Ο αθλητισμός στην Ελλάδα πότε θα νοιαστεί για το περιβάλλον;

Προ ημερών βρέθηκα μπροστά σε πληροφορίες σχετικά με τα δεδομένα του Sevens Stadium στο Ντουμπάι, ενός συγκρότηματος αθλητικών χώρων που το λες ό,τι πιο φιλικό προς το περιβάλλον, τουλάχιστον όταν πρόκειται για μεγάλη αθλητική εγκατάσταση. Η Emirates, στην οποία ανήκει αυτό το συγκρότημα, χρησιμοποιεί πλέον την καθαρή ηλιακή ενέργεια ως κύρια πηγή. Η καθαρή ενέργεια που παράγεται επαρκεί για να τροφοδοτεί το σύνολο των λειτουργιών του σταδίου καθόλη τη διάρκεια ενός έτους.

Το σύστημα των 4.000 ηλιακών πάνελ που εκτείνονται σε 10.550 τ.μ. παράγει ηλεκτρική ενέργεια που επαρκεί για να τροφοδοτεί τους προβολείς που βρίσκονται σε 8 γήπεδα με γρασίδι και άμμο, και 4 γήπεδα πολλαπλών χρήσεων, αλλά και για όλο τον υπόλοιπο φωτισμό του συγκροτήματος, για τις αντλίες νερού, τα ψυγεία, τις εξέδρες και τις εγκαταστάσεις στέγασης αθλητών και προσωπικού.

Η εγκατάσταση χρησιμοποιεί μη πόσιμο νερό για το πότισμα, έχει επιτύχει την μείωση κατά 52% των αποβλήτων χάρη στην ανακύκλωση, και παράγει ενέργεια με τη χρήση βιοντίζελ για να τροφοδοτεί τις ανάγκες διαφόρων δραστηριοτήτων.

Προκειμένου να το αντιληφθούμε λίγο καλύτερα, αυτή η εγκατάσταση, που φιλοξενεί περί τους 10.000 θεατές ανά εβδομάδα φτάνει αρκετά κοντά στην εποχή που θα χαρακτηρίζεται κλιματικά ουδέτερη.

Στο μυαλό των μεγαλύτερων όλο αυτό που περιγράφεται παραπάνω, και συμβαίνει στο Ντουμπάϊ, μοιάζει βγαλμένο από επιστημονική φαντασία. Και είναι έτσι, δεδομένου ότι η επιστήμη ξεπερνάει τον εαυτό της στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει όλες τις προκλήσεις που βάζει η παγκόσμια ανάγκη για ενέργεια.

Ναι, εκεί είναι Ντουμπάι και όχι Ελλάδα, και ο Σεΐχης Ahmed bin Saeed Al Maktoum, που είναι ο πρόεδρος της Emirates τον βρήκε τον τρόπο του για να χρηματοδοτήσει όλη αυτή την αναβάθμιση ώστε να χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν είναι όμως μόνο τα κόστη και τα πορτοφόλια που εξηγούν το πόσο πίσω είναι η ελληνική αθλητική αγορά - είναι και ζήτημα συνείδησης.

Ως κάποιος που επισκέπτεται αθλητικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα πιάνω πάρα πολύ συχνά τον εαυτό μου να στεναχωριέται που οι Έλληνες είμαστε ακόμη στην εποχή που δεν μας καίγεται καρφί για την ενέργεια που ξοδεύεται ασκόπως όταν δεν πρόκειται να την πληρώσουμε “απευθείας” από την τσέπη μας. Στην συντριπτική πλειονότητά τους οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν έχουν κάνει ούτε τα βασικά προκειμένου να γίνει πιο λογική η χρήση της ενέργειας. Στην πλειονότητα των εγκαταστάσεων ψάχνεις μάταια ένα σημάδι ανακύκλωσης.

Στην διάρκεια της τελευταίας περίπου 3ετίας στην πλειονότητά τους οι ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές λίγκες, όπως και οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες, θέτουν δημοσίως ως στόχο τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της ποδοσφαιρικής αγοράς και κάνουν βήματα. Στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία οι σύλλογοι κάνουν συναγωνισμό σχετικά με το ποιος είναι ο πιο “πράσινος”, με όρους περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Και δεν το κάνουν μόνο με συναίσθηση της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης τους, αλλά και επειδή αντιλαμβάνονται ότι όσο πιο φιλικοί προς το περιβάλλον - πείθουν ότι - γίνονται τόσο καλύτερες προοπτικές δημιουργούν με όρους εμπορικούς. Με άλλα λόγια το κάνουν επειδή γνωρίζουν ότι βελτιώνουν τις εντυπώσεις που δημιουργούν προς τους οπαδούς τους και τους δημιουργούν καλύτερα συναισθήματα και την ίδια ώρα δημιουργούν μια προοπτική προσέλκυσης χορηγών και σύναψης νέων εμπορικών συμφωνιών.

Και η Ελλάδα; Πριν από περίπου έναν χρόνο είχα μια σχετική συζήτηση με έναν Έλληνα που πρόσφατα έφτασε να ιδρύσει μια Startup που οραματίζεται την εφαρμογή βιώσιμων πρακτικών στον κόσμο των σπορ, την “Sports Footprint”. Ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος, που είναι μέλος μιας κοινότητας ερευνητών του πεδίου της οικολογίας και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας στα σπορ, προσπαθούσε τον καιρό εκείνο να μάθει τι κάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο για να μειώσει το περιβαλλοντικό αποτύπωμά του. Τι βρήκε; Ό,τι βρίσκουμε κι εμείς κάθε φορά που αναζητούμε έναν κάδο ανακύκλωσης σε ελληνικό γήπεδο.