Α. Ζαγκλής: «Να κοιτάξετε το μέλλον σας»
Λίγες ώρες πριν κλείσει η αυλαία του Μουντομπάσκετ στο Πεκίνο, ο Ανδρέας Ζαγκλής μοιάζει ταυτόχρονα ικανοποιημένος και προβληματισμένος. Αύριο το βράδυ, ο ίδιος θα στέψει την καινούρια πρωταθλήτρια Κόσμου. «Έλα να κλειστούμε στο μυστικό μας δωμάτιο να τα πούμε», λέει χαμογελαστός. «Σε διαβάζω 25 χρόνια, από την εποχή της Ελευθεροτυπίας και ξέρω περισσότερα για σένα από όσα ξέρεις εσύ για μένα. Κρίμα που δεν έπιασε το γούρι σου, με τη μπλούζα του Γκάλη για τα προημιτελικά...». Ο Έλληνας γενικός γραμματέας της FIBA, ένας νέος άνθρωπος 39 ετών, μάχιμος δικηγόρος αλλά και πρώην μπασκετμπολίστας στο Μαρούσι, αποκαλύπτεται κατ’ αποκλειστικότητα στο gazzetta.gr , στην πρώτη του μεγάλη συνέντευξη προς ελληνικό Μέσο Ενημέρωσης. «Έτοιμος για μπασκετοκουβέντα, όπως θα λέγατε και εσείς».
Ας το πιάσουμε ανάποδα το Παγκόσμιο. Τι πήγε λάθος; Τι πήγε στραβά;
Τα μεγάλα ρίσκα τα είχαμε δεί, ιδίως στις μετακινήσεις. Ηρθαμε στην πολυποληθέστερη χώρα του κόσμου, σε οχτώ πόλεις όπου η μικρότερη είχε πληθυσμό τουλάχιστον 7 εκατομμυρίων, για να τη βοηθήσουμε να αγγίξει το μπάσκετ. Υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που δεν τους υπολογίζεις και την επόμενη φορά θα είμαστε πιο σοφοί, που θα πάμε μάλιστα σε τρεις χώρες. Ήταν μεγαλεπήβολο εγχείρημα αυτή η διεύρυνση, κάτι σαν fast forward προς μία νέα εποχή. Μοιάζει σαν να περάσαμε μία τάξη αγγλικών μέσα σε ένα καλοκαίρι! Κρατήσαμε πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Αεβάσαμε ψηλά τον πήχυ του player's experience, ώστε να είναι η καλύτερη δυνατή η εμπειρία των αθλητών. Τους βάλαμε στα καλύτερα ξενοδοχεία, καλύτερα από αυτά που μείναμε εμείς. Καθιερώσαμεε ειδικές πτήσεις, ξεχωριστές υπηρεσίες για τους παίκτες και τις οικογένειές τους. Πήραμε καλό βαθμό, αλλά πάντοτε οι αθλητές ζητούν περισσότερα. Αυτοί είναι το άθλημά μας. Θέλουμε να θέλουν να ξαναπαίξουν.
Φοβάμαι ότι αυτό ήταν το πρόβλημα που έκανε απρόθυμους π.χ. τους Αμερικανούς.
Δεν το πιστεύω. Ας μη ξεχνάμε, ότι ο ρόλος μας είναι ευαίσθητος. Δεν γίνεται να διευκολύνουμε μία ομάδα περισσότερο από τις άλλες, όποια και αν είναι αυτή. Οι συνθήκες πρέπει να είναι ίδιες για όλους.
Το σύστημα διεξαγωγής ήταν κατά γενική ομολογία προβληματικό. Ουδείς γνώριζε τι του ξημέρωνε την επόμενη μέρα και πού επρόκειτο να ταξιδέψει. Μιλάμε για τεράστιες αποστάσεις. Αποθάρρυνε πολλούς ξένους φιλάθλους αυτή η κατάσταση.
Το αξιολογώ, αυτό που λες και ευχαριστώ για την κριτική. Είναι το ένα στοιχείο που πρέπει να το κοιτάξουμε οπωσδήποτε. Πάντοτε έτσι ήταν βέβαια. Ουδείς γνώριζε πού θα ταξιδέψει την επόμενη μέρα. Από το αλήστου μνήμης «απόψε παίξαμε για το ξενοδοχείο μας» του Φάνη πριν από 29 χρόνια! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να μείνουμε εκεί όπου βρισκόμασταν το 1990.
