• Μια ιστορία 80 χρόνων στοιβαγμένη σε ένα κομμάτι χαρτί

Στη «δύση» του Ιουλίου, παρατηρούσε εκστατικός έξω από το Palazzo della Civiltà Italiana, χιλιάδες παραληρούντες Ρωμαίους να τον υποδέχονται στην ομάδα της πόλης τους. Ο νεοφερμένος Πάουλο Ντιμπάλα πρόλαβε να σκοράρει οκτώ γκολ σε 13 συμμετοχές του με τη Ρόμα του Ζοσέ Μουρίνιο, σβήνοντας μια μάλλον μίζερη τελευταία σεζόν στο Τορίνο και τη Γιουβέντους. Ο «La Joya», το «κόσμημα» όπως τον αποκαλούν έλαμπε με τη τζιαλορόσα φανέλα και αδημονούσε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ.

Στις 9 Οκτωβρίου, σκόραρε στο ματς της Ρόμα κόντρα στη Λέτσε, κι αμέσως άρχισε να κουτσαίνει. Ο τραυματισμός ήταν ανεπαίσθητος, μια άτσαλη προσγείωση πριν χτυπήσει τη μπάλα. Οι συμπαίκτες του αγνοώντας το πρόβλημα, έπεσαν πάνω του για να πανηγυρίσουν το γκολ. Εκείνος όμως το κατάλαβε αμέσως. Έχοντας αγωνιστεί μόλις 22 λεπτά στο Μουντιάλ της Ρωσίας, το 2018, το Κατάρ ήταν για εκείνον το παν.

Ο Μουρίνιο αναγκάστηκε να τον αποσύρει από το παιχνίδι και μετά το τέλος του αγώνα, εμφανίστηκε ιδιαίτερα απαισιόδοξος για την κατάστασή του, κάνοντας λόγο για σοβαρό πρόβλημα που δύσκολα θα του επιτρέψει να επιστρέψει στη δράση πριν το νέο έτος. Ο μυϊκός τραυματισμός έθεσε το όνειρό του σε κίνδυνο. Ο σύλλογος και η χώρα του εξέφρασαν σοβαρές αμφιβολίες για τη συμμετοχή του στην «αλμπισελέστε» αποστολή, όμως ο Ντιμπάλα έγινε ο 26ος παίκτης της Εθνικής του και ταξίδεψε στο εμιράτο της Μέσης Ανατολής. Δεν έχει ακόμα ούτε λεπτό συμμετοχής. Συνεχίζει να αναρρώνει.

Το βράδυ (30/11), η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Πολωνία σε ένα παιχνίδι το οποίο θα είχε ιδιαίτερη βαρύτητα για εκείνον. Βλέπετε το επίθετο «Ντιμπάλα» αν και αναμφίβολα περνάει για αργεντίνικο, δεν είναι. Το επίθετο του 29χρονου επιθετικού δεν «κρατάει» από την πόλη του, Λαγκούνα Λάργκα, ένα δήμο με πληθυσμό λιγότερο από 8.000 κατοίκους, στην επαρχία Κόρδοβα. Δεν είναι ούτε ιταλικό, η οικογένεια της μητέρας του Αλίσια κατάγεται από τη Νάπολη. Το Ντιμπάλα δόθηκε από τον παππού του, από την πλευρά του πατέρα του, έναν άνδρα που ονομαζόταν Μπόλεσλαφ και γεννήθηκε στο χωριό Κράσνιοφ στη νότια Πολωνία.

Μια ιστορία 80 χρόνων στοιβαγμένη σε ένα κομμάτι χαρτί

Το 1939 λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Πγιοτρ και η Ανιέλα Ντιμπάλα έκαναν έξι παιδιά. Τέσσερα κορίτσια και δύο αγόρια. Τους Μπόλεσλαφ και Ζίγκμουντ. Από την εφηβεία του κιόλας ο Μπόλεσλαφ δούλευε για έναν ιερέα. Το χωριό τους ήταν μικρό και απομονωμένο, έτσι οι θέσεις εργασίας ήταν ελάχιστες. Όταν οι ένοπλες δυνάμεις του Αδόλφου Χίτλερ εισέβαλαν στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939, χωρίζοντας οικογένειες και κι αφήνοντας πόλεις και ζωές σε συντρίμμια, ο Μπόλεσλαφ αναζήτησε δουλειά στη Γερμανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Ζίγκμουντ, παρέμεινε στο Κράσνιοφ.

