Παναθηναϊκός: Ένα μικρό βήμα πρόκρισης...

Όταν για τον φετινό Παναθηναϊκό το ζητούμενο από το ξεκίνημα της σεζόν είναι η διάρκεια στα επιτυχή αποτελέσματα μέσα από το καλό ποδόσφαιρο που παίζει φέτος με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο, αυτό το 3X3 του τελευταίου δεκαημέρου είναι ένα βήμα εξέλιξης και προόδου.

Η τρίτη σερί νίκη ήρθε απόψε κόντρα στον Βόλο, σε έναν θεσμό όπου για τον σύλλογο αποτελεί το μοναδικό πεδίο διεκδίκησης ενός τίτλου, άρα είναι η μοναδική διοργάνωση, στην οποία το Τριφύλλι μπαίνει με την κανονικότητα των απαιτήσεων του μεγέθους και της ιστορίας του. Να φτάσει μέχρι τον τελικό και να διεκδικήσει σε ένα παιχνίδι την επιστροφή του στα τρόπαια μετά το 2014.

Το Τριφύλλι μέχρι το 55’ τα έκανε όλα σωστά. Κυριαρχούσε πάνω στο χορτάρι, είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, αποτελεσματικότητα και εικόνα στο πρέσινγκ πάνω από τον μέσο όρο του, σημαντικές ευκαιρίες για γκολ και κυρίως σκορ πρόκρισης. Το ζητούμενο δηλαδή, απέναντι σε μία από τις καλύτερες ομάδες της SL1 την ώρα που ο Ολυμπιακός έπαιζε με τον Λεβαδειακό, η ΑΕΚ με την Κηφισία και ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΛ.

Αυτό το 2-0 που είχε διαμορφωθεί από τα τέρματα των Φεντερίκο Μακέντα(πρώτη ασίστ από τον Παλάσιος, υπέροχη κίνηση από τον σούπερ φορμαρισμένο Ιταλό) και Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου έπρεπε να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού αλλά μέσα σε μια στιγμή ο Παναθηναϊκός το... χάρισε, το έκανε δώρο, το πέταξε και ξαναέβαλε στο κόλπο της πρόκρισης, ένα σύνολο που σε όλο το παιχνίδι έκανε μια φάση, πέτυχε ένα γκολ και κράτησε ζωντανές τις ελπίδες του για το εισιτήριο που οδηγεί στα προημιτελικά.

Μία στιγμή έκανε ροντέο το παιχνίδι, καθώς οι φιλοξενούμενοι μέχρι να πατήσει χορτάρι ο Ρούμπεν στο 70’ πήραν την ψυχολογική ώθηση που τους έδωσε το γκολ, πίεσαν πολύ πιο ψηλά, πήραν περισσότερα ρίσκα και έβαλαν δύσκολα στον Παναθηναϊκό που έχασε την ισορροπία του.

Σύμφωνοι πως ο Φαν Βεερτ κάνει μια καταπληκτική ενέργεια. Εκεί όπου η άμυνα του Παναθηναϊκού περιμένει να γυρίσει την μπάλα παράλληλα μετά το εξαιρετικό πρώτο κοντρόλ που κάνει, εκείνος και ενώ έχει τραβήξει και τους δύο στόπερ των πρασίνων πάνω του, πατάει την μπάλα στον χώρο που εκείνος δημιούργησε και δίνει μια καθαρή εκτέλεση στον Φερνάντες που κάνει το τέλειο πλασέ. Ήταν μια υπέροχη συνεργασία που ίσως να είχε διαφορετική κατάληξη αν ο Αλεξανδρόπουλος είχε καλύτερη ανασταλτική συμπεριφορά στη φάση και είχε σπεύσει στο μαρκάρισμα του αμαρκάριστου ποδοσφαιριστή στο πεδίο ευθύνης του. Ο Έλληνας αμυντικός μέσος μπορεί να πέτυχε το 2-0 έπειτα από δικό του κλέψιμο, αλλά πέρα από αυτή την φάση, έκανε πολλά λάθη με την μπάλα στα πόδια και δεν ήταν από τους διακριθέντες της ομάδας του μέχρι να πετύχει το 2-0.

Αυτή η φάση, λοιπόν, άλλαξε την εικόνα του αγώνα και φυσικά διαμόρφωσε εντελώς διαφορετικά την ρεβάνς στο τέλος του μήνα. Ειδικά από την στιγμή που η ΕΠΟ, για τους δικούς της ακατανόητους λόγους, διατήρησε την αξία του εκτός έδρας γκολ ως διπλό, την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία του ποδοσφαιρικού πλανήτη συμμορφώθηκε με τον νέο κανονισμό και την κατάργηση του εκτός έδρας γκολ, όπως το είχαμε μάθει από παιδιά.

Με αυτά και με αυτά ο Παναθηναϊκός έκανε την... μισή δουλειά και πρέπει την άλλη μισή να την κάνει στον Βόλο. Σε μία αναμέτρηση όπου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπει στο χορτάρι, ώστε να παίξει για το αποψινό σκορ. Για να διαφυλάξει αυτό το 2-1. Όχι. Όταν φτάσει αυτή η στιγμή, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να παρατάξει το συγκρότημα του σαν να μην υπάρχει αυτό το προβάδισμα, σαν να είναι ένα παιχνίδι πρωταθλήματος, όπου πρέπει να το κερδίσει...

Υ.Γ1: Ο Ιβάν απέδειξε το πόσο δίκαιος προπονητής είναι με την χρησιμοποίηση του Σωκράτη Διούδη κάτω από τα δοκάρια του Παναθηναϊκού μετά από δύο μήνες. Η λογική λέει πως ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι θα συνεχίσει να είναι βασικός στο πρωτάθλημα, κάτι που έχει κερδίσει με το σπαθί του και την μέχρι τώρα εικόνα του. Όσο ευλογία είναι να διαθέτεις δύο ισάξιους τερματοφύλακες αλλά τόσο δύσκολη είναι η διαχείριση μέσα στη σεζόν. Ειδικά όταν κανείς εκ των δύο δεν δίνει... δικαιώματα με την απόδοσή του.

Υ.Γ2: Πολύ όμορφη η κίνηση της ΠΑΕ να βραβεύσει τον μαραθωνοδρόμο του συλλόγου, Κωνσταντίνο Γκελαούζο για την νίκη του στον μαραθώνιο της Αθήνας. Απλά μερικές φορές η προχειρότητα μπορεί να σου... τρυπήσει το μυαλό. Πόσο δύσκολο ήταν να μπει αυτή η έρμη η φανέλα σε ένα κάδρο; Λεπτομέρειες.