Μήπως ήταν λάθος, να διεξαχθεί Παγκόσμιο την Προολυμπιακή χρονιά;
Όχι. Έχουμε πολύ σαφή θέση για αυτό. Θέλαμε να είμαστε μακριά από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς και από το Μουντιάλ του ποδοσφαίρου. Άλλωστε είναι κομμάτι μίας συνολικής αλλαγής, που φέρνει το Παγκόσμιο στο επίκεντρο της τετραετίας, με βελτιωμένη την ποιότητα σε όλους τους τομείς. Το μπάσκετ, την τηλεοπτική παραγωγή, το promotion της διοργάνωσης. Η Κίνα το αγκάλιασε πολύ.
Η διαιτησία δεν είναι και τόσο καλή στο Μουντομπάσκετ.
Πάντοτε κάποιοι θα φωνάζουν. Θέλω να περιμένω μέχρι τον τελικό. Στη μνήμη μένουν κυρίως οι τελευταίοι αγώνες, αλλά κάθε ομάδα θυμάται το δικό της τελευταίο παιχνίδι. Οι ίδιοι διαιτητές έφεραν εις πέρας το δύσκολο εγχείρημα του Ευρωμπάσκετ 2017 και των άλλων ηπειρωτικών τουρνουά. Θα αναλύσουμε σε βάθος και ψύχραιμα την απόδοσή τους, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαστε απογοητευμένοι. Έγινε ένα λάθος σε βάρος της Λιθουανίας και δυστυχώς έπρεπε να πάνε στο σπίτι τους αυτοί οι τρεις διαιτητές. Το εισπράττω και εγώ, ότι οι αθλητές απαιτούν να έχουν διαιτησία ανάλογη του δικού τους επιπέδου. Το Παγκόσμιο είναι η ύπατη δοκιμασία για έναν διαιτητή.
Εμείς οι Έλληνες βλέπουμε στους εφιάλτες μας το 5ο φάουλ του Γιάννη.
Δεν νομίζω ότι είναι δική μου θέση να το σχολιάσω αυτό. Δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να υπάρξει προστασία, για κανέναν. Ρωτάτε, αν ήταν εμπορική αναποδιά ο αποκλεισμός της Ελλάδας επειδή γέμιζαν τα γήπεδα στα παιχνίδια της. Όχι, δεν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Εδώ αποκλείστηκε νωρίς η διοργανώτρια Κίνα. Τουλάχιστον αυτή η συγκυρία έδωσε ενδιαφέρον στους αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 17-32, μετατρέποντάς τους σε Προολυμπιακό τουρνουά για την Ασία.
Στους 16 του Μουντομπάσκετ είδαμε ομάδες μόνο από την Ευρώπη και την Αμερική.
Για την Αφρική ήταν σίγουρα πισωγύρισμα και χαμένη ευκαιρία η απουσία της από του πρώτους 16. Τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά για τα οποία προετοίμαζε τον εαυτό της τα τελευταία χρόνια. Τελικά η επιτυχία δεν εξαρτάται μόνο από το ταλέντο, αλλά και από την προετοιμασία. Όχι μόνο τεσσάρων εβδομάδων, αλλά ετών ολόκληρων. Στα ημιτελικά έφτασαν ομάδες που παρουσιάζουν μία συνέχεια, με ίδιο προπονητή επί χρόνια. Παίζει ρόλο το αγωνιστικό στυλ, αλλά και οι δεσμοί που αναπτύσσουν οι αθλητές.
Ως άνθρωπος του μπάσκετ και μάλιστα Έλληνας, χαίρεστε που βλέπετε μία ομάδα παλαιάς σχολής στον τελικό;
Όταν προέρχεσαι από χώρα της οποίας κάποτε ένα μεγάλο ντέρμπι έληξε με σκορ 45-44, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο Σπόρτιγκ, το σκεπτόμενο μπάσκετ το έχεις στο αίμα σου! Δεν μπορώ να το απαρνηθώ και είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί ότι δεν του αρέσει. Αλλά δεν παίζει ρόλο τι αρέσει σε εμένα και τι όχι. Με κάποιον φανταστικό τρόπο, η Αργεντινή παρουσιάζει εκπληκτικό επίπεδο ενέργειας και αξιοθαύμαστη ομοιογένεια. Της αξίζουν συγχαρητήρια.
