Ο Μαρτίνς, πάντως, τον ΠΑΟΚ τον κερδίζει μόνο σε άδειο Καραϊσκάκη (και με μηδέν πίσω)!

Έχει ένα…γούστο αυτό που συμβαίνει με τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Μαρτίνς στον πάγκο εναντίον του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη: ο Πέδρο κερδίζει μόνο αυτά που είναι χωρίς κόσμο! Κι αύριο το γήπεδο θα είναι άδειο!

Ο Ολυμπιακός την προηγούμενη τριετία υποδέχθηκε στον Πειραιά τον ΠΑΟΚ έξι φορές, τις πέντε για το πρωτάθλημα (τρεις κανονική διάρκεια της σεζόν και δύο πλέι οφς) και μία για το Κύπελλο (σε ματς που έκρινε ποιος θα πήγαινε στον τελικό, πρόπερσι). Η ομάδα του Μαρτίνς κέρδισε τα τρία από τα έξι παιχνίδια, με 3-0 (κανονική διάρκεια), 2-0 (Κύπελλο) κι 1-0 (πλέι οφς). Και στα τρία δεν υπήρχε κόσμος στο γήπεδο, λόγω κορονοϊού! Στα άλλα τρία, ο ΠΑΟΚ είχε δύο νίκες, 1-0 (κανονική διάρκεια) και επίσης 1-0 (πλέι οφς) και μία ισοπαλία 1-1 (επίσης στην κανονική διάρκεια). Με εξαίρεση το ενδιάμεσο παιχνίδι που έγινε κεκλεισμένων των θυρών, πάντοτε λόγω πανδημίας, τα άλλα δύο είχαν γίνει με τον κόσμο του Ολυμπιακού στο γήπεδο!

Μπορεί, βεβαίως, κι όλο αυτό να είναι συγκυριακό, αλλά δε γίνεται να μην το παρατηρήσεις. Όπως μετράς κι ότι στο παρελθόν ο ΠΑΟΚ έχει κάνει διπλό με τιμωρημένο το Καραϊσκάκη, 2-1 το 2005! Όπως δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις και κάτι άλλο: και οι τρεις νίκες του Ολυμπιακού του Μαρτίνς επί του ΠΑΟΚ ήρθαν στα τρία παιχνίδια στα οποία κράτησε πίσω το μηδέν-αντίθετα, στα άλλα τρία στα οποία ο ΠΑΟΚ σκόραρε, αυτό το μόνο ένα γκολ που σκόραρε ανά ματς, ο Ολυμπιακός είχε αρνητικά αποτελέσματα, δύο ήττες και μία ισοπαλία! Αυτή κι αν είναι μία συνθήκη στην οποία πρέπει να δώσουμε βάση: διότι σε αυτά τα τρία ματς στα οποία έβαλε γκολ, έστω αυτό το ένα που έβαλε, ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός μπόρεσε κι ισοφάρισε μόνο τη μία-κι αυτή με πέναλτι.

Μάλιστα, τα διπλά του ΠΑΟΚ (1-0) είχαν τεράστια σημασία, γιατί με το ένα (0-1), το 2018-19, είχε δείξει στις αρχές της σεζόν ότι πράγματι πήγαινε για το πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 35 χρόνια και με το άλλο (1-0 κι εκείνο) πρόπερσι, είχε σπάσει το αήττητο του Ολυμπιακού σε ολόκληρο το πρωτάθλημα 2019-20. Με την ιδιαιτερότητα ότι πράγματι είχε την τύχη με το μέρος του, στο πρώτο 1-0 καθότι ήταν αυτογκόλ των Γιαννιώτη-Βούκοβιτς και στο δεύτερο 1-0 σκόραρε στο 89’ ο Μιχάι.

Στην εξίσωση δε πρέπει να μπει, αναπόφευκτα, και μία άλλη παράμετρος: ο ΠΑΟΚ έχει φέτος σκοράρει και στα εφτά παιχνίδια του μακριά από την Τούμπα! Μπορεί δε να έχασε στο πρώτο (1-2 από την Μποέμιανς του ΕΙΡΕ), αλλά στα έξι επόμενα έχει συνεχόμενα έξι διπλά! Και μπορεί να μην…σκότωσε θηρία, αλλά έξι σερί διπλά δεν είναι μικρό πράγμα: 2-0 στη Ριέκα, 2-0 στη Λίνκολν, 1-0 τον Αστέρα, 2-1 τον Παναιτωλικό, 3-1 τον ΟΦΗ, 2-1 την Κοπεγχάγη (με το ευνοϊκό να παίζει από το 8^ο λεπτό με παίκτη παραπάνω, λόγω αποβολής). Αν μη τι άλλο του έχουν δώσει ψυχολογία.

