Κάτοικος Κύπρου είναι πλέον ο Χρήστος Αλμπάνης, καθώς αγωνίζεται στον Απόλλωνα Λεμεσού με τη μορφή του δανεισμού από την ΑΕΚ. Ο 27χρονος μεσοεπιθετικός μίλησε στο περιοδικό της ομάδας και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα και τον ερχομό του στην Ελλάδα από τη Γερμανία όπου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Μάλιστα ανέφερε πως έπεσε «θύμα» ενός μάνατζερ και η καριέρα του έφτασε στο χείλος της καταστροφής.

ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
-Υπήρχε μία αβεβαιότητα για το ποδοσφαιρικό σου μέλλον όταν έφυγες από την Γερμανία;
«Μιλούσα με ένα μάνατζερ ο οποίος μου έλεγε ότι έχει άκρες στον Πανιώνιο, έχει άκρες στον Ηρακλή και όλα θα γίνουν 'άνετα', εύκολα και πως σε ξέρουν. 'Εσύ απλά λύσε το συμβόλαιό σου στη Γερμανία'. Λύνω εγώ το συμβόλαιό μου, πάω Ελλάδα και τον συναντάω και μου λέει ότι υπάρχει μία καθυστέρηση αλλά θα γίνει και περίμενε. Εξαφανίστηκε, δεν σήκωνε τηλέφωνα όπως γίνεται συνήθως. Τελικά καταλήγω Β’ εθνική και υπογράφω με την τοπική ομάδα στα Τρίκαλα».

-Σκέφτηκες ότι κάπου εκεί θα μπορούσε να τελειώσει το ποδοσφαιρικό σου όνειρο;
«Όχι δεν το σκέφτηκα αλλά όντως είχα απογοητευτεί πάρα πολύ. Εκεί άρχισε λίγο να με καταβάλλει το άγχος, μία απαισιοδοξία υπήρχε στο βλέμμα μου, στον τρόπο αντίδρασής μου, σε όλα. Αλλά εντάξει, είπα συνεχίζουμε. Αυτά είναι τα δεδομένα, έκανες μία επιλογή και πρέπει να τη στηρίξεις, μπορεί να αποδειχθεί λάθος σε βάθος χρόνου. Πάω στην τοπική ομάδα των Τρικάλων, εκεί αλλάζει η διοίκηση και η νέα ηγεσία διώχνει όλους τους παίχτες και δεν έχει μείνει κανένας, ήθελαν να κρατήσουν εμένα με ένα πενιχρό ποσό και ούτε καν το συζήτησα. 31 Αυγούστου με πήραν τηλέφωνο από τον Απόλλωνα (Σμύρνης), οι άνθρωποι του οποίου με είχαν δει σε ένα φιλικό με τα Τρίκαλα που είχα πάει καλά, και μου λένε ότι αυτά είναι τα ποσά, έχουμε ξεφύγει από το μπάτζετ, αλλά αν θες να έρθεις στην ομάδα, σε θέλουμε. Τους λέω εγώ εννοείται και έτσι πήγα στον Απόλλωνα. Στον πρώτο χρόνο μετά από πέντε παιγνίδια έπαθα ρήξη χιαστού και έχασα όλο τον χρόνο, την επόμενη σεζόν επέστρεψα και ανεβήκαμε στην πρώτη κατηγορία και μετά η ιστορία είναι γνωστή».

-Μετά που έφτιαξες το όνομά σου, εμφανίστηκε ο μάνατζερ;
«Όχι, όχι (γέλια). Είχε τουλάχιστον αυτή την ευθιξία».