Λίβερπουλ: Έξι χρόνια Γιούργκεν Κλοπ, δέκα στιγμές απόλυτης... τρέλας

Στην πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής της Λίβερπουλ, ο Γιούργκεν Κλοπ έδειξε με το καλημέρα πως ήταν ξεχωριστός. Ακόμη κι αν ισχυριζόταν επιδεικτικά το αντίθετο. Τα βρετανικά media γνώριζαν από τη θητεία του στη Ντόρτμουντ τις επικοινωνιακές του δεξιότητες και του έστησαν τη δική τους παγίδα. Σε ερώτηση για το αν θεωρεί τον εαυτό μια νέα έκδοση... «Special One» όπως είχε παρουσιάσει τον εαυτό του ο Ζοσέ Μουρίνιο πίσω στο 2004, ο Κλοπ απέφυγε με μαεστρία τις βαρύγδουπες εκφράσεις και γέννησε ένα νέο viral μια δεκαετία αργότερα. «I am the Normal One» αποκρίθηκε αφοπλιστικά, όμως ο χρόνος δεν άργησε να τον διαψεύσει...

Το ρολόι έδειχνε το 65ο λεπτό. Η Ντόρτμουντ βρισκόταν μπροστά με 3-1 επί της Λίβερπουλ στην Αγγλία και σε συνδυασμό με το 1-1 της Βεστφαλίας κρατούσε γερά στο χέρι το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό του Europa League. Στιγμές αργότερα ο Κουτίνιο νικά με όμορφο τελείωμα τον Βάιντερφέλερ και βάζει εκ νέου τους Κόκκινους στο παιχνίδι. Το κατάμεστο «Άνφιλντ» δεν έχει σταματήσει στιγμή να δίνει τον ρυθμό την ώρα που ο Κλοπ ωρύεται εντός του touchline και προσπαθεί να οδηγήσει την ομάδα του προς την ανατροπή. Στο 77΄ο Σακό στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και πλέον οι Reds έχουν πιστέψει στο θαύμα. Στιγμές χάους, contrast συναισθημάτων, η αδρεναλίνη στα ύψη. Στο 90+1΄ ο Λόβρεν πηδά πιο ψηλά από όλους, ο χρόνος παγώνει και ο Κροάτης αμυντικός γράφει το 4-3 και την πιο επική ανατροπή. Χρόνια αργότερα όμως αποδείχθηκε πως η νίκη - πρόκριση απέναντι στην Ντόρτμουντ ήταν απλώς ένα πρόγευμα πριν το κυρίως πιάτο...

Επί 42 χρόνια η ιεροτελεστία παρέμενε απαράλλαχτη. Πριν από κάθε αγώνα οι παίκτες της Λίβερπουλ ακουμπούσαν κατά την έξοδό του στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου την περίφημη πινακίδα «This is Anfield». Ιδέα σκαρφισμένη από τον θρυλικό μάνατζερ του συλλόγου, Μπιλ Σάνκλι, το άγγιγμα είχε συμβολική σημασία καθώς πρόσφερε τύχη στους Reds και παράλληλα έσπερνε τον τρόμο στις τάξεις των αντιπάλων. Η άφιξη όμως του Γιούργκεν Κλοπ έθεσε απότομο τέλος. Ο Γερμανός ξεκαθάρισε πως κανένας παίκτης της ομάδας δεν επιτρέπεται να ακουμπάει από εδώ και πέρα την πινακίδα έως ότου κατακτήσουν ένα σημαντικό τρόπαιο. 49 μήνες αργότερα οι Κόκκινοι ήταν και πάλι ελεύθεροι να ακολουθήσουν την ιεροτελεστία.

Το πρώτο μεγάλο ραντεβού σημειώθηκε τον Μάιο του 2018, όταν η Λίβερπουλ διεκδικούσε το τρόπαιο του Champions League απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Γιούργκεν Κλοπ είχε καταφέρει να επαναφέρει το πνεύμα νικητή στους Κόκκινους, οι οποίοι από τον Ιανουάριο του ίδιους έτους και την προσθήκη του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ είχαν προχωρήσει σε πρωταθληματική πορεία που τους είχε φέρει στις πρώτες θέσεις της Premier League, αλλά και στο Κίεβο απέναντι στην Βασίλισσα του ιστορικού back-to-back. Οι Reds πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις, αλλά η εφιαλτική βραδιά του Κάριους και οι μπαρουτοκαπνισμένοι Μερένγκες δεν τους άφησαν και πολλά περιθώρια. Τελικό αποτέλεσμα 3-1 για τους Ισπανούς, με την Λίβερπουλ να χάνει για δεύτερη σερί φορά ευρωπαϊκό τελικό επί εποχής Κλοπ. Παρόλα αυτά, η κάμερα θα συλλάβει τον περίχαρο Γερμανό να τραγουδά με οπαδούς της ομάδας μετά το φινάλε του αγώνα. «Madrid had all the f@@@ luck» ζητωκραύγαζε μελωδικά χωρίς καμία απολύτως ενοχή. Ήταν το φάρμακό του, ο τρόπος πίστης πως η στιγμή της εξιλέωσης βρισκόταν όλο και πιο κοντά...

Η Λίβερπουλ σφυροκοπά, όμως δεν μπορεί να κάμψει την αντίσταση της Έβερτον. Γνωρίζει εκ προοιμίου πως η ισοπαλία δεν της είναι αρκετή. Η Μάντσεστερ Σίτι χάνει βαθμούς με το... σταγονόμετρο και εφόσον θέλει να παραμείνει ζωντανή στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος οφείλει να επικρατήσει. Ένα σουτ της... απελπισίας όμως του Φαν Ντάικ στην τελευταία φάση του παιχνιδιού φαίνεται πως θα αποτελέσει τον επίλογο ενός στείρου 0-0. Η μοίρα όμως είχε διαφορετική άποψη. Η μπάλα παίρνει περίεργη τροχιά, ο Πίκφορντ δεν υπολογίζει σωστά και ο Οριγκί που καιροφυλαχτεί εκμεταλλεύεται την αναπήδηση της μπάλας στο δοκάρι και την στέλνει στα δίχτυα. Ο Κλοπ δεν μπορεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του και τρέχει εκστασιασμένος στον αγωνιστικό χώρο για να πάρει αγκαλιά τον Άλισον. Μια εικόνα χίλιες λέξεις ή καλύτερα μια εικόνα με χιλιάδες συναισθήματα σε ένα φλεγόμενο «Άνφιλντ». Η συνέχεια βρήκε τον Γερμανό να τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο από την αγγλική Ομοσπονδία, όμως η έκφραση της χαράς για εκείνον ήταν πάντα πιο σημαντική.

Οι Καταλανοί αποκαλούν με περηφάνια «la remontada» την ιστορική ανατροπή της Μπαρτσελόνα απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν με το εκκωφαντικό 6-1, όμως δυο χρόνια αργότερα το πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα. Δράστες μια χούφτα ποδοσφαιριστών που καθοδηγούμενοι από τον προπονητή τους και το κολασμένο «Άνφιλντ» κατάφεραν το απόλυτο θαύμα. Το 3-0 της Βαρκελώνης μπορεί να μην άφηνε ελπίδες για πρόκριση στον τελικό του Champions League το 2019, όμως μια χαραμάδα φωτός εξακολουθούσε να υπάρχει. Χωρίς άγχος και πίεση, οι «Κόκκινοι» βγήκαν με το μαχαίρι στα δόντια και ισοπέδωσαν τους νωχελικούς «Μπλαουγκράνα», με τις συνθήκες του αγώνα να αποτυπώνονται πλήρως στα πρόσωπα των προπονητών τους. Ένας ανέκφραστος, χλωμός Βαλβέρδε έβλεπε την ομάδα του να μην έχει απαντήσεις στην επιθετική ορμή των παικτών του Κλοπ, ο οποίος από την άλλη βρισκόταν επί ποδός, έτοιμος να ωθήσει με την μοναδική του ενέργεια τους πολεμιστές του σε ακόμη ένα βήμα προς την απόλυτη παράνοια. Η διορατική πονηριά του Αλεξάντερ - Άρνολντ στο 79΄ και το ιδανικό τελείωμα του Ορίγκι ολοκλήρωσαν την απόλυτη ανατροπή. Τελικό αποτέλεσμα; Νίκη για τη Λίβερπουλ με 4-0, πρόκριση στον τελικό και το όνομα του Κλοπ γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία.

Για τους περισσότερους προπονητές ο πρώτος τίτλος είναι κάποιο Κύπελλο ή στην καλύτερη περίπτωση το εγχώριο πρωτάθλημα. Όχι όμως και για τον... Normal One. Το 2019 μπορεί να έκανε ό,τι μπορούσε για να πάρει το πρωτάθλημα, όμως οι 98 βαθμοί που συγκέντρωσε δεν ήταν αρκετοί για να καθαιρέσουν την διαστημική Μάντσεστερ Σίτι από τον θρόνο της Premier League. Παράλληλα όμως οι Reds είχαν στρέψει την προσοχή τους και στην Ευρώπη, εκεί όπου είχαν φτάσει στον τελικό της Μαδρίτης απέναντι στην Τότεναμ. Με διακύβευμα το μεγαλύτερο τρόπαιο στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, ο Κλοπ έκανε για πρώτη φορά εκπτώσεις στο εκρηκτικό στυλ παιχνιδιού του και στο περιβόητο geggenpressing προκειμένου να δει επιτέλους τους κόπους του να μεταφράζονται σε ένα ασημικό. Το τελικό 2-0 βρίσκει τον Γερμανό να κατακτά τον πρώτο του τίτλο με την Λίβερπουλ και να υπερηφανεύεται μετά το φινάλε μπροστά στις κάμερες σε... στίχους «let's talk about six». Τέσσερα χρόνια μετά είχε εκπληρώσει την υπόσχεσή του...