Τα Προολυμπιακά πώς θα διεξαχθούν; Χωράνε στο καλεντάρι;
Κάναμε μία πολύ καλή συζήτηση με τις μεγάλες ευρωπαϊκές Λίγκες και τους δώσαμε τις τέσσερις παραπανίσιες μερες που χρειάζονταν για το ερχόμενο καλοκαίρι. Το ΝΒΑ βρίσκεται οξ οφίτσιο στο συμβούλιο της FIBA και μετέχει στις διαδικασίες. Το καλεντάρι του είναι αμετάβλητο εδώ και δεκαετίες. Τα τέσσερα Προολυμπιακά ίσως διεξαχθούν εν μέρει εκτός Ευρώπης.
Θα εξελιχθούν πάλι σε πλειστηριασμό; Από κάτι τέτοια η FIBA έβγαλε κακό όνομα τα τελευταία χρόνια.
Μπορώ να μιλήσω μόνο για ό,τι κάνω εγώ. Οι ομάδες που θα μετάσχουν βγήκαν με αντικειμενικά κριτήρια και χωρίς wild cards, από την κατάταξη του Παγκοσμίου και από το ranking. Δεν θα πωληθούν θέσεις. Το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε ότι θα υπήρξε ένα συγκεκριμένο αντίτιμο 2,3 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων για τις διοργανώτριες. Δεν πρόκειται για πλειστηριασμό.
Στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να γίνει;
Όσο μπορεί και στις υπόλοιπες χώρες! Θέλουμε παγκοσμιότητα, τώρα που τα Προολυμπιακά τουρνουά είναι τέσσερα και όχι ένα. Θα ληφθούν υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους.
Αντιλαμβάνομαι τη λεπτή θέση σας, αλλά δεν μπορώ να μη ρωτήσω. Την Ελληνική Ομοσπονδία πώς τη βλέπετε;
Από την άποψη των αποτελεσμάτων, περιλαμβάνεται στις κορυφαίες του Κόσμου. Έχει παίξει τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, έχει κερδίσει Ευρωπαϊκά. Δεν ήρθαν τυχαία οι επιτυχίες. Ο σεβασμός προς το ελληνικο μπάσκετ είναι πολύ μεγάλος. «Οι Έλληνες έρχονται πάντοτε καλά προετοιμασμένοι στις συναντήσεις», μου είπαν όταν πρωτοξεκίνησα στη FIBA, δίπλα στον Παντελή Δέδε. Ισχύει και για τον κύριο Βασιλακόπουλο αυτό. Δεν είναι μυστικο, ότι προφανώς πρέπει να αναλύσουν τι συνέβη στο Παγκόσμιο και να δουν ποιο θα είναι το μέλλον της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Διοικητικά, όσο και αθλητικά. Τι σημαίνει Εθνική ομάδα, τι γίνεται με το αναπτυξιακό που κάποτε ήταν πρότυπο για άλλες χώρες. Δουλειά μου είναι να γνωρίζω καλά τι συμβαίνει και να βοηθάω. Αυτή η ιδιότητά μου δεν αφορά αυτό μόνο τις μικρές Ομοσπονδίες. Θέλουμε και οι μεγάλες να γίνουν μεγαλύτερες. Τη γνώμη μου σε τέτοια θέματα τη δίνω στη διοίκηση ιδιωτικά και ασφαλώς όχι δημόσια.
Υπάρχει όμως η αίσθηση της αρτηριοσκλήρωσης. Όλοι πιστεύουν ότι απαιτείται εκσυγχρονισμός στην ΕΟΚ.
