Κριστιάνο Ρονάλντο: Ο «Βασιλιάς» των 197 συμμετοχών και οι υπόλοιποι

Με συμμετοχες σε κάθε πιθανό ηλικιακό κλιμάκιο της Ιταλίας, ένας από τους πιο εμβληματικούς τερματοφύλακες του 21ου αιώνα δεν θα μπορούσε να μη βρίσκεται στη συγκεκριμένη λίστα. Άλλωστε, ο Τζανλουίτζι Μπουφόν για σχεδόν μια εικοσαετία υπερασπιζόταν την εστία των Ατζούρι σαν άλλος φύλακας-άγγελος. Ήταν 19 χρονών όταν κέρδισε την πρώτη του συμμετοχή στην ανδρική ομάδα, ενώ από το 2002, όταν και έκανε ντεμπούτο στο Μουντιάλ, υπήρξε σταθερά η νούμερο ένα επιλογή κάτω από τα γκολπόστ των Ιταλών. Το 2006 βοήθησε τη χώρα του να ανέβει στην κορυφή του κόσμου, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γερμανία, ενώ το 2012 την οδήγησε, ως αρχηγός, στον τελικό του Euro, όπου γνώρισε την ήττα από την Ισπανία. Πραγματοποίησε την τελευταία εμφάνιση με το εθνόσημο το 2018 σε ένα φιλικό απέναντι στην Αργεντινή.

Σε κανένα σημείο της συλλογικής του καριέρας δεν κατάφερε να κάνει το... βήμα παραπάνω, ωστόσο, μόνο και μόνο το γεγονός ότι για χρόνια υπήρξε κάτι παραπάνω από σταθερά στο κέντρο της άμυνας τους Μεξικού. Με το παρατσούκλι «Ο Αυτοκράτορας» και το δικό του θρυλικό «2» στην πλάτη τίμησε την καταπράσινη φανέλα όσο καμία άλλη. Ήταν μέλος της εθνική του σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1994, 1998, 2006), χάνοντας την έκδοση του 2002 εξαιτίας τραυματισμού, ενώ συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.

Λογικά είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν ακούσει το όνομά του. Άλλωστε, ο Μοχάμεντ Αλ Ντιάγεα στην 20ετή του καριέρα δεν έφυγε ποτέ από τη Σαουδική Αραβία. Αν για κάτι μπορεί να καυχίεται πάντως, αυτό είναι πως κανένας τερματοφύλακας δεν έχει καταγράψει περισσότερες συμμετοχές από εκείνον σε επίπεδο εθνικών. Ο 50χρονος πλέον, ήταν για 13 χρόνια μέλος της εθνικής τους, με συμμετοχές σε τέσσερα Μουντιάλ.

Για χρόνια, οι χαρακτηριστικές του μπούκλες ήταν το σήμα κατατεθέν του. Ο καιρός πέρασε, η κόμμωση άλλαξε, όμως ο Αντρές Γκουρδάδο εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας του, όντας σταθερό και βασικό μέλος της από το 2005 μέχρι και σήμερα. Ο Μεξικανός μέσος είναι ένας από τους έξι συνολικά παίκτες της ποδοσφαιρικής ιστορίας που έχουν συμμετάσχει σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα ενώ με το Μεξικό έχει κατακτήσει τρία CONCACAF Gold Cup. Από το 2015 κι έπειτα στο μπράτσο φορά το περιβραχιόνιο της εθνικής του ομάδας.

Το να έχει εκπροσωπήσει ένας ποδοσφαιριστής την εθνική ομάδα της χώρας τόσες φορές είναι από μόνο του ένα σπουδαίο επίτευγμα. Το να το έχει κάνει όμως, όντας βασικός μέλος σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εθνικές στην ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ξεχωριστό. Ο Ράμος εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την κόκκινη φανέλα το 2005 και ήταν ένας εκ των αναντικατάστατων αμυντικών πυλώνων της «χρυσής» φουρνιάς που κυριάρχησε και κατέκτησε δύο Euro και ένα Μουντιάλ μεταξύ 2008 και 2012. Από το 2016 υπήρξε και αρχηγός των Ρόχας, με το τέλος του στην Ισπανία να διαγράφεται πρόσφατα και εν μέρει άδοξα, με τους Ενρίκε και Ντε Λα Φουέντε να μην τον υπολογίζουν και να τον αφήνουν εκτός των κλήσεών τους.

