Γιατί μπορεί να το σηκώσει η Αγγλία!

Φαβορί και Αγγλία. Δύο έννοιες ταυτόσημες, αλλά καταδικασμένες εις τον αιώνα τον άπαντα να αποτελούν δύο γραμμές που ακολουθούν παράλληλη διαδρομή, μα ποτέ τους δεν καταφέρνουν να συγκλίνουν η μία προς την άλλη και εν τέλει να δικαιώσουν και να... δικαιωθούν.

Οι fans των Αγγλων ανά τον κόσμο, έχουν επιδείξει παραδοσιακά μία διαχρονική εμμονή στο να πιστεύουν ότι έφτασε η ώρα τους (σ.σ.: με την καλή έννοια φυσικά). Ωστόσο, κάθε τουρνουά που έχουν βιώσει, έχει αποτελέσει και μία αποτυχία των Βρετανών.

Με εξαίρεση το Μουντιάλ του 2018, όπου όμως οι Αγγλοι δεν ήταν στα φαβορί και κατάφεραν να παίξουν στα ημιτελικά, όλα τα τουρνουά που θυμόμαστε, είχαν παταγώδη αρνητική κατάληξη. Και εάν όχι τέτοια, σίγουρα σε μη επίτευξη του στόχου, ο οποίος υπήρξε, παραμένει και θα είναι για πάντα... η κατάκτηση του τροπαίου.

Από τότε που η μπάλα πέρασε ή όχι την τελική γραμμή του Ζεπ Μάγιερ στον τελικό του Μουντιάλ του 1966 και τα Λιοντάρια πήραν τη μία και μοναδική κούπα τους, όλες οι ελπίδες έχουν καταλήξει... φρούδες. Ωστόσο, τόσο η κοινή γνώμη στη χώρα, όσο και ο ίδιος ο εκλέκτορας, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό στο να εξηγήσουν ξανά, ότι η Αγγλία θα θεωρείται αποτυχημένη σε αυτό το EURO, εάν δεν καταφέρει να φτάσει τουλάχιστον στην τετράδα.

Εχει όμως δίκιο ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ να θέτει τόσο ψηλά τον πήχη και να δηλώνει πως: «Ξέρουμε τις δυνατότητές μας. Γνωρίζουμε τις προσδοκίες του έθνους. Και από τη στιγμή που πήγαμε στα ημιτελικά του 2018, οτιδήποτε λιγότερο θα αποτελέσει πισωγύρισμα. Κοιτάζουμε μόνο μπροστά»!

Τόσο ο Σάουθγκεϊτ, όσο και οι αναλυτές, θεωρούν ότι η συγκεκριμένη ομάδα των Λιονταριών, είναι ικανή να φτάσει έως το ασημικό. Η επίθεσή τους έχει έναν εκ των κορυφαίων σέντερ φορ και αυτή τη φορά ο Χάρι Κέιν στηρίζεται στους εκπληκτικούς Τζέιντον Σάντσο, Φιλ Φόντεν, ώστε να του χτίσουν το παιχνίδι. Ο Μάρκους Ράσφορντ, ο Μπουκάγιο Σάκα και ο Τζακ Γκρίλις προέρχονται από δυνατή σεζόν και μόνο ο Ραχίμ Στέρλινγκ δεν ήταν καλός φέτος. Λίγο πιο πίσω ο πρωταθλητής Ευρώπης, Τζέισον Μάουντ και ο ο 17χρονος Τζουντ Μπέλιγχαμ της Ντόρτμουντ, που έκλεψε την καρδιά και τις κολακείες του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Σούπερ είναι η φουρνιά και των πλάγιων μπακ. Ο Τρεντ Αλεξάντερ-Αρνολντ δεν θα δώσει το παρών, αλλά οι Κάιλ Γουόκερ, Μπεν Τσίλγουελ και από πίσω ο αναγεννημένος Λουκ Σο (σ.σ.: ίσως αυτός βασικός αριστερά), ο Ρις Τζέιμς και ο Κίραν Τρίπιερ, που έπαιξαν μεγάλους τελικούς, πήραν τίτλους και είναι στα καλύτερά τους.

