• Εγγυητής ελέγχου, ρυθμιστής στο τελευταίο τρίτο
• Ο «ηγέτης» της πίεσης
• Η απειλητική του φύση και ο αγαπημένος του χώρος εκτέλεσης

Από το Ντράμεν της Νορβηγίας κατευθείαν στα πλαστικά ποδοσφαιρικά γήπεδα της Σκανδιναβίας κι από τα 17 του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Καταδικασμένος να κουβαλήσει την ταμπέλα του wonderkid με την πιο βαριά φανέλα του κόσμου. Ο Μάρτιν Όντεγκααρντ έδειξε για λίγο να αποκλίνει από το potential του, να ψάχνει τον εαυτό του σε απανωτούς δανεισμούς.

Δύο χρόνια μετά το επίσημο «αντίο» του στους Μερένγκες πάντως, όχι απλά έχει καταφέρει να βρει τον καλύτερο εαυτό του στην Άρσεναλ του Μικέλ Αρτέτα αλλά κι ένα «σπίτι» που είχε ανάγκη και στο οποίο φαίνεται πως θα παραμείνει για καιρό. Οι Λονδρέζοι έσπευσαν να ανανεώσουν τον αρχηγό της, τον «έδεσαν» ως το 2028 γιατί δεν θα μπορούσαν να αντιληφθούν να τον χάσουν.

Και το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, ρίχνει το βλέμμα του σε όσα ο 24χρονος προσφέρει στην ομάδα του, όσα πολύτιμα οι Κανονιέρηδες καρπώνονται από το παιχνίδι του Όντεγκααρντ, ενός εκ των κορυφαίων μέσων στην Premier League.

Εγγυητής ελέγχου, ρυθμιστής στο τελευταίο τρίτο

Αναπόφευκτα, το όνομά του μπαίνει στην ίδια ζυγαριά μαζί με αυτά του Κέβιν Ντε Μπρόινε και του Μπρούνο Φερνάντες. Κάτι ο παρόμοιος ρόλος και το Big-6, κάτι η... εμμονική λατρεία του κοινού για συγκρίσεις. Ο Όντεγκααρντ ωστόσο, ακόμα κι αν κινείται - ειδικά με τον Βέλγο - στους ίδιους χώρους, ακόμα κι αν θεωρητικά κουβαλά τις ίδιες δημιουργικές ευθύνες, είναι ένας πολύ διαφορετικός ποδοσφαιριστής.

Ή μάλλον κάποιος που συνδυάζει τις high risk-high reward μεταβιβάσεις των δύο - τις... φονικές πάσες δηλαδή που όμως έχουν μικρές πιθανότητες να ολοκληρωθούν επιτυχώς - με ένα στοιχείο πολύτιμο για την Άρσεναλ. Τον έλεγχο.

Ο Όντεγκααρντ είναι αυτός που κατά κανόνα ορίζει τα πράγματα στη λειτουργία της Άρσεναλ, κινούμενος στο δεξί κανάλι του 4-3-3 του Αρτέτα.

Πέρα από την τεχνική του κατάρτιση διακρίνεται για την υπομονή, την ωριμότητα και τις καλές του επιλογές σε φάση κατοχής. Δύσκολα θα ψάξει άμεσα μια δύσκολη μεταβίβαση προς τα εξτρέμ του. Αντίθετα θα κοντρολάρει τον ρυθμό, θα βοηθήσει την ομάδα του να ελέγξει πλήρως το παιχνίδι και να διατηρήσει σταθερή την πίεσή της έξω από τα καρέ του αντιπάλου, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να δώσει το έναυσμα της επίθεσης. Με 85% ακρίβεια μεταβιβάσεων είναι ο παίκτης που βάζει τικ στα κουτάκια της κυκλοφορίας και του ελέγχου.

Ταυτόχρονα ωστόσο, είναι ο μαγνήτης της Άρσεναλ όταν θέλει τα πράγματα να συμβούν στο επιθετικό της τρίτο. Στην περυσινή Premier League κανένας δεν είχε περισσότερα deep completions. Δεν υπήρχε παίκτης δηλαδή με περισσότερες πάσες (εξαιρούνται οι σέντρες) που είχαν στόχο σε χώρο με μέγιστη απόσταση τα 20 μέτρα από το αντίπαλο τέρμα.

Ο Νορβηγός είχε 3 deep completions και 2,11 πάσες στην πλάτη της άμυνας την περυσινή σεζόν και φέτος, ακόμα σε μικρό δείγμα, φαίνεται να μένει στα ίδια ύψη, που ξεπερνούν οποιονδήποτε συμπαίκτη του. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Όταν έχουμε την μπάλα και πλησιάζουμε την αντίπαλη περιοχή τη δίνουμε στον Όντεγκααρντ. Κι αυτός... κάτι θα φτιάξει. Με κάποιο ένα-δύο στα δεξιά με τον Σάκα, με μια κάθετη ή μια αλλαγή παιχνιδιού. Έχει την τεχνική και τη διορατικότητα να κάνει τα πράγματα να συμβούν. Όχι τόσο με άμεσο τρόπο, αλλά δημιουργώντας τις συνθήκες των απειλητικών επιθέσεων της Άρσεναλ. Κι αυτό, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τον έλεγχο και την ασφάλεια.

Ο «ηγέτης» της πίεσης

Κι όμως, όσο κομβικός είναι με την μπάλα στα πόδια ο Όντεγκααρντ άλλο τόσο ξεχωριστός είναι χωρίς αυτή, στις κινήσεις του μακριά από τα... φώτα της κατοχής. Άλλωστε, πριν κάποιους μήνες σε συνέντευξή του στην Telegraph δήλωνε πως: «Πιστεύω πως πλέον μπορώ να έχω επιρροή στο παιχνίδι με πολλούς τρόπους, σε διάφορους χώρους, ακόμα και χωρίς την μπάλα».

Και η αλήθεια είναι πως όσον αφορά το πρέσινγκ της Άρσεναλ, ο Νορβηγός δεν θα μπορούσε να είναι πιο ακριβής. Ο Όντεγκααρντ είναι ένας από τους σημαντικότερους κρίκους στην πίεση της ομάδας του Αρτέτα. Φοβερά εργατικός και οξυδερκής, συμβάλλει τα μέγιστα στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Συχνά γίνεται ο παίκτης που «οδηγεί» όλο το πρέσινγκ της Άρσεναλ, όπως στην παρακάτω φάση από το παιχνίδι κόντρα στην Έβερτον. Ο Όντεγκααρντ κυνηγά την μπάλα και αναγκάζει τον αντίπαλο στόπερ να οπισθοχωρήσει και να πασάρει στον Πίκφορντ, προς το μέρος του οποίου σπριντάρει συνεχίζοντας την κίνηση και ανεβαίνοντας πιο ψηλά από κάθε συμπαίκτη του.

Ο γκολκίπερ της Έβερτον πασάρει βιαστικά στα δεξιά του και στη συνέχεια ο Νορβηγός, έχοντας ανεβάσει την υπόλοιπη ομάδα, κλείνει τον χώρο όπως πρέπει για να αποκλείσει από τον αμυνόμενο την επιλογή του Πίκφορντ και να φέρει τον αντίπαλο σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Αντίστοιχα πολύτιμη είναι και η συνεισφορά του σε κλεψίματα μπάλας. Πέρυσι είχε 5,18 ανακτήσεις κατοχής ανά 90 λεπτά, το 68% των οποίων έλαβαν χώρα στο επιθετικό μισό της Άρσεναλ. Στη φάση που ακολουθεί, ο Όντεγκααρντ διαισθάνεται την ευκαιρία να πιέσει τον αντίπαλό του με καλές προϋποθέσεις για κλέψιμο και τον κυνηγά.

Τον προσεγγίζει σωστά από την τυφλή του πλευρά και με όπλο τη δύναμη και την ταχύτητα τον γκρεμίζει για να ανακυκλώσει την επίθεση της ομάδας του.

Εργατικότητα, έξυπνες επιλογές, ανασταλτική συγκέντρωση και αμέτρητα τρεξίματα. Στοιχεία δυσεύρετα στο ποδοσφαιρικό πακέτο κάποιου επιφορτισμένου με τέτοιες «παραγωγικές» ευθύνες για την ομάδα του.

Η απειλητική του φύση και ο αγαπημένος του χώρος εκτέλεσης

Και οι είναι οι ίδιες κινήσεις μακριά από την μπάλα, η ίδια αντίληψη του χώρου και της ροής του παιχνιδιού που γεμίζουν τη φαρέτρα του με ακόμη ένα, ίσως το πολυτιμότερο, βέλος. Την έφεση στο σκοράρισμα ή μάλλον την ικανότητα να βρίσκεται σε καλές θέσεις εκτέλεσης. Άλλωστε αυτή είναι που μετράει.

