Η... φουστανέλα δεν φτάνει

Η... φουστανέλα δεν φτάνει

Η... φουστανέλα δεν φτάνει
Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει για τον Ολυμπιακό που βρίσκεται στα... σχοινιά, τα λάθη του Μπαρτζώκα και τον εγωισμό που υπερισχύει πολλές φορές της ομαδικότητας.

Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί σε μια εποχή που παραπατάει, γι αυτό και κινδυνεύει πλέον να πέσει και να τσακιστεί. Εκτός κι αν συνέλθει, κάνει το 2 στα 2 και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αποτελέσματα, φτάσει στον προορισμό του και μάλιστα όρθιος. Ακόμα και τώρα μπορεί να βγει δεύτερος.

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN

Ο Ολυμπιακός έκανε κατάθεση ψυχής στο δεύτερο ημίχρονο. Είχε καρδιά πρωταθλητή, αλλά η... φουστανέλα δεν φτάνει. Έχασε ένα ολόκληρο ημίχρονο εγκλωβισμένος στην άμυνα του Ντέιβιντ Μπλατ, που του επέτρεψε να πετύχει μόλις 23 πόντους. Όλα τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν, στους ήδη απόντες τραυματίες Μάντζαρη, Πρίντεζη, Μαυροειδή προστέθηκε και ο Πάουελ, το ρόστερ μίκρυνε επικίνδυνα. Συν τοις άλλοις η Μακάμπι έπαιξε μυαλωμένα και στην επίθεση, είχε σε εξαιρετική μέρα και τον Λόγκαν και έβαλε έτσι τις βάσεις για το μεγάλο διπλό.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός τα έπαιξε όλα για όλα. Κατέθεσε την ψυχή του στο παρκέ και δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο απ' αυτό. Μόνο που δεν φτάνει αυτό για να καλύψεις 18 πόντους σε ματς Ευρωλίγκα, απέναντι σε μια φορμαρισμένη ομάδα. Ο Μπλατ έχει πάρει το μάξιμουμ από παίκτες μέτριους και η Μακάμπι μπορεί όχι μόνο να περάσει, αλλά να πάρει και αβαντάζ έδρας στα πλέι οφ. Αλήθεια, ποιος να το φανταζόταν την ημέρα που έχασε από τον Ολυμπιακό στο Τελ Αβίβ;

Τι φταίει, λοιπόν, και ο Ολυμπιακός έχει χάσει το ρυθμό του; Στις ξεκάθαρες ελλείψεις που έχει στο επιθετικό του παιχνίδι, ήρθαν και οι απουσίες. Οι ερυθρόλευκοι ήταν ούτως ή άλλως μονοδιάστατοι στην επίθεση, το παιχνίδι τους εξαρτάται από τη δημιουργία του Σπανούλη. Ο αρχηγός έχει παγιδευτεί διότι όλες οι άμυνες ξέρουν πως να τον αντιμετωπίσουν και ο ίδιος δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Αλλωστε δεν έχει και βοήθεια πλέον. Ο Σλούκας μπορεί να δώσει λύσεις στην επίθεση, αλλά πρέπει να δώσει βάρος και στην άμυνα και χρεώνεται συνεχώς με φάουλ. Ο Λο δεν είναι σταθερός, ο Πέρκινς δεν έχει θέση σε ομάδα της Ευρωλίγκα. Πρόκειται για μια αποτυχημένη επιλογή, ο Αμερικανός δεν απειλεί στην επίθεση και δυστυχώς δεν κάνει ούτε αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Δεν παίζει ούτε άμυνα και αποτελεί την μαύρη τρύπα του Ολυμπιακού κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο. Ο Μπαρτζώκας λάθεψε στην επιλογή, ήρθε η ώρα να εμπιστευτεί και πάλι τον Γκετσεβίτσιους και να ενεργοποιήσει τον Κατσίβελη. Χειρότερα από τον Πέρκινς, αποκλείεται να παίξουν.