Τώρα όμως ας πιάσουμε και ορισμένα αμφίβολα και επίφοβα σημεία. Ο Τζόρνταν Πίκφορντ είναι τίμιος, αλλά όχι world class keeper. Μπροστά του ο Τζον Στόουνς ξαναβρήκε τον καλύτερο εαυτό του, μα ο ο Χάρι Μαγκουάιρ είναι οριακά έτοιμος-ανέτοιμος από τον τραυματισμό του. Και έτσι το κέντρο της άμυνας ίσως έχει θέμα, ακόμα και εάν μετακινηθεί εκεί ο Γουόκερ. Και ενώ δημιουργικά η μεσαία γραμμή εμφανίζεται δυνατή, ο ανέτοιμος Τζόρνταν Χέντερσον και οι Ντέκλαν Ράις, Κέβιν Φίλιπς, αφήνουν ερωτηματικά στο ποιος θα είναι ο ηγέτης της ανασταλτικής λειτουργίας πριν η μπάλα φτάσει στην άμυνα.

Ως γενική εικόνα, ο μέσος όρος των 25 ετών, σε ένα από τα πιο νεανικά, ταλαντούχα και γεμάτα ρόστερ του τουρνουά, δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα στους Αγγλους. Και μπορεί να είναι αρκετή μαζεμένη πιτσιρικαρία στο δυναμικό του Σάουθγκεϊτ, αλλά έχει στα υπέρ της τρία ακόμα δεδομένα...

Το Νο1 είναι ότι διαθέτει την προ διετίας εμπειρία της τετράδας του Μουντιάλ!

Το Νο2 ότι αποκλείοντας την Κολομβία στους “16” του Μουντιάλ, έσπασε μία τεράστια κατάρα στα πέναλτι, η οποία περιελάμβανε διαδοχικούς οδυνηρούς αποκλεισμούς το 1990 και το 1996 (Γερμανία), το 1998 (Αργεντινή), το 2004 και το 2006 (Πορτογαλία) και το 2012 (Ιταλία)!

Το Νο3 όμως ίσως να είναι και το πιο σημαντικό. Εάν η Αγγλία τερματίσει 1η στον 4ο όμιλο κόντρα σε Κροατία, Τσεχία, Σκωτία, τότε θα έχει ένα τεράστιο αβαντάζ. Αφού δώσει και τα τρία ματς του ομίλου στο “Γουέμπλεϊ”, δεν θα φύγει ποτέ από εκεί και θα αγωνιστεί σε όλα τα παιχνίδια στον Ναό της μπάλας. Ακόμα και στον τελικό που θα γίνει εκεί.

Βέβαια, ο όμιλός της δεν είναι εύκολος, ενώ στους “16” θα ξεκινήσουν τα τρομερά δύσκολα, καθώς θα αντιμετωπίσει τον 2ο του 6ου ομίλου (Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία). Εάν βέβαια τερματίσει 2η στον όμιλό της, δεν θα μείνει στο Λονδίνο και θα παίξει με τον 1ο του 5ου ομίλου (Ισπανία, Σουηδία, Πολωνία, Σλοβακία). Επομένως, τι τη συμφέρει; Κανείς δεν ξέρει.

Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτή τη φορά η Αγγλία αξίζει πραγματικά να συγκαταλέγεται στα φαβορί. Το εάν η εξέλιξη θα είναι η συνήθης ή εάν θα γίνει το θαύμα, θα φανεί στο χειροκρότημα. Σε πρώτη φάση πάντως το παιχνίδι μοιάζει ότι μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του και το “Football's coming home” να γίνει κάτι περισσότερο από ένα χλευαστικό ριφάκι στα χείλη των ορκισμένων εχθρών της...

Follow me: @jorgekaraman