Oχι ο Βιτάλ, ο Ιβάν!

• Ο μπαλαδόρος με τις ανταύγειες και τα σκουλαρίκια
• Ο Γιοβάνοβιτς είναι ο πυλώνας
• Η ανάγκη για θετική αύρα και τα εμφανή προβλήματα

Τα media θα «πουλήσουμε» Βιτάλ. Και Καρλίτος. Και Παλάσιος μελλοντικά, και Λούντκβιστ. Και εσείς το ίδιο θα κάνατε. Όχι μόνο για εμπορικούς λόγους. Αλλά διότι όταν μια ομάδα, όπως χθες ο Παναθηναϊκός, νικά και μάλιστα εμφατικά, προβάλλεις τους πρωταγωνιστές. Ετσι γίνεται στην Ελλάδα, έτσι γίνεται παντού. Σπανίως οι πρωταγωνιστές είναι οι τερματοφύλακες και οι αμυντικοί. Συχνότερα οι μεσοεπιθετικοί και οι χαφ και οι γκολτζήδες. Όταν, δε, πρόκειται για μεταγραφές που «λάμπουν» στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, το αυτονόητο γίνεται ενίοτε και υπερβολικό.

Ο μπαλαδόρος με τις ανταύγειες και τα σκουλαρίκια

Οι αναφορές στον 23χρονο Βραζιλιάνο μεσοεπιθετικό με το καθαρό πρόσωπο, τις ανταύγειες, τα δυο διακριτικά σκουλαρίκια και το όμορφο χαμόγελο, δεν ανάγονται στην υπερβολή. Είναι λίγοι, φαντάζομαι, οι οπαδοί πλην Παναθηναϊκού που έχουν παρακολουθήσει αυτό το 4-0 επί του Απόλλωνα, αλλά από τα highlights μπορείτε να καταλάβετε πάνω – κάτω τι έκανε χθες στη Λεωφόρο ο δανεικός από την Κορίνθιανς εξτρέμ - επιτελικός μέσος. «Εμμεσος» ή άμεσος δημιουργός και των τριών γκολ του Τριφυλλιού πριν από την πόστερ «οβίδα» στο παρθενικό γκολ του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου (με το «6» από εφέτος…), έκλεψε την παράσταση ακόμα και από τον σκόρερ δύο γκολ (όπως και πέρυσι εναντίον της Λαμίας) Καρλίτος, ο οποίος εντυπωσίασε από την τηλεοπτική εικόνα όσους δεν τον είχαν παρακολουθήσει σε κάποιο από τα φιλικά ματς. Όχι για τα δυο γκολ του, κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τους εντυπωσίασε για το πόσο αδυνατισμένος συγκριτικά με πέρυσι εμφανίστηκε. Η αλήθεια είναι πως ο Ισπανός είχε χάσει κιλά από τον Ιούλιο, όχι…χθες!

Στο κάδρο των media, λοιπόν, ο δεξιοπόδαρος Βιτάλ, που έκανε όσα δεν έκανε στην ίδια θέση ο σχεδόν ισοϋψής του και επίσης δεξιοπόδαρος, Λούκας Βιγιαφάνιες, ο οποίος εκετός από τη θέση του έχασε και το περιβραχιόνιο μετά από την επιλογή των διοικούντων για τους τέσσερις αρχηγούς (Κουρμπέλης, Διούδης, Μαουρίσιο, Βέλεθ). Στο κάδρο και ο Καρλίτος, στο κάδρο και ο Χουάνκαρ ο οποίος αν συνεχίσει έτσι θα αφήσει τελικά καλύτερες εντυπώσεις από τον Ινσούα στα καλά του. Στο κάδρο και ο κέρβερος Διούδης που σταμάτησε τέσσερις φορές τον Απόλλωνα (Nτάουντα, Τσιλούλη, Παμλίδη, Φαν λα Πάρα). Στο κάδρο και ο Ρουμπέν Πέρεθ, ο οποίος στα πρώτα 25 λεπτά είχε χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια μαζί με τον Μαουρίσιο λόγω του καταπληκτικού pressing του αντιπάλου, αλλά εν συνεχεία έκανε σχεδόν τα πάντα σωστά.

Όλα αυτά καλά και άγια. Ο Γιοβάνοβιτς, όμως, δεν είναι με τα media! Δεν είναι με τα «πανηγυρικά»! Όχι επειδή κρατάει κάποια μανιάτικη ή κρητική βεντέτα εναντίον τους σαν κι αυτές που μας παρουσιάζουν τα νέα φθινοπωρινά σίριαλς, αλλά επειδή είναι αυτός που είναι. Σοβαρός, μετρημένος, με καθαρή σκέψη, προπονητής που βλέπει την αλήθεια στο όλον της. Όχι μόνο τις ντρίμπλες, τις γκολάρες, τον τόσο απαραίτητο για τον Παναθηναϊκό, σχεδόν ζωτικής ανάγκης, ενθουσιασμό στην κερκίδα!

