Κόμπι Μπράιαντ: Τα άγνωστα χρόνια στην Ιταλία (pics)
Ο Κόμπι Μπράιαντ δεν χρειάζεται εισαγωγή ή αν χρειάζεται, αρκεί η iconic φωτογραφία που πανηγυρίζει εν εξάλλω προτάσσοντας την κίτρινη φανέλα των Λέικερς, απολαμβάνοντας την αναγνωρισιμότητα ενός χολιγουντιανού σταρ και αποτελώντας τον απόλυτο εκπρόσωπο της Mamba Mentality.
Ο Κόμπι δεν μένει πια εδώ... Με την πτώση του ελικοπτέρου που μετέφερε τον ίδιο, την 13χρονη κόρη του Τζιάνα κι άλλα επτά άτομα πριν από ακριβώς έναν χρόνο, η ζωή άφησε να ξεχυθεί η τραγικότητα από μέσα της... Ο παγκόσμιος αθλητισμός λύγισε με την απώλεια του Μπράιαντ και οι Ιταλοί έχουν να θυμούνται το πέρασμα του από τη γειτονική χώρα πριν εξελιχτεί στο απόλυτο Τζορντανοειδές. Τον παίκτη που έφτασε πιο κοντά από κάθε άλλον σε Εκείνον αποτελώντας τον κορυφαίο Λέικερ ever, σύμφωνα με τον Μάτζικ Τζόνσον.
Ήταν η περίοδος που στο ΝΒΑ συμμετείχαν 22 ομάδες δίχως αναπτυξιακή λίγκα ενώ η Τουρκία και η Ρωσία δεν υπήρχαν στον μπασκετικό χάρτη για τους Αμερικανούς. Στην Ευρώπη των '80s οι επιλογές ήταν ελάχιστες, οι εξής δυο: η Ισπανία και η Ιταλία.
Ο Τζο Μπράιαντ δεν είχε ιδιαίτερα καλή φήμη. Λέγεται, μάλιστα πως ήταν απείθαρχος, ατομιστής και κακός αμυντικός. Την ίδια στιγμή, ο Λουίτζι Ρίτσι ήταν... τριπλοθεσίτης σε ό,τι αφορά το μπάσκετ στην ιταλική πόλη Ριέτι: Δημοσιογράφος, team manager και εκπρόσωπος παικτών. Ήταν, επίσης εκείνος που γνώριζε καλύτερα από τον καθένα τον πατέρα του Κόμπι Μπράιαντ στην περιπέτεια του στην Ιταλία, εκεί όπου αγωνίστηκαν πρώην NBAers όπως οι Μπομπ ΜάκΑντου, Τζορτζ Γκέρβιν, Άντριαν Ντάντλεϊ και Άλεξ Ίνγκλις στα τελειώματα της καριέρας τους.
Για τους Ιταλούς, λοιπόν ήταν έκπληξη ότι ένας 29χρονος NBAer με προϋπηρεσία στους Σίξερς, τους Κλίπερς και τους Ρόκετς υπέγραψε σε μια ομάδα που συμμετείχε στη δεύτερη κατηγορία της χώρας. «Είχε κουραστεί να ταξιδεύει, ήθελε μια πιο ήσυχη ζωή...» διαβεβαιώνει ο Ρίτσι. «Του άρεσε ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» τονίζει από την πλευρά του ο Κλαούντιο Κρίπα, πρώην συμπαίκτης του Τζο «Jellybean» Μπράιαντ στην Πιστόια και μετέπειτα σκάουτ των Σπερς στην Ευρώπη...
«Εκείνη την εποχή η Ριέτι είχε έναν αξιοσέβαστο πρόεδρο, τον κο. Ντι Φάζι που διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με έναν μάνατζερ παικτών με καλές επαφές στις ΗΠΑ, τον Ρίτσαρντ Περκουντάνι. Ήταν ο άνθρωπος που έφερε στη Ριέτι τον Ουίλι Σότζουρνερ (1976-82) και συνέχισε με τον Τζο Μπράιαντ. Ο Ντι Φάζι τον είδε σε ένα καλοκαιρινό τουρνουά στο Τρόντο και υπέδειξε στον κόουτς Νίκο Μεσίνα να τον υπογράψει αμέσως!» θυμάται ο Ρίτσι περιγράφοντας το χρονικό της μεταγραφής.