Δεν νομίζω ότι είναι χρονικά η κατάλληλη στιγμή ούτε η δική μου θέση για να το κρίνω αν χρειάζεται ανανέωση. Τόσο στον προηγούμενο όσο και στον τωρινό υπουργό είπα ότι το μπάσκετ στην Ελλάδα πρέπει να έχει ίση μεταχείριση με το ποδόσφαιρο, από την αθλητική νομοθεσία. Το μπάσκετ είναι νούμερο 1 στη χώρα και αξίζει μεγαλύτερη αυτονομία. Ας αφήσουμε την Ομοσπονδία να λύσει μόνη της τα ζητήματα του οίκου της. Έχει τις διαδικασίες και το καταστατικό της. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι του μπάσκετ πρέπει να μην ασχολούνται με το άθλημα.
Το μέλλον ανήκει στους τεχνοκράτες ή στα εικονίσματα του παρκέ;
Χρειάζεται το κατάλληλο μίγμα. Και για εμένα προσωπικά, το μπάσκετ είναι η ζωή μου, από 10 ετών. Αλλά προφανώς, άλλο εγώ και άλλο ο Διαμαντίδης. Ακόμα και οι μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος φέρνουν δίπλα τους ανθρώπους με εμπειρία από διοικητικές θέσεις, αν όχι τεχνοκράτες. Το σημαντικό είναι να φοράνε όλοι τα γυαλιά του μπάσκετ. Δεν είναι μόνο μπίζνα, ούτε όχημα προσωπικής ανέλιξης.
Ο πόλεμος προς ποια κατεύθυνση πηγαίνει; Υπάρχει καμία διάθεση ειρήνευσης; Ή αποδεχθήκατε ότι θα συνυπάρχουν παντοτινά δύο παράλληλοι κόσμοι; Ο κοσμάκης θεωρεί το μπάσκετ τσίρκο, όπου οι μισοί τσακώνονται με τους άλλους μισούς
Ως οργανισμός μητέρα, η FIBA θέλει να τους έχει τους πάντες μέσα στο σπίτι της. Το μόνο που ζητάμε είναι να τηρούνται πέντε βασικές αρχές, ίδιες για όλους. Έχουν γίνει λάθη εκατέρωθεν, άφησαν τραύματα και πληγές, τις αφήνουμε πίσω μας και προχωράμε. Η Ευρωλίγκα καλείται να συμπορευτεί. Πού πηγαίνουν οι 11 ομάδες; Ποια είναι η στρατηγική τους; Ας το κάνουν ξεκάθαρο, να καταλάβουμε αν μπορούμε να συμπορευτούμε ή όχι. Δίχως άναρθρες, πολεμικές κραυγές.
Είναι ήττα για τη FIBA η απουσία της πρωταθλήτριας Ευρώπης από το Παγκόσμιο Κύπελλο εξαιτίας των «παραθύρων»;
Δεν είναι τόσο απλό. Θα αποφύγω να σχολιάσω την απουσία μίας συγκεκριμένης χώρας. Η Σλοβενία θα έχει την ευκαιρία της στο Προολυμπιακό τουρνουά. Το καλεντάρι το ανακοινώσαμε πριν από χρόνια και μετά προέκυψε αυτό που προέκυψε. Ας μην επιστρέψουμε στην ίδια φρασεολογία. «Παράθυρα» υπήρχαν και παλαιότερα, έως το 2003, όταν έπαιξαν Ελλάδα-Ισπανία μέσα-έξω με όλα τα αστέρια. Η Ευρωλίγκα είχε ήδη φύγει από τη σκέπη της FIBA, αλλά διέκοπτε το πρόγραμμά της. Ούτε τότε αγωνίζονταν οι παίκτες του ΝΒΑ, όπως ο Κιριλένκο ή ο Πάρκερ, αλλά δεν υπήρξαν διαμαρτυρίες.
Ναι, αλλά έτσι δεν πρόκειται να προκριθεί ο καλύτερος. Αυτό είναι εξ ορισμού λανθασμένο.
