Μιας πεντάρας φάπα

Τηλέφωνα να δείτε, μεσάτζια στα κινητά, στα σόσιαλ μύδια, στο ένα, στο άλλο. Μάκη είσαι καλά, Μάκη τα χώνεψες τα πέντε, Μάκη ζεις, Μάκη ο Μαγκουάηαρ μας δουλεύει, Μάκη θα φύγει ο Νορβηγός, Μάκη θα πληρώσεις τα κοινόχρηστα;

Το τελευταίο ερώτημα είναι όντως κάπως άσχετο, αλλά είπα να το βάλω έτσι κουμπωτά, μήπως και το περάσω στην ζούλα και δεν με πιάσει άγχος με τα απλήρωτα.

Nαι, πήρα τον χρόνο μου, αλλά ο ελέφαντας που έχει στρογγυλοκάτσει στο σαλόνι μου δεν λέει να φύγει. Πέντε. ΠΕΝΤΕ. Πέντε φάπες χλατσαριστές, πέντε σφάλιαρα γεμάτα και κατά τα λοιπά στην Γιουνάη, τουλάχιστον στα ανώτερα διοικητικά διαζώματα δεν φαίνεται να παράγουν ιδρώτα ανάλογο της κατάστασης.

Η αγαπημένη μου κυρα Διαμάντω συνεχίζει στον πάγκο, ο κόσμος απορεί, ολάκερος ο κόσμος όχι μόνο ο της Γιουνάη και ΙΝ ΓΙΑΡΖ ΤΟΥ ΚΑΜ, θα συζητάμε για το τωρινό μονδέλο της Γιουνάη, ως ένα λαμπρό παράδειγμα για το πώς ΝΑ ΜΗΝ τρέχεις ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο.

Διότι, σοβαροί να είμαστε, δεν μπορεί να τα φταίει όλα η συμπαθής κατά τα λοιπά κυρα Διαμάντω. Δεν ανάγκασε ο Όλε Γκούναρ την διοίκηση της Γιουνάη να αλλάξει το στάτους του από «προσωρινή λύση μέχρι να βρούμε έναν τοπ κλας προπονητή», σε «ίσως ο άνθρωπος που θα μας οδηγήσει στην γη της επαγγελίας». Μόνοι τους το έκαμαν. Έφαγαν τον παπά που οι ίδιοι σέρβιραν. Δεν ανάγκασε κανένας Νορβηγός κύριος την Γιουνάη να έχει «φάει» μισό δις λιρούνια στην μεταγραφική αγορά και με έναν μαγικό τρόπο να παρουσιάζει τα εξής:

• έναν δεξί μπακ που δεν ξέρει να επιτίθεται και δεν έπαιζε βασικός σε καμία από τις διεκδικήτριες του τίτλου.
• μια συλλογή από κάτι-σαν-εξτρέμ για βασικούς, κανείς εκ των οποίων δεν θέλει ιδανικά να παίζει την θέση και έναν κανονικό (και πανάκριβο) εξτρέμ που δεν μπαίνει ενδεκάδα και όταν μπαίνει κανείς δεν ξέρει τι να τόνε κάνει.
• δυο βασικά κεντρικά χαφ στην κάτι-σαν-θέση-έξι, κανείς εκ των οποίων δεν παίζει και δεν έχει τα προσόντα να παίξει εκεί. Χρήσιμη σημείωση: και οι δύο είναι μια χαρά παίκτες, ΑΝ ποτέ παίξουν στην θέση τους.
• ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ κεντρικό χαφ, με την ικανότητα να παίξει σε μια σειρά από θέσεις στο γήπεδο, που αγοράστηκε και ξεχάστηκε στον πάγκο.
• έναν βετεράνο επιθετικό που αποκτήθηκε για να μην τον αποκτήσει η αντίπαλος εντός πόλης και που στην πραγματικότητα «βραχυκυκλώνει» την μεσοεπιθετική λειτουργία, ενώ αφαιρεί ακόμα περισσότερα στοιχεία από μια ήδη προβληματική αμυντική λειτουργία.
• έναν ΑΛΛΟ βετεράνο επιθετικό που αποτέλεσε την προηγούμενη χρονιά τον ιδανικό μπροστάρη μια κινητικής και νεανικής μεσοεπιθετικής γραμμής (και που με το press παιχνίδι του χωρίς την μπάλα κάλυπτε τις μεσοαμυντικές αστοχίες της ομάδας), ο οποίος τρώει τον πάγκο με το κουτάλι πλέον για να χωρέσει κάποιος άλλος.
• έναν ακριβοπληρωμένο κεντρικό αμυντικό που καλείται να παίξει με ένα στυλ που ξεκάθαρα δεν του πηγαίνει, πλαισιωμένος πάντα από κεντρικούς αμυντικούς που λίγο-πολύ έχουν τα ίδια στοιχεία με αυτόν.
• Και όλα τα παραπάνω, περασμένα σε ένα «κοστούμι» θεωρητικά front-foot ποδοσφαίρου που όμως είναι εξωφρενικά αφελές, απόλυτα προβλέψιμο, ντροπιαστικά αντιμετωπίσιμο με απλά overload στις πτέρυγες και στην καρδιά του γηπέδου και πλέον από την κορυφή ως τα νύχια αποτυχημένο.

Είναι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει όταν μια ομάδα διοικείται σε κομβικές θέσεις από ανθρώπους που όχι μόνον δεν γνωρίζουν τον χώρο στον οποίο κινούνται, αλλά ακόμα χειρότερα, επιτρέπουν στον εγωισμό τους να τους οδηγεί ξανά και ξανά μακριά από τον δρόμο της λογικής.

Αλλά ας τα αφήσομε όλα αυτά τα ασόβαρα και μείνουμε σε αυτά που μας ενδιαφέρουν. Τον είδατε τον Όλε δηλώσεις; «Γιατί κοιτάχτε, εμείς όντως δεν είμαστε καλά, βαριά η ήττα ασφαλώς δεν λέει κανείς το αντίθετο, αλλά εμείς είπαμε ότι νιώθουμε πολύ κοντά στο σημείο που θέλουμε να φτάσουμε, αλλά μετά οι άλλοι είπανε, καλά καθίστε να φάτε μια πεντάρα τώρα και εμείς είπαμε, ναι αλλά θα φτάσουμε μετά εκεί που θέλουμε και εμείς αυτοί μετά είπανε ότι δεν είναι σίγουροι αν αντιλαμβάνονται που θέλουμε να φτάσουμε και εμείς μετά είπαμε εντάξει ούτε κι εμείς. Αυτό ακριβώς τιποτάλλο».

Πάλι καλά δηλαδής που μέσα σε όλους τους γνώστες εβρέθηκε και ΑΥΤΗ ΕΔΩ Η ΜΟΡΦΗ, αυτή η κοτσιδίσια σοφή φωνή που με έναν περίεργο τρόπο τα λέει πιο λογικά και πιο ξεκάθαρα από ΟΥΛΗ την διοίκηση της Γιουνάη, τον Όλε, τον Χάρι και τους λοιπούς ΜΑΖΙ:

Καλά δεν τα λέει; Ε ωραία, ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΑΙ ΒΑΛΤΕ ΤΗΝ ΝΑ ΠΡΟΠΟΝΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΠΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΔΗΛΑΔΗΣ.