Ο Κορμπεράν και οι παίκτες ανεβαίνουν ένα βουνό και ο κόσμος το εκτιμά

Ο Ολυμπιακός ήταν ελαφρώς βελτιωμένος στο ματς με τον Απόλλωνα Λεμεσού, αλλά δεν έθελξε κιόλας. Είναι αλήθεια ότι ήταν η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι και βάση εικόνας θα έπρεπε να είχε περάσει χωρίς καν να χρειαστεί παράταση και πέναλτι, αλλά δεν το έκανε.

Το σημαντικό είναι όμως ότι στο τέλος της ημέρας (της βραδιάς για την ακρίβεια), την πρόκριση την πήρε και η δουλειά έγινε. Το δεύτερο πιο σημαντικό γεγονός, δεν ήταν ούτε η ελαφρώς βελτιωμένη απόδοσή του, ούτε η εκπληκτική απόδοση του Βατσλίκ στα πέναλτι, ούτε η επιστροφή του Μασούρα στα γκολ, ούτε καν ότι ο Κορμπεράν προσπαθεί να λειτουργήσει τον Ολυμπιακό με μοντέρνους κανόνες παιχνιδιού και σύγχρονες φόρμες ανάπτυξης.

Το πιο σημαντικό νομίζω ότι ήταν η επανασύνδεση του κοινού με την ομάδα. Στο Γεώργιος Καραϊσκάκης μετά από πολύ καιρό δεν άκουγες γκρίνια και μουρμούρα. Στην έδρα του Ολυμπιακού για πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες άκουγες μόνο θετικούς ήχους. Τραγούδι, παλαμάκια, συνθήματα, επιφωνήματα στις καλές στιγμές ανάπτυξης και στήριξη στα δύσκολα σημεία του παιχνιδιού. Ακόμη και όταν ισοφαρίστηκε ο Ολυμπιακός στο 90’, γκρίνια δεν υπήρξε. Ακόμη και όταν τελείωσε το ματς στην κανονική διάρκεια με 1-1 γιούχα δεν άκουσες. Ακόμη και όταν αποβλήθηκε ο Μπα, το κοινό δεν του τα έσουρε.

Και στο τέλος, τόσο στη διαδικασία των πέναλτι, όσο και μετά την πρόκριση θρίλερ το κοινό επανασυνδέθηκε σε τέτοιο βαθμό με την ομάδα, που όλοι οι παίκτες (ακόμη και ο Μαντί Καμαρά που φορούσε πολιτικά και φεύγει για τη Ρώμη), αγκαλιάστηκαν σε μία ευθεία γραμμή και τραγούδησαν μαζί με την κερκίδα.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος μετά την πρόκριση για τον Ολυμπιακό, διότι αποτελεί μία έξτρα δύναμη, η οποία είχε χαθεί εδώ και μήνες. Αυτή η ψυχική επαφή ομάδας και κόσμου, κακά τα ψέματα, δεν υπήρχε εδώ και αρκετούς μήνες στον Ολυμπιακού και κάπως έτσι η πίεση γίνονταν ακόμη μεγαλύτερη για τους παίκτες στο Καραϊσκάκη.

Δεν είναι ότι ο Ολυμπιακός αντλεί δύναμη από την κερκίδα, είναι ότι φτιάχνει την ψυχολογία του. Πιθανότατα η ομάδα του Κορμπεράν να είχε αποκλειστεί αν το ματς διεξάγονταν σε ένα γήπεδο όπου η ατμόσφαιρα θα ήταν τοξική. Πιθανότατα αν η αντίδραση του κόσμου στο γκολ του Απόλλωνα στο 90’, δεν ήταν του τύπου «πάμε δεν πειράζει μπορείτε θα τους αποκλείσετε στην παράταση» και ήταν, όπως συμβαίνει κατά κύριο λόγο στο Καραϊσκάκη τους τελευταίους μήνες «πάλι το φάγατε, άει σιχτίρ…», ο Ολυμπιακός να μην έπαιρνε ποτέ αυτή την πρόκριση.

Τι ήταν αυτό όμως που άλλαξε την ατμόσφαιρα στο Καραϊσκάκη; Νομίζω η στήριξη που όλοι αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται σε μία νέα και δύσκολη προσπάθεια. Το κοινό καταλαβαίνει ότι ο Κάρλος Κορμπεράν ανεβαίνει ένα βουνό. Παίζει κρίσιμα ματς Πέμπτη – Κυριακή, προσπαθώντας να φτιάξει μία νέα ομάδα, να της μεταφέρει την δική του φιλοσοφία, μέσα από ελάχιστες προπονήσεις που έχει στη διάθεσή του ανάμεσα στα συνεχόμενα παιχνίδια και ταυτόχρονα να την ενισχύσει και μεταγραφικά με παίκτες που πρέπει να τσεκάρει και να εγκρίνει.

Βοηθά στην ψυχολογία του κόσμου και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κάνει μεταγραφές (έφθασε στην Αθήνα πλέον και ο σέντερ φορ Χουάνκ, ο οποίος κατά την άποψη μου είναι στη θεωρία φυσικά και βάση του βιογραφικού του, μία από τις 3-4 καλύτερες μεταγραφές του φετινού καλοκαιριού στην Ελλάδα), ενώ καταφθάνουν κι’ άλλες.

Κυρίως όμως νομίζω ότι ο κόσμος βλέπει ότι αλλάζει σιγά σιγά το κλίμα και μέσα στην ομάδα. Ο τρόπος που πανηγύρισαν την πρόκριση ο Μαντί Καμαρά με τα πολιτικά του και ενώ φεύγει για τη Ρώμη και ο Χασάν που επίσης ξέρει ότι είναι να φύγει, δείχνει ότι πλέον τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού αποκτούν ξανά μορφή και συμπεριφορά ενιαίας ομάδας και δεν αποτελείται από μικρές ξεχωριστές παρέες 4-5 ποδοσφαιριστών, όπως συνέβαινε το τελευταίο διάστημα.

Βέβαια όλα αυτά μπορούν να πάνε γρήγορα περίπατο αν δεν έρχονται τα αποτελέσματα. Και ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που δεν θα σταματά να δίνει παιχνίδια. Τη Δευτέρα στην Τρίπολη, το Σάββατο με τον Ιωνικό στο Καραϊσκάκη και μετά Πέμπτη στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους της στήριξης. Οι φίλοι του Ολυμπιακού αντιλαμβάνονται το βουνό που ανεβαίνει ο Κορμπεράν και η ομάδα και τους συμπαραστέκονται…