Επιπλέον ο Ολυμπιακός έχει βγάλει φέτος ένα κουσούρι στα πιο δύσκολα παιχνίδια του τουλάχιστον, στα ευρωπαϊκά: «τρώει» πάρα πολλές τελικές: 18 στην Φρανκφούρτη, 16 στην Κωνσταντινούπολη, 17 από την Άντβερπ! Με τόσα σουτ και κεφαλιές εναντίον της εστίας του, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα ερχόταν κι η ήττα. Το παθητικό στις 33 πρώτες εις βάρος του τελικές (2-1 με Άντβερπ και 3-0 με Φενέρμπαχτσε) ήταν εξωποδοσφαιρικό! Όπως κι αν έχει, τέλος πάντων, αυτό το δεδομένο πρέπει να προβληματίσει τον Μαρτίνς ενόψει του αυριανού ντέρμπι, καθότι είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι ο ΠΑΟΚ, σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος βεβαίως, είναι ό,τι πιο κοντινό με τις ομάδες με τις οποίες ανταγωνίζεται ο Ολυμπιακός στο Γιουρόπα Λιγκ: ο πιο δύσκολος αντίπαλος στις εγχώριες διοργανώσεις.

Προσωπικά περιμένω περισσότερα από τον Βατσλίκ, που την πιο δύσκολη επέμβαση του (πρώτα σταμάτησε την μπάλα με το δεξί πόδι και στη συνέχεια μπλόκαρε) στην Φρανκφούρτη, σε εκείνη την κεφαλιά στο 22’, την έκανε αφού πρώτα είχε επιχειρήσει έξοδο, αλλά το μετάνιωσε και «κόλλησε», προφανώς καταλαβαίνοντας ότι είχε υπολογίσει λάθος και δεν μπορούσε να φτάσει την μπάλα. Τουλάχιστον σε μία άλλη στιγμή ήταν πιο σίγουρος κι αποφασιστικός, βγαίνοντας μακριά από την εστία του και μαζεύοντας την μπάλα.

Όπως περιμένω και καλύτερη συνεργασία μεταξύ των στόπερ. Ο Ολυμπιακός είναι τυχερός που έχει τον Σωκράτη, να αναδεικνύει σε κάθε παιχνίδι την προσωπικότητα και τις ικανότητες του, και που ο Σισέ είναι γενικά σε καλή κατάσταση, αλλά όσο παίρνουν παιχνίδια πρέπει να συγχρονίζονται περισσότερο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα η φάση του πέναλτι της Άιντραχτ. Μπορεί κάποιος να προσέξει ότι ενώ ο Σωκράτης πάει πάνω στον παίκτη που έχει την μπάλα, ο Σισέ δεν κάνει το ίδιο και μένει πολύ πίσω-αν είχε τραβηχτεί έγκαιρα, ο παίκτης της Άιντραχτ θα είχε βγει σε θέση οφσάιντ…Όπως και στην πρώτη ευκαιρία της Άιντραχτ στο ματς, στο 12’,, με την κεφαλιά στη σέντρα από δεξιά, ο Σωκράτης έπρεπε να βγει από τη θέση του και να πάει να μαρκάρει τον παίκτη που εκτέλεσε, αφού τον χώρο τον κάλυπτε ο Σισέ, αλλά νόμιζε ο Έλληνας άσος ότι μάρκαρε άλλον παίκτη, τον οποίο όμως είχε κλείσει ο Λαλά. Γενικότερα, υπάρχουν φάσεις που οι δύο σέντερ μπακ του Ολυμπιακού μένουν υπερβολικά πίσω: το έκανε κι ο Σωκράτης στη φάση του τρίτου γκολ των Γερμανών, αφού αντί να πάει πάνω στον παίκτη που σούταρε, έκανε βήματα προς τα πίσω, το έκανε κι ο Σισέ στη φάση του δεύτερου γκολ της Άιντραχτ.

Την Πέμπτη σίγουρα το έργο των κεντρικών αμυντικών έγινε πιο δύσκολο, από τις μικρές βοήθειες που πήραν από τα κεντρικά χαφ. Όταν μία ομάδα παίζει 4-1-4-1 η, αν θέλετε 4-3-3 με ένα κόφτη και δύο εσωτερικά χαφ, χρειάζεται και οι τρεις χαφ να κάνουν δουλειά κι ανασταλτικά. Εδώ είδαμε τον Εμβιλά από το πρώτο 20λεπτο κιόλας να αδυνατεί να ανταποκριθεί, με αποκορύφωμα μία φορά που έχασε την μπάλα κι έβγαλε η Άιντραχτ ευκαιρία. Ακόμη και στην ευκαιρία μόλις στο 12’ που περιγράφω πιο πάνω, ο Γάλλος (που σε 60 λεπτά παρουσίας είχε μόλις ένα κόψιμο με τάκλιν) ήταν απών, αφού έπρεπε να είχε το μυαλό του στον παίκτη που πήρε την κεφαλιά. Ατυχώς, όμως, ακόμη και σε περιπτώσεις που ο Καμαρά κι ο Μπουχαλάκης ήταν εκεί που έπρεπε για να πηδήξουν και να διώξουν, έχασαν υπερβολικά εύκολα τις κεφαλιές, ο πρώτος στο δοκάρι αμέσως πριν το 2-1 κι ο δεύτερος στην κεφαλιά του Πασιέντσα στο 74’, με την οποία δεν έγινε το 4-1…Αν θυμάμαι καλά, μόνο ο Μαντί έκοψε καλά μία φορά μέσα στην περιοχή του Βατσλίκ, πραγματικά βοηθώντας τους στόπερ.