Βέβαια ό,τι και να λέμε τώρα, είναι σαφές ότι οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν ελπίδα να προχωρήσουν αν και εφόσον δεν επιστρέψει άμεσα ο Πρίντεζης. Ο Αντιτς το παλεύει αλλά είναι μόνος στο "4", οι πόντοι του Ελληνα φόργουορντ λείπουν από τον Ολυμπιακό. Η ποιότητα στο ρόστερ των ερυθρολεύκων έχει πέσει μετά την απουσία των Μάντζαρη και Πρίντεζη, ειδικά από τη στιγμή που δεν αντικαταστάθηκε σωστά ο 23χρονος πλέι μέικερ. Οπως δεν αντικαταστάθηκε και ο Πάουελ, το κενό που άφησε ο Ντόρσεϊ έμεινε... κενό. Τραυματίστηκε μεν, αλλά δεν ήταν αυτός που έλειψε από τον Ολυμπιακό απέναντι στην Μακάμπι.

Ο Μπαρτζώκας, λοιπόν, έχει ξεκάθαρη ευθύνη για τις λανθασμένες επιλογές παικτών, όμως δεν ευθύνεται για όλα. Αναγκάζεται να αγωνιστεί με τον Παπανικολάου στο "4", χρησιμοποιεί σχήματα ειδικών καταστάσεων, για χρονικό διάστημα που δεν επιτρέπεται στο σύγχρονο μπάσκετ. Είναι σαφές ότι πρέπει να βρει τον τρόπο να αξιοποιήσει τους παίκτες του, αλλά και σε ατομικό επίπεδο γίνονται λάθη που δεν επιτρέπονται. Χαζά φάουλ για παράδειγμα. Εννοείται πως όταν κυνηγάς στο σκορ και πρέπει να επιστρέψεις από το -18, παίζεις στο όριο. Και γίνονται φάουλ. Αλλά τέτοια λάθη έγιναν και όταν δεν υπήρχε πίεση στο σκορ. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει εγωισμός. Δεν γίνεται ο Σλούκας να μην δίνει την μπάλα στον αιφνιδιασμό στο Λο και λίγο μετά ο Λο στον ελεύθερο Σλούκα στο τρίποντο. Το "εγώ" δυστυχώς υπερισχύει του "εμείς" σε πολλές περιπτώσεις και αυτό αποτελεί ευθύνη και του προπονητή και των παικτών.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και η τύχη γύρισε την πλάτη στον Ολυμπιακό. Δύο χαμένα λέι απ του Χάινς, ένα δικό του λάθος στην επίθεση και ένα στην άμυνα, έκαναν τον πιο σταθερό παίκτη των ερυθρολεύκων να εξελιχθεί σε μοιραίο. Ηρθε και το υπό πίεση τρίποντο του Σμιθ από τα 9 μέτρα και έδωσε τέλος στις ελπίδες του Ολυμπιακού, που ακόμα και στα τελευταία 18 δευτερόλεπτα δεν μπόρεσε να κάνει μια σωστή επίθεση, από λάθη του Λο και του Σπανούλη. Αλήθεια, αυτές οι πάσες στον... αέρα, από πότε έγιναν μέρος στο ρεπορτόριο του αρχηγού. Οχι μία, αλλά πολλές φορές έκανε τέτοια λάθη ο Σπανούλης, που πρώτα αυτός πρέπει να βγει μπροστά για να αλλάξει η εικόνα.

ΥΓ.: Υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν αυτονόητο το 2 στα 2 του Ολυμπιακού στα ματς που απομένουν. Με βάση την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και με δεδομένα τα προβλήματα που υπάρχουν, ακόμα και το ματς με την Φενέρ είναι τελικός.

ΥΓ1: Μήπως ο Ολυμπιακός τραβάει το σχοινί σε διοικητικό επίπεδο με το CAS και μπορεί να το σπάσει; Μήπως το ματς με την Μακάμπι ήταν το πρώτο μήνυμα; Εκτός κι αν υπάρχει τόσο μεγάλη σιγουριά κι όλοι εμείς δεν καταλαβαίνουμε κάτι.

