Τζουζέπε Σινιόρι

Μαζί με τους Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο βρίσκονται στην ένατη θέση των σκόρερ όλων των εποχών στη Serie A. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους δύο προαναφερθέντες που πανηγύρισαν πολλούς τίτλους στην καριέρα τους, ο Τζουζέπε Σινιόρι δεν τα κατάφερε ποτέ. Παρά το γεγονός πως με τη φανέλα της Λάτσιο αναδείχθηκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος, έπεσε σε μια περίοδο που οι «λατσιάλι» έμειναν μακριά από τις επιτυχίες. Ο Ιταλός επιθετικός ήταν άτυχος και με την εθνική ομάδα της χώρας του, αφού το 1994 ήταν μέλος της «σκουάντρα ατζούρα» που έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ηττήθηκε από τη Βραζιλία. Μοναδική διάκριση του άλλοτε άσου του Ηρακλή ήταν το Intertoto του 1998 με την Μπολόνια, κάτι που όμως δε θεωρείται τρόπαιο, αλλά... πρόκριση στο τότε κύπελλο UEFA.

Ματ Λε Τισιέρ

«Έπαιζα με τον τρόπο που ήθελα εγώ και αν είχα πάει σε ένα μεγαλύτερο σύλλογο κάτι τέτοιο δε θα ήταν εφικτό», ήταν η απάντηση του Άγγλου άσου, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν πήρε ποτέ μεταγραφή και αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα στη Σαουθάμπτον. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι θα μπορούσε να είχε καταφέρει ο Λε Τισιέρ, αν είχε μετακινηθεί σε μια μεγαλύτερη ομάδα στην Αγγλία. Ο ίδιος ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα των αγγλικών γηπέδων, ενώ έγινε ο πρώτος μη-επιθετικός που έφτασε τα 100 γκολ στην Premier League. Για τον ίδιο αρκούσε το γεγονός πως για 16 συνεχόμενα χρόνια αγωνίστηκε στα μεγάλα σαλόνια με μια μικρομεσαία ομάδα, όπως είχε δηλώσει.

Λουίτζι Ντι Μπιάτζιο

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε όλη τους την καριέρα σε μικρομεσαίες ομάδες και γι’ αυτό δεν κατάκτησαν κάποιον τίτλο. Ωστόσο, ο Ιταλός μέσος δε βρισκόταν σε αυτή την κατηγορία, αφού για μία οκταετία (1995-2003) φόρεσε τη φανέλα δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της χώρας του. Ο Ντι Μπιάτζο αγωνίστηκε αρχικά με τη Ρόμα και στη συνέχεια με την Ίντερ (με συμπαίκτη τον Ρονάλντο), όμως δε σήκωσε ούτε ένα τρόπαιο. Η πίκρα της δεύτερης θέσης του έμεινε με τους «νερατζούρι» στις εγχώριες διοργανώσεις, ενώ στα ευρωπαϊκά κύπελλα δεν έφτασε ποτέ πιο ψηλά από τα ημιτελικά. «Άγγιξε» το Euro 2000 με την εθνική Ιταλίας, όμως το... έκλεψε στην παράταση η Γαλλία.

Μπερντ Σνάιντερ

Ήταν μεταξύ των ποδοσφαιριστών, που τους κόλλησε η στάμπα του “loser” το 2002. Κι αυτό γιατί σε συλλογικό επίπεδο ήταν μέλος της Λεβερκούζεν, που έχασε στο νήμα τον τίτλο της Bundesliga, ηττήθηκε στον τελικό του κυπέλλου από τη Σάλκε και έχασε από τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Champions League. Λίγες ημέρες αργότερα, ήρθε και η πίκρα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με την ήττα από τη Βραζιλία του Ρονάλντο. Πέρα από αυτό το καταστροφικό διάστημα, ο «λευκός Βραζιλιάνος» (έτσι ήταν το παρατσούκλι του λόγω της ικανότητας του στις ντρίμπλες) δεν κατόρθωσε σε καμία στιγμή της καριέρας του να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Έφτασε κι άλλες φορές στην πηγή με τις «ασπιρίνες», όμως ποτέ δεν... ήπιε νερό.

Αντόνιο Ντι Νατάλε

Μόλις για επτά γκολ δεν κατάφερε να πιάσει τους «θρυλικούς» Μεάτσα και Αλταφίνι στην τέταρτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών στη Serie A. Ο Ντι Νατάλε έμεινε... μόλις στα 209 τέρματα στην καριέρα του, η οποία ήταν πλούσια από ατομικές διακρίσεις. Δύο φορές πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος (2010, 2011), μία φορά παίκτης της χρονιάς (2010), ενώ τρεις φορές έχει συμπεριληφθεί στην κορυφαία ενδεκάδα της Serie A (2011, 2012, 2013). Ωστόσο, το γεγονός πως στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του αγωνίστηκε με την Ουντινέζε και τη Έμπολι του στέρησε τη δυνατότητα να κατακτήσει κάποιον ομαδικό τίτλο. Η μοναδική φορά που έφτασε κοντά, ήταν με την εθνική Ιταλίας, το 2012, όταν αγωνίστηκε στον τελικό του Euro, όμως ηττήθηκε από την Ισπανία.

Χάρι Κέιν

Ο τελευταίος της λίστας και εν ενεργεία... άτιτλος. Ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας και της Τότεναμ δεν έχει πανηγυρίσει ούτε ένα τρόπαιο στην καριέρα του, αν και ουκ ολίγες φορές έφτασε... στην πηγή. Φιναλίστ Champions League και League Cup σε συλλογικό επίπεδο, φιναλίστ στο πρόσφατο Euro με την εθνική του ομάδα. Στα 28 του χρόνια έχει κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Premier League, όμως μέχρι εκεί. Αυτό το καλοκαίρι έφτασε κοντά στη μετακίνησή του στη Μάντσεστερ Σίτι – που θα του αύξανε τις πιθανότητες για έναν ομαδικό τίτλο – όμως ο ίδιος ανακοίνωσε πως θα παραμείνει στην Τότεναμ. Μια επιλογή, που ενδεχομένως να του στερήσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει με μεγαλύτερες πιθανότητες έναν τίτλο – έστω - εντός συνόρων.