Η πρώτη φορά που το ψέλλισε με φουσκωμένα στήθη και χαμόγελο ατόφιας περηφάνιας ήταν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πιο απέλπιδας ανατροπής. «Γίγαντες νοοτροπίας» ή για να το μεταφέρουμε κάπως καλύτερα εναρμονισμένο με την εικόνα των 55 χιλιάδων «τρελαμένων» Scousers στα καθίσματα του Άνφιλντ: «giants of mentality». Ο Γιούργκεν Κλοπ άλλωστε μόνο φειδωλός δεν είναι στα λόγια του. Δεν υπήρχε περίπτωση, λοιπόν, να περιοριστεί σε συμβατικούς όρους και χαρακτηρισμούς μετά την εποποιία της Λίβερπουλ στα ημιτελικά του Champions League το 2019 απέναντι στη Μπαρτσελόνα.

Έκτοτε, οι Reds έχουν περάσει πολλά. Και ο ποιμένας τους έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές παρόμοιες εκφράσεις για να περιγράψει τους «γίγαντες» που κατέλαβαν τα επόμενα χρόνια κάθε αγγλική και ευρωπαϊκή κορυφή. Μια τέτοια παράφραση θυμήθηκε και μετά τη νίκη των Reds στον τελικό του FA Cup. «Τέρατα νοοτροπίας» ή αλλιώς... mentality monsters ήταν τα λόγια που επέλεξε μετά την κατάκτηση της κούπας που προήλθε έπειτα από 120 εξουθενωτικά λεπτά ποδοσφαίρου απέναντι στην Τσέλσι και που σφραγίστηκε από το «χρυσό» αριστερό πλασέ του Κώστα Τσιμίκα.

Αυτή τη φορά, η Λίβερπουλ μπορεί να μην είχε διασύρει τον αντίπαλο με 4-0 ενώ στον πρώτο γύρο κουβαλούσε τρία γκολ στην πλάτη της, όμως η ουσία ήταν διαφορετική. Ακόμα κι όταν το υπέρ της μομέντουμ δεν την λύτρωνε στο σκορ, ακόμα κι αν ο αεικίνητος Λουίς Ντίας έκανε σμπαράλια την αντίπαλη άμυνα μόνο και μόνο για να αστοχήσει στο τέλος, την ώρα που η Τσέλσι την είχε... ταράξει στο τρέξιμο, η Λίβερπουλ δεν έχασε ποτέ την ψυχραιμία της.

Δεν πτοήθηκε, δεν ένιωσε ποτέ την αμφιβολία που νομοτελειακά θα οδηγούσε στην κατάρρευση. Αντίθετα, επέλεξε τον δρόμο της υπομονής. Κι εκεί όπου ακόμα και το πιο «αρκτικό» αίμα πολλές φορές φτάνει σε θερμοκρασία βρασμού, οι παίκτες του Κλοπ είχαν το mindset για να μην λυγίσουν. Να ευστοχήσουν στις έξι από τις επτά συνολικά εκτελέσεις πέναλτι στη ρώσικη ρουλέτα και να κατακτήσουν την κούπα. Το τρόπαιο Νο. 2 στη φετινή σεζόν, τη δεύτερη σερί νίκη σε εγχώριο τελικό απέναντι στους Μπλε του Λονδίνου.

Ανάλογο ήταν άλλωστε και το monster mentality που είχαν επιδείξει στον τελικό του League Cup πριν από μερικές εβδομάδες απέναντι στο σύνολο του Τούχελ. Σαν ένας προάγγελος του χθεσινού τελικού, η Λίβερπουλ είχε επικρατήσει και τότε απέναντι στην Τσέλσι στη διαδικασία των πέναλτι, κατακτώντας το τρόπαιο. Και ίσως τελικά αυτή να είναι και η ειδοποιός διαφορά για τα «τέρατα» του Κλοπ. Την περίοδο που άπαντες έχουν εξαπολύσει τα βέλη τους προς την Μάντσεστερ Σίτι και τον Πεπ Γκουαρδιόλα για την έλλειψη χαρακτήρα που τους στοίχισε την παρουσία τους στον τελικό του Champions League, η Λίβερπουλ αποδεικνύει συνεχώς πως έχει τον τρόπο να ανταπεξέλθει στα δύσκολα. Με τους παλμούς στα ύψη, με την πίεση τερματισμένη στο κοντέρ.

Εκείνοι έχουν περάσει κάθε τεστ που έχει βρεθεί στο διάβα τους. Έχουν αποδείξει πως έχουν τη νοοτροπία για να αντέξουν σε κάθε συνθήκη. Είτε αυτή πρόκειται για τελικό, μαραθώνιο 38 αγωνιστικών που ξεκίνησε με τον πιο δυσοίωνο τρόπο, είτε παίρνει τη μορφή ντέρμπι που κρίνει τρόπαια, προκρίσεις και πρεστίζ. Η διαχείριση του τελικού κόντρα στην Τσέλσι ήταν ακόμα μια απόδειξη για τον παράγοντα Χ που κρύβει η Λίβερπουλ σαν άλλο άσο στο μανίκι, άσο που θα κληθεί να χρησιμοποιήσει και σε 12 βράδια από σήμερα.

Και ο Κλοπ μπορεί να είναι σίγουρος πως η κορυφαία σκηνή του Champions League δεν πρόκειται να τους τρομάξει. Ούτε και τα 13 αστέρια της Ρεάλ Μαδρίτης που θα τεθούν απέναντί τους. Οι παίκτες του Γερμανού άλλωστε γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πως η κρισιμότερη μάχη στην πραγματικότητα δεν παίζεται εντός ενός καταπράσινου ορθογωνίου, αλλά μέσα στο λαβύρινθο του πιο πρεσαρισμένου μυαλού...