Το όνομά του δεν άφησε ποτέ τα ποδοσφαιρικά σύνορα της Μέσης Ανατολής, στην πατρίδα του όμως, το Ομάν, ο Αχμέντ Μουμπαράκ είναι ένας ήρωας. Άλλωστε, από το 2003 ως το 2019 υπήρξε σταθερό μέλος της εθνικής του ομάδας, συμβάλλοντας στις προσπάθειές της στα Κύπελλα Ασίας και τα προκιματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δεν κατάφερε ποτέ να την οδηγήσει σε κάποια διάκριση, όμως αυτό δεν επηρέασε την υστεροφημία του, θεωρούμενος ένας από τους καλύτερους μέσους στην ιστορίας της χώρας του.

Ένας θρύλος από τη χώρα των Φαραώ! Ο Αχμέντ Χασάν ξεκίνησε την καριέρα του ως δεξί μπακ, σύντομα όμως το ταλέντο του τον... μετακόμισε στην επίθεση, εκεί που εξελίχθηκε σε ένα από τα ποδοσφαιρικά αστέρια της Αιγύπτου. Με εκείνον ως ηγέτη και πρωταγωνιστή η χώρα του ανέβηκε τέσσερις φορές στην κορυφή της Αφρικής (1998, 2006, 2008, 2010), ενώ κανένας άλλος Αφρικανός δεν μετρά τόσες κατακτήσεις Copa Africa όσες εκείνος.

Για 15 χρόνια, από το 1969 έως και το 1984, η εθνική Μαλαισίας σήμαινε... Σο Τσιν Αν. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα το παρατσούκλι «Το Αφεντικό» για τον 72χρονο θρύλο της χώρας του. Ο Τσιν Αν, ως στόπερ, έγραψε τη δική του ιστορία εκπροσωπώντας τη Μαλαισία, όντας ακόμα και σήμερα ο μοναδικός Μαλαισιανός που έχει βρεθεί σε κορυφαία ενδεκάδα Κυπέλλου Ασίας, το 1980. Μέχρι και το 2022 το ρεκόρ των περισσότερων συμμετοχών με εθνική ομάδα ήταν δικό του.

Ίσως ποτέ να μην πίστεψε πως το όνομά του θα βρίσκεται δίπλα σε αυτό του μυθικού Κριστιάνο Ρονάλντο. Όμως οι σχεδόν 200 συμμετοχές του με την εθνική ομάδα του Κουβέιτ, τον ανέβασαν, έστω και για λίγο, στην κορυφή της σχετικής λίστας, μέχρι ο CR7 να τον ξεπεράσει στο ματς κόντρα στο Λίχτενσταϊν. Όπως και να έχει το επίτευγμα του Αλ-Μουταουά είναι μεγάλο, με τον 38χρονο να πραγματοποιεί την 196η εμφάνισή του με το Κουβέιτ σε ένα παιχνίδι απέναντι στην Ιορδανία τον περασμένο Ιούνιο.

Τι να πει κανείς για τον Πορτογάλο; Οι λέξεις περιττεύουν, όμως εκείνος εξακολουθεί να κάνει ό,τι έκανε πάντα, να κυνηγά με μοναδική μανία κάθε πιθανό ρεκόρ, να κατακτά κορυφές που πολλοί ονειρεύτηκαν μα ελάχιστοι άγγιξαν. Για εκείνον ένα άσημο, θεωρητικά, παιχνίδι απέναντι στο Λίχτενσταϊν θα ήταν μια ακόμη μέρα στη λαμπερή καριέρα του. Κι όμως, αυτό το ματς μένει στην ιστορία, γιατί είναι αυτό στο οποίο ο μυθικός Κριστιάνο Ρονάλντο γράφει για ακόμη μια φορά το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μια γρήγορη ματιά στη συγκεκριμένη λίστα, αρκεί για να δει ο καθένας πως οι περισσότεροι... συγκάτοικοι του Πορτογάλου δεν έφτασαν ποτέ το κορυφαίο επίπεδο. Εκείνος παρέμεινε σε αυτό από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, κουβαλώντας συχνά στους ώμους του μια ολόκληρη χώρα. Και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο πιο δηλωτικό της σπουδαιότητας του συγκεκριμένου ρεκόρ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο... Κριστιάνο Ρονάλντο.