Ο Χασάν το ‘βαλε, αλλά και ο καλύτερος Φορτούνης ever το έφτιαξε

Ο πρωταγωνιστής της φάσης του 88’ου λεπτού, αυτής που αποφάσισε την ομάδα που θα προκριθεί στην φάση των 16 του Europa League πρωταγωνιστής ήταν ο Αχμεντ Χασάν. Είναι στη φύση και την μοίρα του ποδοσφαίρου να αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή ο εκτελεστής, αυτός που βάζει το γκολ. Στην δεύτερη ανάγνωση της φάσης όμως το φως πέφτει πάνω στον δημιουργό, σε αυτόν που έφερε την μπάλα στην περιοχή, αυτόν που δημιούργησε μια φάση μεγάλης αξίας για τον καλύτερο εκτελεστή του Ολυμπιακού, τον Ελ Αραμπί, αυτόν που έφερε την μπάλα μπροστά από την εστία και την έστειλε συστημένη στο κεφάλι του πιο δεινού εκτελεστή· στον Κώστα Φορτούνη.

Σε ένα ματς που είχε στραβώσει για τον Ολυμπιακό, ο Φορτούνης ήρθε για ακόμη μια φορά από τον πάγκο, όπως του έχει συμβεί περίπου στις μισές από τις συμμετοχές του στην διάρκεια της τρέχουσας περιόδου. Η αγωνιστική νοοτροπία του ήταν για ακόμη μια φορά υποδειγματική. Στην απόδοσή του όχι απλώς δεν διέκρινες αρνητική επίδραση της απόφασης του προπονητή του να μην τον ξεκινήσει, αλλά περίπου το αντίθετο: μπήκε με την αυτοπεποίθηση ενός ποδοσφαιριστή που νιώθει σημαντικός και με τη διάθεση να συνεισφέρει στην δύσκολη αποστολή σαν μέλος μιας ομάδας και όχι σαν κάποιος που γυρεύει στο ματς τις ευκαιρίες για να αναδείξει το “εγώ” του.

Σε αυτό το ματς ο Φορτούνης πήρε πολλές φορές την ευθύνη, κατά την διάρκεια των 47 ενεργειών του, με ποσοστό επιτυχίας 62%. Δηλαδή περισσότερες από 6 στις 10 ενέργειές του ήταν επιτυχημένες. Είχε απόλυτη ευστοχία στις πάσες που έκανε στα τελευταία 20 μέτρα του τερέν. Και στις 3 απόπειρές του να σεντράρει η μία αποδείχθηκε πάσα - κλειδί, δεδομένου ότι δημιούργησε την κατάσταση παιχνιδιού από την οποία ο Ολυμπιακός βρήκε το χρυσό του γκολ.

Τα νούμερα της απόδοσής του στη διάρκεια της σεζόν 2020-’21 επιβεβαιώνουν την αίσθηση που δημιουργεί στον θεατή ο 28χρονος διεθνής μεσοεπιθετικός. Είναι “ανεβασμένος”, συγκριτικά με την προηγούμενη σεζόν, σε όλα: στα γκολ, στις ασίστ, στις ντρίμπλες, στις επανακτήσεις της κατοχής της μπάλας, στα κοψίματα, στις αμυντικές μονομαχίες, στις επιθετικές μονομαχίες, σε όλα. Δηλαδή είναι ένας βελτιωμένος παίκτης και στις δύο φάσεις παιχνιδιού· και δημιουργικά αλλά και ανασταλτικά, διότι συμμετέχει πλέον περισσότερο στην φάση της άμυνας - είναι πιο κινητικός, πιο πιεστικός, πιο επιθετικός όταν έχει ο αντίπαλος την κατοχή της μπάλας. Κι όλα αυτά δεν αποτελούν κρίσεις υποκειμενικές αλλά μια αντικειμενική πραγματικότητα, όπως εύκολα κανείς διαπιστώνει αν κάνει μια ανάλυση - αξιολόγηση της απόδοσής του μέσα από το Wyscout, την κορυφαία πλατφόρμα ανάλυσης ποδοσφαίρου.

Αυτή είναι η “απάντηση” του Φορτούνη σε μια μέτρια σεζόν, αυτή από την οποία ερχόταν, κατά της οποίας τη διάρκεια αντιμετώπισε προβλήματα και στη σχέση με τον προπονητή του. Αυτή όμως είναι συγχρόνως και μια απάντηση του Πέδρο Μαρτίνς στο ερώτημα σχετικά με το αν είναι ή όχι αποτελεσματικός στην διαχείριση των ανθρώπινων σχέσεων και τελικά του ανθρώπινου δυναμικού. Προφανώς με την βοήθεια και την υποστήριξη των συνεργατών του και όλου του επιτελείου που υποστηρίζει την δουλειά του προπονητή, ο Μαρτίνς “βρήκε άκρη” με τον Φορτούνη. Άκρη όμως βρήκε και ο Φορτούνης με τον προπονητή του. Ή πιο σωστά “βρήκε άκρη” με τον εαυτό του, αν κανείς κρίνει από την αγωνιστική νοοτροπία που έχει δείξει στη διάρκεια της φετινής σεζόν τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στην Εθνική Ομάδα.

Είναι πολλοί οι προπονητές που επιχειρούν να κρατούν “ζεστούς” όλους τους παίκτες του ρόστερ τους. Κι είναι και εκείνοι που έχουν σιχαθεί τη λέξη rotation και την έχουν αφαιρέσει από το λεξιλόγιό τους, ειδικά στην επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές, επειδή θέλουν να πείθουν ότι δεν έχουν “βασικούς” και “αναπληρωματικούς” και δεν κάνουν rotation παρά μόνο επιλέγουν τους καταληλότερους για έναν αγώνα. Ο Μαρτίνς στη διάρκεια της φετινής σεζόν δείχνει ότι επιλέγει αυτόν, τον τελευταίο δρόμο, δηλαδή ότι ακολουθεί τα χνάρια του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος λειτουργεί με αυτή τη νοοτροπία στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού στην Μάντσεστερ Σίτι.

Κάπως έτσι ο προπονητής του Ολυμπιακού κάνει τον Φορτούνη να νιώθει εξίσου σημαντικός με τον Βαλμπουενά, τον Χασάν να νιώθει σημαντικός και όχι ένας φορ στη σκιά του Ελ Αραμπί, τον Μασούρα να μη νιώθει ότι υπολείπεται του Μπρούμα ή του Βρουσάι και του Ρατζέλοβιτς, τον Μπα να μην νιώθει ανασφάλεια επειδή αποκτήθηκε ο Παπασταθόπουλος.

Είναι μεγάλη η πρόοδος του Κώστα Φορτούνη στην αγωνιστική νοοτροπία του στη διάρκεια αυτής της σεζόν. Κι αυτή είναι μια επιτυχία, την οποία κανείς πρέπει να πιστώσει στον πιο ταλαντούχο Έλληνα δημιουργικό μέσο, αλλά και σε όλους αυτούς που εργάζονται υπό τη διεύθυνση του Πέδρο Μαρτίνς στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού του Ολυμπιακού.