Αν θέλουμε ευρωπαϊκές πορείες, πρέπει το πρωτάθλημα να αρχίζει τον Ιούλιο

Είναι η αρχή της σεζόν. Και στην αρχή ένας προπονητής μπορεί να πέσει συχνότερα “έξω” στην προεκτίμηση που κάνει για το “σενάριο” του παιχνιδιού που έχει μπροστά του, διότι δεν γνωρίζει καλά ούτε τη δική του ομάδα ούτε την αντίπαλη. Στο ματς του Ολυμπιακού με την Λουντογκόρετς του συνέβη αυτό του Πέδρο Μαρτίνς, δηλαδή δεν του “βγήκε” το αγωνιστικό σχέδιο που είχε ετοιμάσει. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου δημιουργούσε την εντύπωση ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού έδειξε παραπάνω εμπιστοσύνη στην συμπεριφορά του Πιέρ Κούντε στο αμυντικό κομμάτι. Προκειμένου να βάλει στην ομάδα τα στοιχεία του Καμερουνέζου κεντρικού μέσου, ο οποίος έχει τις δεξιότητες για να δίνει πολλά στην ανάπτυξη των επιθέσεων, ο Μαρτίνς τον έβαλε μαζί με τον Μαντί Καμαρά στο κέντρο, με την ιδέα να μοιράσει τον χρόνο του ματς στον Κούντε και τον Γιάν Εμβιλά. Κατά την φάση άμυνας, κυρίως αυτή την επιλογή φαινόταν να πληρώνει ο Ολυμπιακός: οι παίκτες της Λουντογκόρετς έβρισκαν χώρους μπροστά από την αμυντική γραμμή του Ολυμπιακού επειδή ο Κούντε δείχνει ότι δεν έχει όλα τα στοιχεία για να αποδώσει αποτελεσματικά ως “6αρι”, κι έτσι κατάφερναν να ανεβάζουν τον ρυθμό της ανάπτυξης των επιθέσεών τους και να τις ολοκληρώνουν με παιχνίδι μιας επαφής. Η εικόνα σου δημιουργούσε την αίσθηση ότι ο προπονητής της Λουντογκόρετς είχε διαβάσει τις αδυναμίες που είχε δείξει ο Ολυμπιακός στο πρώτο παιχνίδι με την Νέφτσι και επένδυσε ακριβώς εκεί.

Με τον σχηματισμό που επέλεξε, και με αυτούς τους πλάγιους μπακ, δηλαδή τον Λαλά και τον Ρέαμπτσουκ, ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε πολλά στην φάση επίθεσης κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Οι πλάγιοι μπακ δεν κατάφεραν να βοηθήσουν τους κεντρικούς μέσους και τους πλάγιους επιθετικούς στην δημιουργία ευνοϊκών καταστάσεων παιχνιδιού. Έτσι ο Ολυμπιακός έγινε εύκολα αντιμετωπίσιμος για την Λουντογκόρετς, που είχε να νοιαστεί κυρίως για τις κινήσεις των Βαλμπουενά και Καμαρά και κατάφερε σύντομα να προσαρμοστεί σε αυτές.

Η ιστορία του παιχνιδιού λέει ότι ο Ολυμπιακός του β’ ημιχρόνου, που ήταν μια άλλη ομάδα χάρη στα στοιχεία που έφεραν στο παιχνίδι του ο Εμβιλά, ο Ανδρούτσος, ο Αγκιμπού Καμαρά και ο Ελ Αραμπι βρήκε τον τρόπο για να κυριαρχήσει, όπως αποδεικνύεται και από τα δεδομένα της απόδοσής του.

Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος βαθιά γνώση ή εμπειρία στην προπονητική για να αντιληφθεί ότι αν είχε περισσότερα επίσημα παιχνίδια στα πόδια του ο Ολυμπιακός θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει καταστάσεις παιχνιδιού σαν αυτές που βρήκε μπροστά του στο πρώτο ματς με την Λουντογκόρετς. Κυρίως αυτό ήταν το πρόβλημα του Ολυμπιακού: ότι απέναντι σε μια ομάδα που είχε παίξει πέντε επίσημα παιχνίδια περισσότερα συγκριτικά με εκείνον, δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει τον ρυθμό, με συνέπεια να γίνει ευάλωτος και να κινδυνεύσει.

Οι δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός, οι δυσκολίες του ΠΑΟΚ απέναντι στην Μποέμιαν, τα πάθη της ΑΕΚ και του Άρη έχουν όλα τους κοινό σημείο αναφοράς: έλλειψη επίσημων αγώνων. Όλες οι αντίπαλες ομάδες των ελληνικών ομάδων είχαν στα πόδια τους περισσότερα επίσημα παιχνίδια κατά την στιγμή της συνάντησής τους. Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος για να το πάρει απόφαση η κοινωνία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ότι πρέπει να αλλάξει τις ημερομηνίες διεξαγωγής του πρωταθλήματος. Πρέπει κάποτε το ποδόσφαιρο να λειτουργήσει με ρεαλιστικές παραδοχές. Είναι πια δεδομένο ότι οι ελληνικές ομάδες θα δίνουν τον Ιούλιο και στις πρώτες ημέρες του Αυγούστου τα πιο σημαντικά παιχνίδια της ευρωπαϊκής χρονιάς. Δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να πηγαίνουν απροετοίμαστες σε αυτά τα παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που έχουν βρει ρυθμό. Το συμφέρον είναι κοινό, συνεπώς πρέπει να βρουν τον τρόπο προκειμένου να δίνουν επίσημα παιχνίδια στις ομάδες που πρόκειται να παίξουν ρέστα στην Ευρώπη μέσα στο καλοκαίρι. Ο κόσμος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου άλλαξε. Καιρός να αλλάξει και το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν δεν θέλει να βρεθεί εντελώς παραπεταμένο από την Ευρώπη.

Φυσικά, οι ομάδες πρέπει να σχεδιάζονται πιο έγκαιρα και - κυρίως αυτό - να σχηματίζουν τον κορμό της ενδεκάδας τους νωρίτερα στο καλοκαίρι ώστε ο προπονητής να έχει χρόνο για να δέσει και να ωριμάσει τη νέα ομάδα. Ακόμη όμως και αν έχει ολοκληρωθεί πολύ έγκαιρα ο σχηματισμός του ρόστερ, χωρίς επίσημα παιχνίδια στα πόδια της μια ομάδα δεν γίνεται να ωριμάσει και να βρει ρυθμό για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά έναν αντίπαλο που έχει βρει ρυθμό.