Πέδρο: Ένα «παιδί» του Πεπ Γκουαρδιόλα, που ήταν παρών στις μεγάλες επιτυχίες του συλλόγου. Ο Πέδρο μπορεί να μη βρισκόταν ποτέ στην ελίτ των αστέρων (Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα), ούτε καν στην αμέσως επόμενη κλάση (Πουγιόλ, Ντάνι Άλβες, Πικέ κτλ.), όμως είχε πάντα τον τρόπο να είναι χρήσιμος και να βρίσκει θέση στην αρχική ενδεκάδα. Και μάλιστα, πετυχαίνοντας ουκ ολίγες φορές κρίσιμα γκολ σε τελικούς. Ενδεικτικό είναι πως το 2010 έγινε ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία που σκόραρε σε όλες τις διοργανώσεις μέσα σε ένα έτος. Όταν, όμως, η Μπαρτσελόνα έφυγε από τη λογική της ανάδειξης ποδοσφαιριστών από τη Masia και αποφάσισε να δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια για να φέρει αστέρες στο Καμπ Νου, άρχισε σταδιακά να μειώνεται ο χρόνος συμμετοχής του Πέδρο. Ειδικά, μετά την άφιξη των Σουάρες και Νεϊμάρ, ο Ισπανός πήγε στον πάγκο και μετά από ένα χρόνο αποχώρησε. Ακόμα, όμως και στο τελευταίο του ματς, φρόντισε να σκοράρει και να δώσει στην Μπάρτσα το ευρωπαϊκό σούπερ καπ.

Βίκτορ Βαλντές: Η αλήθεια είναι πως στα περισσότερα χρόνια της παρουσίας του στην εστία της Μπαρτσελόνα βρισκόταν στο επίκεντρο της κριτικής. Και μάλιστα, δεν ήταν μικρή αυτή η περίοδος, αφού ήταν στην ομάδα από το 2002 έως το 2014. Και μπορεί όλοι οι προπονητές να τον εμπιστεύονταν ως βασικό, όμως πολλοί το θεωρούσαν... λίγο, για να είναι το Νο1 αυτής της ομάδας με τους τόσους αστέρες. Ο Βαλντές προτιμούσε να απαντάει μέσα στο γήπεδο, όμως όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κάποια στιγμή τον πίεσε ψυχολογικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εκδηλώσει την επιθυμία να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του (παρόλο που ήταν βασικός) και να αποχωρήσει από την αγαπημένη του ομάδα το καλοκαίρι του 2014. Ακόμα και όταν επέστρεψε, ως προπονητής στις ακαδημίες, απολύθηκε λίγους μήνες μετά.

Νταβίντ Βίγια: Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ισπανίας μπορεί να μη μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στην Μπαρτσελόνα, όμως «έδεσε» αμέσως με την ομάδα. Στην πρώτη του κιόλας σεζόν ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές των θριάμβων της ομάδας, όμως στην αμέσως επόμενη στάθηκε άτυχος. Ο σοβαρός τραυματισμός του στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων τον άφησε για πολλούς μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης και στην ουσία τον... αποκαθήλωσε. Μετά την επιστροφή του στην ενεργό δράση, οι συμμετοχές του προέρχονταν κυρίως ως αλλαγή, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2013 η Μπαρτσελόνα να τον παραχωρήσει στην Ατλέτικο Μαδρίτης με πολύ χαμηλό αντίτιμο (ενδεικτικό πως ήθελε να το διώξει). Και ο Βίγια φρόντισε να την τιμωρήσει. Στο ντεμπούτο του με τους «ροχιμπλάνκος» σκόραρε απέναντι στην πρώην του ομάδα, για το ισπανικό σούπερ καπ και μάλιστα πανηγύρισε έξαλλα.

Ντάνι Άλβες: Στα μέσα της περασμένης σεζόν κλήθηκε από τον Τσάβι να επιστρέψει στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, προκειμένου να συνδράμει με την εμπειρία του. Στα 39 του, ο Βραζιλιάνος μπακ αγωνίστηκε για έξι μήνες με τους «μπλαουγκράνα», ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δεύτερη θητεία του στο σύλλογο. Πριν από λίγες μέρες, όμως, ο ίδιος δήλωσε πως έχει παράπονα για τον τρόπο που είχε αποχωρήσει από το Καμπ Νου το 2016, συγκρίνοντάς το με τη φετινή αποχώρηση. «Με έβγαλαν από την πίσω πόρτα την προτελευταία φορά. Αυτή τη φορά δεν ήταν το ίδιο, γιατί τελείωσε το συμβόλαιό μου», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Ντάνι Άλβες. Τότε, στα 33 του, κρίθηκε πως δεν είχε να προσφέρει κάτι παραπάνω στους Καταλανούς. Μόνο που από τότε, η Μπαρτσελόνα δεν έχει καταφέρει ποτέ να βρει δεξί μπακ ανάλογου επιπέδου, ενώ ο ίδιος συνεχίζει απτόητος την καριέρα του.

Σέρχιο Μπουσκέτς: Αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση, καθώς αγωνίζεται ακόμα στην ομάδα και να είναι μάλιστα ο αρχηγός της, όμως στο πέρασμα των χρόνων ο Ισπανός αμυντικός μέσος δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε στο Καμπ Νου. Βασικότερος λόγος είναι το γεγονός πως στα χρόνια της «λάμψης» της Μπαρτσελόνα (κυρίως με τον Πεπ Γκουαρδιόλα στον πάγκο) όλα τα βλέμματα στη μεσαία γραμμή έπεφταν πάνω στον Τσάβι και τον Ινιέστα. Αν και ο Μπουσκέτς συμπλήρωνε άριστα το παζλ της μεσαίας γραμμής, εντούτοις δεν βρέθηκε ποτέ ψηλά στη συνείδηση των φιλάθλων. Ακόμα και τώρα που έχουν μείνει ελάχιστοι από την παλιά φουρνιά, ο ίδιος είναι σε πολλές περιπτώσεις ο αφανής ήρωας και η χρησιμότητά του στον αγωνιστικό χώρο δεν αναγνωρίζεται από το ευρύ κοινό. Ο ορισμός του αντι-σταρ.