Ο Τζο Μπράιαντ αποδέχτηκε δίχως ιδιαίτερο δισταγμό την πρόταση της Ριέτι όπου εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένεια του. Ήταν παντρεμένος με την Πάμελα Κοξ, γνωστό μοντέλο στις ΗΠΑ και αδελφή ενός πρώην NBAer, του Τζον «Chubby» Κοξ, έχοντας δυο μεγαλύτερες κόρες, τη Σάγια και την Τσάρια και ένα εξάχρονο αγοράκι με περίεργο όνομα... Λάτρεις του γιαπωνέζικου φαγητού, οι γονείς του Κόμπι εντυπωσιάστηκαν με το νόστιμο βοδινό κρέας της ιαπωνικής πόλης Kobe (σ.σ. η έκτη μεγαλύτερη πόλη στην Ιαπωνία στα βόρεια της Οσάκα) κι έδωσαν το όνομα της στον γιο τους, ο οποίος γεννήθηκε στη Φιλαντέλφια το 1978!
Ο Κόμπι ήταν έξι ετών όταν ακολούθησε τον πατέρα του στην Ιταλία και ο Λουίτζι Ρίτσι θυμάται πως «δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικό παιδί. Για την ακρίβεια, είχε μεγάλη εσωστρέφεια. Πάντοτε όμως είχε μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Ο πατέρας του είχε τοποθετήσει μια μπασκέτα στον κήπο του σπιτιού που νοίκιαζαν στο Ριέτι, οι ιδιοκτήτες φοβόντουσαν ότι θα... έσπαγε τα τζάμια ωστόσο κάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβη!
Ερχόταν σε όλες τις προπονήσεις μαζί με τον πατέρα του, δίνοντας μάλιστα τον πρώτο αγώνα του στην Ιταλία! Ο γιος του προέδρου, Κλαούντιο Ντι Φάζι ήταν προπονητής σε μια ομάδα μικρότερης κατηγορίας και προσκάλεσε τον Κόμπι να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά ακαδημιών, μολονότι ήταν 2-3 χρόνια μικρότερος από τα άλλα παιδιά. Το παιχνίδι άρχισε και ο Κόμπι πέτυχε το πρώτο του καλάθι... Το έκανε 4-5 φορές συνεχόμενα. Ένα από τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας έβαλε τα κλάματα, οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν και ο αντίπαλος προπονητής, Τζιάκομο Φουσάκια κάλεσε timeout και απείλησε τον Ντι Φάζι ότι θα αμφισβητούσε το αποτέλεσμα αν δεν απέσυρε το μαύρο αγόρι!
Στα του Τζο Μπράιαντ, ο πατέρας του Κόμπι έκανε δυο εξαιρετικές χρονιές στη Ριέτι. «Έμπαινε στα αποδυτήρια κι έλεγε "Απόψε θα σκοράρω 30 πόντους, σήμερα θα βάλω 40...". Πέτυχε 30 πόντους σε περισσότερους από 40 αγώνες! Σε ένα παιχνίδι μάλιστα σταμάτησε στους 63! Τη σεζόν 1985-86 ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της λίγκας με 37.6 πόντους μ.ό.! Στο ιταλικό All Star Game του 1985 που διεξήχθη στο PalaEur της Ρώμης ψηφίστηκε MVP για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά... Στο ημίχρονο εκείνου του παιχνιδιού ο 7χρονος Κόμπι πήρε την μπάλα κι άρχισε να σκοράρει από όλες τις θέσεις, κερδίζοντας το χειροκρότημα 7.000 θεατών!
Εκείνο το καλοκαίρι η Ριέτι αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα και πούλησε τον Τζο Μπράιαντ στη Ρέτζιο Καλάμπρια, που επίσης συμμετείχε στην αντίστοιχη Α2. Η οικογένεια μετακόμισε στη νότια Ιταλία όπου ο Τζο ουδέποτε προσαρμόστηκε... Ακολούθησε η μεταγραφή του στην Πιστόια, το 1987. «Τον είχα αντιμετωπίσει τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ασταμάτητος! Ήταν 2μ.05 όμως έπαιζε σαν γκαρντ. Οι εμφανίσεις του ήταν σαν σεμινάριο επειδή κυριαρχούσε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού... Στα ριμπάουντ, τις πάσες, τα σουτ... Ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρεις» θυμάται ο Κλαούντιο Κρίπα. Σε δυο αγώνες με την Πιστόια, ο Τζο Μπράιαντ πέτυχε 53 πόντους! «Ήταν τόσο χαρισματικός! Γούσταρε να παίζει για να τον απολαμβάνει ο κόσμος, έδινε πάσες πίσω από την πλάτη, έκανε alley-oop καρφώματα...» υπερθεματίζει ο άλλοτε συμπαίκτης του.
