Ο Βαγιανίδης και ο Ιωαννίδης δείχνουν την πρόοδο…

Αυτό εδώ είναι ένα καλοκαίρι που ο Παναθηναϊκός μεγάλωσε, ψήλωσε, σχεδόν όσο μεγάλωσε και ψήλωσε τις δύο προηγούμενες σεζόν. Σαν τα παιδιά που ψηλώνουν σιγά σιγά και ένα καλοκαίρι γυρνούν από τις διακοπές στο σχολείο και έχουν πάρει τόσο ύψος που δυσκολεύεσαι να τα αναγνωρίσεις.

Ο Παναθηναϊκός από το περσινό καλοκαίρι μέχρι το φετινό έχει αλλάξει εντελώς επίπεδο, είναι μία άλλη ομάδα και πλέον έχει και άλλο ειδικό βάρος. Δεν είναι η ομάδα που προσπαθεί και δυσκολεύεται να επιστρέψει, είναι η ομάδα που επέστρεψε. Είναι πολλά αυτά που το δείχνουν. Πριν δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός δεν θα μάζευε 60 χιλιάδες κόσμο σε παιχνίδι του ακόμη κι’ αν η είσοδος ήταν δωρεάν. Πριν δύο χρόνια δεν είχε σημείο αναφοράς, δεν ήταν ομάδα, έπαιζε κάτι σαν ποδόσφαιρο.

Μετά από δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός και οι φίλοι του είναι σκασμένοι που η ομάδα δεν είναι μία από τις καλύτερες 32 ομάδες της Ευρώπης. Οποιος δεν βλέπει, όχι απλώς την πρόοδο, αλλά το άλμα προς τα εμπρός που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός, απλά είναι τυφλός.

Δεν χρειάζεται να γράψεις και να πεις υπερβολές για να τα τεκμηριώσεις όλα αυτά. Δεν ήταν άτυχος ο Παναθηναϊκός που αποκλείστηκε από την Μπράγκα, όχι δεν κοιμήθηκε ο Θεός και πέρασαν οι Πορτογάλοι αντί για τους Ελληνες. Η Μπράγκα ήταν καλύτερη στα σημεία, στις λεπτομέρειες, ήταν πιο ικανή στις στιγμές της και τα κατάφερε.

Δεν σημαίνει τίποτα αυτό, δεν μειώνει τον Παναθηναϊκό, δεν αφαιρεί τίποτα από όσα έκανε φέτος το καλοκαίρι και δεν κρύβει, ούτε στο ελάχιστο την πρόοδο η οποία έχει σημειωθεί. Ο Παναθηναϊκός από εκεί που όταν ξεκινούσε αυτή την προσπάθεια για να επιστρέψει στην κανονικότητά του πριν από δύο χρόνια, από εκεί που προσπαθούσε να επιστρέψει στην πεντάδα του ελληνικού πρωταθλήματος (!), σήμερα δύο χρόνια μετά, είναι η ομάδα που χάνει στις λεπτομέρειες την δυνατότητα να είναι στις καλύτερες 32 ομάδες της Ευρώπης.

Την πρόοδο όμως την συναντάς παντού. Ο Ιωαννίδης από ταλαντούχο παιδί, είναι πλέον έτοιμος σέντερ φορ και ηγέτης αυτής της ομάδας, η έκρηξη στην απόδοσή του, η βελτίωση στο παιχνίδι του και τα χαρακτηριστικά του leader, είναι εμφανέστατα σε κάθε επαφή του με την μπάλα. Στον Ιωαννίδη αντικατοπτρίζεται η σταθερή, η μέρα με την μέρα βελτίωση του Παναθηναϊκού.

Στον Βαγιανίδη από την άλλη βλέπεις αυτήν την έκρηξη του καλοκαιριού. Ο Βαγιανίδης είναι αυτό ακριβώς που έγραψα στην αρχή του κειμένου. Το παιδί που γυρίζει από τις διακοπές στο σχολείο και μέσα σε ένα καλοκαίρι έχει ψηλώσει τόσο πολύ που δυσκολεύεσαι να το αναγνωρίσεις. Ο περσινός μόνιμος αναπληρωματικός του καλού και σταθερού Κότσιρα, έφυγε τόσο μπροστά αυτό το καλοκαίρι που δεν έγινε απλά το βασικό δεξί μπακ της ομάδας, αλλά ο καλύτερος παίκτης της σχεδόν σε κάθε ματς αυτής της ευρωπαϊκής πορείας του το φετινό καλοκαίρι.

Στα δύο ματς με την Μπράγκα δε έκανε όργια, έβαλε τον πήχη τόσο ψηλά που νομίζω ότι για αρχή έβαλε ήδη το όνομά του στα μπλοκάκια των σκάουτερς της Μπενφίκα και της Πόρτο, οι οποίοι μάλλον θα είπαν βλέποντάς τον κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχε πει πριν πολλά χρόνια ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον για τον Γιούρκα Σεϊταρίδη.

Ο Παναθηναϊκός, ο οργανισμός, η ομάδα και ο κόσμος θα ζήσουν λίγο την… ξενέρα του αποκλεισμού, θα φάνε δύο τρία βράδια αυπνίας για να χωνέψουν τον αποκλεισμό, ότι δεν θα ζήσουν φέτος το όνειρο, μετά όμως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα ξαναφύγουν μπροστά, δεν θα τους κρατήσει πίσω κάτι. Ειδικά την Παρασκευή όταν θα γίνει η κλήρωση του Europa League και θα μάθουν το γκρουπ τους και ότι στην Αθήνα θα έρθει μία Λίβερπουλ, ένας Αγιαξ, η Ρόμα, η Βιγιαρεάλ, η Αιντχόφεν, η Μαρσέιγ, η Μπέτις, η Σπόρτιγνκ Λισαβόνας, κ.ο.κ. τότε θα συνεχίσουν τη δουλειά και θα συνειδητοποιήσουν τι είναι αυτό που πέτυχαν αυτό το καλοκαίρι…