Γι’ αυτό και μετά το ματς ήταν τόσο φειδωλός: «Σίγουρα ήταν ένα καλό ξεκίνημα και χαίρομαι που ο κόσμος φεύγει χαρούμενος από το γήπεδο. Είναι σημαντικό στο πρώτο ματς πρωταθλήματος που είχαμε αυτό το αποτέλεσμα, όμως για να είμαι ειλικρινής, το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες, ανεξαρτήτως του ότι το σκορ πήρε αυτή τη διάσταση. Στο ξεκίνημα ο Απόλλωνας ήταν πολύ πιο πιεστικός από μας. Το παιχνίδι κρίθηκε σε 2-3 φάσεις που εμείς καταφέραμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να βρούμε το γκολ, αυτό έκρινε το ματς. Ο Απόλλωνας ήταν μια πολύ καλή ομάδα και εμείς σίγουρα έχουμε ακόμη πολλά πράγματα να κάνουμε ως ομάδα για να είμαστε όπως πρέπει να είμαστε στο γήπεδο». Πώς αλλιώς να το πει ο άνθρωπος; Ότι το σκορ ήταν «μαγική εικόνα»;

Ο Γιοβάνοβιτς είναι ο πυλώνας

Ελαμψε, λοιπόν, ο Βιτάλ, σκόραρε δις ο Καρλίτος, αλλά αυτό δεν θα συμβαίνει σε κάθε ματς! Και ο πυλώνας του εφετινού Παναθηναϊκού, αυτός που πρέπει να στηριχθεί στα δύσκολα που θα έρθουν, είναι ο Ιβάν, με τη σοβαρότητα, την ταπεινοφροσύνη και το ορθό ποδοσφαιρικό πλάνο, το οποίο φαίνεται από την αρχή. Όπως και σχεδόν σε όλα του τα φιλικά, έτσι και χθες ο Παναθηναϊκός ήταν δημιουργικός, παραγωγικός και ευάλωτος αμυντικά,τελεία και παύλα. Η διαφορά στο ματς με τον Απόλλωνα ήταν ότι οι Πράσινοι είχαν 4/7 και ο αντίπαλος 0/5, ενώ στα φιλικά οι αντίστοιχοι συντελεστές ευστοχίας ήταν… αντίστροφοι!

Κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός την είχε μεγάλη ανάγκη αυτή την ευρεία, χορταστική, θεαματική, σχεδόν απολαυστική για τους φίλους του νίκη στην πρεμιέρα. Για πολλούς λόγους: για τα αποδυτήριά του, την εμπιστοσύνη στη σχέση παικτών – προπονητή, για τους φιλάθλους, για την ατμόσφαιρα στη σχεδόν γεμάτη μετά από τρία χρόνια Λεωφόρο, για να πάρουν τα πάνω τους οι «νέοι», για να «αγοράσει» χρόνο και ένα λεπτεπίλεπτο πρώτο «μαξιλαράκι» ενόψει της πολύ πιο δύσκολης συνέχειας με ΠΑΣ Γιάννινα, Αρη, Ολυμπιακό εκτός έδρας στις τρεις από τις επόμενες τέσσερις αγωνιστικές.

Η ανάγκη για θετική αύρα και τα εμφανή προβλήματα

Την χρειάζεται αυτή τη θετική αύρα, αυτόν τον ενθουσιασμό, τη χαρά, το πανηγύρι της μιας ημέρας. Όπως χρειάζεται και τους φρέσκους πρωταγωνιστές, τις μεταγραφές του! Ταυτόχρονα, ωστόσο, θα πρέπει να «σκύψει» πάνω από τα προβλήματά του, τα οποία ήταν εμφανέστατα.

Α) Φοβερό πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας απέναντι στο pressing του αντιπάλου στην εκκίνηση του αγώνα (δεν είχε πατήσει καν στην αντίπαλη περιοχή μέχρι και το δεύτερο δοκάρι του Αϊτόρ στο 27’ από την λόμπα του Λούντκβιστ).

Β) Απίστευτα (και μάλλον δυσεπίλυτα μ’ αυτό το συγκεκριμένο δίδυμο μέχρι να επιστρέψει ο Σένκεφελντ ή ο Κουρμπέλης, μεγάλος γρίφος για τον Γιοβάνοβιτς...) προβλήματα εντός της περιοχής με τους Σάρλια – Βέλεθ να πελαγοδρομούν σε τέσσερις – πέντε φάσεις. Σε κάποιες εξ’ αυτών είναι συνυπεύθυνοι οι Κώτσιρας – Χουάνκαρ, σε άλλες ο Μαουρίσιο και ο Πέρεθ.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε (διότι βλέπω ότι… παραβλέπεται γενικώς το γεγονός) ότι ο Απόλλων αγωνιζόταν από το 54’ με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Φατιόν, ο οποίος δημιουργεί... είδηση αν δεν τιμωρηθεί με κίτρινη σε κάποιο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να αγωνιζόταν από το 14’ με δέκα, αν ο Τάσος Σιδηρόπουλος είχε καταλογίσει το φάουλ του Κάστρο – που είχε «κιτρινιστεί» από το 9’ – στον βιρτουόζο Βιτάλ: τη μοναδική εφετινή μεταγραφή με υπογραφή Αλαφούζου.