Ο Αλαφούζος... τρύπησε το ταβάνι του!

Από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός το καλοκαίρι του 2012 ο Γιάννης Αλαφούζος, πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια. Προς τιμήν του ουδέποτε βγήκε μπροστά ως ο επενδυτής που θα ρίξει δεκάδες εκατομμύρια. Ουδέποτε υποσχέθηκε... εκτόξευση, μεταγραφές εκατομμυρίων και ένα πλάνο άμεσης επιστροφής στην κανονικότητα. Βγήκε μπροστά ως εγγυητής του πλάνου της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας».

Ο κόσμος, με εξαίρεση 10.000 πραγματικούς πιστούς, γύρισε την πλάτη, δεν βοήθησε στην πιο δύσκολη στιγμή του συλλόγου που κινδύνευε σοβαρά και αποδεδειγμένα με χρεωκοπία(ο ίδιος κόσμος που στα... εύκολα το καλοκαίρι του 2010 έκανε ρεκόρ με πάνω από 30.000 εισιτήρια διαρκείας στο ΟΑΚΑ, ο ίδιος κόσμος που στον τελικό Κυπέλλου το 2014 εξάντλησε τα 25.000 εισιτήρια ενώ καθόλη την διάρκεια της πρώτης χρονιάς του Αναστασίου στην Λεωφόρο δεν είχε παραπάνω από 10.000 κόσμο) και από το καλοκαίρι του 2013 και μετά ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ άρχιζε να βάζει το χέρι στην τσέπη. Κάθε χρόνο και περισσότερο, όλο και πιο βαθιά, έχοντας ξεπεράσει τα 35 εκατομμύρια σε μια πενταετία για να μπορέσει ο σύλλογος να παραμείνει όρθιος, να συμμαζευτεί οικονομικά και να δείξει σημάδια επιστροφής. Μόνος του. Χωρίς καμία βοήθεια από τους ισχυρότερους οικονομικά Παναθηναϊκούς...

Σε αυτό το διάστημα, ο Αλαφούζος απέκτησε για τον Παναθηναϊκό το πρώτο του περιουσιακό στοιχείο μετά την Λεωφόρο, το προπονητικό κέντρο στο Κορωπί, αναβάθμισε όσο μπορούσε και γινόταν το γήπεδο της Αλεξάνδρας(τραγικό λάθος η παρουσίαση του ολικού λίφτινγκ χωρίς να έχει στα χέρια του την οικοδομική άδεια), κατέκτησε έναν τίτλο και έγινε μπροστάρης στην κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου, έγινε ο απόλυτος πρωταγωνιστής σε όλη αυτή την ιστορία που βγήκε από την αφάνεια και έστειλε κόσμο και κοσμάκη με κακουργήματα στους ανακριτές και σύντομα στις δικαστικές αίθουσες. Με προσωπικό και επιχειρηματικό κόστος! Μόνο αν κάποιος είναι εμπαθής. τυφλωμένος ή άσχετος δεν πιστώνει τα παραπάνω στον πρόεδρο της ΠΑΕ, στον μοναδικό άνθρωπο που φώναξε «παρών» στην πιο δύσκολη στιγμή του συλλόγου. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την μία όψη του φεγγαριού. Γιατί υπάρχει και η άλλη...

Αυτή που μετά από μία πενταετία γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη, αυτή που «πληγώνει» τον σύλλογο, αυτή που πλέον δεν δίνει καμία ελπίδα, κανένα όραμα, αυτή που δείχνει ότι και τα επόμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός θα «βαλτώνει» μη μπορώντας να σηκώσει κεφάλι! Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αδυνατεί να δημιουργήσει συνθήκες επιστροφής του συλλόγου εκεί που του αξίζει. Αυτό το κατάντημα που παρακολουθούμε την τελευταία διετία του ανήκει ολοκληρωτικά, είναι ένα αποτέλεσμα των δικών του συνεχόμενων λανθασμένων επιλογών, αποτελεί μία κατάσταση που γιγαντώθηκε από την προχειρότητα που διοικείται ο σύλλογος σε όλα τα επίπεδα, έχει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του.

Ο Γιάννης Αλαφούζος φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα πως όχι μόνο έχει φτάσει το ταβάνι του στον Παναθηναϊκό αλλά το έχει... τρυπήσει κιόλας! Ειδικά από την στιγμή που από τον χειμώνα του 2017 έχει αποφασίσει να ρίξει το μπάτζετ ξανά στα... τάρταρα από το καλοκαίρι, έχει αποφασίσει πως δεν μπορεί άλλο να κάνει οικονομικές υπερβάσεις χωρίς αντίκρισμα(μόνος του πέταξε τα λεφτά στα σκουπίδια και μόνος του δεν τα προστάτευσε όταν για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός πήγαινε για πρωτάθλημα την σεζόν 14-15 και τον «έκλεψε» το γνωστό σύστημα) και δείχνει με την στάση του ότι δεν έχει άλλα «κουράγια» να συνεχίσει στον δύσβατο αύτο δρόμο. Τα αρκετά χρήματα που θα μπουν αυτό το διάστημα (3εκ.+5εκ.) για να πάρει την άδεια το «τριφύλλι» αναμένεται να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας των εισφορών του προέδρου της ΠΑΕ στο μέλλον, ο οποίος τόσο μπορεί, τόσο προσφέρει και κουμάντο στο πορτοφόλι του κάθε επιχειρηματία δεν μπορεί να κάνει ουδείς! Όπως, επίσης, το μέγεθος του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να χαμηλώσει στις δυνατότητες του κάθε επιχειρηματία...