Στην περυσινή Premier League κανένας μέσος δεν ήταν περισσότερο απειλητικός από αυτόν. Ο Νορβηγός κατέγραψε 0,27 Expected Goals ανά 90 λεπτά και φέτος έχει ήδη ανεβάσει την επίδοσή του στο 0,31xG/90'. Μένει να φανεί κι αν θα τη διατηρήσει. Πάντως είναι φανερό πως πίσω από τον μαέστρο του ελέγχου κρύβεται ένας... αγνός goalscoring midfielder.

Και η πιο εντυπωσιακή ικανότητα όσον αφορά την απειλή του είναι ξεκάθαρα ο τρόπος με τον οποίο επιτίθεται στα γυρίσματα προς την περιοχή ή λίγο έξω από αυτή, ο τέλειος συγχρονισμός των τρεξιμάτων του.

Σχεδόν αψεγάδιαστα. Τόσο που ο Όντεγκααρντ βρίσκει ξανά και ξανά τον εαυτό να έχει τις ίδιες ευκαιρίες από το ίδιο σημείο, να σκοράρει τα ίδια γκολ με τον ίδιο τρόπο. Αν τον ψάξετε όταν η μπάλα βρεθεί στην αριστερά πτέρυγα της επίθεσης, να είστε σίγουροι πως θα καταφέρει να βρεθεί κεντρικά και αμαρκάριστος για να εκτελέσει άμεσα με το αριστερό. Είναι φοβερή η ομοιότητα, για παράδειγμα, των δύο παρακάτω καρέ και ακόμα πιο φοβερό πως ο 24χρονος έχει ολόκληρη συλλογή από τέτοια!

Μόνο απλό δεν είναι να φτάνει σε αυτό το σημείο με αυτές τις συνθήκες. Όπως φαίνεται και στην παρακάτω φάση, ήδη με το που η μπάλα πάει προς τον Ζιντσένκο ζυγίζει την κίνηση και φεύγει πίσω από την πλάτη του αμυνόμενου, στη «νεκρή» του γωνία.

Την κατάλληλη στιγμή σπριντάρει προς το κέντρο και κάπως έτσι βρίσκει μπροστά του την μπάλα για να πιάσει το σουτ όπως ακριβώς θέλει.

Ακόμα κι αν στη συγκεκριμένη περίπτωση η μπάλα κόντραρε πριν καταλήξει στα δίχτυα από τον Ενκέτια, το μοτίβο των εκτελέσεων του Όντεγκααρντ είναι σαφές. Και του εξασφαλίζει υψηλή απειλητικότητα. Κι όταν μιλάμε για κάποιον με τόσο καλά χτυπήματα τα γκολ είναι απλά θέμα τύχης ή χρόνου, 17 έχει σκοράρει από την αρχή της περυσινής σεζόν, τα περισσότερα από κάθε άλλον μέσο. Πολλά από αυτά με αυτόν τον αγαπημένο του τρόπο.

«Είναι κάτι στο οποίο έχω δουλέψει πολύ μαζί με τους προπονητές, το να βρίσκομαι σε αυτή την περιοχή για το γύρισμα, το να είμαι μέσα στο "κουτί". Αν είσαι στον σωστό χώρο η μπάλα θα έρθει σε σένα πολλές φορές. Είναι κάτι που φαίνεται εύκολο αλλά για να είμαι ειλικρινής είναι κάπως δύσκολο. Πρέπει να βρεις τον σωστό χώρο και να συγχρονίσεις με τον καλύτερο τρόπο την κούρσα σε αυτόν. Είναι κάτι το οποίο έχω δουλέψει πολύ», ανέφερε για τα trademark γκολ του στο πλαίσιο των media καθηκόντων του μετά την ανανέωσή του. ΄

Άλλωστε, αυτό έκανε πάντα ο Όντεγκααρντ. Πάντα δούλευε και τώρα, ως ένας από τους καλύτερους μέσους στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, απολαμβάνει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του. Αρχηγός στην Άρσεναλ του Μικέλ Αρτέτα, όχι σε μια τυχαία ομάδα, κομβικός και υπερπολύτιμος.