Τιάγκο Μότα: Ο Ιταλός προπάππους του έφυγε από τη χώρα του στις αρχές του 20^ου αιώνα, με προορισμό τη Βραζιλία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολλά χρόνια μετά, να γεννηθεί στο Σάο Πάολο ο Τιάγκο Μότα. Αρχικά, αγωνίστηκε με την U17 της Βραζιλίας και το 2003 είχε και δύο συμμετοχές με την εθνική ανδρών της «σελεσάο», σε ηλικία μόλις 21 ετών. Μετέπειτα, η παρουσία του στη Serie A, έδωσε το έναυσμα τόσο στον ίδιο, όσο και στην ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να χαράξουν κοινούς δρόμους. Λίγο πριν την ηλικία των 30, ο Μότα έγινε διεθνής με τη «σκουάντρα ατζούρα» και πρόλαβε να αγωνιστεί μαζί της σε τρεις μεγάλες διοργανώσεις. Δύο Euro (2012, 2016) και ένα Μουντιάλ (2014).

Ζερμέν Τζόουνς: Γεννημένος στη Στουτγκάρδη από Αμερικανό πατέρα και Γερμανίδα μητέρα είχε πάντα την επιλογή δύο εθνικών ομάδων για να αγωνιστεί. Έχοντας... βγει από το γερμανικό σύστημα ποδοσφαίρου, ο Τζόουνς φόρεσε αρχικά τη φανέλα των μικρών εθνικών ομάδων της Γερμανίας. Μετέπειτα, ο Γιόακιμ Λεβ του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί και με την εθνική ανδρών, σε κάποιες φιλικές αναμετρήσεις το 2008. Ωστόσο, βλέποντας πως δεν είναι μόνιμα στις κλήσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού των «πάντσερ», ο Ζερμέν Τζόουνς πήγε στη δεύτερη επιλογή των Ηνωμένων Πολιτειών. Με τις ΗΠΑ, όχι μόνο έγινε βασικός, αλλά είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί (και να σκοράρει) σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και το Copa America του 2016.

Γουίλφριντ Ζαχά: Μπορεί να γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Ακτής Ελεφαντοστού, το Αμπιτζάν, όμως σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στην Αγγλία. Από τεσσάρων ετών μεγάλωσε στο Λονδίνο και γαλουχήθηκε στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Οι πρώτες κλήσεις σε εθνικό επίπεδο ήρθαν από τα μικρά κλιμάκια της Αγγλίας, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν δύο συμμετοχές με την εθνική ανδρών της χώρας. Το γεγονός, όμως, πως δεν ήταν σε επίσημο αγώνα, έδωσαν την ευκαιρία στον Ζαχά να κάνει τη μεγάλη αλλαγή. Το 2016 αποφάσισε να πει το «ναι» στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ακτής Ελεφαντοστού και αμέσως μετά να αγωνιστεί στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Μέχρι και σήμερα, ο ίδιος παραμένει διεθνής με τους «ελέφαντες».

Ντέκλαν Ράις: Μόλις πριν από ένα χρόνο διεκδικούσε το τρόπαιο του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ως βασικός με την εθνική Αγγλίας σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης. Στα 22 του, τότε, ο αμυντικός μέσος της Γουέστ Χαμ δεν ήταν ένας ποδοσφαιριστής, που είχε ξεκινήσει από τα μικρότερα κλιμάκια των «λιονταριών», φτάνοντας μέχρι την εθνική ανδρών. Ο Ράις μπορεί να είναι γεννημένος στο Λονδίνο, όμως το γεγονός πως οι παππούδες του είναι Ιρλανδοί, του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας. Μετά από παρουσία σε παίδων, εφήβων και ελπίδων, ο ίδιος αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια και με την εθνική ανδρών του Έϊρε. Ωστόσο, στα τέλη του 2018 τον προσέγγισε η Αγγλία και αποφάσισε να αλλάξει εθνόσημο. Για αυτή την επιλογή, δεχόταν απειλές για τη ζωή του μέχρι πρόσφατα, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος.

Ντιέγκο Κόστα: Υπήρξε μια εποχή που ήταν ο πιο «καυτός» επιθετικός των ευρωπαϊκών γηπέδων και για χάρη του είχε στηθεί χορός εκατομμυρίων από τους μεγαλύτερους συλλόγους. Το ίδιο διάστημα, ο Ντιέγκο Κόστα αποτέλεσε «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε δύο από τις κορυφαίες εθνικές ομάδες. Τη Βραζιλία και την Ισπανία. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός κλήθηκε από τον Φελίπε Σκολάρι στη «σελεσάο» το 2013 και συμμετείχε σε δύο φιλικές αναμετρήσεις. Ωστόσο, το γεγονός πως αγωνιζόταν για πολλά χρόνια στη La Liga, του είχε δώσει το δικαίωμα να πάρει την ισπανική υπηκοότητα. Μόλις τα κατάφερε, ο ίδιος προτίμησε τους «φούριας ρόχας» και ταυτόχρονα έγινε... persona non grata για τους συμπατριώτες του. Μάλιστα, η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που αγωνίστηκε με την Ισπανία ήταν το Μουντιάλ του 2014, που διεξήχθη στην ίδια του τη χώρα, τη Βραζιλία.