Ο υπέροχος Γενεράκης και η ανάγκη για μέσο(υς)!

• Ο Μπαρμπόσα και ο box to box μέσος...

Μοιάζει κλισέ και τετριμμένο όταν φεύγεις ένας άνθρωπος από τη ζωή να τον αποθεώνουν όλοι και να τον υμνούν. Να εστιάζουν στο πόσο σωστός και καλός ήταν... Στην περίπτωση του Κώστα Γενεράκη ότι και να πει – γράψει κανείς, ακόμη και σε υπερθετικό βαθμό, ειλικρινά το σημειώνω είναι λίγο, πολύ λίγο... Η προσωποποίηση του ανθρώπου με καλή καρδιά και ψυχή. Ένας ταπεινός ηγέτης που έδωσε στην ΑΕΚ και έμεινε για πάντα στην Ιστορία της.

Το όνομά του θα είναι συνυφασμένο με την επιτυχία και τον τίτλο... Ήταν αυτός που δημιούργησε, έβαλε τις βάσεις, για την κυριαρχία της Ένωσης του Μπάγεβιτς στην τριετία των σερί πρωταθλημάτων, την οποία απογείωσαν έπειτα ο Δημήτρης Μελισσανίδης μαζί με τον Γιάννη Καρρά. Κοινώς ήταν το πρόσωπο που είχε τεράστια προσφορά για να δει όλο το ποδοσφαιρόφιλο κοινό την -κατά γενική ομολογία και αναγνώριση- το καλύτερο και το πλέον όμορφο – επιθετικό ποδόσφαιρο από ελληνική ομάδα ever.

Αυτό σημαίνει φυσικά πως το όνομά του δεν έμεινε για πάντα μόνο στην Ιστορία της ΑΕΚ αλλά και του ίδιου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θαρρώ κανείς δεν θυμάται και δεν θα 'χει να πει μισή αρνητική κουβέντα για τον Κώστα Γενεράκη. Κι αυτό αν είναι επίτευγμα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν τέτοια προσωπικότητα και χαρακτήρας που δεν του άρεσαν οι εντάσεις, δεν προκαλούσε και είχε οδηγό αποκλειστικά την αγάπη του για την ομάδα, για την ΑΕΚ...

Γι' αυτό και ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο στην απογείωσή της παρά το γεγονός πως με εκείνον ως αφεντικό η Ένωση είχε κατακτήσει μόλις τον τίτλο παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο. Θαρρώ και ο ιδανικός για οποιονδήποτε προπονητή και μέλος ποδοσφαιρικού τμήματος αφού δεν έμπλεκε ποτέ τα... πόδια του ανάμεσά τους. Όπως και να 'χει η ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, όλοι μας, λέμε αντίο στον Κώστα Γενεράκη που αποτέλεσε έναν υπέροχο άνθρωπο (και παράγοντα ποδοσφαίρου) για την κιτρινόμαυρη οικογένεια και το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Ο Μπαρμπόσα και ο box to box μέσος...

Όπως πάντα η ζωή συνεχίζεται, δεν σταματάει, τα δύσκολα τούτη τη περίοδο είναι για όσους μένουν πίσω στην οικογένεια και το περνάνε όλο αυτό. Και για την ΑΕΚ η ζωή θα συνεχιστεί αφού πάντα τα τρία αυτά γράμματα θα μένουν οδηγός και φάρος της Ιστορίας, του χθες, του σήμερα και κυρίως του αύριο όπου, όπως το αναγνώριζε και ο πρωταθληματικός Γενεράκης σε κάποιες τελευταίες συζητήσεις του, ανήκει στην Ένωση με τη δημιουργία του νέου σπιτιού της στο χώρο που βρισκόταν το «Νίκος Γκούμας» στης Φιλαδέλφειας τα μέρη.

Αυτή η εποχή είναι και δύσκολη για τους ανθρώπους που τρέχουν τον αγωνιστικό σχεδιασμό. Η αλήθεια είναι ότι δουλεύουν σωστά καιρό τώρα και αυτό αποδείχτηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Αλλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο εφησυχασμός και η χαλάρωση. Η ΑΕΚ πρέπει να βρει τους ποδοσφαιριστές που 'χει ανάγκη για να 'ρθει το καλοκαίρι και να 'χει ακόμη πιο εύκολο έργο στη διαδικασία ολοκλήρωσης της δημιουργίας της ομάδας που θα μπει στο νέο της γήπεδο...