ΥΓ2: Αλήθεια, τι άποψη έχει ο Κώστας Ρήγας για τη διαιτησία σε Παλάθιος Ντε Λος Ντε Πόρτες και ΣΕΦ; Στη Μαδρίτη ο Παναθηναϊκός δικαιούται να έχει μόνο παράπονα. Οσο για το ΣΕΦ; Περίεργα πράγματα είδαμε...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος
Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος

Εντελώς τυχαία η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από τις διαχωριστικές γραμμές που τους επέβαλλαν το πράσινο και το κόκκινο χρώμα. Ο ένας ως αθλητής των τμημάτων του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ως σούπερ σταρ της ερυθρόλευκης και ταπεινής Δραπετσώνας... Τους ένωναν οι διόπτρες που φορούσαν αμφότεροι, τους χωρίζουν πολλά και κυρίως το μείζον αναπάντητο ερώτημα: Ποια ήταν καλύτερη ομάδα, το παιδικό του Παναθηναϊκού, ή της Δραπετσώνας... Ο ένας ακόμα έχει να λέει για τη νίκη μέσα στον Τάφο του Ινδού και τις διαδοχικές 30άρες που σκόραρε με το αριστερό χέρι του... Ο άλλος, αντιπαραθέτει τις πολλαπλές συμμετοχές του Παναθηναϊκού σε τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων Παίδων κι Εφήβων.

Εξυπηρετούν το μοντέλο μίας σχέσης την οποία αντιπροσωπεύει το "Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν"... Ο ζερβοχέρης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του, πολύ πριν τον ψηλό διοπτροφόρο, στο "ΦΙΛΑΘΛΟ", εκεί όπου βρήκε το λιμάνι του (δεν υπάρχουν ταμπού στις λέξεις παρακαλώ) ο Ασπρούλιας, μετά την αποχώρησή του από την Sport.gr ή αλλιώς Sportline. Εκεί όπου ο ζερβοχέρης συνάντησε και συνεργάστηκε με τον ψηλό μετά τον "ΦΙΛΑΘΛΟ". Καταλάβατε τίποτα; Αν όχι, μην ανησυχείτε. Ούτε ο Καβαλιεράτος κατάλαβε πως το έκανε... Η συνύπαρξη συνεχίστηκε στο GOAL (σαν είπαμε μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν) κι αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του ...ζερβού με προορισμό την Sportday, αποφάσισαν και ίδρυσαν από κοινού το Superbasket.gr. Στο μεταξύ, ο Καβαλιεράτος ενστερνιζόμενος την άποψη που αναφέρει ότι "Οταν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, κάντον φίλο σου" μετά την απώλεια της ανόδου του Εθνικού από την ΑΕΚΤ στο ιστορικό παιχνίδι του Παπαστράτειου διήγαγε κοινή αθλητική πορεία στην ομάδα του Εθνικού, όπου ο Ασπρούλιας έκατσε πάνω στα εκατομμύρια του συμβολαίου των Πειραιωτών, με αποτέλεσμα η άνοδος στην Γ'Εθνική να μην περάσει ούτε έξω από το Παπαστράτειο.

Στις απόψεις τους, στην κοσμοθεωρία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων, τους χωρίζουν πολλά. Τα περισσότερα... Τους ενώνουν όμως ακόμα περισσότερα και ίσως πιο σημαντικά... Το έτος γέννησης (74άρηδες και οι δύο), η απύθμενη αγάπη για το μπάσκετ, η αιώνια (παρά τις διαφορές) φιλία και κυρίως ο σεβασμός του ενός για τον άλλον. Ηρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν! Εκκινώντας, ο μεν Καβαλιεράτος από τη θέση του ως εις εκ των κορυφαίων (αν όχι ο κορυφαίος) ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο δε Ασπρούλιας ως ένας άνθρωπος που ζει (σ)τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί. Σε αυτή τη γωνιά, δε θα κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει όταν πίνουν τον καφέ τους: Θα διαφωνούν... Ως συνήθως! Με φόντο τους δύο αιώνιους, αλλά με βάση και αφετηρία την αρχή της αξιοπρέπειας, όπως και οι δύο την ορίζουν. Οχι μιλώντας, αλλά γράφοντας... Και βάζοντας στο παιχνίδι όλους εσάς!