Δευτερόλεπτα μετά την εξασφάλιση της πρόκρισης στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας οι ποδοσφαιριστές του Άρη στάθηκαν μπροστά στους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας, αντικρίζοντας το κατάμεστο πέταλο της Θύρας 3.

Οι νεότεροι απολάμβαναν την εικόνα, αυτή των χιλιάδων κασκόλ που κρατούσαν τεντωμένα και ψηλά οι οπαδοί του Άρη. Άλλοι, έχοντας νιώσει οδυνηρές στιγμές στο πρόσφατο παρελθόν δεν κράτησαν τα δάκρυά τους με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Φραν Βέλεθ ο οποίος «κούρνιασε» στην αγκαλιά του Άκη Μάντζιου.

Άλλοι ξέσπασαν, σαν τον Χουλιάν Κουέστα ο οποίος χοροπηδούσε σαν μικρό παιδί εκτοξεύοντας τα συναισθήματά του. Η επιλογή του συνθήματος από τους οργανωμένους οπαδούς του Άρη δεν ήταν τυχαία.

• Χαμός με την έδρα του τελικού: Την Τούμπα προτείνει ο Άρης

Η κατάκτηση του τροπαίου προφανέστατα αποτελεί την αυτονόητη απαίτηση ενός διψασμένου κόσμου. Βροντοφώναξαν όμως κάτι άλλο, πιο σημαντικό και ουσιαστικό στη σύγχρονη διαδρομή του συλλόγου. Φώναξαν ότι «όσο θα ζω, χιλιόμετρα θα γράφω και θα τραγουδώ, πως δεν σ’ άφησα στα δύσκολα, σε ακολούθησα παντού πιστά, ισόβια κι εγώ στην κερκίδα μαζί, ακόμα κι αν πεθάνω θα είμαι εκεί».

Η στιγμή αποτυπώθηκε από την κάμερα του ARIS F.C. γιατί πολύ απλά αποτέλεσε τη σπουδαιότερη εικόνα από τον δεύτερο αγώνα με τον Παναιτωλικό και κυρίως η πλέον ενδεικτική της σχέσης που υπάρχει μεταξύ ομάδας και κόσμου.