Ο Μέσι συναντά τον Μπάρτλμπυ! (pic)
Ο Λιονέλ Μέσι και η άρνηση, η αγένεια και… ο Μπάρτλμπυ! Ο φανταστικός χαρακτήρας του Χέρμαν Μέλβιλ, από το έργο «Μπάρτλμπυ, ο γραφέας», «αντάλλαξε» χειραψία με τον Αργεντινό. Ο βραχύσωμος ποδοσφαιριστής μεγάλωσε τον ίσκιο του όλα αυτά τα χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Το άξιζε και το έκανε με την προσπάθεια και το ταλέντο του. Το ποδοσφαιρικό του μέγεθος δύσκολα μετριέται και ενώ δείχνει χαμηλών τόνων, στην ουσία είναι ένας προκλητικός σταρ! Η έννοια της πρόκλησης μπορεί να είναι δύσκαμπτη, σχεδόν απόλυτη, όμως η έκφραση αυτής δεν έχει έναν τρόπο, όσο περίεργο κι αν φαίνεται. Ο παριζιάνος πια Μέσι αρνήθηκε να δώσει το χέρι στον προπονητή του όταν εκείνος τον έκανε αλλαγή. Εν ριπή οφθαλμού η πρόκληση εκδηλώθηκε και ήταν αδιαπραγμάτευτη. Κάπου εδώ τα δυσθεώρητα κύματα της κλασικής λογοτεχνίας καλύπτουν το θνησιγενές πεδίο των σπορ. Αν όλα γεννιούνται και πεθαίνουν στη στιγμή εντός των τεσσάρων γραμμών, στη μυθοπλασία δεν υπάρχει θάνατος, ούτε ευάλωτη ζωή, μόνο γραμμές που αγγίζουν το άπειρο. Το ανήσυχο μυαλό κάποτε τις ενώνει και φέρνει τον Μέσι απέναντι στον Μπάρτλμπυ, απέναντι στον εαυτό που υπήρξαμε και σίγουρα θα υπάρξουμε στο μέλλον. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα ο Αργεντινός κάθισε στην άκρη ακούγοντας τον Μέλβιλ να υπαγορεύει. Μια ατάκα, μια χειρονομία ένωσαν δυο δύσκολους χαρακτήρες.
«Θα προτιμούσα όχι»
Ο Μέσι δεν άνοιξε το στόμα του, όμως η άρνηση του ήταν απόλυτη και πολυεπίπεδη. Αντίθετα, ο ήρωας του Μέλβιλ, ο Μπάρτλμπυ, ανοίγει το στόμα του και λέει μόνο αυτό: «θα προτιμούσα όχι». Οι πολλές αναγνώσεις της άρνησης οφείλονται στη σχέση εξουσίας που υπάρχει μεταξύ προϊστάμενου-υπαλλήλου. Ο χαρακτήρας του Μέλβιλ περιβάλλεται από μυστήριο. Κανείς δεν ξέρει από που προέρχεται, κανείς δεν ξέρει πώς βρέθηκε μια μέρα στη Ουώλ Στρητ και έπιασε δουλειά σε δικηγορικό γραφείο. Στην περίπτωση του Μέσι φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Όλοι ξέρουν από που ήρθε, όμως το πού θα πάει μένει να φανεί, όπως και στην υπόθεση του Μπάρτλμπυ. Ευσυνείδητος υπάλληλος, αντιγράφει νομικά έγγραφα και δεν ενοχλεί κανέναν. Ο Μέσι φιλοδοξεί να γίνει ο καταλύτης για την Παρί, αυτός που θα κάνει τη διαφορά. Πανίσχυρος εντός και εκτός γηπέδου, αλλά όχι το απόλυτο αφεντικό. Ουσιαστικά κάτω από τις οδηγίες των ιδιοκτητών του συλλόγου και τυπικά κάτω απ’ αυτές του Ποτσετίνο. Η δύναμη όμως δεν λείπει από τον Μπάρτλμπυ και την εκδηλώνει με τη μία και μοναδική φράση που εκστομίζει. Αυτό το «θα προτιμούσα όχι» ταυτίζεται με την απρεπή χειρονομία του Λιονέλ Μέσι και μαζί οι προθέσεις και τα μεγέθη.
Από την αμφισβήτηση στην επιβεβαίωση
Εδώ έρχεται η πολύπτυχη, πολυεπίπεδη, ερμηνεία των δύο αρνήσεων. Αμφότεροι, Μέσι, Μπάρτλμπυ, αμφισβητούν τη σχέση εξουσίας. Στη νουβέλα του Μέλβιλ ο αναγνώστης δεν μπορεί να μη σκεφτεί τα ερωτήματα μα, είναι δυνατόν ο υπάλληλος να αρνείται να εκτελέσει εντολή του αφεντικού; Είναι δυνατόν να μην απολύεται μετά απ’ αυτό; Το αφεντικό του Μπάρτλμπυ προβληματίζεται και θέλει να μάθει τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον να αμφισβητήσει τους ρόλους σε μια εξουσιαστική σχέση. Το ίδιο μπορεί να σκέφτεται και ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Η σκέψη του όμως έχει να κάνει περισσότερο με την ακύρωση του ως εξουσιαστή και από εντολέας να γίνει εντολοδόχος. Στην περίπτωση του Μπάρτλμπυ το μυστήριο μένει μέχρι τέλους, όπως και η αμφισβήτηση. Η άρνηση του Μέσι όμως από την αμφισβήτηση περνά στην επιβεβαίωση. Αυτός είναι το αφεντικό ή τουλάχιστον μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει. Ο Μπάρτλμπυ σηκώνει ανάστημα για να σταματήσει την εκμετάλλευση, ο Μέσι για να δείξει τη διαφορά των μεγεθών. Κι αν υπάρξει συμβιβασμός, κανείς δεν γνωρίζει πια πώς θα λειτουργήσει η σχέση προϊσταμένου-υφισταμένου ή αυτή δύο αφεντικών στον ίδιο χώρο. Το σίγουρο είναι ότι οι δυο χαρακτήρες έχουν κάτι από το ήρεμο και ανυποχώρητο ένστικτο μας. Ο Μέλβιλ ήξερε να δίνει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής χωρίς να φλυαρεί. Στην περίπτωση Μέσι-Ποτσετίνο το ερώτημα είναι «θα αντέξει αυτή η επαγγελματική σχέση;».
