Ναι μεν κατέκτησε το Europa League στην πιο μεγάλη επιτυχία της προπονητικής του καριέρας, χαζεύοντας σαν μικρό παιδί το μετάλλιο που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του μετά τον τελικό στο Μπακού απέναντι στην Άρσεναλ, όμως, ο Σάρι εκείνη την εποχή ήθελε να γυρίσει στα πάτρια εδάφη.

Ναι μεν το κλίμα στους «μπλε» ήταν τέτοιο που δεν τον σήκωνε πολύ, ωστόσο, εκείνος ήθελε να φύγει άμεσα και τώρα που το θυμάται μετανιώνει που δεν επέτρεψε στον εαυτό του να μείνει και να παλέψει στο Λονδίνο για να πετύχει.

«Ήταν τρομερό λάθος να φύγω από την Τσέλσι και να θέλω τόσο πολύ να γυρίσω στην Ιταλία εκείνο το καλοκαίρι. Ήθελα να φύγω πάση θυσία... Η Τσέλσι είναι τρομερό κλαμπ και τα επόμενα χρόνια απέκτησε νεαρούς ποδοσφαιριστές που ταιριάζουν πολύ και στο δικό μου στυλ παιχνιδιού.

Ήμουν στην ομάδα μια πολύ περίεργη χρονιά όπου δεν επιτρεπόταν και στο μεγάλο αφεντικό να μπει στην Αγγλία, οπότε δεν είχαμε επαφή. Ήταν δύσκολη κατάσταση.

Η Μαρίνα Γκρανόβσκαϊα (σ.σ. δεξί χέρι του αφεντικού) είχε πολλά προβλήματα να λύσει και δεν είχε και την οικονομική ευελιξία να το κάνει αυτό. Οι Βέρνερ, Χάβερτς, Μάουντ και Ζίγιεχ που βρίσκονται τώρα στην ομάδα θα ταίριαζαν πολύ στα δικά μου πλάνα...» είπε ο Σάρι.