Ο Παναθηναϊκός γίνεται μία ομάδα που συστηματικά αδικεί τον εαυτό της

• Από ένα πούλημα της μπάλας θα έχανε το ματς από το δεκάλεπτο
• Όταν δεν βάζει αυτά τα γκολ, πως να πάρει ντέρμπι;

Δεν ήταν η πρώτη φορά, δεν ήταν ούτε καν η δεύτερη, ούτε και η τρίτη που ο φετινός Παναθηναϊκός φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι από ένα παιχνίδι όπου συνολικά ως εικόνα ήταν ανώτερος από τον αντίπαλο. Το έργο το έχουμε ξαναδεί αρκετές φορές. Να δέχεται ένα γρήγορο γκολ, συνήθως από κάποια ποδοσφαιρική ανοησία, να γίνεται το αφεντικό της αναμέτρησης, να σπαταλά ευκαιρίες(όχι πάντα αλλά απόψε το είδαμε) και στο τέλος να χάνει.

Το Τριφύλλι γίνεται μία ομάδα που συστηματικά αδικεί τον εαυτό της και όταν σε παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες, οι ποδοσφαιριστές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς παρουσιάζουν τόσο κακές επιλογές σε σημαντικές φάσεις του αγώνα, το τρίποντο θα πηγαίνει στον αντίπαλο, όπως απόψε στο ΟΑΚΑ κατέληξε στην ΑΕΚ.

Από ένα πούλημα της μπάλας θα έχανε το ματς από το δεκάλεπτο

Το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι ήταν εφιαλτικό. Από αυτά που κανείς προπονητής δεν θέλει να αντιμετωπίσει ως συνθήκη. Από ένα πούλημα της μπάλας του Γιάννη Κότσιρα μόλις στο δεύτερο λεπτό, η ΑΕΚ βρήκε το γκολ με τον Σιμάνσκι εκμεταλλευόμενη άριστα την συνθήκες ανισορροπίας που δημιουργήθηκαν στην άμυνα του αντιπάλου. Ο Έλληνας μπακ θα έπρεπε να είναι μία και δύο φορές πιο προσεκτικός στις μεταβιβάσεις του, καθώς ο Λιβάι Γκαρσία είναι ένας εξτρέμ με αρκετά κλεψίματα, με εξαιρετική νοοτροπία και αποτελεσματικότητα στον τρόπο που πιέζει.

Χάρισε την κατοχή και η ομαδική αντίδραση του Τριφυλλιού στην συνέχεια της φάσης ήταν ξανά ένα... καμπανάκι για το αμυντικό τρανζίσιον. Μόνος του ο Σιμάνσκι, 1-0 και μετά... τρικυμία μέχρι το 10’, με τους γηπεδούχους να έχουν δύο σημαντικές ευκαιρίες για το 2-0. Δεν είναι σε καλό φεγγάρι ο Κότσιρας και είναι ξεκάθαρο, πλέον, πως ο Φακούντο Σάντσες θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρει την ευκαιρία του.

Όταν δεν βάζει αυτά τα γκολ, πως να πάρει ντέρμπι;

Όλο το υπόλοιπο παιχνίδι είχε ένα και μόνο σκηνικό: Τον Παναθηναϊκό να έχει τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής, να ανακτά εύκολα, να κυκλοφορεί με υπομονή και ηρεμία και την ΑΕΚ να παίζει στο μισό γήπεδο για να υπερασπιστεί αυτό το γκολ και να... χτυπήσει στην αντεπίθεση, όπως και το έκανε για παράδειγμα με τα δύο γκολ που ορθά ακυρώθηκαν. Το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δημιουργεί στο πρώτο μέρος δύο φάσεις. Την κεφαλιά του Μακέντα που πέρασε αρκετά άουτ και το σουτ του Αϊτόρ πάνω στον Στάνκοβιτς. Καμία από αυτές τις δύο ευκαιρίες δεν ήταν τόσο σπουδαία όσο το... τσαφ του Σεμπάστιαν Παλάσιος στο 29’ όταν εντελώς μόνος του, με την μπάλα ιδανικά στρωμένη, δεν έπιασε το σουτ.

Ο Αργεντινός εξτρέμ το... τερμάτισε στην φάση του 47’. Είναι ανεπίτρεπτο να μην σκοράρει από εκείνο το σημείο, μόνος του από το ύψος της μικρής περιοχής. Σούταρε πάνω στον Στάνκοβιτς και στην εξέλιξη της φάσης ο Αϊτόρ κατάφερε να τον ξεπεράσει, όταν δύο μέτρα από την γραμμή του τέρματος βρήκε τον μοναδικό τρόπο από εκεί, μπόρεσε να βάλει έτσι το πόδι του για να την στείλει στο οριζόντιο δοκάρι και να μην ισοφαρίσει! Ο Παλάσιος ήταν ο μοιραίος της ομάδας του, καθώς και στο 57' η εκτέλεσή του σε φάση που ΠΡΕΠΕΙ να κάνει γκολ, ήταν πάρα πολύ κακή, δείγμα πως η εκτέλεση σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν είναι το δυνατό του σημείο, γεγονός που έχουμε επισημάνει από τον Αύγουστο. Αυτές τις φάσεις, όμως, έστω την μία από τις τρεις, όφειλε να τις τελειώσει σωστά.

Η ΑΕΚ μετά και από αυτή την ευκαιρία δεν απειλήθηκε. Σχεδόν καθόλου. Είναι σχεδόν σαράντα λεπτά με τις καθυστερήσεις. Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα από τις αλλαγές του (σε άλλο γήπεδο ο Βιτάλ και Χατζηγιοβάνης, επηρεασμένος ο Καρλίτος, δεν κράτησε μπάλα ο Αλεξανδρόπουλος), οι παίκτες του Γιαννίκη είχαν απόλυτη συγκέντρωση στο παιχνίδι πίσω από την μπάλα και πήραν ένα μεγάλης σημασίας τρίποντο για την εξέλιξη του φετινού πρωταθλήματος.