Δημήτρης Πρίφτης: Το δικό του… my way
Καθημερινά Novi Specials στοιχήματα & σούπερ ενισχυμένες αποδόσεις! (21+)
Δευτερόλεπτα μετά το εμφατικό πέρασμα της Ούνικς Καζάν από το (άλλοτε) απόρθητο φρούριο της Βίρτους Μπολόνια, μέσω του gazzetta.gr αποτυπώθηκε η στιγμή του «έξαλλου» πανηγυρισμού του Δημήτρη Πρίφτη. Βλέποντας την εικόνα, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι δεν είναι αντιπροσωπευτική του τίτλου του κειμένου. Όσοι γνωρίζουν όμως τις συνήθειες του 53χρονου τεχνικού ξέρουν ότι δε συνηθίζει ούτε να χαμογελάει μετά από μια νίκη, ανεξαρτήτως της όποιας σημασίας της. Γιατί σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα του με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιμετωπίζει ανέκφραστος την κάθε στιγμή.
Έχει τη συνήθεια να κλειδαμπαρώνει τα συναισθήματά του γιατί αυτή είναι η στάση ζωής του. Όπως «κλειδωνόταν» σ’ ένα γραφείο πριν την έναρξη των αγώνων (στη διάρκεια της 3ετίας του στον Άρη) και για περίπου 10-15 λεπτά δεν ήθελε να βλέπει κανέναν και τίποτε, αλλά σχεδίαζε αυτό που στο τέλος της ημέρας γινόταν. Είναι το δικό του «my way», η «μέση οδός» που είπε κάποτε σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή». Είναι το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του, οι κανόνες που έχει βάλει και τους οποίους τηρεί με ευλάβεια ανεξαρτήτως προσωπικού κόστους.
Αυτό που πέτυχε η Ούνικς Καζάν δεν στοιχειοθετεί απλά έκπληξη αλλά μια βόμβα μεγατόνων η οποία προκαλεί «τσουνάμι» στα λιμνάζοντα νερά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Γιατί πέραν του ότι η ίδια θα προσπαθήσει να κατακτήσει για δεύτερη φορά τον τίτλο (Eurocup) και ο Δημήτρης Πρίφτης θα διεκδικήσει τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην καριέρα του, αυτομάτως εξασφάλισε θέση στην Euroleague της επόμενης περιόδου, αφήνοντας έξω την… πολυαγαπημένη Βίρτους Μπολόνια η οποία επένδυσε πακτωλό εκατομμυρίων για να επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ
Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ
Όλα ξεκίνησαν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού του 2017. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε κλείσει και τυπικά το μεγαλύτερο κεφάλαιο της επαγγελματικής καριέρας του (σ. σ. Άρης) κι έπειτα από μια τριετία όπου χρειάστηκε να κινηθεί πέρα από τα όριά του σε επίπεδο συναισθημάτων. Ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα (2014-15) με 450 χιλιάρικα. Έναν χρόνο αργότερα δεν ήθελε περισσότερα από 750.000 ευρώ για τη δημιουργίας ενός απόλυτα αθλητικού συνόλου το οποίο «γούσταρες» να βλέπεις για να έρθει η 3η και φαρμακερή όπου παρά την οικονομική καταστροφή και τις λανθασμένες επιλογές, η σημαία παρέμεινε στον ιστό της.
Για τον Πρίφτη, ο Άρης δεν αποτέλεσε απλά ένα «μεγάλο» σχολείο, αλλά εκεί έκανε τις (ανωτάτου επιπέδου) σπουδές του. Σε αυτόν τον πάγκο χαλιναγώγησε τον χαρακτήρα του, δάμασε τον εαυτό του, κατάλαβε τι σημαίνει να δουλεύεις σε μια ομάδα με πολύ μεγάλες απαιτήσεις αλλά και να πρέπει να λειτουργήσεις σ’ ένα περιβάλλον αρνητικό για σένα καθώς αμφισβητήθηκε έντονα. Υπήρξαν και οι στιγμές που θύμισε τον… σκληροπυρηνικό προπονητή στη Γλυφάδα όταν κι αυτός είχε επηρεαστεί από το «δόγμα Ιωαννίδη», δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του κι αν το απαιτούσαν οι περιστάσεις τα έβαζε και με καμιά 20αρια νοματαίους που ήταν στην κερκίδα. Παράλληλα ήταν εξόχως απαιτητικός από τους παίκτες του. Στην αναφορά κάθε περιστατικού εκείνης της εποχής, το πρόσωπό του κοκκινίζει, σα να έχει μετανιώσει, λες και θέλει να ξεχάσει συγκεκριμένες εικόνες, δίχως αυτό να σημαίνει ότι εκείνα τα χρόνια δεν ήταν ευχάριστα.