Παρεμπιπτόντως, είναι σημαντικό που ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς για άλλη μία φορά, έδειξε ότι ακόμη και στην κακή του ημέρα, μπορεί αν μη τι άλλο να μη γίνεται ρεζίλι στην Ευρώπη. Οι οκτώ πιο «βαριές» του ήττες αυτή την τετραετία είναι όλες με δύο γκολ διαφορά: 1-3 από τη Μίλαν, 1-3 από τον Ερυθρό Αστέρα, 0-2 από την Μπάγερν, 2-4 από την Τότεναμ, 0-2 από την Πόρτο μέσα κι έξω και τώρα 1-3 από την Άιντραχτ (όλες εκτός έδρας) κι επίσης 1-3 από την Άρσεναλ (εντός έδρας). Εξαίρεση το 0-3 πέρυσι από τη Σίτι στο Μάντσεστερ, όπου ακόμη κι εκεί το σκορ ήταν 0-1 έως το 80^ο λεπτό.

Άσχετο:

Ο ΜΑΡΤΙΝΣ το εξήγησε εμμέσως πλην σαφώς στη συνέντευξη του στη Bild γιατί δεν βάζει πιο πολύ τον Κούντε. «Τον πήραμε», δήλωσε, «γιατί ήταν να φύγει ο Καμαρά. Τελικά ο Καμαρά έμεινε και είναι πιο δύσκολο να παίζει κι ο Κούντε». Είναι σαν να λέει ότι είναι δύο ίδιοι παίκτες και δύσκολα χωράνε στην ίδια ενδεκάδα. Για να είμαστε ρεαλιστές: ο Μαντί είναι αυτή την στιγμή ο μακράν πιο ποιοτικός παίκτης του Ολυμπιακού από τη μέση και μπροστά. Το είδαμε και στην Φρανκφούρτη, όπου από τα δικά του πόδια ξεκίνησαν οι καλύτερες πέντε επιθέσεις κι αντεπιθέσεις της ομάδας…

Ο ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ έχει πραγματικά καλές εκτελέσεις πέναλτι-γι΄ αυτό και «φώναζα» δύο χρόνια που δεν έχριζε ο προπονητής πρώτο εκτελεστή. Όμως, έχει ξεκάθαρα μία «καλή» γωνία, την αριστερή του γκολκίπερ, κι αυτό τον κάνει προβλέψιμο. Είδαμε ότι ο γκολκίπερ της Άιντραχτ έπεσε σωστά, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί ήταν πολύ καλό το κτύπημα.

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ θα το βάλει και το γκολ! Κεφαλιά δοκάρι την Κυριακή στα Γιάννινα, κεφαλιά πάνω στον γκολκίπερ στην Φρανκφούρτη, το γυροφέρνει το γκολ στις καλές εκτελέσεις του Μασούρα. Νομίζω ότι η τρίτη κεφαλιά μπορεί να αποδειχθεί φαρμακερή για τον επόμενο αντίπαλο του Ολυμπιακού…

Ο ΠΑΣΙΕΝΤΣΑ μπορεί να μην σκόραρε, αλλά ήταν απολύτως επικίνδυνος για την άμυνα του Ολυμπιακού, με καλές συνεργασίες, με σουτ, με κεφαλιές. Ο ίδιος παίκτης που όταν είχε έρθει εδώ, το πρώτο εξάμηνο της σεζόν 2016-17, είχε παίξει μόλις μισή ώρα σε παιχνίδι του Ολυμπιακού, μία ήττα στη Λάρισα, έχοντας διαγνωστεί με πρόβλημα στην καρδιά. Αλλά έκτοτε έχει παίξει σε δεκάδες παιχνίδια.

Ο ΣΑΜΑΤΑ άνοιξε το σκορ για την Άντβερπ στο 2-2 με τη Φενέρμπαχτσε. Πρόκειται για σέντερ φορ που τον έδωσε δανεικό η Φενέρ στην Άντβερπ! Κι όχι μόνο έπαιξε εναντίον της, αλλά και σκόραρε. Φανταστείτε να το είχε κάνει αυτό ο Ολυμπιακός με τον Χασάν. Να τον έδινε δανεικό στην Άντβερπ και να ερχόταν στο Καραϊσκάκη να έβαζε γκολ στον Ολυμπιακό…