Προφανώς τα play-offs είναι κριτήριο για όλους

Αναδιοργάνωση των τμημάτων υποδομής με την προοπτική αναβάθμισης της παραγωγικής διαδικασίας, δημιουργία ελληνικού κορμού που τούτη τη στιγμή δεν υφίσταται, με την ταυτόχρονη μείωση του μέσου όρου ηλικίας της ομάδας και αλλαγή κριτηρίων ως προς τις επιλογές των ποδοσφαιριστών με κύριο την ύπαρξη αγωνιστικής φιλοδοξίας. Έχω την αίσθηση ότι αυτοί είναι οι τρεις κύριοι άξονες της λογικής που εξέφρασε ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα στα δικά του αποκαλυπτήρια, εκεί τον οδήγησαν εξάλλου οι πρώτες διαπιστώσεις. Μαζί με την εταιρική ενίσχυση και μια λέξη που λατρεύουν οι ξένοι (σ. σ. «Commitment») καθώς θεωρούν ότι η «δέσμευση/αφοσίωση» αποτελεί προϋπόθεση επιτυχίας. Ο Γερμανοκροάτης δεν είπε κάτι καινούργιο σε σχέση με τα συμπεράσματα όλων όσοι λειτουργούν στον οργανισμό του Άρη. Το ζητούμενο είναι η εφαρμογή ενός σχεδίου κι αυτό θα εξαρτηθεί από τον βαθμό υποστήριξης ενός μοντέλου αγωνιστικής διοίκησης παρουσία τεχνικού διευθυντή γιατί μέχρι πρότινος δεν ήταν δα και στα αγαπημένα.

Προσωπικά, ουδέποτε ήμουν υπέρ των «λευκών επιταγών» που συνηθίζουμε να γράφουμε, αλλά του επαγγελματικού τρόπου λειτουργίας η οποία υποχρεώνει τον καθένα σε ξεκάθαρο ρόλο. Για παράδειγμα, ο τεχνικός διευθυντής οφείλει να ξέρει την αγορά, όχι μόνο σε ότι κυκλοφορεί αλλά και τι επρόκειτο να κυκλοφορήσει. Οφείλει να γνωρίζει τα προβλήματα και τις δυσκολίες των άλλων καθώς επίσης και το πραγματικό «CV» ενός ποδοσφαιριστή, όχι μόνο αυτό που αναγράφεται στις ιστοσελίδες αλλά αυτό που μαθαίνεις μέσα από το δίκτυο συνεργατών που επίσης οφείλει να διαθέτει. Τα γκολ και τις ασίστ ή τις κερδισμένες μονομαχίες μπορεί να τις δει ο καθένας. Ο τεχνικός διευθυντής πρέπει να ξέρει τον χαρακτήρα του, τη φιλοδοξία του, την οικογενειακή κατάστασή του, τις σχέσεις με τους συμπαίκτες του, τις εξωγηπεδικές συνήθειές του, την προσαρμοστικότητά του σ’ αυτά που ζητάει ο προπονητής… τα πάντα. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο αυτό που συμβαίνει στον μπασκετικό Άρη της τελευταίας διετίας; Είναι αποτέλεσμα της προεργασίας που κάνει ο Γιάννης Καστρίτης πριν καταλήξει στην απόφαση εκδήλωσης επίσημου ενδιαφέροντος για έναν παίκτη.

Αναμφίβολα, θα παρουσιάσει ενδιαφέρον ένα εγχείρημα διαφορετικό από αυτά που συνηθίζει ο Άρης των τελευταίων χρόνων και το οποίο τον οδήγησε σε αγωνιστικές επιτυχίες αλλά όχι στον προορισμό που ονειρευόταν. Στο δικό μου μυαλό, όσα είπε ο νέος τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ Άρης είναι αυτονόητα και πρέπει να εφαρμόζονται σ’ έναν σύλλογο που δεν εστιάζει στο παρόν αλλά ρίχνει ματιές και στο μέλλον. Ήταν η μόνιμη διαφωνία μου με τις (προ 15ετίας) διοικήσεις της ΚΑΕ Άρης καθώς έλεγαν ότι ο Άρης είναι ομάδα στόχων και όχι εστίασης στην παραγωγική διαδικασία γιατί αδυνατούσαν να δουν τον τρόπο συνδυασμού της παραγωγής με την επίτευξη στόχων της πρώτης ομάδας. Περσινά ξινά σταφύλια θα πει κανείς…

Προς το παρόν, ο Παλίκουτσα έχει μια δουλειά να κάνει, ομοίως και η ομάδα. Τούτη τη στιγμή, τα πλάνα των επόμενων σεζόν δεν γίνεται να είναι στην κορυφή της επικαιρότητας γιατί υπάρχει μια σειρά αγώνων μέσα από τους οποίους θα κριθεί ένας στόχος. Προφανώς συμφωνώ επί της άποψης που θέλει τον Άρη να διατηρεί ισχυρό πλεονέκτημα για την επικύρωση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, σημασία όμως δεν έχει τι λέει ο κάθε αρθρογράφος αλλά τι μπορεί να αποδείξει η ομάδα στο γήπεδο. Δίχως να ξεφεύγω από την ουσία, εκτιμώ ότι τα play-offs στοιχειοθετούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εξιλέωση του τμήματος. Αν δηλαδή όντως νιώθουν όλοι ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους, ας το αποδείξουν. Σίγουρα θα πρέπει να ξέρουν ότι θα κριθούν μέσα από τις αγωνιστικές επιδόσεις τους. Ειδικά αυτοί που έχουν «μαυρισμένο» μητρώο γιατί δεν ανταποκρίθηκαν στις περιστάσεις στη διάρκεια της κανονικής διάρκειας.

Υγ: Ευτυχώς δεν προχώρησε η πώληση του Φαμπιάνο τον περασμένο Γενάρη γιατί ο Άρης δεν είχε την πολυτέλεια να στερηθεί της παρουσίας και του Βραζιλιάνου κεντρικού αμυντικού και να χαλάσει ένα από τα καλύτερη κεντρικά αμυντικά δίδυμα του Πρωταθλήματος. Αν επιστρέψουν οι Ρώσοι το καλοκαίρι, θα φανεί σε λίγους μήνες. Ωστόσο, το σενάριο πώλησης ενός τόσο σημαντικού ποδοσφαιριστή δεν γίνεται να συζητηθεί παρά μόνο το καλοκαίρι. Κρατώ πάντως αυτό που είπε ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα. «Δεν γίνεται να φεύγουν 15 παίκτες κάθε καλοκαίρι».

Υγ2: Όταν ο παρατηρητής διαιτησίας του αγώνα μπάσκετ Καρδίτσα-Άρης, μετά τα όσα έγιναν, πηγαίνει στο καμαράκι των διαιτητών και δίνει συγχαρητήρια γιατί εντόπισε μόλις ένα λάθος τότε είναι που λες ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Κρίμα. Πώς να ένιωσε άραγε βλέποντας το βίντεο που κοινοποίησε η ΚΑΕ Άρης; Ό,τι όλα πήγαν καλά; Κάποιες φορές βέβαια σημασία δεν έχει τι έγινε αλλά τι θέλεις εσύ να δεις...