Επιστρέφοντας στο καλοκαίρι του 2017, στην κούρσα διαδοχικής του Εβγένι Πασούτιν στην τεχνική ηγεσία της Ούνικς, ο Πρίφτης δεν ήταν δα από τα μεγάλα φαβορί καθώς το όνομά του μπορεί να ήταν και το τελευταία σε μια λίστα πέντε προπονητών. Είχε δύο ισχυρά πλεονεκτήματα. Το πρώτο είχε να κάνει με την αίσθηση που είχε αποκτήσει ο ιδιοκτήτης της ρωσικής ομάδας (σ. σ. Εβγένι Μπογκάτσεφ) μέσα από τη συνεργασία των Ελλήνων που είχαν περάσει από εκεί. Κυρίως όμως, ο ισχυρός άνδρας της ομάδας από το Ταταρστάν είχε πάντα στο μυαλό του ότι αυτός ο προπονητής… τον κέρδισε δύο φορές τη σεζόν 2015-16 στο πλαίσιο του Eurocup. Αυτή που είχε «πονέσει» περισσότερο ήταν η νίκη μέσα στο Καζάν.
Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν η δεύτερη ουσιαστική που είχε ο Πρίφτης με ομάδα του εξωτερικού. Η πρώτη είχε γίνει έναν χρόνο νωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη όταν η Μπανβιτ του πρόσφερε… γη και ύδωρ για να τον δελεάσει. Εκείνη η συνάντηση αποκαλύφθηκε από το μήνυμα του κινητού τηλεφώνου του και από την τουρκική γλώσσα. Επί της ουσίας, αποφάσισε να παραμείνει στον Άρη, αρνούμενος ένα συμβόλαιο με τριπλάσιες απολαβές σε σχέση με αυτό που είχε στους «κίτρινους» καθώς τα χρήματα ουδέποτε ήταν ο αυτοσκοπός του.
ΣΤΟ ΚΑΖΑΝ… ΜΕ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΒΟΤΚΑ
Στην προοπτική μετακόμισής του στο Καζάν, ο μεγαλύτερος προβληματισμός του είχε να κάνει με την οικογένειά του. Αυτομάτως, στα εσώψυχά του άρχισε μια ανελέητη μάχη μεταξύ μιας επαγγελματικής απόφασης που όφειλε να πάρει αλλά και της στέρησης της οικογένειάς του σε καθημερινή βάση. Όσοι γνωρίζουν τον Πρίφτη ξέρουν ότι ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να του συμβεί. Στην πραγματικότητα όμως, τέτοιες ευκαιρίες (δεν επιτρέπεται) να τις πετάξεις στα σκουπίδια.
Παρά το κλίμα αμφισβήτησης που περιβάλλει κάθε ξένο προπονητή στη Ρωσία, πολύ σύντομα ο Έλληνας τεχνικός κέρδισε τους πάντες στη ρωσική ομάδα. Παράλληλα αναπτύχθηκε μια ειλικρινής σχέση με τον ιδιοκτήτη. Σημείωση: Ο Πρίφτης δεν είναι άνθρωπος ο οποίος θα κάνει «κολλητιλίκα», είναι υπέρ των διακριτικών αποστάσεων. Πάντα σου λέει με τον τρόπο του… «αυτός είμαι, αυτές είναι οι αρχές μου και δεν τις διαπραγματεύομαι». Κι έτσι πορεύτηκε. Σύντομα, ο χαρακτήρας του μπήκε μες στην ψυχή του Εβγένι Μπογκάτσεφ ο οποίος όμως του ξεκαθάρισε ότι αν κάποια στιγμή εκτιμήσει ότι θα πρέπει να διακόψουν τη συνεργασία τους, θα το αποφασίσει δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο! Σταδιακά, ο ισχυρός επιχειρηματίας απομακρύνθηκε από την κεντρική σκηνή και ανέλαβαν δράση τα παιδιά του. Παραμένει όμως ο άνθρωπος που έχει την πρώτη και την τελευταία κουβέντα. Ο δε Πρίφτης, στη διάρκεια αυτής της τετραετίας ένιωσε πολλές φορές την ανάγκη να πιει ένα ποτήρι βότκα, αλλά είναι άνθρωπος ο οποίος σιχαίνεται το αλκοόλ. Έχει κοντά του όμως τους πιστούς συνεργάτες του. Καλούς φίλους όπως ο Θωμάς Νίκου, ο Βασίλης Σίμτσακ, ο Χάρης Γλάρος με τους οποίους ήταν μαζί στον Άρη, αλλά και ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΜΠΟΛΟΝΙΑ»
Για την Ούνικς Καζάν η επιστροφή στην Euroleague απαιτεί μαεστρική οδήγηση στενό μονόδρομο. Μέσω της VTB είναι δύσκολο να γίνει καθώς κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ενώ ομάδες όπως οι Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, Χίμκι και Λοκομοτίβ Κουμπάν έχουν πολλαπλάσιο μπάτζετ από τη δική του. Η κατάκτηση του Eurocup ανέκαθεν φάνταζε ως ο μοναδικός τρόπος. Γι’ αυτό πολέμησε λυσσαλέα στο προηγούμενο διάστημα για να το καταφέρει αλλά τη μία φορά ήταν η Μπάγερν Μονάχου, την άλλη η Βαλένθια… κάτι συνέβαινε κι έμενε με την όρεξη.
Φέτος, η απόφαση «πρόκρισης» στην Euroleague και των δύο ομάδων που θα βρεθούν στον τελικό του Eurocup φάνταζε ως μοναδική ευκαιρία. Αυτό ο δρόμος πιθανόν να άνοιξε για τη Βίρτους και η αλήθεια είναι ότι η ιταλική ομάδα φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί καθώς πριν φτάσει στους ημιτελικούς της διοργάνωσης μετρούσε μόνο νίκες! Ο Πρίφτης την είχε βάλει στο μάτι, θα ήθελε όμως να παιχτούν αυτά τα παιχνίδια υπό συνθήκες δικαιοσύνης. Γιατί είχε τραυματία τον Νέιτ Ουόλτερς ενώ ο Τζόρνταν Θίοντορ ταλαιπωρείται από τραυματισμό στο πέλμα εδώ και περίπου δύο μήνες με συνέπεια να μπορεί να μετρήσει συγκεκριμένα λεπτά συνεχούς παρουσίας στο παρκέ. Στον δημόσιο λόγο του, ο Έλληνας τεχνικός δεν επικαλέστηκε τα προβλήματα γιατί δεν έχει μάθει στη ζωή του να δημιουργηθεί άλλοθι πριν από μια μεγάλη μάχη. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πόσο σημαντική ήταν η απουσία του Ουόλτερς στον πρώτο αγώνα καθώς έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο τελευταίο παιχνίδι.
ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΙ;
Στον τελικό του Eurocup, η Ούνικς Καζάν θα αντιμετωπίσει τη Μονακό με πλεονέκτημα έδρας. Ο πρώτος αγώνας θα διεξαχθεί στα… βάθη της Ρωσίας στις 27 του μήνα, τρεις ημέρες αργότερα (30/4) ο δεύτερο θα γίνει στο Πριγκιπάτο κι αν χρειαστεί 3ο παιχνίδι αυτός θα διεξαχθεί στις 5 του Μάη στο Καζάν. Από απόλυτο αουτσάιντερ, πλέον η Ούνικς προβάλλει ως το ισχυρό φαβορί κι αν κατακτήσει το τρόπαιο… ας αρχίσουν οι χοροί. Το τελευταίο έχει την αξία του καθώς ο Πρίφτης θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο την αξία του στο χρηματιστήριο των προπονητών. Αυτή ήδη είναι μεγάλη, αποδείχθηκε εξάλλου μέσα από την προσπάθεια του Παναθηναϊκού να τον φέρει στην Αθήνα πριν καταλήξει στη λύση του Όντεντ Κάτας. Ο ίδιος διαχειρίστηκε την όλη ιστορία με σεβασμό τόσο προς την ελληνική ομάδα όσο όμως και προς την Ούνικς Καζάν.
Βέβαια, έχει συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2022 και για την ακρίβεια στο τέλος της χρονιάς, η συνέχισή του βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια της ομάδας. Και μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να μη ενεργοποιήσει την option έχοντας ήδη στα χέρια της την υλοποίηση του βασικού στόχου (επιστροφή στην Euroleague), πολλώ δε μάλλον αν της φέρει και τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο.