Μπορεί στο ρεπορτάζ να υπάρχει η περίπτωση του Ντανίλο Μπαρμπόσα σε πρώτο πλάνο πάντα, σωστά άλλωστε αφού ισχύει και δουλεύεται αρκετό καιρό τώρα γι' αυτό και από ανέφικτη έχει μετατραπεί σε δύσκολη (αλλά όχι απίθανο πλέον να γίνει) αλλά παράλληλα υπάρχουν επαφές. Με παίκτες για τη μεσαία γραμμή με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ' αυτά του άσου της Νις που είναι ξεκάθαρα κόφτης, πιο γνήσιος στη θέση του «6» δεν υπάρχει, άρα λογικό να κοιτάζει και για το «8».

Εδώ απλά να σημειώσω ότι προσωπικά εκτιμώ ότι απαραίτητοι είναι δυο χαφ από τη στιγμή που στο ρόλο του κόφτη αυτοί που έχεις είναι διαφορετικοί απ' αυτούς που θα εξυπηρετήσουν το πλάνο που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι της ΑΕΚ και ο προπονητής της. Με τη διαφορά ότι προτεραιότητα, μεγάλη ανάγκη, είναι ο box to box μέσος, τέτοιος δεν υπάρχει στο ρόστερ ακόμη κι αν γυρίσει ο Γαλανόπουλος και η ευκαιρία (γιατί τέτοια είναι) να φέρεις έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Μπαρμπόσα, δεν πρέπει να σε... τυφλώσει μπροστά στη μεγάλη σου ανάγκη!

Υγ: Μεγάλη νίκη και απόλυτη ξεφτίλα για πολλούς η επικράτηση της ΑΕΚ απέναντι στο Περιστέρι (που βέβαια παίζει και δίχως προπονητή επί της ουσίας αφού με Τόμιτς δεν πας πουθενά και ποτέ). Με οκτώ παίκτες, με ban, με χίλια και προβλήματα και με μια ομοσπονδία (και έναν πρόεδρο) που δεν κάνουν για τίποτα. Στο Άρης – Ολυμπιακός το ματς δεν έγινε, αναβλήθηκε αν και τα κρούσματα ήταν τρία και δεν χρειαζόταν, όμως αυτό της ΑΕΚ με δυο κρούσματα και δυο εμπύρετους έγινε κανονικά, ας είναι... Γελοιοποιήθηκαν όπως πάντα διότι υπολογίζουν ότι, αφενός δεν ασχολείται κανείς, αφετέρου δύσκολα ή εύκολα θα περνούσε το Περιστέρι. Το να μη σέβεσαι ένα club και τον κόσμο του μπορεί να συμβεί όταν μιλάμε για μικρούς ανθρώπους παντοιοτρόπως. Όμως με την ίδια ευκολία δεν σέβεσαι και την Ιστορία του και την προσφορά του στο συγκεκριμένο (και όχι μόνο) άθλημα με αποτέλεσμα να σε προκύπτει εξευτελισμός! Διότι η νίκη πρόκριση της ΑΕΚ των τόσων προβλημάτων και της μισής ομάδας αυτό συνιστά... Άλλαξε το πρόσωπο (και άλλα μαζί) στην ομοσπονδία και πήγαμε τόσο πίσω, εννοείται λίγοι και χειρότεροι της προηγούμενης κατάστασης, αλλά μάλλον και αναμενόμενο. Την ΑΕΚ όμως, τον κόσμο της και την Ιστορία – προσφορά της, θα τη σέβεστε, είτε το θέλει ο κάθε ανύπαρκτος που έτυχε να διοικεί μια ομοσπονδία είτε όχι, γιατί το επιβάλλει το ίδιο το club... Συγχαρητήρια στον προπονητή (που πρέπει να δουλέψει κι άλλο και θα δικά του θέματα), στους παίκτες και στον κόσμο, σε αυτούς του ήρωες που τέτοια μέρα άφησαν τις οικογένειές τους και πήγαν στο κλειστό των Λιοσίων για να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδας. Κι ας τους κερνάει... φαρμάκι φέτος, δεν πειράζει, αγάπη δεν είναι αυτή που υπάρχει στα εύκολα και χάνεται στα δύσκολα...