Ολυμπιακός: Ο χαμηλός βαθμός για τις στημένες φάσεις στα πιο μεγάλα παιχνίδια και τα 8 πέναλτι από χέρια!

Αναλύοντας λίγο τα παιχνίδια του Ολυμπιακού φέτος σε Ευρώπη και πρωτάθλημα, καταλήγουμε εύκολα σε ένα συμπέρασμα: οι στατικές φάσεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο, τόσο επιθετικά, όσο και (ιδίως εκεί) αμυντικά! Κάτι πραγματικά δύσκολο να το συναντήσεις σε μία ομάδα!

Κατ΄ αρχάς, εξακολουθεί να υπάρχει το απίστευτο στοιχείο ότι ο Ολυμπιακός φέτος όλα του τα γκολ, πλην ενός (του πρώτου της Σλόβαν, που ήταν πλαγιοκόπηση), τα έχει δεχθεί από στημένες φάσεις (!!!): τέσσερα από κόρνερ και φάουλ (το δεύτερο της Σλόβαν, το μοναδικό της Άντβερπ, το μοναδικό του Απόλλωνα και το μοναδικό της Λαμίας), δύο από πέναλτι (με Λούντογκορετς, έξω και με ΠΑΣ), ένα από απευθείας εκτέλεση φάουλ (με Λούντογκορετς μέσα), ενώ ακόμη και το αυτογκόλ του Σεμέδο με τη Λούντογκορετς έξω ήταν σε στατική φάση! Ενδιαφέρον και ότι σχεδόν όλα τα γκολ από στατικές φάσεις, συν το αυτογκόλ του Σεμέδο, ήρθαν όχι από τις αρχικές σέντρες του κόρνερ η, του φάουλ, αλλά με την άμυνα να διώχνει, τον αντίπαλο να παίρνει το ριμπάουντ και στην δεύτερη σέντρα να γίνεται η ζημιά.

Από πλευράς του Ολυμπιακού, τώρα, υπάρχουν δύο παιχνίδια τα οποία κέρδισε «αποκλειστικά» από τη διαδικασία των στατικών φάσεων: το 3-0 με την Σλόβαν από εκτελέσεις κόρνερ (Καμαρά, Σισέ κι αυτογκόλ) και το 2-1 στα Γιάννινα από κόρνερ (Αγκιμπού) και φάουλ (Ελ Αραμπί). Ακόμη, από φάουλ ήρθε το δεύτερο γκολ στην Σλόβαν στην Μπρατισλάβα (Ονιεκουρού), το πρώτο γκολ στη Λαμία (Σισέ), όπως και τα δύο γκολ του Τικίνιο στον Απόλλωνα ήρθαν από κόρνερ και φάουλ. Μιλάμε για εννιά γκολ από τα συνολικά 25 του Ολυμπιακού, κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο! Το νούμερο είναι σημαντικό, αλλά ασφαλώς πολύ μικρότερο από τα οκτώ στα εννιά συνολικά γκολ παθητικό του Ολυμπιακού να είναι από στατικές φάσεις, κάτι που δίνει ποσοστό 85%, εξωπραγματικό!

Το συμπέρασμα που μπορεί να βγει, κατά την γνώμη μου, είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να βελτιώσει περισσότερο τη λειτουργία του στο αμυντικό κομμάτι αναφορικά με τα κόρνερ και τα φάουλ των αντιπάλων του, αλλά και να βελτιωθεί και στο επιθετικό κομμάτι αναφορικά με τα δικά του κόρνερ και φάουλ. Άσχημα δεν τα πάει, ούτε στα μεν, ούτε στα δε, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με ομάδα που κάνει τον απόλυτο πρωταθλητισμό στην Ελλάδα και που στέκεται όρθια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τα στάνταρ είναι ξεκάθαρα ακόμη πιο ψηλά.