Ο Παναθηναϊκός για να εξακολουθήσει να είναι βιώσιμος και για να μην έχει οικονομικά προβλήματα από την στιγμή που θα κλείσουν οι... κάνουλες του Αλαφούζου, θα αναγκαστεί να απεμπλακεί από τα μεγάλα του συμβόλαια, θα αναγκαστεί να δημιουργήσει ξανά ένα ρόστερ ειδικών συνθηκών και περιορισμένων δυνατοτήτων. Αν βρισκόμασταν στο 2013, ο πρόεδρος της ΠΑΕ θα είχε την στήριξη του κόσμου, θα είχε την υπομονή των ΜΜΕ, θα είχε χρόνο και υπομονή από τον οργανισμό του «τριφυλλιού». Όπως και τα είχε όλα τα παραπάνω. Δεν τα εκμεταλλεύθηκε. Πλέον, όμως, βρισκόμαστε στο 2017, η υπομονή του κόσμου που δεν βλέπει ελπίδα, μέλλον και όραμα ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ. Ο «mr. ΣΚΑΪ» βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί...

Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ έχει πλέον δύο δρόμους. Ο ένας να βάλει ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, να πεισμώσει ακόμη περισσότερο, να δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό κανονικό και όχι έναν Παναθηναϊκό που επειδή στα δύο καλοκαίρια που έριξε δύο φράγκα παραπάνω και απέτυχε λόγω συνολικής δομής, ρίχνει το μπάτζετ του σε επίπεδα ομάδας που παλεύει για να μπει στα πλέι-οφ. Τι πιθανότητες συγκεντρώνει το παραπάνω σενάριο; Ελάχιστες. Όχι γιατί δεν φαίνεται να το θέλει αλλά γιατί φαίνεται πως δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το οικονομικό βάρος την δεδομένη χρονική στιγμή.

Ο δεύτερος δρόμος που επί της ουσίας μοιάζει και μονόδρομος είναι αυτός της αλήθειας. Να βγει και να μιλήσει στον κόσμο του Παναθηναϊκού, να επικοινωνήσει τις αποφάσεις του για το μέλλον της ομάδας ο ίδιος και από την στιγμή που βλέπει ότι δεν μπορεί να οδηγήσει τον σύλλογο εκεί που του αξίζει, από την στιγμή που βλέπει ότι οικονομικά δεν έχει την δυνατότητα για το κάτι παραπάνω, να ανοίξει την πόρτα σε κάθε ενδιαφερόμενο. Μία πόρτα που για να τα λέμε όλα, πάντα είναι ανοιχτή από την πρώτη στιγμή και δεν έχει βρεθεί κανείς να την χτυπήσει, όπως και δεν έχει βρεθεί και κανείς να την χτυπήσει για να δώσει μία σημαντική βοήθεια... Δεν οφελεί σε τίποτα, ούτε τον σύλλογο αλλά ούτε και τον ίδιο, να είναι εξαφανισμένος όλο αυτό το διάστημα. Όσο και αν πονάει, από την αλήθεια δεν έχασε κανείς και αυτή την αλήθεια ο κόσμος του Παναθηναϊκού οφείλει να την ξέρει...

Υ.Γ1: Το να έχεις τους φραγκάτους ποδοσφαιριστές μία δόση συμβολαίων «πίσω» είναι λογικό, μπορεί να συμβεί, όπως θα συμβούν και οι διακανονισμοί του ερχόμενου διαστήματος. Κανείς δεν θα «πεινάσει» αν και οι ισορροπίες σε μία ομάδα πάντα αλλάζουν με τέτοια θέματα. Το να έχεις, όμως, ένα τρίμηνο απλήρωτους τους υπαλλήλους της ΠΑΕ, ανθρώπους της διπλανής πόρτας που βάζουν πλάτη συνέχεια, ανθρώπους του μεροκάματου και των 800 ευρώ, ε συγγνώμη αλλά είναι ΝΤΡΟΠΗ...

Υ.Γ2: Μάγκας Νίκος Λυμπερόπουλος. Τίποτα άλλο. Μάγκας. Κρίμα που επέστρεψε στον σύλλογο τούτη την στιγμή αλλά τα ζόρικα είναι για τους ζόρικους και μακάρι να μπορέσει να δουλέψει και να αφήσει έργο, πολεμώντας με... νεροπίστολα.