Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια (6/10/2001) από την ημέρα που η Εθνική Ελλάδας λίγο έλειψε να σημειώσει μια σπουδαία νίκη απέναντι στην Αγγλία στο Μάντσεστερ, όμως, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ είχε το άστρο του από πάνω σε πλήρη δράση ώστε να είναι εκείνος που θα έστελνε με δραματικό τρόπο τα «τρία λιοντάρια» σε Κορέα και Ιαπωνία.

Στο 92:12 της αναμέτρησης στο «Ολντ Τράφορντ» και με τον Τέντι Σέριγχαμ να έχει κερδίσει φάουλ, ο σκόρερ του πρώτου τέρματος για το σύνολο του Σβεν Γκόραν Έρικσον σ' εκείνο το παιχνίδι ήθελε να πάρει τη μπάλα από τον «Μπεκς».

«Όταν κερδίσαμε το φάουλ, είπα στον Ντέιβιντ "άσε το σε εμένα, έχεις πάρει πολλά..." και μου απάντησε "Τέντι, δεν θα φτάσεις ούτε καν την εστία από τέτοια απόσταση, πήγαινε καλύτερα προς το τείχος"» αποκάλυψε ο Σέριγχαμ για τη στιγμή εκείνη που σε κάθε της επαναφορά στη μνήμη του Μπέκαμ, ο σούπερ σταρ του αγγλικού ποδοσφαίρου ανατριχιάζει ξανά και ξανά.

Τρία χρόνια μετά την αποβολή στο παιχνίδι του Μουντιάλ του 1998 με την Αργεντινή και τον χαρακτηρισμό του ως «προδότη» από τους οπαδούς της εθνικής Αγγλίας, ο «Μπεκς» θα έπαιρνε το αίμα του πίσω. Σε κάθε του αναπνοή καθώς στεκόταν με τα χέρια ανοιχτά μπροστά στην εξέδρα που παραληρούσε, θα εισέπνεε δικαίωση και ανακούφιση λίγο μετά το μαγικό γκολ με την εκτέλεση του φάουλ.

Την ίδια στιγμή στο ματς της Γερμανίας με την Φινλανδία που είχαν μείνει στο 0-0, τα «πάντσερ» παρακολουθούσαν το φινάλε του αγώνα στο Μάντσεστερ από μια μικρή τηλεόραση στ' αποδυτήρια και δεν πίστευαν πως με τέτοιο τρόπο πήγαν τελικά στα μπαράζ...

«Ο χρόνος έμοιαζε να κυλά αργά. Το τύμπανο συνέχιζε να χτυπά και η ένταση ανέβαινε.

Έκανα λίγο αριστερά. Από την στιγμή που κλώτσησα τη μπάλα –είναι αυτό το περίεργο που συμβαίνει μερικές φορές στο ποδόσφαιρο- ήξερα ότι θα καταλήξει στα δίχτυα.

Είναι εκπληκτικό όταν σουτάρεις τη μπάλα με τον τρόπο που θέλεις. Όταν το κάνεις σωστά, ελάχιστα αισθάνεσαι το χτύπημα. Είναι λες και κλωτσάς ένα φτερό.

Όπως η μπάλα κατευθυνόταν στην αριστερή γωνία, πριν καν καταλήξει στα δίχτυα, είχα φύγει προς τη γραμμή του πλαγίου φωνάζοντας από χαρά. Η ησυχία αντικαταστάθηκε από ένα εκκωφαντικό πανηγυρισμό.

Πήδηξα στον αέρα και προσγειώθηκε και στα δυο μου πόδια, άνοιξα τα χέρια και αγκάλιασα το πλήθος. Αισθανόμουν υπέροχα που σκόραρα, και ειδικά στο Ολντ Τράφορντ το οποίο ήταν σαν το σπίτι μου» αναφέρει μεταξύ άλλων ο «Μπεκς» στο βιβλίο του που είχε κυκλοφορήσει το 2013...