδης έχει όλο τον χρόνο δικό του.

Να κοντρολάρει και να φέρει την μπάλα με καλύτερες προϋποθέσεις στο δεξί. Ή να κοντρολάρει με το δεξί και να σουτάρει με το αριστερό. Όπως θα δείτε και στη φωτογραφία, οι αμυντικοί του ΟΦΗ είναι σε απόσταση τέτοια, όπου μπορεί να κοντρολάρει. Και μετά είτε να εκτελέσει είτε να δει τον Αϊτόρ που λογικά θα έκανε την κίνηση στον χώρο για να σκοράρει σε κενή εστία.

Και αποφασίζει να κάνει, τι; Με την τοποθέτηση του σώματος 100% λανθασμένη για σουτ, έστειλε την μπάλα σχεδόν πλάγιο. Από αυτή την θέση. Δεν είναι θέμα συγκέντρωσης η φάση αυτή, είναι έλλειψη ποιότητας και όσο ο Ιωαννίδης παραμένει ακατέργαστο διαμάντι, τόσο ο Παναθηναϊκός δεν θα παίρνει τίποτα από εκείνον. Μία σύγκριση με το τελείωμα των φάσεων που κάνουν με το κεφάλι οι παίκτες του ΟΦΗ και το 2-2 και το 3-2 κάνουν αντιληπτή την διαφορά.

Δεν είναι... ντροπή σε αυτά τα ματς να παίζεις με τρεις στόπερ

Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και ο ΟΦΗ είχε κατασκηνώσει έξω από την περιοχή του, ο πάγκος του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη κυνικότητα.

Ήταν ξεκάθαρο από την φάση του 2-2 κιόλας πως οι γηπεδούχοι θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευθούν τα γεμίσματα προς την περιοχή και την κακή λειτουργία που είχαν οι παίκτες του Τριφυλλιού. Όταν, λοιπόν, έχεις δεχθεί ήδη ένα γκολ με αυτόν τον τρόπο, κάτι θα πρέπει να κάνεις για να μην έρθει η φάση του Τσιλιανίδη στο 95' για να σε... τιμωρήσει. Είναι προφανώς λάθος να βρίσκεται στην φάση ο εξτρέμ Αϊτόρ με τον Τσιλιανίδη.

Για την καλύτερη ασφάλεια και προστασία από τέτοιες φάσεις, θα μπορούσε να περάσει στο ματς ο Σάρλια. Και ξαναλέμε, από την στιγμή που δεν μπορείς να κρατήσεις την μπάλα για να αντισταθείς με καθαρό ποδόσφαιρο στο 11vs10, θα πρέπει να βρεις άλλον τρόπο. Δεν είναι... ντροπή κάτω από αυτές τις συνθήκες να παίξεις με πεντάδα πίσω, με τρεις στόπερ και σίγουρα το Τριφύλλι θα είχε περισσότερες πιθανότητες να γλιτώσει από αυτά τα δύο γκολ αν είχε ακόμη έναν ικανό στο ψηλό παιχνίδι κεντρικό αμυντικό μέσα στην περιοχή και όχι τον μεσοεπιθετικό Αϊτόρ.