Οικουρείτε γιατί χανόμαστε!

Mετά από 14 χρόνια ο Τζέραρντ Μπάτλερ ξαναφώναξε, λέει, «This is Sparta» κι έκανε το αυθορμήτως προσελθόν (για την ολυμπιακή λαμπαδηδρομία στην πατρίδα του Λεωνίδα) πλήθος να λιώσει…

Αυτό είναι το κακό: όχι το συναισθηματικό λιώσιμο του κόσμου, αλλά το ότι οι προσελθόντες αγνόησαν τις συστάσεις και μάλλον μπέρδεψαν τις λέξεις: είναι άλλο πράγμα η πανδημία και άλλο η πάνδημη παρουσία σε μια εκδήλωση, αλλά η μία αναιρεί την άλλη!

Α ρε Μπαμπινιώτη πώς μας κατάντησες!

Κανονικά ο Μπάτλερ, εάν αναλογιζόταν την κρισιμότητα των στιγμών και στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων, δεν έπρεπε να βροντοφωνάξει την ατάκα της ταινίας «300”…

Eπρεπε να την παραφθείρει κατά τι και να πει «This is Virus» και - για την ακρίβεια του πράγματος - «This is Coronavirus»!

Δεν θα του συνιστούσα να πει «Τhis is Covid-19», όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή κάποιοι μπορεί να το μπέρδευαν και να νόμιζαν ότι έκανε διαφήμιση σε κανένα ποτό…

Σαν το B-52 που πίναμε παλιά στα μπαρ ένα πράγμα!

Τώρα να τα ξεχάσετε αυτά: και τα μπαρ, και τις καφετέριες και τα εστιατόρια και τα γήπεδα και όλα τα υπόλοιπα μέρη στα οποία συναθροίζεται κόσμος.

Συναθροίζεται έγραψα; Όχι, αγάπη μου. Λάθος. Συγχρωτίζεται αυτό είναι το ορθόν!

Ων μαθητής του κλασσικού και λάτρης της φιλολογίας (την οποία με τα χίλια ζόρια πρόδωσα προς χάριν της Νομικής), τη λέξη τη συνάντησα εξ απαλών ονύχων και μου άρεσε: τη χρησιμοποιώ κιόλας συχνά, αλλά δεν περίμενα ότι θα γίνει τόσο πολύ της μόδας στις δύσκολες μέρες που περνάει όλος ο πλανήτης…

Το ουσιαστικό (συγχρωτισμός), το ρήμα (συγχρωτίζομαι) και όλα τα συναφή προέρχονται από την πρόθεση συν και το ουσιαστικό χρως που σημαίνει σώμα, δέρμα, επιδερμίδα και τα τοιαύτα.

Ωραία λέξη, δεν λέω. Ωραία, χώρια που αν παιζόταν στο (επιτραπέζιο παιχνίδι) scrabble, θα έδινε ένα σκασμό βαθμούς!

Ωραία λέξη και ίσως ολιγότερο αγοραία από το συναγελάζομαι, που παραπέμπει στις αγέλες, αλλά, διάβολε, όλα αυτά είναι σχετικά: σημασία έχει να κοπούν τα σουλάτσα, τα κάθε λογής νταλαβέρια και τα σούρτα φέρτα…

Σημασία επίσης έχει να ακολουθούμε τους κανόνες υγιεινής, να μην γράφουμε τις οδηγίες στα πα…ια μας και να επιδείξουμε επιτέλους ως έθνος σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση,

Μπόρα είναι, διάβολε, θα περάσει και δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι, εάν οικουρούμε!

Oops, απορώ πώς δεν μπήκε και αυτή η ωραιότατη λέξη στην καινούργια καραντίνα μας… εεεε, ρουτίνα μας ήθελα να πω: να οικουρήσουμε κομματάκι, βρε αδερφέ, να επιδοθούμε στην τηλεργασία που λένε και οι γραμματιζούμενοι, να ξεφύγουμε από τις συνήθειες μας…

Πώς το έλεγε η εκπομπή; «Μένουμε Ελλάδα», σωστά; Ε, εμείς ας μείνουμε στο σπίτι μας, που κάποιοι κιόλας με τα υπέρογκα στεγαστικά δάνεια, δεν θα το ξεπληρώσουν, ακόμη κι αν φτάσουν τα χρόνια του Μαθουσάλα!

Θυμάμαι πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια ήταν της μόδας αυτό που συστήνουν και τώρα οι αρχές: το λεγόμενο cocooning!

Το κάναμε συχνά και μάλιστα για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο το έχω συνδυάσει από γαστριμαργικής πλευράς με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και μπόλικο fondue…

Ξέρετε, εκείνη τη γαλλική συνταγή με τα διάφορα λιωμένα μείγματα!

Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, μα πιο πολύ άβυσσος ο ουρανίσκος και το στομάχι του!

Ε, εάν δεν περισσεύουν λεφτά για τυριά και τα σχετικά, μπορούμε να τη βγάλουμε και με ένα τηγανητό αυγό, όπως έλεγε σε εκείνο το τόσο μα τόσο επίκαιρο τραγούδι του ο συχωρεμένος ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.

Πλάκα πλάκα, ενώ ο δίσκος που περιλάμβανε αυτό το εξόχως προφητικό τραγούδι και βγήκε το 1986, έφερε τον τίτλο «Τραγούδια για κακά παιδιά», μετά από 34 χρόνια αποτελεί τον ύμνο των καλών παιδιών!

Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί…

Δεν ξέρω εάν ο κορωνοιός αποτελεί κι ελόγου μια ασύμμετρη απειλή, σαν αυτή που εκτοξεύεται από Εβρο μεριά, αλλά ασφαλώς είναι μια σοβαρή υπόθεση. Σοβαρή, όχι παίξε γέλασε για να γράφουμε τους κινδύνους και τις οδηγίες εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι…

Εδώ δεν σηκώνει να λέμε τις δυο αγαπημένες εκφράσεις της φάρας μας: ούτε το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», ούτε το «εγώ θα σου πω γι’ αυτό»!

Ξεράδια ξέρουμε. Την τύφλα μας! Ας ακούμε λοιπόν εκείνους που ξέρουν και ας κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο!

Ούτε ο Ανταμ Σίλβερ ήξερε, αλλά άκουσε με θρησκευτική ευλάβεια αυτούς που ήξεραν και έτρεξε (τις εξελίξεις και τις αποφάσεις) γρηγορότερα και από τον Nτόνι Στράκ. Ποιος είναι αυτός; Ο γιατρός των Θάντερ που ξεπέρασε την ταχύτητα του ήχου, τρέχοντας προς τους διαιτητές του αγώνα με τους Τζαζ, για να τους ενημερώσει ότι κάτι έτρεχε με τον Ρούντι Γκομπέρ…

Μπροστά του ωχριούσε και το σπριντ του Γιουσέιν Μπολτ στα 100 μέτρα!

Γηράσκω αεί διδασκόμενος, λοιπόν. Σοβαρολογώ διότι ο κορωνοϊός μπορεί να ανέτρεψε την κανονικότητα μας, αλλά εμπλουτίζει την καθημερινότητα μας με καινούργιες ή ασυνήθιστες λέξεις και εκφράσεις…

Το ίδιο είχε συμβεί, αρχής γενομένης από το 2010 και με τα μνημόνια, που να πάρει η οργή!

Τότε μπήκαν στη ζωή μας ένας σκασμός από άγνωστες, αδιευκρίνιστες, ξενόφερτες και τρομακτικές λέξεις και εκφράσεις, προσαρμοσμένες στη δυσάρεστη πραγματικότητα: το ίδιο το μνημόνιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η τρόικα, οι θεσμοί, τα προαπαιτούμενα, τα κουρέματα, τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα, τα πακέτα (όχι σαν τα παλιά του Ντελόρ) και οι μηχανισμοί στήριξης, οι δανειακές συμβάσεις, οι δημοσιονομικές προσαρμογές, η επιμήκυνση (sic), οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, η ελεγχόμενη χρεωκοπία, τα spreads και δεν συμμαζεύεται…

Τώρα στις μέρες του κορωνοϊού ήρθαν στην επιφάνεια και στην καθημερινότητα μας άλλες εκφράσεις, λιγότερο ήν περισσότερο ρομακτικές ο ίδιος ο Covid-19, οι ευπαθείς ομάδες, ο συγχρωτισμός, το υποκείμενο νόσημα, η καραντίνα, η πανδημία, οι μάσκες (όχι της Αποκριάς), η ατομική ευθύνη και πάει λέγοντας…

Πάει λέγοντας και - για να μην ξεχνιόμαστε - πάει οικουρώντας!

Και κάτι τελευταίο. Στην πατρίδα μου, το Ρέθυμνο, έχουμε έναν ιεράρχη που είναι ποιμενάρχης, χωρίς ποτέ να νιώθει ότι απευθύνεται σε… πρόβατα! Κάποτε σε μια εκδήλωση στην οποία παρευρισκόταν οι διοργανωτές του ζήτησαν να εκφωνήσει έναν χαιρετισμό. Σηκώθηκε λοιπόν και είπε το εξής, που μου εντυπώθηκε στο μυαλό, διότι έτυχε να είμαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς: «Κοιτάξτε, εγώ ήρθα εδώ για να ακούσω και όχι για να ακουστώ»!

Σήμερα λοιπόν –και ενώ το ζήτημα του εκκλησιασμού και της θείας μετάληψης έχει αναχθεί σε casus belli - ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος έδωσε μια συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Team FM και ιδού τι είπε: «Η προσευχή μας μπορεί να γίνει κι από το σπίτι μας – Να μην υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας και να μην υποτιμούμε τις καταστάσεις».

Καλό cocooning, λοιπόν. Και πάνω απ’ όλα καλή καρδιά!