To Champions League όμως δεν αποτελούσε το όνειρο των οπαδών της Λίβερπουλ. Ανέκαθεν ο μεγάλος στόχος αποτελούσε η Premier League. Το 2020 συμπληρωνόντουσαν 30 χρόνια από την τελευταία φορά που οι Reds κατέκτησαν το πρωτάθλημα, όμως η νέα γενιά φιλάθλων δεν είχε δει ποτέ την ομάδα τους να πανηγυρίζει για το πολυπόθητο τρόπαιο. Η έλευση του Κλοπ όμως τα ανέτρεψε όλα. H ευρωπαϊκή κορυφή φαίνεται πως αποτελούσε μόνο το... ορεκτικό για την αρμάδα του Γερμανού, η οποία την επόμενη σεζόν διέλυσε τα πάντα στο διάβα της και παρά το γεγονός πως δεν είχε τον κόσμο πλάι για το μισό ταξίδι (λόγω της πανδημίας) τελικά κατάφερε να τερματίσει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με συγκομιδή 99 βαθμών! Σε συνέντευξη που έδωσε αργότερα στην αγγλική τηλεόραση για το... σπάσιμο της κατάρας, ο Κλοπ δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη συγκίνησή του. Τα δάκρυά του χύθηκαν χωρίς ντροπή, ήταν το σύμβολο και συνάμα το απόλυτο επισφράγισμα για το προφανές. Ο Γερμανός δεν έπαψε ποτέ να είναι ο πιο πιστός «scouser».

Back in a bit. Off to cry.#FiveYearsOfKlopp pic.twitter.com/dsnwHjsTJj

— The Redmen TV (@TheRedmenTV) October 8, 2020

Κόλαση για τους αντιπάλους, ιερό άβατο για τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι, ο Κλοπ ένιωσε ένα μεταφυσικό δέσιμο με τον κόσμο των Reds. Το «Άνφιλντ» ήταν κάτι παραπάνω από ένα απόρθητο κάστρο, από μια πρόσφορη γη των θαυμάτων. Το ιστορικό γήπεδο ήταν το δικό τους σπίτι. Εκεί που έζησαν όλα τα συναισθήματα σε επανάληψη. Από την αμφισβήτηση των πρώτων χρόνων, μέχρι την επιστροφή στην ελίτ και τις επικές νίκες - ανατροπές απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Η συνισταμένη όμως παρέμεινε ίδια και απαρέγκλιτη. Το «You΄ll never walk alone» αντηχεί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε παιχνίδι πιο δυνατά από ποτέ. Ο Κλοπ ένιωθε πάντα τον παλμό, τον εκμεταλλεύτηκε, μυήθηκε ο ίδιος στις παραδόσεις. Κάπως έτσι κατάφερε να γίνει μέλος της Κόκκινης οικογένειας και να μεταδώσει με την σειρά του το πνεύμα στους ποδοσφαιριστές του. Εκείνο που οδήγησε τη Λίβερπουλ σε ένα ιστορικό εντός έδρας αήττητο ρεκόρ 68 αγώνων που κράτησε για περίπου τέσσερα χρόνια και έσπασε οριστικά το 2021 στον αγώνα απέναντι στην Μπέρνλι.

Χαμόγελα, γέλια, εκρήξεις, επικές ατάκες, τρελά σλάλομ και άλλα πολλά μας έχει χαρίσει τόσα χρόνια από την κορυφαία σκηνή της Premier League. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το... φλερτ με τον ερωτικό μεταφραστή ή την εμφάνιση μπροστά στους παίκτες του με μποξεράκι «CR7» για να τους αποφορτίσει και να τους χαλαρώσει πριν τον τελικό του Champions League κόντρα στη Ρεάλ; Φυσικά οι... επιδρομές του σε γήπεδα για να πανηγυρίσει, οι απόκοσμοι μορφασμοί σε διαιτητές για να τους τρομοκρατήσει και οι μνημειώδεις ατάκες του σε συνεντεύξεις Τύπου έχουν την τιμητική τους.