Ο Ντάριους Μάιλς υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα του ΝΒΑ και όταν επιλέχθηκε στο Νο 3 του ντραφτ το 2000 κανείς δεν περίμενε την εξέλιξη της καριέρας του.

Αλκοόλ, ναρκωτικά, πτώχευση, κατάθλιψη και φυσικό πρόωρο και άδοξο τέλος στην καριέρα του.

Ο Ντάριους Μάιλς μίλησε στην Cosmote TV και την εκπομπή «Pick & Roll».

Μερικές από τις απαντήσεις του...

-Ποια είναι η άποψη σου για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο?

«Μιλάμε για μια λίγκα που λειτουργεί με το τι έχεις κάνει πρόσφατα. Ας κερδίζεις το βραβείο του MVP συνέχεια, αν το χάσεις για μία σεζόν θα αρχίσει η αποδόμηση για τα πάντα.

Προσωπικά θεωρώ πως είναι καλύτερη ομάδα απ’ όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια και ο Γιάννης γίνεται καλύτερος σεζόν με τη σεζόν.

Είμαι ενθουσιασμένος γι’ αυτόν.

Οι κριτικές είναι κριτικές και οι περισσότερες δε λένε και τίποτα. Αν τις ακούς σταματάς να κάνεις αυτό που ήδη κάνεις.

Όταν είσαι στην κορυφή θα προσπαθούν να σε γκρεμίσουν από κει. Ας το δει ως κίνητρο, ας συνεχίσει να κάνει ότι κάνει.

Είναι απίστευτος, λατρεύω να τον βλέπω να παίζει.

-Γεννήθηκες το 1981 και η καριέρα σου ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ‘00. Ήσουν πάρα πολύ νέος. Πόσο απογοητευτικό ήταν αυτό για τη νοοτροπία σου και για τον τρόπο που έβλεπες γενικότερα τη ζωή;

Ήταν πολύ απογοητευτικό, μια δύσκολη περίοδος με συναισθηματικές μεταπτώσεις, επειδή κάτι το οποίο έκανες για όλη τη ζωή σου σταματά και δε μπορείς να κάνεις απολύτως γι’ αυτό.

Οι σωματικές δυνατότητές σου απλά δεν σε αφήνουν. Το ΝΒΑ δεν είναι ένα περιβάλλον χαμηλού επιπέδου όπου μπορείς να μην αποδίδεις πάντα στο maximum. Πρέπει πάντα να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου γιατί απλά παίζεις απέναντι στους καλύτερους των καλύτερων.

Ήταν εξαιρετικά απογοητευτικό. Μακάρι να είχα παίξει σε All Star Game ή να είχα πάρει πρωταθλήματα, όμως ακόμα κι έτσι αισθάνομαι ευλογημένος που είχα την ευκαιρία.

Το ότι έζησα την εμπειρία. Άλλωστε μέχρι και σήμερα η «πορτοκαλί θεά» με φροντίζει.

Στη δική μου καριέρα το σώμα μου «κατέρρευσε» γιατί δεν είχα την απαραίτητη προπόνηση και δεν έκανα τα βάρη που έπρεπε.

Να φανταστείτε πως στο λύκειο δεν είχαμε καν πρόγραμμα ενδυνάμωσης με βάρη. Αντιμετωπίζαμε άλλα λύκεια τότε και οι ομάδες ήταν εμφανώς δυνατότερες από μας, όχι απαραίτητα καλύτερες, αλλά σίγουρα δυνατότερες.

Μπαίνοντας στο ΝΒΑ, προσθέτοντας 30 και 40 παιχνίδια παραπάνω, το σώμα απλά δε θα ανταποκριθεί. Θεωρώ πως αν είχα πάει στο NCAA θα είχα προετοιμαστεί περισσότερο, δομικά, θα είχα μπει σε πρόγραμμα για βάρη.

Μερικά παιδιά λοιπόν δεν τα καταφέρνουν, είναι σαν ευχή και κατάρα, μερικοί από τους κορυφαίους πήγαν απευθείας στο ΝΒΑ από το Λύκειο, ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι, ο Κέβιν Γκαρνέτ, ο Αμάρι Στάνταμαιρ, ο Ζερμέιν Ο’Νιλ.

Ορισμένοι από τους καλύτερους. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάποιοι χρειάζονται περισσότερη πειθαρχία πριν από αυτό το στάδιο.

-Ο Λε Μπρον με τον οποίο υπήρξες συμπαίκτης μπορεί να συγκριθεί με τον Τζόρνταν?

Δε μπορείς ποτέ να περιμένεις ότι κάποιος θα συγκριθεί με το Μάικλ Τζόρνταν, ως ένας από τους καλύτερους της ιστορίας. Με τον Κόμπι Μπράιαντ κλπ.

Ήξερα πως θα είναι καλός, τον είχα παρακολουθήσει τη χρονιά πριν παίξουμε μαζί.

Θυμάμαι να λέω σε παρέες στη γενέτειρά μου πως αυτός ο μικρός είναι καλύτερος από μένα στο Λύκειο και μου απαντούσαν, «όχι Ντάριους εσύ είσαι ο καλύτερος όλων».

Κοιτάζοντας όμως μια καριέρα που έχει triple double σχεδόν σε μέσους όρους, είναι τρελό, όπως και το να μπορείς να γίνεις ο κορυφαίος σκόρερ της ιστορίας του ΝΒΑ.

Μιλώντας με τους φίλους μου λέμε πως ο Λεμπρόν Τζέιμς μπορεί να γίνει ο καλύτερος όλων των εποχών, πάνω και από το Μάικλ Τζόρνταν.

Η προτίμησή μου είναι να μην ξεπεραστεί ποτέ ο MJ, θεωρώ πως πάντοτε θα είναι πρώτος. Βλέποντας τους αριθμούς νιώθω πως κανείς δε θα κάνει όσα έκανε εκείνος.