• Πέρα από τους αριθμούς, υπάρχει και η επένδυση

Αυτή η αναντιστοιχία ξεπερνά τις… πύλες του ανεξήγητου υπό την ότι σε ετήσια βάση ο Άρης αυξάνει το επίπεδο της επένδυσής του στην επιθετική γραμμή με την προφανέστατη προσδοκία αύξησης και της επιθετικής παραγωγικότητας του. Κι όμως, η πορεία που διαγράφει είναι αντιστρόφως ανάλογη της προσδοκώμενης, πράγμα το οποίο προφανέστατα οδηγεί στην εκτίμηση ότι καμία από τις επενδύσεις που έγιναν δεν οδήγησε στην απόσβεση. Φέτος οι «κίτρινοι» σκόραραν 35 φορές στα 25 παιχνίδια της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος, προφανώς περίμεναν πολλά περισσότερα γκολ κι ας πλεονεκτεί αυτή η επίδοση της αντίστοιχης περσινής.

Στην κορυφαία θέση βρίσκεται η σεζόν 2018-19 με τη σημείωση βέβαια ότι τότε οι αγώνες ήταν περισσότεροι (30), αλλά και την αμφιβολία ότι αν έδινε τόσους η φετινή ομάδα δύσκολα θα έφτανε στα 46 τέρματα που σημείωσε εκείνη η προ πενταετίας. Εκείνη τη σεζόν οι «κίτρινοι» πορεύτηκαν με αρκετά χαμηλότερο οικονομικό προϋπολογισμό, στην πραγματικότητα ήταν ο πιο μικρός της τελευταίας πενταετίας, και ο βασικός φορ της ομάδας ήταν ο Χαμζά Γιουνές – με πολύ μικρότερο συμβόλαιο σε σχέση με τον Άντρε Γκρέι. Στην πορεία εκείνης της χρονιάς άλλαξε η αγωνιστική προσέγγιση των αγώνων και πολλές φορές στην κορυφή της επίθεσης αγωνιζόταν ο Νικολάς Ντιγκινί. Ο Άρης δεν έπαιζε με κλασικό φορ αλλά ήταν αποδοτική η μεσοεπιθετική γραμμή του.

Η δεύτερη πιο παραγωγική σεζόν (πάντα σε βάθος πενταετίας) ήταν η αμέσως επόμενη (2019-20) με τα 38 γκολ σε 26 αγώνες. Η φετινή ομάδα θα ισοφαρίσει ή και θα την ξεπεράσει στο ενδεχόμενο που σκοράρει τρία ή και περισσότερα γκολ απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Παραγωγικά, η χειρότερη σεζόν ήταν η περσινή με τα 28 γκολ στους 26 αγώνες της κανονικής διάρκειας αλλά η επιθετική γραμμή εκείνης της ομάδας δεν μπαίνει καν σε ζυγαριά σύγκρισης με την αντίστοιχη τωρινή. Ο Άρης δεν είχε την πολυτέλεια της επιλογής στην κορυφή της επίθεσης καθώς πίσω από τον Αμπουμπακάρ Καμαρά ήταν ο Δημήτρης Μάνος γιατί νωρίς στη σεζόν έχασε τον Μοχανάντ Άλι λόγω σοβαρού τραυματισμού.

Τη σεζόν 2020-21, ο Άρης περιορίστηκε στα 34 γκολ. Στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων ο Δημήτρης Μάνος ήταν στην κορυφή της επίθεσης καθώς απέτυχε το... στοίχημα με τον Κώστα Μήτρογλου. Προηγήθηκε βέβαια αυτό του Κριστιάν Λόπεθ.

Πέρα από τους αριθμούς, υπάρχει και η επένδυση

Πολλές φορές οι αριθμοί είναι αντιπροσωπευτικοί του επιπέδου επένδυσης κι εδώ βρίσκεται η ανισορροπία στην περίπτωση του Άρη γιατί στα τελευταία χρόνια αυξάνει την επένδυσή του (σ. σ. Μπράουν Ιντέγε, Κώστας Μήτρογλου, Αμπουμπακάρ Καμαρά, Άντρε Γκρέι), δίχως όμως να εισπράττει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, το περασμένο καλοκαίρι δαπανήθηκαν περισσότερα χρήματα από ποτέ με την προσδοκία αύξησης της επιθετικής παραγωγικότητας.

Αν προσθέσει κανείς τα καθαρά ποσά στα συμβόλαια των επιθετικών της τωρινής ομάδας θα διαπιστώσει ότι το άθροισμα όχι απλά υπερβαίνει τα 4.000.000 ευρώ αλλά πλησιάζει τα 5.000.000 ευρώ. Δίχως μάλιστα να υπολογίζεται η εφορία ή τα όποια άλλα έξοδα (σ. σ. διαμονής κλπ.) που περιλαμβάνονται στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών καθώς και τα χρήματα που επενδύθηκαν για την αγορά των δικαιωμάτων τους. Με συνέπεια να μην τίθεται καν ζήτημα σύγκρισης μεταξύ επένδυσης και αποτελέσματος. Κακά τα ψέματα, τα χρήματα που ξοδεύονται είναι το κριτήριο , αυτά καθορίζουν το ύψος του πήχη των απαιτήσεων. Φέτος «δεσμεύτηκαν» αρκετά λεφτά για την ενίσχυση (ποσοτικά αλλά και ποιοτικά) της επιθετικής γραμμής αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών.