«Πραγματικά η συγκίνηση είναι μεγάλη» ψέλλισε αρχικά με βουρκωμένα μάτια και συνέχισε:

«Όταν μικρός στον Παναθηναϊκό, τον είχαμε πάντα δίπλα μας. Μέχρι το 1982 που έμεινα στην ομάδα. Για μας ήταν πατέρας. Μεγάλη ιστορία ο Παύλος. Ο μεγαλύτερος παράγοντας μαζί με τον Απόστολο Νικολαΐδη».

Για το γεγονός ότι μετακόμισε αργότερα στο Μαρούσι είπε ότι «με το Μαρούσι είμαστε αδελφά σωματεία, δεν υπήρχε αντιπαλότητα. Με την οικογένεια ήμουν πολύ φίλος και ειδικά με τον Θανάση. Λέγαμε πολλά. Ήταν ιδιαίτερες σχέσεις και οι στιγμές» ενώ στάθηκε και στην κίνηση του Παύλου Γιαννακόπουλου μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το 1979.

«Όταν πήραμε το πρώτο κύπελλο στο Καλλιμάρμαρο το '79, μας πήγε σε κέντρο διασκέδασης όπου τραγουδούσαν οι Καλογιάννης και Μοσχολιού. Μας κέρασε και μας έδωσε πριμ. Αγαπούσε την ομάδα. Πάντα κοντά μας. Από τους πιο αγνούς Παναθηναϊκούς. Όπως και εμείς. Που παίζαμε για την ομάδα και όχι για τα χρήματα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».