Στο άκουσμα του ονόματος του Μοχάμεντ Αλ Χακίμ, προφανώς, αρκετοί έσπευσαν να ψάξουν στοιχεία για τον 37χρονο διαιτητή καθότι είναι τουλάχιστον άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Πρόκειται για τον «ρέφερι» με τα περισσότερα παιχνίδια – σε μια σεζόν – στην πρώτη κατηγορία της Σουηδίας καθώς το 2016 σφύριξε σε 29 αγώνες. Προήχθη στη μεγάλη κατηγορία το 2012 ενώ τρία χρόνια αργότερα έγινε διεθνής κι εκ τότε έχει σφυρίξει σε 29 αγώνες στο διεθνές διασυλλογικό επίπεδο (σ. σ. δεν συμπεριλαμβάνονται τα παιχνίδια μικρότερων ηλικιών που διεξάγονται υπό την αιγίδα της UEFA), φτάνοντας έως και την προκριματική φάση του Champions League καθώς δεν έχει διαιτητεύσει σε αγώνα ομίλου. Στην πρώτη κατηγορία της Σουηδίας έχει σφυρίξει σε 229 παιχνίδια.

Ο Αλ Χακίμ γεννήθηκε στο Ιράκ και σε ηλικία οκτώ ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Σουηδία για βιοποριστικούς λόγους. Το ποδόσφαιρο είναι μέσα στην ψυχή του, αυτό είχε ομολογήσει εξάλλου σε μια συνέντευξή του, στην ιστοσελίδα «spintso.com» καθώς είχε πει μεταξύ άλλων ότι… «Ξεκίνησα τη διαιτησία σε ηλικία 13 ετών και παράλληλα έπαιζα ποδόσφαιρο. Συνδύασα το ποδόσφαιρο με τη διαιτησία μέχρι τα 20 χρόνια και μετά από παρακίνηση του αδερφού μου αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη διαιτησία. Ήταν μια απόφαση που έπρεπε να πάρω».

Η διαιτησία δεν είναι το μοναδικό επάγγελμά του καθώς είναι Λοχαγός στις σουηδικές ένοπλες δυνάμεις. «Είμαι κατά 50% στις σουηδικές ένοπλες δυνάμεις και το άλλο 50% ανήκει στη διαιτησία. Νομίζω ότι ανταποκρίνομαι σ’ αυτόν τον συνδυασμό. Επέλεξα αυτά τα δύο επαγγέλματα γιατί με ανέπτυξαν ως άνθρωπος και παράλληλα μου πρόσφεραν διαφορετικές κατευθύνσεις. Στις σουηδικές ένοπλες δυνάμεις είμαι δάσκαλος σε αυτούς που θέλουν να πάρουν το ανώτατο πτυχίο», είχε δηλώσει.

Ο Αλ Χακίμ είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα παράτολμος με μια κίνησή του πριν γίνει διεθνής διαιτητής, για την ακρίβεια, στην εποχή που έκανε τα πρώτα βήματά του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη Σουηδία. Είχε δημιουργήσει δική του σελίδα στο Facebook και σε αυτή προχωρούσε σε δημόσια αυτοκριτική, καθώς σχολίασε και εξηγούσε τις αποφάσεις του. Αυτό το «εγχείρημα» δεν είχε και δεν θα μπορούσε να είχε επιτυχία.