Το «Athletic» εντόπισε την εγγονή του Ζίγκμουντ, Άνγκελα Ντιμπάλα, που τώρα ζει στο «Smiths Falls» του Οντάριο. Η Άνγκελα πήρε ένα σακίδιο και ταξίδεψε στην Πολωνία σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει πού ήταν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειά της που χώρισε ο πόλεμος. Συνάντησε τις αδερφές που επέζησαν, έμαθε κάτι για το οποίο όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα απέφευγαν να μιλήσουν. Ο παππούς της εργάστηκε στο Άουσβιτς, οδηγώντας τα βαγόνια μεταξύ του θαλάμου αερίων και του κρεματόριου. Αυτή ήταν η δουλειά του.

Ο Μπόλεσλαφ αδυνατώντας να βρει δουλειά κατά την επιστροφή του από τη Γερμανία, αποφάσισε ότι θα μεταναστεύσει στην Αργεντινή. Ξεχασμένος και πεινασμένος, κοιμόταν σε χωράφια με καλαμπόκι μέχρι που βρήκε ένα πλοίο να τον μεταφέρει στη Νότια Αμερική. Κάπως έτσι το γενεαλογικό δένδρο άπλωσε τις ρίζες του εκτός Πολωνίας, ανοίγοντας τις πόρτες για ένα ποδοσφαιρικό όνειρο που θα διαμορφωνόταν κάποιες δεκαετίες αργότερα.

Ο Ζίγκμουντ -σύμφωνα με την Άνγκελα- ήθελε απλώς να φύγει όσο το δυνατόν πιο μακριά από την Πολωνία. Κατέληξε επίσης στην Αμερική - αλλά στον Καναδά, πάνω από 5.300 μίλια βορειότερα από τον μικρότερο αδερφό του. Βρήκε δουλειά ως οδηγός σιδηροδρόμων, σε μια μικρή πόλη που έμοιαζε πολύ στο χωριό τους. Ο Μπόλεσλαφ και ο Ζίγκμουντ δεν συναντήθηκαν ποτέ ξανά από κοντά.

Ο μεγάλος σταρ της Ρόμα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρδοβα της Αργεντινής, εκεί πέρασε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά χρόνια πριν μετακομίσει στην Παλμέρο, το 2012. Λίγα ήταν γνωστά για το μακρινό παρελθόν του «La Joya» εκτός από τα αμιγώς ποδοσφαιρικά. Πόσο μάλλον οι δεσμοί του με την ανατολική Ευρώπη. Ζώντας ακόμα στο Κράσνιοφ, η αδερφή του Μπόλεσλαφ (η γιαγιά του Πάουλο) Henryka κρατά τη βαθύτερη ανάμνηση του αδελφού της και των κακουχιών του κατά την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μιλά γι αυτή στο ντοκιμαντέρ «La Joya» του Ντιμπάλα το 2015.

Ο πατέρας του Πάουλο, ο οποίος τον οδηγούσε 70 μίλια κάθε μέρα για να πάει στην προπόνηση, πέθανε όταν ήταν 14 ετών. Ο Μπόλεσλαφ πέθανε το 1997, όταν ο Πάουλο ήταν μόλις τριών. Οι αναμνήσεις από την ύπαρξη του παππού του είναι πολύ ομιχλώδεις. Η απόκτηση της πολωνικής υπηκοότητας έγινε ο στόχος του Πάουλο όταν πάτησε το πόδι του στη Σικελία, καθώς ένιωθε συνδεδεμένος με τον παππού του. Τελικά, οι περιορισμοί είχαν ως αποτέλεσμα να αποκτήσει ιταλικό διαβατήριο από την πλευρά της μητέρας του.

Μέχρι σήμερα, ελάχιστα γνωστές είναι οι πολωνικές του ρίζες. «Πάντα ονειρευόμουν να παίξω για τη χώρα που γεννήθηκα, τη χώρα μου. Θα ήθελα πολύ να εκπροσωπήσω την οικογένειά μου και τον παππού μου, αλλά είμαι Αργεντινός», έχει δηλώσει. Απόψε, κόντρα στις πιθανότητες, ο Πάουλο Ντιμπάλα θα βρίσκεται στην αποστολή της Αργεντινής, για την σχεδόν αδύνατη περίπτωση που χρειαστεί να συνεργαστεί με τον Λιονέλ Μέσι. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα καθόταν στον απέναντι πάγκο, εκείνον της Πολωνίας και αντί για τον pulga, θα συνεργαζόταν με τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι.