Σιώπης: «Στη φιέστα έπαιζε ποντιακή λύρα και χόρευα συρτάκι, δεν ένιωσα ποτέ ξένος» (vid)
Ο Μανώλης Σιώπης ολοκλήρωσε μια άκρως επιτυχημένη σεζόν με τη φανέλα της Τράμπζονσπορ, καθώς μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα έφτασαν προς την κατάκτηση του τουρκικού πρωταθλήματος. Λίγους μήνες αργότερα, ο πρώην χαφ του Άρη και του Ολυμπιακού έκανε τον απολογισμό της αγωνιστικής περιόδου που πέρασε, μιλώντας για όλα όσα έζησε τους τελευταίους μήνες στην Τουρκία.
Συγκεκριμένα μίλησε για το θερμό καλωσόρισμα που συνάντησε όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη γειτονική χώρα, για την τρέλα των οπαδών και την εκπληκτική φιέστα, ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην ξεχωριστή σχέση που έχει αναπτύξει με τον Τάσο Μπακασέτα.
«Πρώτα από όλα ήταν ο πρώτος μου τίτλος, απίστευτα συναισθήματα, μια πολύ έντονη εμπειρία τους τελευταίους τρεις μήνες. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή που θα τη θυμάμαι για πάντα. και μαζί με το πρωτάθλημα θα θυμάμαι όλες τις καλές στιγμές στην Τράμπζονσπορ.
Όταν πήγαμε με την ομάδα στο γήπεδο με το καράβι και γύρισα και είδα 80 καράβια με τους οπαδούς μας, ήταν κάτι μοναδικό, πιστεύω δεν θα το ξαναζήσω ποτέ. Αυτή η τρέλα που έχουν είναι μοναδική, είναι απίστευτη, έπαθα σοκ.
Όταν έφτασα στην Τραπεζούντα και είδα τόσους δημοσιογράφους και τόσο κόσμο να περιμένει για έναν ποδοσφαιριστή, καταλάβαινα ότι έχω να κάνω με μια τεράστια ομάδα και πολύ μεγάλες προσδοκίες. Το πρώτο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι ήρθα για να πάρω το πρωτάθλημα.
Πολύ σημαντικό λιθαράκι σε όλη αυτή την πορεία μου στην Τράμπζονσπορ ήταν ο Μπακασέτας. Από την άποψη προσαρμογής, ήταν ήδη έξι μήνες αυτός και με βοήθησε να προσαρμοστώ, αλλά και με πράγματα που έχουν να κάμνουν με το αγωνιστικό κομμάτι. Το μόνο που έχω να του πω είναι ένα "ευχαριστώ", αλλά είναι κάτι παραπάνω από φίλος. Με βοηθάει συνέχεια, είτε με θέματα αγωνιστική είτε εξωαγωνιστικά. Ένα ευχαριστώ στον αδερφό μου.
Στη φιέστα είχα μείνει άναυδος. Όπως είπα είχαμε φύγει με το πλοίο και είδα ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων να μας ακολουθεί με 80 καράβια στη Μαύρη Θάλασσα, ήταν απίστευτο. Κάτι άλλο που με εξέπληξε ήταν ότι το μόνο που άκουγα ήταν η ποντιακή λύρα κατά τη διάρκεια της φιέστας. Την ώρα που ήμασταν στα αποδυτήρια και ετοιμαζόμασταν να βγούμε στο γήπεδο ήταν κάτι φοβερό, δεν ένιωθα ξένος σε καμία στιγμή σαν να ήμουν σε μια άλλη χώρα. Επειδή όπως είπα και πριν, η κουλτούρα μας είναι ίδια. Η πιο όμορφη στιγμή της φιέστας είναι όταν βγήκα με την κόρη μου και χορέψαμε συρτάκι, βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να χορεύουν στους ρυθμούς μου. Ήταν μια απίστευτη στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ»