Η οικογένεια Μπράιαντ εγκαταστάθηκε στο Τσιρέλιο, μια μικρή πόλη 700 κατοίκων που βρισκόταν μόλις 15' μακριά από το γήπεδο PalaFermi της Πιστόια. Το καλοκαίρι, λοιπόν που ο Κόμπι συνέχιζε την αποθεραπεία του έπειτα από τη ρήξη του αχίλλειου τένοντα, βρέθηκε στην Ιταλία για ολιγοήμερες διακοπές. Πριν αναχωρήσει για την Φλορεντία, ξύπνησε στις 5 το πρωί και πήγε οδικώς στο Τσιρέλιο όπου επισκέφτηκε το σπίτι που μεγάλωσε, την πιτσαρία «La Via dell'Orto» όπου συνήθιζε να τρώει μαζί με την οικογένεια του και το ανοιχτό γήπεδο όπου περνούσε ατελείωτες ώρες!
Όπως συνέβη στη Ριέτι και τη Ρέτζιο Καλάμπρια, ο Τζο Μπράιαντ ήταν συνέχεια μαζί με τον Κόμπι... «Ο μικρός ερχόταν σε όλες τις προπονήσεις. Όποτε κάναμε διάλειμμα, έπαιρνε την μπάλα και άρχισε να σουτάρει... Αυτό το αγόρι κουβαλούσε το μπάσκετ στο αίμα του... Τον άφηναν, μάλιστα να παίζει λίγα λεπτά με τους μεγάλους. Την πρώτη φορά που έπιασε την μπάλα απέναντι στους συμπαίκτες του πατέρα του, σκόραρε για τρεις! Ήταν μόνο 12 χρονών...».
Ο Κόμπι Μπράιαντ... γοητεύτηκε από το ιταλικό ποδόσφαιρο. Τον Μαραντόνα, τον Ματέους, τον Μπάτζιο και τους άλλους σούπερ σταρ που αγωνίζονταν στην Ιταλία εκείνη την περίοδο. Ο ίδιος, πάντως ήταν φαν της Μίλαν των Ολλανδών: Ράικαρτ, Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν. Συνήθως έπαιζε τερματοφύλακας, αφού εκμεταλλευόταν τα μεγάλα άκρα του... «Ήταν επίσης καλός στην επίθεση» θυμάται ο Κρις Ουάρντ, ο καλύτερος φίλος του Κόμπι στην Ιταλία. Ξεκαθαρίζει όμως ότι ο Black Mamba είχε στο μυαλό του μόνο το μπάσκετ: «Ήταν ένα πολύ ευγενικό παιδί.... Δεν ερχόταν στα γενέθλια των φίλων του αφού έπρεπε να πάει για προπόνηση. Περνούσαμε τα απογεύματα παίζοντας μπάσκετ ή βλέποντας video του Τζόρνταν, το είδωλο του. Επίσης ανταλλάζαμε παπούτσια, έκανε συλλογή».
Το ΝΒΑ είχε... σφηνωθεί στο μυαλό του Κόμπι από τα χρόνια του στην Ιταλία. Ο συμπαίκτης του στις μικρές ομάδες της Παλακανέστρο Ρετζιάνα, Νικόλα Πράντι ανέφερε χαρακτηριστικά: «Κάποια στιγμή χτύπησε το γόνατο του και φοβήθηκε πως αυτό θα τον εμποδίσει από το να παίξει στο ΝΒΑ! Γέλασε, όμως είχε δίκιο... Στα 12 του ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα παίξει στο ΝΒΑ».
Η ώρα του αποχωρισμού ήλθε το 1991 όταν ο Τζο Μπράιαντ άρχισε να εμφανίζει κάποια προβλήματα όρασης και η Ρέτζιο Εμίλια αποφάσισε να μην τον ανανεώσει... Ο Τζο είχε ένα ανεπιτυχές πέρασμα από τη γαλλική Mulhouse όμως πολύ σύντομα αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση...Η οικογένεια Μπράιντ επέστρεψε στις ΗΠΑ και ο Κόμπι απέκτησε ισχυρούς δεσμούς με την Ιταλία όπου ονειρεύονταν να τον δουν έπειτα από το τέλος της καριέρας του στο ΝΒΑ.
«Τι είναι αυτό που μου έμεινε από την Ιταλία; Το πάθος! Το πάθος για το άθλημα, για την οικογένεια, για τη φιλία... Η Ιταλία θα έχει για πάντα θέση στην καρδιά μου...»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