Μπορεί κάποιος μάλιστα να παρατηρήσει ότι στα πέντε πιο μεγάλα παιχνίδια του, ο Ολυμπιακός δεν έχει σκοράρει ούτε…μισή φορά ακόμη από στατική φάση. Εννοώ εκείνα με τη Φενέρμπαχτσε και την Άντβερπ στο Γιουρόπα Λιγκ, τα προκριματικά με τη Λούντογκορετς στο Τσάμπιονς Λιγκ και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό…Αντίθετα, στα ίδια πέντε πιο δύσκολα παιχνίδια του, έχει δεχθεί τέσσερα γκολ από στημένα. Όπερ σημαίνει ότι όσο μεγαλώνουν οι δυσκολίες, τόσο και μηδενίζεται η παραγωγικότητα των «ερυθρόλευκων» στην εκμετάλλευση των δικών τους στατικών φάσεων, παράλληλα δε αυξάνεται η ευπάθεια της άμυνας τους στις στημένες φάσεις των αντιπάλων τους. Κοινώς, τόσο και είναι πιο χαμηλός ο βαθμός του Ολυμπιακού….Παρεμπιπτόντως, η Άιντραχτ, είναι μία πολύ ψηλή ομάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αναφορικά με το αμυντικό κομμάτι, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσοχή από τους παίκτες του Ολυμπιακού. Είναι πραγματικά οδυνηρή η διαπίστωση ότι οι παίκτες του έχουν παραχωρήσει οκτώ (!) πέναλτι λόγω χρήσης χεριού και δη σχεδόν πάντα σε ανύποπτες φάσεις, σε στιγμές «από το πουθενά» κι όχι για να αποτρέψουν ένα γκολ η, έστω μία επικίνδυνη ευκαιρία του αντίπαλου.

Το είχε ξεκινήσει ο…Μπρούνο στο 90^ο λεπτό του Μπασάκσεχιρ-Ολυμπιακός (0-1), αλλά το είχε πιάσει το πέναλτι ο Σα. Δεν στοίχισαν ούτε τα πέναλτι-χέρια του Μπα με τον ΠΑΣ (1-1 στα Γιάννινα) γιατί ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου, του Ραντζέλοβιτς στο 6-0 στη Λαμία (δοκάρι), του Σεμέδο στο 2-3 από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα με τον Ολυμπιακό τελικά να προκρίνεται και του Ρέαμπτσουκ την Κυριακή πάλι στα Γιάννινα (2-1), αλλά ασφαλώς και κόστισαν…άσχημα τα πέναλτι-χέρια του Εμβιλά στον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ (1-2), του Ραφίνια στο 1-2 από τη Μαρσέιγ και του Χολέμπας στο 0-2 από την Πόρτο (το πρώτο γκολ)…Χάθηκαν έτσι ένας τελικός Κυπέλλου και δύο παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ!

Να επαναλάβω ότι όλες οι περιπτώσεις αυτές ήταν από χέρι που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού χωρίς κανένα λόγο, με εξαίρεση του Μπα πέρυσι στα Γιάννινα, που έγινε σε σουτ αντίπαλου. Κάποια όντως ήταν αυστηρά, με αποκορύφωμα του Ρέαμπτσιουκ την Κυριακή με τον ΠΑΣ, αλλά ότι δόθηκαν δικαιώματα στους διαιτητές δόθηκαν.

Και πραγματικά ξεπερνάει κάποιο αποδεκτό όριο όλο αυτό το πράγμα που γίνεται με τα πέναλτι εις βάρος του Ολυμπιακού γενικότερα και ειδικότερα αυτά με το χέρι. Διότι και μόνο που βλέπουμε όλοι ότι με κάθε αφορμή η μπάλα στήνεται στο σημείο του πέναλτι, θα έπρεπε οι παίκτες του Ολυμπιακού να είναι δέκα φορές πιο προσεκτικοί.

Άσχετο: Ο Νταμίρ Κάναντι είναι σπεσιαλίστας να κάνει ζημιές στις πιο μεγάλες ομάδες. Ο Αυστριακός τεχνικός το απέδειξε και το περασμένο Σαββατοκύριακο, όταν με την Άλταχ (προτελευταία στη βαθμολογία του αυστριακού πρωταθλήματος μετά τις 11 πρώτες αγωνιστικές) έγινε η πρώτη ομάδα φέτος που σταμάτησε τη Ζάλτσμπουργκ, παίρνοντας ισοπαλία 1-1 και δη εκτός έδρας! Η Ζάλτσμπουργκ είχε 10 νίκες στις 10 πρώτες αγωνιστικές.