Ως άνθρωπος του μπάσκετ δεν δέχομαι τον ότο «Εθνική Β» ή «Εθνική Γ». Αυτό είναι λάθος. Την ιστορία τη γράφουν οι παρόντες. Αύριο θα παίξουν στον τελικό παίκτες που αγωνίστηκαν στα προκριματικά. Κάθε ομάδα έγραψε τη δική της διαδρομή. Είναι λάθος η εξίσωση: παράθυρα ίσον αποκλεισμός. Έγιναν πάρα πολλοί αγώνες, με 2.000 αθλητές. Η Κροατία αποκλείστηκε από την Πολωνία παίζοντας με όλους τους ΝΒΑers. Ήταν καιρός, να διοργανώσουν οι Ομοσπονδίες εντός έδρας αγώνες. Είχαν βαλτώσει και κόντευαν να καταντήσουν ταξιδιωτικά γραφεία! Μαζεύονταν το καλοκαίρι, έβγαζαν 20 αεροπορικά εισιτήρια και έλεγαν στο «καλό». Επειτα περίμεναν το αποτέλεσμα. «Αν κερδίσετε συγχαρητήρια, αν όχι έφταιγε η διαιτησία»!
Ο Έλληνας Ανδρέας πού βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά;
Είναι λίγο ιδιαίτερο αυτό το θέμα. Ως χαρακτήρας και ως παράγοντας δεν επιτρέπω στην ελληνικότητά μου να παίζει ρόλο, εφ’ όσον η Ελλάδα βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αντιμετωπίζω όπως όλες τις άλλες. Ούτε ευνοϊκά ούτε πιο αυστηρά. Έχω κάποιες παραστάσεις από το ελληνικό μπάσκετ, έστω χαμηλού επιπέδου, αλλά με βοήθησαν τα χρόνια της δικηγορίας όπου εκπροσωπούσα σωματεία ή αθλητές. Τότε η Ελλάδα ήταν από τις μεγαλύτερες αγορές του παγκόσμιου μπάσκετ. Συμβουλεύαμε αθλητές από την παγκόσμια κορυφογραμμή. Η Ελλάδα έχει μπασκετική κουλτούρα, η οποία έχει αγγίξει και εμένα. Με εξαίρεση τον τρόπο που βλέπω τη διαιτησία, χα χα!
Έρχονται στιγμές που λέτε: πού έμπλεξα;
Το αγαπώ τόσο πολύ, που δεν αισθάνομαι τίποτε άλλο παρά ευθύνη. Δεν θα πω ότι μου φαίνονται ρηχά τα νερά. Χρειάζεται πολύ δυνατό κολύμπι. Η εκλογή μου δεν έγινε υπό ομαλές συνθήκες. Πήρα μία πολύ συνειδητή απόφαση, ότι αφήνω τη δικηγορία και αφοσιώνομαι στο μπάσκετ. Το δέχεσαι, ότι το μονοπάτι της ζωής μπορεί να σε οδηγήσει σε διοικητική θέση. Και επαγγελματικά ακόμη, για μένα που είμαι άνθρωπος του μπάσκετ, το βήμα που έκανα δεν ήταν απλώς μεγάλο, αλλά ΤΟ ΒΗΜΑ, με κεφαλαία γράμματα.,
Σας βλέπει καθόλου το σπίτι σας;
Το σπίτι μου με βλέπει, ναι. Δεν ξεχνώ οτι ο προκάτοχός μου χάθηκε νωρίς, οπότε πρέπει να προσέχω την υγεία μου. Ήταν καμπανάκι για όλους, ο ξαφνικός θάνατος του Πάτρικ Μπάουμαν. Από την άλλη, έχω ευθύνη για 213 χώρες. Δεν μπορείς να κρατάς απόσταση. Η επιτυχία εξαρτάται σε πολύ μεγάλη βαθμό από την εγγύτητα και τη διαρκή παρουσία.
Στον τόπο σας πηγαίνετε ποτέ;
Ναι, σαφώς. Πήγα και στην Κρήτη, όπου έτυχε να γίνει το πρώτο Παγκόσμιο της θητείας μου, αλλά και στον Βόλο, όπου έχω ρίζες από την πλευρά της μητέρας μου. Νιώθω μεγάλη χαρά, όταν γίνουν διοργανώσεις στην Ελλάδα. Η οικογένειά μου ζει εδώ και 2-3 γενιές στο Μαρούσι και στα Μελίσσια. Ο πατέρας μου έπαιζε βόλεϊ, αλλά εμένα με κέρδισε το μπάσκετ. Η δική του καταγωγή ήταν από την Πάτρα, εξ ου και ονομάστηκα «Ανδρέας».
